Ρωσία: Η λέξη φεμινισμός εξακολουθεί να προκαλεί
Πηγή: https://zcomm.org/znetarticle/the-word-feminism-is-still-a-trigger/
Ένα νέο κύμα φεμινιστικού ακτιβισμού εξαπλώνεται σε ολόκληρη τη Ρωσία, σπάζοντας τα όρια τόσο online όσο και εκτός. Αυτές οι πρωτοβουλίες αντιμετωπίζουν όλα τα είδη θεμάτων. Μερικές παρέχουν βοήθεια στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, άλλες προσφέρουν αυτο-εκπαίδευση και προσπαθούν να διαδώσουν θετικές εικόνες των γυναικών στη δημόσια σφαίρα. Από το Moscow Femfest, ένα φημισμένο φεμινιστικό φεστιβάλ που ξεκίνησε το 2017, στο κέντρο κοινότητας της Eve’s Ribs και στο κέντρο οικιακής βίας Nasiliu.net, η φεμινιστική υποδομή της Ρωσίας αναπτύσσεται – τουλάχιστον στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη.
Εκτός από τις μεγάλες πόλεις, ωστόσο, υπάρχουν πολύ λιγότεροι οργανισμοί και συλλογικότητες που εργάζονται σε μια φεμινιστική ατζέντα. Σύμφωνα με το Nasiliu.net, η Ρωσία διαθέτει 207 επίσημα εγγεγραμμένους οργανισμούς που παρέχουν νομική και ψυχολογική βοήθεια σε γυναίκες, 14 από τις οποίες βρίσκονται στη Μόσχα και 25 στην Αγία Πετρούπολη. Ωστόσο, ορισμένες περιοχές δεν έχουν καθόλου οργανισμούς βοήθειας. Η ρωσική φεμινιστική ένωση «She» λέει ότι οι φεμινιστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε 45 κωμοπόλεις (μη συμπεριλαμβανομένων αυτών των δύο πόλεων).
Το openDemocracy μίλησε με τους ιδρυτές ανεξάρτητων φεμινιστικών έργων σε τέσσερις ρωσικές περιοχές – από τον θύλακα της Βαλτικής στο Καλίνινγκραντ έως το Ταταρστάν και τη Buryatia στη Σιβηρία – για το έργο τους, τις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και πώς αλλάζουν τη χώρα.
Feminitiv , Καλίνινγκραντ
Dasha Yakovleva, συν ιδρύτρια
Το Feminitiv ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2018. Επισήμως, παρέχουμε «υπηρεσίες πληροφόρησης και παροχής συμβουλών» – διαλέξεις, προβολές ταινιών, συναντήσεις στο διαδίκτυο και εκτός αυτού – και δραστηριοποιούμαστε στο Instagram, όπου μοιραζόμαστε χρήσιμο περιεχόμενο.
Παρέχουμε επίσης δωρεάν ψυχολογική βοήθεια για γυναίκες, κορίτσια και άτομα LGBTQ +, στο Διαδίκτυο ή αυτοπροσώπως, και συνδιοικούμε επίσης ομάδες υποστήριξης υπό την εποπτεία των ψυχολόγων μας. Διαδικτυακές διαβουλεύσεις είναι επίσης ανοιχτές για κορίτσια από άλλες περιοχές.
Το Feminitiv χρηματοδοτείται από δωρεές συνεργατών. Τα χρήματα δαπανώνται για τους μισθούς των εργαζομένων, τις δράσεις μας και τα έξοδα γραφείου. Έχουμε μια ομάδα έξι ατόμων, και συνεργαζόμαστε με ειδικούς σε ανεξάρτητη βάση – για παράδειγμα, έναν δικηγόρο και έναν κλινικό ψυχολόγο, οι οποίοι συμβουλεύουν περίπλοκες περιπτώσεις. Έχουμε επίσης μια διαδικτυακή συνομιλία με 75 συμμετέχοντες, που συντονίζεται από εθελοντές.
Προς το παρόν, το Feminitiv είναι εγγεγραμμένο ως μεμονωμένος επιχειρηματίας (με το όνομά μου). Θέλαμε να το μετασχηματήσουμε σε ΜΚΟ, αλλά τους τελευταίους έξι μήνες έχει καταστεί σαφές ότι η απόκτηση καθεστώτος ΜΚΟ θα περιπλέξει μόνο το έργο μας και θα διακινδυνεύσει να θεωρηθούμε ως «ξένος πράκτορας».
Γνωρίζω από γνωστούς ότι οι αρχές έχουν αυξήσει την προσοχή τους προς εμάς, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει σοβαρές καταγγελίες. Ίσως αυτό σημβαίνει γιατί η ρητορική μας είναι μάλλον απαλή. Είναι ένα σημείο αρχής για εμάς να αποφύγουμε την αυτο λογοκρισία και να συνεχίσουμε να δημοσιοποιούμε τη θέση μας, αλλά είμαστε πολύ προσεκτικές.
Για παράδειγμα, η οργάνωση Eve’s Ribs στην Αγία Πετρούπολη έχει μια πολύ ισχυρή ακτιβιστική, ακόμη και πολιτική θέση. Προσπαθούμε να είμαστε προσεκτικοί. Η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεών μας, ελέγχει τη διατύπωση στις δηλώσεις μας εκατό φορές. Είμαστε προσεκτικές με λέξεις, με σύμβολα LGBTQ +. Είναι σημαντικό για εμάς να διατηρήσουμε έναν ασφαλή χώρο για την κοινότητα.
Το Καλίνινγκραντ είναι μια περιοχή με ισχυρή FSB [υπηρεσία ασφαλείας της Ρωσίας] και στρατιωτική παρουσία. Υπάλληλοι διεθνών ΜΚΟ μου έχουν πει ότι δεν θα εκτελέσουν έργα στο Καλίνινγκραντ επειδή «το FSB είναι θυμωμένο». Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή το Καλίνινγκραντ είναι απομονωμένο γεωγραφικά – στην άκρη της Βαλτικής, ανάμεσα σε Λιθουανία και Πολωνία.
Μερικές φορές νιώθουμε απομονωμένες, εν μέρει λόγω της γεωγραφικής μας θέσης [..] Εδώ, υπάρχουν πολύ λίγες από εμάς, είμαστε σχεδόν μόνες
Χάρη στους προπολεμικούς δεσμούς του Καλίνινγκραντ με τη Γερμανία, έχουμε επίσης την έννοια της «ερπυστικής γερμανικοποίησης» [γερμανική επιρροή]. Για παράδειγμα, εάν κάναμε κάτι για τις γερμανικές γυναίκες που ζούσαν στο Καλίνινγκραντ, τότε αυτό μπορεί να αποδοθεί στην «ερπυστική γερμανικοποίηση». Φυσικά, δεν μπορούμε να αναφέρουμε ότι η περιοχή ενδέχεται να απομακρυνθεί από τη Ρωσία. το Κέντρο Καταπολέμησης του Εξτρεμισμού [μια υπηρεσία επιβολής του νόμου] θα έρθει αμέσως και θα μας ελέγξει για τάσεις αποσχιστισμού.
Δεχόμαστε συνεχή επιθετικότητα στο διαδίκτυο, αλλά δεν της δίνουμε πλέον προσοχή. Μόλις κάναμε μια ζωντανή μετάδοση στο Instagram και μιλήσαμε για κινήσεις νέων και λεσβίες. Αμέσως μετά αρχίσαμε να λαμβάνουμε φωνητικά μηνύματα από bots: «Τι σημαίες συγκεντρώνουν οι νέοι;», «Ποιος από εσάς είναι λεσβία;»
Μέχρι πρόσφατα, δεν υπήρχαν οργανώσεις LGBTQ + στην περιοχή του Καλίνινγκραντ. Θεωρούμε τους εαυτούς μας διατομεακές φεμινίστριες, επομένως διεξάγουμε ομάδες υποστήριξης και ψυχολογικές διαβουλεύσεις για άτομα LGBTQ +. Ο ρωσικός ομοσπονδιακός νόμος απαγορεύει την «προπαγάνδα ΛΟΑΤ» για παιδιά, αλλά το Καλίνινγκραντ έχει έναν περιφερειακό νόμο που απαγορεύει εντελώς την «προπαγάνδα ΛΟΑΤ». Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι φοβούνται πολύ: όταν πραγματοποιήσαμε μια προβολή της ταινίας « Παιδιά 404 » [για νέους ομοφυλόφιλους και λεσβίες στη Ρωσία], κανένας χώρος δεν ήθελε να την αναπαράγει. Μέχρι σήμερα, δεν υπήρχαν προηγούμενα για τη χρήση αυτού του νόμου, αλλά οποτεδήποτε θα μπορούσε κάτι να συμβεί.
Μερικές φορές νιώθουμε απομονωμένες, εν μέρει λόγω της γεωγραφικής μας θέσης. Στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, υπάρχουν πολλές ΜΚΟ που ασχολούνται με κοινωνικά προβλήματα, με εφήβους, γυναίκες και ούτω καθεξής. Εδώ, υπάρχουν πολύ λίγες από εμάς, είμαστε σχεδόν μόνες. Θα ήθελα να γίνουμε μέλος της ρωσικής κοινωνίας, ακόμη και της διεθνούς κοινότητας. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν όλοι ότι δεν είμαστε απλώς μια μικρή πρωτοβουλία, αλλά μέρος μιας μεγαλύτερης, σημαντικής διαδικασίας.
FemKyzlar , Καζάν, Ταταρστάν
Dina Nurm, συντονίστρια
Πέρασα τέσσερα χρόνια σε διαδικτυακές φεμινιστικές ομάδες και ζήλευα για όλη τη φεμινιστική δραστηριότητα στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη.
Ήθελα πραγματικά κάτι παρόμοιο στο Καζάν.
Αρχικά, δημιουργήσαμε μια διαδικτυακή συνομιλία και, στη συνέχεια, ένα δημόσιο φόρουμ στην πλατφόρμα κοινωνικών μέσων VKontakte, όπου συγκεντρώσαμε σταδιακά ένα κοινό με παρόμοιες αναφορές.
Τον Νοέμβριο του 2018, πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας εκδήλωση: μια ανοιχτή βραδιά με μικρόφωνο, όπου κάθε γυναίκα μπορεί να παρουσιάσει το έργο της σε ένα θέμα που σχετίζεται με τον φεμινισμό. Μπορεί να είναι μια stand-up πράξη, ένας μονόλογος, ποιήματα, τραγούδια, οργανικές συνθέσεις – δεν υπάρχουν όρια. Ο καθένας έχει 15 λεπτά για να μιλήσει και κανείς δεν θα πει στις γυναίκες να σωπάσουν. Διακόπτουμε μόνο εάν υπάρχουν πολύ μισογύνικες ιδέες στην παράσταση. Συνεχίζουμε αυτές τις εκδηλώσεις. έτσι δίνουμε στις γυναίκες μια φωνή.
Η Ταταρική λέξη Kyzlar σημαίνει «κορίτσι». Οι εχθρικοί τονίζουν πάντοτε ότι έχουμε συνδυάσει μια Τατάρικη λέξη με τη λατινική λέξη fem – τους εκνευρίζει. Όταν βρήκαμε το όνομα, θέλαμε να είναι φωτεινό και ειρωνικό. θέλουμε να κατοχυρώσουμε το όνομα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ώστε κανείς να μην μπορεί να μας εμποδίσει να το χρησιμοποιήσουμε
Δεν διαθέτουμε γραφείο ούτε οικονομική υποστήριξη. Τρέχουμε τα πάντα με καθαρό ενθουσιασμό και χωρίς διατυπώσεις. Πραγματοποιούμε εκδηλώσεις σε φιλικές ΜΚΟ, ανεξάρτητους χώρους ή μπαρ. Μερικές φορές πρέπει να χρεώσουμε την είσοδο 100-200 ρούβλια, για να πληρώσουμε το ενοίκιο. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι οι άνθρωποι θα έρθουν ακόμη και σε πληρωμένες εκδηλώσεις: αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ζήτηση για τις ιδέες μας.
«Συχνά αναφερόμαστε για το Ταταρστάν ως ισλαμική περιοχή, αλλά το θεωρώ αρκετά κοσμικό. Υπάρχουν μερικοί θρησκευτικοί μουσουλμάνοι στο Ταταρστάν, αλλά αυτό δεν επηρεάζει σημαντικά τη δουλειά μας. Θα ήθελα πολύ να εξοικειωθώ με τον ισλαμικό φεμινισμό, να σκεφτώ τον πολιτισμό των Τατάρ και την πολυπολιτισμικότητα της περιοχής μας »
Οι δραστηριότητές μας είναι πάντα διαφορετικές και εξαρτώνται από τις επιθυμίες των συμμετεχόντων. Πέρυσι, πραγματοποιήσαμε πέντε οδικές δράσεις κατά της ενδοοικογενειακής βίας. Σε μια, ένας ακτιβιστής πήγε σε ένα αστυνομικό τμήμα με ένα φέρετρο από χαρτόνι, σε διακομώδιση της στερεοτυπικής φράσης της αστυνομίας σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας: «Όταν υπάρχει πτώμα, θα έρθουμε και θα το επιθεωρήσουμε». Ένα δικαστήριο αποφάσισε ότι το φέρετρο ήταν «προκατασκευασμένη πτυσσόμενη δομή» και επέβαλε πρόστιμο, το οποίο βοήθησαν οι αλληλέγγυοι μας να συλλέξουμε – είμαστε πραγματικά ευγνώμονες σε αυτούς.
Πραγματοποιήσαμε μια άλλη δράση το καλοκαίρι, το οποίο ονομάσαμε « Αιματηρός γάμος », στο γραφείο του Kazan. Αυτοί είναι όλοι καλοί τρόποι για να τραβήξετε την προσοχή στο ζήτημα.
Συχνά αναφερόμαστε για το Ταταρστάν ως ισλαμική περιοχή, αλλά το θεωρώ αρκετά κοσμικό. Υπάρχουν μερικοί θρησκευτικοί μουσουλμάνοι στο Ταταρστάν, αλλά αυτό δεν επηρεάζει σημαντικά τη δουλειά μας. Θα ήθελα πολύ να εξοικειωθώ με τον ισλαμικό φεμινισμό, να σκεφτώ τον πολιτισμό των Τατάρ και την πολυπολιτισμικότητα της περιοχής μας, αλλά, δυστυχώς, κανείς στην ομάδα μας δεν είναι καλά έμπειρος σε αυτό.
Παραδόξως, σπάνια συναντάμε πράξεις μίσους – λαμβάνουμε αρνητικά σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά τίποτα περισσότερο. Οι αστυνομικοί ήρθαν στις προβολές ταινιών μας, οι οποίες πραγματοποιούνται στο κέντρο «Αποδοχή» LGBT. Ένας ενδιαφερόμενος πολίτης τους ενημέρωσε και τους ζήτησε να μας επιθεωρήσουν, αν και μου φαίνεται ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για το ίδιο το κέντρο.
Την τελευταία φορά που η αστυνομία μας ενόχλησε ήταν σε προβολή του «Tochka», μιας ρωσικής ταινίας για την πορνεία. Εξηγήσαμε τι συνέβαινε, βεβαίωσαν ότι όλοι οι συμμετέχοντες ήταν 18 ετών και άνω και έφυγαν. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Όταν πραγματοποιήσαμε μια προβολή του ” Never Rareely μερικές φορές πάντα “, προσπάθησα να μην πω στις διαφημίσεις ότι ήταν μια ταινία για την άμβλωση.
Το κύριο πρόβλημα τώρα είναι η έλλειψη ανθρώπων. Έχουμε πέντε έως δέκα ενεργούς συμμετέχοντες, και αυτό δεν είναι αρκετό. Το τελευταίο ανοιχτό μικρόφωνο, στις αρχές Μαρτίου, διοργανώθηκε από τρεις από εμάς. Θα ήθελα περισσότερες πρωτοβουλίες, περισσότερα έργα, περισσότερους συμμετέχοντες. Θα θέλαμε να λάβουμε χρηματοδότηση, αλλά δεν έχουμε την εμπειρία ή κάποιον να το οργανώσουμε. Αλλά το κύριο πράγμα, φυσικά, είναι απλά να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να μην κλείνουμε, παρά τις δυσκολίες.
Syktyvkar Femfest ,
Κόμι Dasha Ananyeva, συνιδρυτής του Revolt Center και συνδιοργανώτρια του Syktyvkar Femfest
Πήγα στο πρώτο Moscow Femfest το 2017 και κατάλαβα πόσο υπέροχο είναι να είμαι μέρος αυτού του είδους φιλικού χώρου.
Ήθελα να πραγματοποιήσω μια παρόμοια εκδήλωση στο Syktyvkar – ένα φεστιβάλ, επειδή η μορφή του επιτρέπει να σχηματίσουμε μια κοινότητα.
Με διαλέξεις ή ομάδες ανάγνωσης, όπου οι συμμετέχοντες συγκεντρώνονται για μία ή δύο ώρες και στη συνέχεια διαλύονται, αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Ένα φεστιβάλ έχει πολλές διαφορετικές δραστηριότητες, ο καθένας μπορεί να επιλέξει το δικό του πράγμα και στη συνέχεια να γνωριστεί ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων.
Αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν οι άνθρωποι ήθελαν κάτι τέτοιο στο Syktyvkar. Προσκαλέσαμε τη Lelia Nordik, μια καταξιομένη φεμινίστρια, οικο-ακτιβίστρια και ανεξάρτητη δημοσιογράφο, στο νέο μας Κέντρο Επαναστάσεων για να δώσει μια πολύ βασική διάλεξη σχετικά με το τι φεμινιστικές οργανώσεις υπάρχουν στη Ρωσία και γιατί είναι απαραίτητες. Περίπου 90 άτομα ήρθαν, κάτι μεγάλο για το Syktyvkar, και συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ενδιαφέρον.
Βρήκαμε συνεργάτες (συμπεριλαμβανομένου του Ιδρύματος Heinrich Böll από τη Γερμανία και του τοπικού προγράμματος μέσων 7 × 7 ) για να μας χρηματοδοτήσουν και προσκεκλημένους ομιλητές από όλη τη χώρα. Το πρόγραμμα ήταν δυνατό και σε καμία περίπτωση κατώτερο από το γεγονός της Μόσχας και λάβαμε πολύ καλές κριτικές. Όταν ένα κορίτσι πήρε το μικρόφωνο στην αποχαιρετιστήρια συνεδρία του φεστιβάλ και είπε ότι για πρώτη φορά ένιωσε τον εαυτό της σε ένα ασφαλές μέρος, συνειδητοποίησα ότι όλα είχαν δουλέψει.
Είχαμε έναν φιλόδοξο στόχο: να δημιουργήσουμε μια κοινότητα που θα προτείνει ιδέες και θα οργανώνει τις δικές της εκδηλώσεις. Έτσι λειτουργεί το Κέντρο Επανάστασης. Παρέχουμε μια πλατφόρμα και τη βοήθειά μας, αλλά η πρωτοβουλία πρέπει να προέλθει από τοπικούς ακτιβιστές. Οι άνθρωποι λένε: «Θέλω να δώσω μια διάλεξη για ένα τέτοιο θέμα», «Θέλω να κάνω ένα σεμινάριο ή μια ομάδα ανάγνωσης».
Δημιουργήσαμε μια κλειστή ομάδα στο διαδίκτυο για όσους θέλουν να δημιουργήσουν ένα φεμινιστικό κίνημα και προσκαλέσαμε τα μέλη της ομάδας σε εκδηλώσεις. Όλοι ήρθαν και συμμετείχαν, αλλά κανείς δεν προσφέρθηκε να οργανώσει κάτι δικό του.
Γι ‘αυτό αποφασίσαμε να αναβάλουμε ένα δεύτερο Femfest και να οργανώσουμε μόνοι μας μικρές αλλά κανονικές δραστηριότητες. Λόγω της πανδημίας, δεν είχαμε πολλά γεγονότα τελευταία, αλλά πραγματοποιήσαμε εργαστήρια και προβολές ταινιών και γράψαμε επιστολές σε γυναίκες πολιτικές κρατούμενες .
«Μια αμιγώς φεμινιστική ατζέντα δεν είναι για όλους και δεν θέλουμε να τρομάξουμε κανέναν που θα μπορούσε ενδεχομένως να ενδιαφέρεται για αυτές τις εκδηλώσεις»
Τώρα θέλουμε να δημιουργήσουμε μια κοινότητα για τις γυναίκες, με μια διαφορετική ατζέντα που θα ενδιαφέρει ένα ευρύ φάσμα κοριτσιών, παρά μια στενή φεμινιστική εστίαση. Οι ιδέες περιλαμβάνουν εκπαίδευση σχετικά με το πώς να γίνετε δημοτικός αναπληρωτής, γυναικείο φιλμ και ομάδες ανάγνωσης. Μια αμιγώς φεμινιστική ατζέντα δεν είναι για όλους και δεν θέλουμε να τρομάξουμε κανέναν που θα μπορούσε ενδεχομένως να ενδιαφέρεται για αυτά τα γεγονότα.
Η λέξη φεμινισμός εξακολουθεί να προκαλεί ανθρώπους στη Ρωσία. Πρόσφατα έδωσα μια συνέντευξη σε έναν τοπικό τηλεοπτικό σταθμό για τον φεμινισμό. Οι άνθρωποι έγραψαν τόσο σκληρά και άσχημα πράγματα στα διαδικτυακά σχόλια. Ήταν απρόσμενο – και ακόμη χειρότερο από ό, τι όταν ξεκινήσαμε το SyktyvkarFemfest.
Με το Femfest, με στόχευσαν προσωπικά, γιατί ήμουν η πιο εξέχουσα διοργανώτρια. Τότε κάποιος έγραψε δημόσια ότι θα έρθουν στο Femfest και θα προκαλούσαν προβλήματα. Η ιδιωτική μας υπηρεσία ασφαλείας συμφώνησε να φτάσει εντός πέντε λεπτών εάν συνέβη κάτι. Για δύο ημέρες περιμέναμε, υποψιαζόμαστε κάθε μεγάλο άντρα που ήρθε. Στο τέλος, έφτασαν μερικοί μεθυσμένοι έφηβοι, και άρχισαν να φωνάζουν και να κάνουν αστεία για τον φεμινισμό. Μπήκαν σε μια αψιμαχία με μερικούς από τους θεατές του φεστιβάλ, οι έφηβοι ήταν ντροπιασμένοι και τους ζητήσαμε απλώς να φύγουν.
Εκτός από εμάς, κανένας άλλος στη Συκτυβάρ δεν εμπλέκεται στα γυναικεία προβλήματα. Υπάρχει ένα καταφύγιο, του οποίου ο οργανωτής επικοινώνησε μαζί μας όταν ανακοινώσαμε το Femfest. Είναι πολύ ιδιωτικό και δεν διαφημίζεται, αν και ο οργανωτής συμφώνησε να συντονίσει μία από τις συνεδρίες μας. Προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε τη σχέση – μερικές φορές δίνουμε στο καταφύγιο ρούχα για παιδιά και γυναίκες – αλλά δεν υπάρχει ακόμη στενή συνεργασία.
Στη γειτονική πόλη Κιρόφ, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη: υπάρχει μόνο ένα θρησκευτικό καταφύγιο για γυναίκες, όπου γίνονται δεκτές μόνο γυναίκες με νεογέννητα παιδιά. Αυτό είναι – άλλες γυναίκες δεν έχουν πουθενά να πάνε.
Από μακριά, το Syktyvkar μπορεί να μοιάζει με μια πολύ ακτιβιστική περιοχή. Έχουμε την εκστρατεία κατά των χώρων υγειονομικής ταφής των Shiyes , το πρόγραμμα μέσων 7 × 7 και τώρα το Revolt Center. Μετά τους Shiyes, πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, άρχισαν να ασχολούνται με την πολιτική και τον ακτιβισμό. Αλλά οι εσωτερικές διαμάχες και τα προβλήματα παρεμβαίνουν στη δουλειά μας. Ελπίζουμε ότι, μαζί με τους συναδέλφους μας από τη Μόσχα, θα τα ξεπεράσουμε και θα αρχίσουμε να εργαζόμαστε σε μια νέα γυναικεία λέσχη στο εγγύς μέλλον.
IFreedom Buryat Feminism , Ulan-Ude, Buryatia
Maria Khankhunova, συν ιδρύτρια
Το IFreedom ξεκίνησε το 2016 ως διαδικτυακή κοινότητα στο VKontakte, και μετά σταδιακά ξεκινήσαμε να το επεκτείνουμε στο Instagram, το Telegram και σε εκδηλώσεις εκτός σύνδεσης.
Αρχικά, υπήρχαν μόνο τέσσερις από εμάς, αλλά τώρα υπάρχουν πολλές περισσότερες συμμετέχοντες. Επικεντρωνόμαστε στην αποδέσμευση του μύθου ότι οι φεμινίστριες είναι οι τρομερές που μισούν τους άντρες.
Ήρθαμε με το όνομά μας – IFreedom – στην πρώτη συνάντηση. Πιστεύω ότι μας ταιριάζει απόλυτα. Ο φεμινισμός είναι εσωτερική ελευθερία για εμάς και για όλους, ανεξάρτητα από το φύλο. Ως μη εγγεγραμμένο κίνημα, δεν μπορούμε να διεξάγουμε μεγάλες δραστηριότητες εκτός σύνδεσης. Έχουμε τόσο ελευθερία όσο και περιορισμούς λόγω του γεγονότος ότι είμαστε μια αρκετά μικρή κοινότητα και οι δραστηριότητές μας είναι περισσότερο χόμπι.
Μία από τις πρώτες μας δράσεις ήταν μια φωτογράφιση όπου φορούσαμε μπλουζάκια λέγοντας «Είμαι ελεύθερος», «Είμαι ανυπόμονος», «Είμαι δυνατός». Ήταν μια πολύ θετική δράση χωρίς ένα ιδιαίτερα ριζοσπαστικό μήνυμα, αλλά λάβαμε ακόμα πολλά σχόλια μίσους. Τώρα η σελίδα μας στο Instagram έχει περίπου 1.700 συνδρομητές, οπότε τα σχόλια μίσους είναι αρκετά συχνά.
Προσπαθούμε να είμαστε ανοιχτοί σε διαφορετικές απόψεις, αλλά αν οι άνθρωποι είναι αγενείς, πρέπει να τους απαντήσουμε. Φυσικά, δεν έχουμε τόσες εκφράσεις μίσους όσο οι εθνικές ΜΚΟ ή οι ακτιβιστές, αλλά η κοινότητα ανθρώπων σαν κι εμάς δεν είναι και τόσο μεγάλη. Εάν προκύψουν προβλήματα, δεν υπάρχουν πολλοί οργανισμοί στην Άπω Ανατολή της Ρωσίας που μπορούν να μας υποστηρίξουν. Αλλά έχουμε πολύ πιστούς συνδρομητές. Λαμβάνουμε λόγια ευγνωμοσύνης για το οτι είμαστε αυτοί που είμαστε – χωρίς αυτό, θα κάναμε πολύ καιρό.
Για να ομαλοποιήσουμε την ιδέα του φεμινισμού, κάνουμε μια σειρά συνεντεύξεων με φεμινίστριες και φιλο-φεμινίστριες, που δραστηριοποιούνται στη Μπουριατία, οι οποίες δεν φοβούνται να εκφράσουν τη θέση τους. Συνήθως, οι συνεντευξιαζόμενοι μας συνιστώνται από άτομα που έχουμε ήδη πάρει συνέντευξη ή από τους συνδρομητές μας, επειδή προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στη λαϊκή ζήτηση και να κάνουμε αυτό που ενδιαφέρει το κοινό μας. Αυτές οι συνεντεύξεις είναι επίσης μια μορφή αυτο-προβληματισμού. Οι άνθρωποι απαντούν σε ερωτήσεις και σκέφτονται πράγματα που δεν έχουν σκεφτεί στο παρελθόν Έχουμε επίσης πολύ περιεχόμενο στο Instagram: αποσπάσματα από διάσημες γυναίκες, ενημερωτικές και υποστηρικτικές δημοσιεύσεις.
«Δεν υπάρχει γυναικείο καταφύγιο ή κέντρο κρίσης στη δημοκρατία και δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία. Υπάρχει όμως ένας οργανισμός που θέλει να απαγορεύσει την άμβλωση και βοηθά τις γυναίκες με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες »
Επικεντρωνόμαστε σε διαδικτυακά έργα, αλλά προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε και τακτικά εκδηλώσεις εκτός σύνδεσης. Θέλαμε να διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ, αλλά αλλάξαμε γνώμη λόγω της πανδημίας και επειδή τα φεστιβάλ, κατά τη γνώμη μου, έχουν ήδη ξεπεράσει τη μόδα. Πέρυσι, για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, πραγματοποιήσαμε μια ξενάγηση στην πόλη για τις γυναίκες στην ιστορία της Buryatia. Φέτος, πραγματοποιήσαμε μια συζήτηση για τις προσωπικές εμπειρίες του φεμινισμού.
Διοργανώσαμε επίσης ένα πολύ ασυνήθιστο πάρτι τατουάζ, όπου ένας καλλιτέχνης τατουάζ από τη Buryatia δημιούργησε φεμινιστικά τατουάζ στη γλώσσα Buryat. Πολλοί άνθρωποι ήρθαν, ήταν ένα υπέροχο γεγονός. Έχουμε τα δικά μας εμπορεύματα: αυτοκόλλητα, κορδέλες με τις λέξεις «Buryat Feminism», «Baikal girl power» και ούτω καθεξής. Αυτός είναι επίσης ένας τρόπος ενημέρωσης των ανθρώπων για τον φεμινισμό.
Δεν υπάρχει γυναικείο καταφύγιο ή κέντρο κρίσης στη δημοκρατία και δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία. Υπάρχει όμως ένας οργανισμός που θέλει να απαγορεύσει την άμβλωση και βοηθά τις γυναίκες με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Έχουν καταλάβει τα μέσα μαζικής μεταφοράς με αφίσες που αναφέρουν “Αυτό το παιδί θέλει να ζήσει”, “Θα λάβετε βοήθεια, κρατήστε το παιδί”. Έχουν τους πόρους για να κάνουν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Μερικές φορές οι αφίσες τους μοιάζουν με απαντήσεις στις δημοσιεύσεις μας και γνωρίζουμε ότι ακολουθούν τις δραστηριότητές μας.
Δεν συνεργαζόμαστε με τις αρχές ή τους σχετικούς οργανισμούς επειδή είμαστε μια μη εγγεγραμμένη πρωτοβουλία και θέλουμε να αποφύγουμε την περιττή προσοχή. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν υπάρξει παράπονα από τις αρχές – ίσως δεν διαβάζουν το Instagram ή έχουμε πολύ λίγους συνδρομητές.
Εάν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας επικοινωνούν μαζί μας, τους δίνουμε τις λεπτομέρειες φιλικών δημοσιογράφων – η δημοσιότητα συχνά βοηθά στην επίλυση μιας κατάστασης. Δεν μπορούμε να παρέχουμε βοήθεια, γιατί δεν έχουμε πόρους, δικηγόρους, ψυχολόγους. Ίσως, εάν εμφανιστούν οι συμμετέχοντες με αυτές τις δεξιότητες, τότε μπορούμε να κάνουμε πιο πρακτική εργασία.
Είμαστε φιλικοί με άλλους ακτιβιστές και προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε ανεξάρτητα προγράμματα. Ένα κορίτσι έχει ένα έργο Instagram για τα στερεότυπα των φύλων, που ονομάζεται ” Like a girl “. Μια άλλη ερευνά την ορατότητα των γυναικών στην ιστορία της Buryatia.
Θα ήθελα περισσότερες πρωτοβουλίες σχετικά με γυναίκες, περισσότερους ακτιβιστές και περισσότερη βοήθεια. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης και να παρέχουμε κατάρτιση σε δημοσιογράφους σχετικά με τον τρόπο κάλυψης της ενδοοικογενειακής βίας – ακόμη και καλοί δημοσιογράφοι μπορούν να κάνουν λάθη. Έχουμε το όνειρο να αποκτήσουμε 10.000 συνδρομητές, τότε μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν ιστότοπο, να ξεκινήσουμε ένα Patreon και να αναπτύξουμε περαιτέρω τις ιδέες μας.
φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός
φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός φεμινισμός
