“Η ιδέα να κυβερνάς άλλους δεν μπαίνει στο σύμπαν των ιδεών των Ζαπατίστας”
Οι κοινότητες του Munduruku κατήγγειλαν στις 27 Μαΐου, σε επείγουσα δήλωση, ότι οι παράνομοι ανθρακωρύχοι διαπράττουν εισβολές και επιθέσεις – εναντίον σπιτιών και ανθρώπων – στα εδάφη τους στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας. Στο πλαίσιο της πανδημίας, η αρπαγή γης από τους αστέγους αυξήθηκε στη Μητροπολιτική Περιφέρεια του Μπουένος Άιρες. Και μεταξύ 10 και 21 Απριλίου, το Κίνημα των Χωρίς Γη (MST) δώρισε περισσότερους από 100 τόνους τροφίμων στις περιφερειακές κοινότητες της Βραζιλίας, την ημέρα των αγώνων για αγροτική μεταρρύθμιση.
Αυτά είναι τρία παραδείγματα της εμφάνισης του από κάτω και προς τα αριστερά που προτείνει ο δημοσιογράφος της Ουρουγουάης, Ραούλ Ζιμπέτσι, στο τελευταίο του βιβλίο, The Peoples Break the Siege. Times of Collapse II . Επεξεργασμένο από πρωτοβουλίες συντονισμού Baladre και Zambra σε συνεργασία με το CGT και το Ecologistas en Acción, το κείμενο των 201 σελίδων είναι το δεύτερο μέρος του Tiempos de Collapse. Los pueblos en movimiento . Ο Zibechi, σημείο αναφοράς για τη μαχητική έρευνα στη Λατινική Αμερική, είναι ο συγγραφέας, μεταξύ άλλων έργων, του Los arroyos cuando bajan. Los desafíos del zapatismo (1995), Brasil Potencia (2012) y Repensar el sur. Las luchas del pueblo mapuche (2020).
– Μια αντιπροσωπεία από το κίνημα Zapatista, το Εθνικό Συνέδριο Αυτόχθονων (CNI) και το Μέτωπο για την Άμυνα της Γης και των Νερών του Morelos, Puebla και Tlaxcala (FDTAMPT) ξεκίνησαν το «ταξίδι στην Ευρώπη». Μετά από τις πολλές διαμονές σας στην Chiapas, τι πιστεύετε ότι μπορεί να μάθει η Δύση από το EZLN;
Μπορώ να σας πω τι έμαθα εγώ από τον Zapatismo, ο οποίος δεν είναι απαραίτητα αυτό που σκέφτονται. Το πρώτο πράγμα είναι ότι ο αγώνας είναι για πάντα, έχει μια αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Δεν υπάρχουν στόχοι όπως η κατάληψη της εξουσίας, η νίκη στις εκλογές ή η επίτευξη του σοσιαλισμού. Είναι μια σύλληψη της ζωής και του κόσμου που εναρμονίζεται με τις ρήζες της κουλτούρας των λαών των Μάγια που κυβερνούν τον εαυτό τους και ίσως έχουν ενσυναίσθηση με τους πολιτικούς μας προγόνους, με την έννοια ότι δεν χωρίζουν μέσα και σκοπούς, ότι ο αγώνας δεν είναι «για» αλλά ένας τρόπος ζωής.
Το δεύτερο είναι ότι δεν θέλουν να κυβερνούν άλλους, αλλά να ενθαρρύνουν τους λαούς, τις γειτονιές και τους κοινωνικούς τομείς να οργανώνουν και να κυβερνούν τον εαυτό τους. Η ιδέα της διακυβέρνησης των άλλων δεν εισέρχεται στο σύμπαν των ιδεών των Ζαπατίστας και, αν κοιτάξετε προσεκτικά, είναι μια μορφή καταπίεσης: αν σας κυβερνήσω, σας διατάζω, δίνοντας εντολές. Δουλεύουν με την ιδέα ότι όποιος είναι υπεύθυνος υπακούει τους ανθρώπους, το συλλογικό.
Το τρίτο είναι η ηθική ως ο οργανωτικός άξονας της πολιτικής. Στην ακόμα κυρίαρχη πολιτική σκέψη, η ηθική είναι ένα συμπλήρωμα, αλλά για αυτούς είναι το κεντρικό πράγμα, κάνουν ό, τι λένε και λένε τι κάνουν, δεν επιδιώκουν προσωπικό όφελος, γι ‘αυτό το σύνθημα “για όλους, τα πάντα, τίποτα για εμάς. “
Το τέταρτο είναι η απόρριψη της πρωτοπορίας, για τη δημιουργία οργανώσεων με κατεύθυνση που χτίζει μια κοινωνική βάση στην οποία καθοδηγεί και καθορίζει την πορεία, τους χρόνους, τους στόχους και ακόμη και τους τρόπους . Η πρωτοπορία στην οποία σχηματίστηκε η γενιά μου, συμβαδίζει με την ομογενοποίηση του ίδιου του πεδίου, με την ιδέα της ενότητας ως ιερού μάντρα, προκειμένου να επιβάλει την ηγεμονία στην κοινωνία. Το EZLN απορρίπτει τις έννοιες της ενότητας, της ομοιογένειας και της ηγεμονίας και σε αυτό είναι πολύ σαφές όταν ο Sub Marcos λέει ότι «κάθε προσπάθεια ομοιογένειας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φασιστική απόπειρα κυριαρχίας».
Θα σας έλεγα ότι παρά την φαινομενική βαρβαρότητα της γλώσσας, η πρωτοποριακή κουλτούρα είναι διαβρωτική, καταστρέφει τις συλλογικές οργανώσεις, εξαλείφει τις διαφορές και σας διαβεβαιώνω ότι ξέρω για τι μιλάω γιατί σχηματίστηκα και ασκούσα αυτόν τον πολιτισμό που, όταν η κρατική εξουσία γίνεται, ποινικοποιεί τις διαφορές όπως συμβαίνει σήμερα στη Νικαράγουα του Ντάνιελ Ορτέγκα.
Και το πλαίσιο των γυναικών Zapatista;
Ορίζουν τον εαυτό τους ως «γυναίκες που πολεμούν», δίνοντας έμφαση στον αγώνα, επειδή υπάρχουν πολύτιμες φεμινίστριες που δεν πολεμούν, όπως και οι μαρξιστές και οι αναρχικοί που δεν πολεμούν. Τονίζουν αυτήν την πτυχή και ορίζουν τον εαυτό τους ως αντι-πατριαρχικές και αντι-καπιταλίστριες, δεν αντιλαμβάνονται τον διαχωρισμό και των δύο διαστάσεων.
Από την άλλη πλευρά, στις συναντήσεις της Morelia μίλησαν για την ανάγκη ενσωμάτωσης διαφορετικών γενεών, για να ακούνε τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, να τις σεβαστούν, να μάθουν από αυτές, κάτι που στη δυτική αστική κουλτούρα δεν έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Ούτε να ακούτε ο ένας τον άλλον, ούτε να ακούτε τους ηλικιωμένους.
-Ποια είναι η σχέση της τρέχουσας «προοδευτικής» κυβέρνησης του Αντρέ Μανουέλ Λοπέζ Ομπραντόρ με το EZLN; Απο τι αποτελείται από αυτό που αποκαλείτε “πόλεμος τριβής”;
Δεν υπάρχει σχέση. Επιπλέον, η τρέχουσα ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει εντείνει τις επιθέσεις εναντίον των κοινοτήτων των Ζαπατίστας και των βάσεων υποστήριξης, όπως φαίνεται με τις παραστρατιωτικές επιθέσεις στην περιοχή Moisés Gandhi και στο Aldama στο Los Altos. Παράλληλα, προωθεί κοινωνικές πολιτικές που προωθούν τον ατομικισμό και τη διάσπαση των κοινοτήτων, εξαπέλυσε μια βίαιη επίθεση με το τρένο των Μάγια, το ολοκληρωμένο έργο Morelos και τον δια-ισθμικό διάδρομο, προωθώντας στρατιωτικές και παραστρατιωτικές επιθέσεις εναντίον αυτόχθονων πληθυσμών σε αυτές τις περιοχές.
Με τον López Obrador, όπως συνέβη προηγουμένως με τον Lula και τους άλλους προοδευτικούς, το εξορυκτικό και νεοφιλελεύθερο μοντέλο κερδίζει ορμή και βάθος, φτάνει σε νέες περιοχές, μετατρέπει τη φύση σε εμπορεύματα με μεγαλύτερη ταχύτητα από πριν. Επομένως, οι δραστηριότητες των ενόπλων ομάδων εντείνονται. Όταν συμβαίνουν εγκλήματα όπως αυτό του Samir Flores επειδή αντιτίθενται στο ολοκληρωμένο σχέδιο Morelos, το οποίο υποσχέθηκε ο López Obrador να σταματήσει στην εκλογική εκστρατεία, ενεργούν, η πράξη τους αποσπάται και προχωρούν. Σε αυτήν την περίπτωση, η ακαθαρσία ήταν τέτοια που διενήργησε δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά το έγκλημα, αγνοώντας το κάλεσμα των κοινοτήτων να το αναβάλουν.
Εν ολίγοις, σας λέω ότι ο προοδευτισμός είναι η πιο σκληρή επίθεση εναντίον των λαών, γιατί θέλει να τους αποδυναμώσει και να τους χωρίσει.
–Πάνω από ένα μήνα διαμαρτυριών στην Κολομβία -με πενήντα νεκρούς σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή- των οποίων η αιτία είναι η δημοσιονομική μεταρρύθμιση του Προέδρου Duque. το κοινωνικό ξέσπασμα στη Χιλή (Οκτώβριος 2019) λόγω της αύξησης των ναύλων του Σαντιάγο ·οι ταραχές στη Βολιβία εναντίον του πρώην πραξικοπηματία προέδρου Jeanine Áñez · οι διαδηλώσεις της Παραγουάης του Μαρτίου του 2021 · στον Ισημερινό εναντίον του πρώην προέδρου Λένιν Μορένο ή στη Γουατεμάλα, το Νοέμβριο του 2020. Υπάρχει ένα κοινό νήμα ή υποκείμενη εξήγηση;
Το κοινό νήμα είναι το πολιτικο-οικονομικό μοντέλο που ονομάζουμε εξτρεμιστισμό, το οποίο είναι μια πτυχή του νεοφιλελευθερισμού: εξόρυξη ανοικτού λάκκου, μονοκαλλιέργειες, μεγάλα έργα υποδομής, υδρογονάνθρακες και κερδοσκοπία αστικών ακινήτων. Αυτό το μοντέλο σημαίνει ότι ο μισός πληθυσμός είναι καταδικασμένος στη φτώχεια, ότι δεν έχει μέλλον επειδή διαλύεται, ξεριζώνει και πολώνει. Καταστρέφει τόσο την πρώην κοινωνικότητα όσο και τη φύση, καταστρέφει τις εθνικές πολιτείες που κάποτε είχαν την ικανότητα να προσφέρουν ποιοτικές εκπαιδευτικές και υγειονομικές υπηρεσίες σε ολόκληρο τον πληθυσμό.
Όπως δείχνει η πανδημία, αυτοί που έχουν πρόσβαση στην ιδιωτική υγεία και το σχολείο είναι πραγματικότητα, ενώ οι υπόλοιποι σχεδόν δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες χαμηλής ποιότητας και αδύναμες. Αυτές τις μέρες υπάρχει μια σύγκρουση στην Chiapas με τους μαθητές ενός σχολείου να είναι δάσκαλοι, καθώς οι εξετάσεις γίνονται ουσιαστικά, αλλά οι αυτόχθονες άνθρωποι που ζουν σε κοινότητες δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο και απαιτούν λογικά μια πρόσωπο με πρόσωπο εξέταση. Η μόνη απάντηση που είχαν ήταν η καταστολή και η φυλακή. Πρέπει να διευκρινίσω ότι ο κυβερνήτης της Τσιάπας ανήκει στο Μορένα, το κόμμα του Λόπε Ομπραντόρ, ο οποίος καταδίκασε τις φοιτητικές διαδηλώσεις.
-Από την άλλη πλευρά, σε μία από τις συνεντεύξεις στο βιβλίο επισημαίνετε την αξία της πνευματικότητας / καταγωγής στις κοινότητες της Βραζιλίας. Αναγνωρίζουν τα πολιτικά αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα τη σημασία αυτών των πραγματικοτήτων;
Στην εκλογική αριστερά δεν ξέρω τίποτα από αυτά. Ωστόσο, στα κινήματα υπάρχουν πολλά και διαφορετικά παραδείγματα των δικών τους μορφών πνευματικότητας. Μεταξύ των άστεγων στη Βραζιλία, υπάρχουν τρόποι εμπνευσμένοι από τη θεολογία της απελευθέρωσης και τη λαϊκή εκπαίδευση, με πολλές δυναμικές που αποκαλούν “μυστικιστές” και που συνίστανται στο τραγούδι και το χορό σε συλλογικές δράσεις, αλλά και στην κοινή χρήση φαγητού, θέσεων εργασίας και των πιο διαφορετικών χρόνων.
Κάθε κοινωνικός τομέας έχει τις δικές του μορφές πνευματικότητας. Εκείνοι των ιθαγενών και των μαύρων που εκτελούν τα τελετουργικά εναρμόνισης σε ιερά μέρη με σόμπες, όπου συμμετέχουν παραδοσιακοί γιατροί ή σοφοί.
Αλλά αν κοιτάξουμε προσεκτικά τους νέους των λαϊκών γειτονιών, θα δούμε ότι η μουσική και η συλλογική κατανάλωση παίζουν επίσης εναρμονιστικό ρόλο της συλλογικής ζωής, καθώς και της μουσικής και των χορών. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι παγκόσμιο: η ζωή της συλλογικής κοινότητας χρειάζεται πρακτικές πνευματικής εναρμόνισης, .
– Στο βιβλίο προσεγγίζετε πρωτοβουλίες όπως η Λαϊκή Αγορά Διαβίωσης (MPS) στο Μοντεβιδέο. ή στους αυτόχθονες, κιμαρόνας και φρουρούς αγροτών στην Κολομβία. Ποιες εμπειρίες λαϊκής αυτοοργάνωσης θα επισημάνετε, μεταξύ των οποίων καταφέρατε να μάθετε τους τελευταίους μήνες;
Ήξερα ήδη την Αυτόχθονη Φρουρά και το Minga del Cauca, αλλά τώρα ενισχύθηκε με το Minga Hacia Adentro και στη συνέχεια ήδη πριν από την τρέχουσα εξέγερση με το Minga Adentro. Και τα δύο είναι διασυνδεδεμένα.
Η εμπειρία MPS είναι πιο πρόσφατη, αλλά έχει τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης σε αστικούς κόσμους όπως το Μοντεβιδέο, όπου έχουμε συναφείς παραδόσεις. Θα σας έλεγα ότι υπάρχουν χιλιάδες δημοφιλή ποτ σε μεγάλες πόλεις, πολλές από αυτές αυτοδιαχειρίζονται αν και δυσκολεύονται να διατηρηθούν με την πάροδο του χρόνου.
Μεταξύ των εμπειριών που βλέπω να αυξάνονται, είναι το Δίκτυο Trashumante της Αργεντινής, το οποίο ξεκίνησε πριν από δεκαετίες από μια λαϊκή εκπαίδευση στο κίνημα και με κινήματα, μέχρι τώρα να εργάζεται σε περιοχές σε αντίσταση όπου τα θέματα και τα θέματα είναι οι λαϊκοί τομείς που πλήττονται περισσότερο από την κρίση και περιθωριοποίηση. Πριν από μήνες, μπήκα σε αυτό το δίκτυο ως ένας ακόμη μαχητικός-εκπαιδευτικός, ο οποίος υφαίνει ένα ευρύτερο δίκτυο αυτόνομων ομάδων σε μια χώρα όπου η αυτονομία αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις.
Το Teia dos Povos στη Βραζιλία μου φαίνεται μια εξαιρετική εμπειρία, η οποία ενσωματώνει αγρότες χωρίς γη, γηγενείς λαούς και quilombolas, μαύρους λαούς οργανωμένους στην επικράτειά τους ή quilombos. Η πρωτοβουλία προέρχεται από άτομα που βρίσκονταν στο MST (Κίνημα χωρίς γη) και που πίστευαν ότι είναι απαραίτητο να υφαίνεται ένα δίκτυο (εξ ου και το όνομα teia ) μεταξύ των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων λαών, κάτι που η ηγεσία δεν μοιράζεται αφού προτείνει άλλους στόχους .
-Τι είναι το κοινωνικό τρίγωνο ; Μπορείτε να αναφέρετε παραδείγματα της εφαρμογής του;
Αν και το όνομα ακούγεται δύσκολο, είναι η πρακτική που μπορούμε να παρατηρήσουμε στην πόρτα ενός νοσοκομείου ή μιας μονάδας εντατικής θεραπείας όταν επιλέγουμε ποιος θεραπεύεται και ποιος απορρίπτεται. Οι λόγοι απόρριψης είναι σαφώς η «χρησιμότητα» των ανθρώπων από την άποψη της συσσώρευσης κεφαλαίου, και εκεί οι πιο ευάλωτοι, που έχουν λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης, παραμένουν στην άκρη και δίνεται προτεραιότητα σε εκείνους που μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται. Είναι μια ακόμη στροφή της βίδας στα θέματα του Foucault.
Πρέπει να πω ότι ανάμεσα στα πολλά θετικά που μου έδωσε η πανδημία (εκτός από κάποιες ατυχίες), υπάρχει σύνδεση με ομάδες όπως η Teia dos Povos, με το δίκτυο Trashumante και άλλες που ήδη ήξερα αλλά ότι εμβαθύνουμε τους δεσμούς και με δύο εταιρείες από το Μεξικό, όπως η Tamara και ο Eduardo, οι οποίοι είναι επίσης οπαδοί της έκτης διακήρυξης της ζούγκλας Lacandon και διακινούν το κείμενο του κοινωνικού τριγώνου .
-Τελικά, σε ποιο σημείο είναι ο αγώνας των ανθρώπων του Mapuche; Πώς εκτιμάτε ότι η Συντακτική Σύμβαση της Χιλής διατηρεί 17 έδρες για αυτόχθονες πληθυσμούς;
Η στρατιωτικοποίηση που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση Piñera de Wall Mapu πρέπει να γίνει αντιληπτή ως η απάντηση σε μια σημαντική πρόοδο στην αποκατάσταση γης δεκάδων κοινοτήτων και ένα άλμα προς τα εμπρός στην κινητοποίηση των ανθρώπων του Mapuche. Σύμφωνα με τα στοιχεία, τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2020 υπήρχαν 17 καταλήψεις γης, αλλά φέτος ξεπέρασαν τις 130 καταλήψεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερες από μία ανά ημέρα.
Πιστεύω ότι δύο δρόμοι παρουσιάζονται στους ανθρώπους του Mapuche. Από τη μία πλευρά, το συστατικό στοιχείο που επιδιώκει να κατευνάσει τους αγώνες με την αναγνώριση της πολυεθνικότητας που δεν θα έχει συγκεκριμένες πρακτικές επιπτώσεις εάν δεν περάσει από την εδαφική αποκατάσταση. Η απλή αναφορά των λαών στο Σύνταγμα δεν αλλάζει τα πράγματα όπως έχει ήδη συμβεί στον Ισημερινό και τη Βολιβία.
Παράλληλα, υπάρχει η εκτεταμένη διαδικασία ανάκτησης αγροτικών και ημιαστικών περιοχών που έχει κερδίσει σημαντική δυναμική, όπως επιβεβαιώνεται από την πρόσφατη συνέντευξη με τον Héctor Llaitul, από τον Συντονιστή του Arauco Malleko, καθώς τώρα υπάρχουν πολλές συλλογικές και κοινότητες που έχουν δεσμευτεί να ακολουθήστε αυτό το μονοπάτι που περνά από την αυτονομία και την αυτοδιοίκηση.
πηγή: https://rebelion.org/la-idea-de-gobernar-a-otros-no-entra-en-el-universo-de-las-ideas-zapatistas/
Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας Ζαπατίστας
