Εξέγερση στην Κολομβία | Συνέντευξη με την ελευθεριακή ομάδα Via Libre
μετάφραση από τα ισπανικά, από το site Hacia la Vida
«Ο αγώνας στην Κολομβία είναι συνδεδεμένος με τον κύκλο των λαϊκών αγώνων που ξεκίνησε το 2019 στην ευρύτερη περιοχή, ενάντια στην ανισότητα και τον αυταρχισμό…»
Για περισσότερο από ένα μήνα από τότε που ξέσπασε η εξέγερση στην περιοχή της Κολομβίας, και παρά τη σκληρή καταστολή που κόστισε τη ζωή περισσότερων από 50 διαδηλωτών, ενώ υπάρχουν και εκατοντάδες αγνοούμενοι, το προλεταριάτο εξακολουθεί να μάχεται. Για να μάθουμε περισσότερα σε βάθος και από πρώτο χέρι σχετικά με το τι συμβαίνει μέσα σε αυτό το κίνημα, επικοινωνήσαμε με τους αναρχικούς συντρόφους της Μπογκοτά, που είναι μέρος του «Grupo Libertario Vía Libre» –κομμάτι της παράδοσης του «Κοινωνικού Αναρχισμού» – για να πραγματοποιήσουμε αυτήν τη σύντομη συνέντευξη που αναπαράγουμε παρακάτω.
Ερ: Ποιες ήταν οι απαιτήσεις και τα προηγούμενα που πυροδότησαν την εξέγερση; Πώς πιστεύετε ότι το κίνημα μπορεί να επεκταθεί πέρα από την ικανοποίηση των άμεσων απαιτήσεων;
Απ: Οι αρχικές απαιτήσεις που διατυπώθηκαν ήταν γύρω από την απόρριψη του νομοσχεδίου φορολογικής μεταρρύθμισης και τα προγράμματα νεοφιλελεύθερης προσαρμογής της κυβέρνησης Iván Duque. Σύντομα, λόγω της διάστασης της κυβερνητικής καταστολής, προέκυψαν διάφορα αιτήματα κατά της αστυνομικής βιαιότητας και της δράσης της Κινητής Ομάδας κατά των Ταραχών (ESMAD) της Εθνικής Αστυνομίας. Παρουσιάζονται επίσης και άλλα τοπικά και πολιτικά αιτήματα, αλλά αυτά διατυπώνονται λιγότερο στην όλη κινητοποίηση.
Τα προλεγόμενα της τρέχουσας πανεθνικής διαμαρτυρίας μπορούν να βρεθούν στην πανεθνική απεργία των φοιτητών του πανεπιστημίου, από τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2018, η οποία έγινε εφικτή με τη συνδυασμένη απεργία των 32 δημόσιων πανεπιστημίων της χώρας, τις μεγάλες ημέρες της πανεθνικής διαμαρτυρίας, που ξεκίνησαν με την απεργία στις 21 Νοεμβρίου 2019, η επίδραση των οποίων διήρκεσε μέχρι τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, τις ημέρες της πανεθνικής διαμαρτυρίας, που προσπάθησαν να συνεχίσουν αυτό το κίνημα με 6 καλέσματα μέσα στο 2020, τα σημαντικότερα από τα οποία ήταν στις 21 Οκτωβρίου εκείνου του έτους. Ομοίως, ήταν κομβική η εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου 2020,η οποία άφησε πίσω της έναν απολογισμό 13 νεκρών ως αποτέλεσμα της καταστολής, καθώς και μια σειρά από διασκορπισμένους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες, αλλά και αγώνες σε γειτονιές, που απαιτούσαν την κοινωνική υποστήριξη εν μέσω της κρίσης που αναπτύχθηκε μέσα στη πανδημία και την ευρύτερη οικονομική κρίσης.
Υπάρχουν διάφορα κομμάτια του κινήματος που δικαίως σκέφτονται πώς να συνεχίσουν, πέρα από το άμεσο. Καταρχάς, μετά την κατάργηση της φορολογικής μεταρρύθμισης, η κινητοποίηση διατηρήθηκε και επιπλέον, συμμετοχικές δομές, όπως οι λαϊκές συνελεύσεις με τις τοπικές προδιαγραφές τους, οι οποίες επιδιώκουν να δώσουν μια κοινωνική συνέχεια στη διαμαρτυρία, αρχίζουν να καταγράφονται.
Ερ: Πώς έχουν αναπτυχθεί οι κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους, λαμβάνοντας υπόψη ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αντίστοιχων δυνάμεων καταστολής στην υπόλοιπη ήπειρο – ακόμη και εκπαιδεύοντας τη Χιλιανή αστυνομική δύναμη “Κομμάντο Ζούγκλα” (σ.τ.μ. ειδική μονάδα της χιλιανής αστυνομίας που δρα και επιβάλει την τάξη στην δασώδη περιοχή της Αραουκανίας) – και ποιες ήταν οι συνέπειες για τον πληθυσμό που συμμετέχει ενεργά στις διαδηλώσεις ; Έχουν συμμετάσχει στην καταστολή οι διακινητές ναρκωτικών και το οργανωμένο έγκλημα;
Απ: Η κρατική καταστολή, είτε η κλασική, μέσω της Εθνικής Αστυνομίας, της Διαθέσιμης Δύναμης ή του ESMAD, είτε η σχετικά νέα, όπως αυτή που ασκείται από μη παραδοσιακούς οργανισμούς όπως η Ομάδα Ειδικών Επιχειρήσεων (GOES) ή το Σώμα Τεχνικών Ερευνών της Εισαγγελίας (CTI) ειδικά στο Valle del Cauca, ήταν έντονη και βίαιη.
Έτσι εξελίχθηκε η «συμβατική» καταστολή, με ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα σκληρότητας, με πυροβολισμούς στο σώμα και τα μάτια, και αυτό συνδυάστηκε με την εξω-νομική δράση των κρατικών πρακτόρων, για παράδειγμα με πυροβολισμούς στο πλήθος.
Επιπλέον, υπάρχει μια σημαντική συνιστώσα των παραστρατιωτικών και παρα-αστυνομικών δράσεων στην εξέγερση, που πραγματοποιούνται από άγνωστους πολίτες, οι οποίοι συχνά ενεργούν υπό επίσημη προστασία. Τέτοιο είναι το παράδειγμα των λευκών φορτηγών που πυροβολούν με πιστόλια και πυροβόλα όπλα κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων σε πόλεις όπως το Pereira, το Cali ή το Yumbo, ή οι πολίτες που βγαίνουν μέσα από τις αστυνομικές δυνάμεις και πυροβολούν το πλήθος.
Ως παράγοντες της ένοπλης σύγκρουσης και της αστικής βίας, η διακίνηση ναρκωτικών και το οργανωμένο έγκλημα ενδέχεται να είχαν αντίκτυπο στην κατάσταση, αν και ο ρόλος τους είναι αμελητέος. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι, στις παραστρατιωτικές ενέργειες κατά της διαμαρτυρίας στο τμήμα Valle del Cauca, υπάρχει έντονη παρουσία των διακινητών ναρκωτικών της πόλης, οι οποίοι διαπλέκονται με διάφορους τρόπους με την παραδοσιακή αστική τάξη.
Ερ: Ποια είναι η ταξική σύνθεση των κομματιών που πρωταγωνιστούν στον αγώνα; Σε ποιο βαθμό συμμετέχουν μισθωτοί, άνεργοι, νοικοκυρές, επισφαλείς εργαζόμενοι, μαθητές κ.λπ.;
Απ: Το κίνημα είχε κατά καιρούς μια εργατική κατεύθυνση, μια πλειοψηφική συμμετοχή των νέων από τις λαϊκές τάξεις, και σε μικρότερο βαθμό φοιτητές πανεπιστημίου και αυτόχθονες, μεταξύ άλλων.
Η αρχική σύγκληση του κινήματος πραγματοποιήθηκε από την Εθνική Επιτροπή Ανέργων, ένα κυρίως συνδικαλιστικό σώμα, με επικεφαλής την πλειοψηφία της Central Unitaria de Trabajadores (σ.τ.μ. CUT – Κεντρική Ένωση των Εργαζομένων, μαρξιστικής κατεύθυνσης εργατικό συνδικαλιστικό κέντρο) με την πλειοψηφική συμμετοχή των δημοσίων/κρατικών υπαλλήλων/εργαζομένων. Η συμμετοχή των σωματείων, ειδικά των εκπαιδευτικών του δημοσίου, που ομαδοποιήθηκαν στην Κολομβιανή Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Εκπαίδευση (Fecode) και σε μικρότερο βαθμό των εργαζομένων στις μεταφορές ή στην εξόρυξη ήταν σημαντική, και υπήρξε επίσης σημαντική συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις των μεγάλων πόλεων, στους αποκλεισμούς της βιομηχανικής ζώνης Mamonal στην Καρταχένα, στη βιομηχανική ζώνη Yumbo ή στην είσοδο του λιμανιού του Buenaventura.
Ωστόσο, οι κύριοι πρωταγωνιστές της κινητοποίησης του δρόμου ήταν οι νέοι από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, κάποιοι εκ των οποίων δεν μπορούν ούτε να σπουδάσουν ούτε να εργαστούν, άλλοι με μερική ή επισφαλή εργασία, γενικά χωρίς οργανωτική παράδοση. Στα σποραδικά δεδομένα των θυμάτων της καταστολής (νεκροί) για τα οποία έχουμε πληροφορίες, βρίσκουμε έναν μέσο όρο ηλικίας 25 ετών για τα θύματα.
Η δραστηριότητα των φοιτητών πανεπιστημίου υπήρξε επίσης σημαντική, από τις 29 Απριλίου άρχισαν να διακόπτονται τα διαδικτυακά μαθήματα, κάτι που έφτασε να επηρεάσει έως και 18 δημόσια πανεπιστήμια, καθώς και, σε μικρότερο βαθμό, φοιτητές από ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι οποίοι προκάλεσαν μερικές απολύσεις και έκοψαν ορισμένες σταδιοδρομίες, τεχνικά και τεχνολογικά ιδρύματα και μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Επιπλέον, ειδικά στην αρχή του κινήματος, υπήρξε μια σημαντική συμμετοχή αγροτών, καθώς και συμμετοχή αυτοχθόνων, ειδικά των λαών Misak, με επικεφαλής τις Αυτοχθονικές αρχές της Νοτιοδυτικής (AISO)- που πραγματοποίησαν την αποκαθήλωση πολλών αγαλμάτων αποικιακών συμβόλων και έστειλαν μια σημαντική αντιπροσωπεία στην Μπογκοτά- και από το Αυτοχθονικό περιφερειακό συμβούλιο της Cauca (CRIC), με την πλειοψηφική συμμετοχή της φυλής Nasa, που έχει συμμετάσχει σε οδοφράγματα και διαμαρτυρίες στο Cali.
Υπήρξε επίσης σχετικά μεγάλη συμμετοχή γυναικών και φεμινιστικών ομάδων, καθώς και νέων οργανώσεων μητέρων κατά της καταστολής, ομάδων αντιφρονούντων γύρω από την σεξουαλικότητα και το φύλο, με σημαντική υποστήριξη και προβολή, καθώς και περιβαλλοντικές ομάδες.
Ερ: Έχουν προκύψει χώροι αυτο-οργάνωσης, όπως συνελεύσεις, κοινωνικές κουζίνες ή άλλες πρωτοβουλίες συλλογικής αντίστασης; Έχει σταματήσει αποτελεσματικά η παραγωγή στους χώρους εργασίας;
Απ: Ναι, αυτές οι εκφράσεις οργανώνονται, αν και σε μικρότερη έκταση και συζήτηση και μεγαλύτερη βραδύτητα από την ίδια τη διαμαρτυρία. Οι Τοπικές Λαϊκές Συνελεύσεις (Asambleas Populares Territoriales) , οι οποίες είχαν ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία, αλλά και μερική αποτυχία, κατά τη διάρκεια των ημερών διαμαρτυρίας Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2020, επανεμφανίστηκαν σε αυτή τη συγκυρία. Μερικές από αυτές, οι οποίες είχαν χαρακτήρα γειτονιάς, σχηματίστηκαν στην πραγματικότητα πριν από τα καλέσματα της 28ης Απριλίου. Επιπλέον, έχουν αναπτυχθεί συνελεύσεις σπουδαστών και συνελεύσεις διαφόρων άλλων κοινωνικών τομέων, καθώς και συνελεύσεις σε επίπεδο πόλης και περιφέρειας, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο.
Οι κοινωνικές κουζίνες, με παράδοση στις γειτονιές και στους φοιτητές, είχαν εξαπλωθεί σε πολλές περιοχές το 2020, εν μέσω της κοινωνικοοικονομικής κρίσης και λόγω της πανδημίας. Αρκετές από αυτές τις πρωτοβουλίες επανεμφανίστηκαν αυθόρμητα ως συγκεκριμένη απάντηση στο πρόβλημα της πείνας ανάμεσα σε ορισμένους διαδηλωτές, μετά την πρώτη εβδομάδα της κινητοποίησης, υπό την ηγεσία πολλών γυναικών, και έχουν επιτύχει να έχουν μια συνέχεια σε ορισμένες περιοχές της Valle del Cauca και της Μπογκοτά.
Επιπλέον, πολλαπλασιάστηκαν άλλες εκφράσεις του κινήματος, όπως οι «πρώτες γραμμές», ξεκινώντας αρχικά από τον φοιτητικό κόσμο και στη συνέχεια επεκτάθηκαν μη οργανικά στον λαϊκό κόσμο της γειτονιάς, ειδικά γύρω από τα αποκαλούμενα σημεία αντίστασης, που υπάρχουν κυρίως στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας. Όπως και οι Κοινοτικές Φρουρές, που εμπεριέχουν στοιχεία όπως η Αυτοχθονική Φρουρά και οι Φρουροί του Αγροτικού Αόσμου, γύρω από σημεία όπως οι ανθρωπιστικοί χώροι της Μπογκοτά. Επιπλέον, έχουν αναπτυχθεί πολλά καμπ, φεστιβάλ και πολιτιστικές πρωτοβουλίες.
Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρξε διακοπή της παραγωγής στους χώρους εργασίας, εκτός από την περίπτωση των δασκάλων του δημοσίου, οι οποίοι έχουν προχωρήσει σε ημέρες αναστολής των εξ αποστάσεων μαθημάτων, σε ορισμένες περιοχές όπως η Μπογκοτά, καθώς και σε συγκεκριμένες στιγμές, ορισμένοι κρατικοί/δημόσιοι υπάλληλοι/εργαζόμενοι. Ωστόσο, εργατικές διαμαρτυρίες σε ορισμένες βιομηχανικές περιοχές και ειδικά οι διάφοροι αποκλεισμοί και τα μπλόκα σε πολλές πόλεις και αυτοκινητόδρομους, δημιούργησαν μια κατάσταση υψηλής ανωμαλίας στην εργασία, ειδικά στα νοτιοδυτικά της χώρας, με το 70% των εργαζομένων που ερωτήθηκαν στις 10 Μαΐου να δείχνουν μη φυσιολογικές καταστάσεις και το 84% των εταιρειών να καταγράφουν επιπτώσεις, σύμφωνα με την ένωση εργοδοτών ANDI.
Ερ: Οι ταραχές στη Χιλή, τον Ισημερινό ή το Περού είχαν επιπτώσεις ή επιρροή στην εμπειρία του αγώνα που ζείτε; Πώς καταλαβαίνετε την εξέγερση και την ανάπτυξή της σε όλο το παγκόσμιο πανόραμα οικονομικής-κοινωνικής κρίσης και συγκεκριμένα στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής, λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς σχέσεις του κολομβιανού κράτους;
Απ: Αυτό ήταν ένα κίνημα εθνικών και ακόμη και εθνικιστικών πλαισίων, αλλά επηρεάστηκε σημαντικά από το πλαίσιο της Λατινικής Αμερικής. Έτσι, οι διαμαρτυρίες της Χιλής ήταν σημαντικές για το κίνημα, και μέρος των συμβολικών και πολιτικών του αναφορών έχουν παρθεί από εκεί, κάτι που συμβαίνει από το 2011 ακόμη στην περίπτωση του φοιτητικού κινήματος. Η αναφορά στην ήττα του πακέτου μέτρων (paquetazo) της κυβέρνησης Λένιν Μορένο στον Ισημερινό υπήρξε πολύ έντονη, σε σημείο που ο ίδιος όρος χρησιμοποιήθηκε ανακριβώς για τον καθορισμό των πολιτικών προσαρμογής της κυβέρνησης του Duque και ακόμη και τα πλάνα του Κογκρέσου κλήθηκαν ανεπιτυχή. Η αυτοχθονική και λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στο πραξικόπημα στη Βολιβία ήταν επίσης σημαντική, από το 2019 η παρουσία των Wiphala (σ.τ.μ. δεύτερη επίσημη σημαία της Βολιβίας που συμβολίζει τους αυτόχθονες λαούς των Άνδεων) στις κινητοποιήσεις είναι συχνή. Υπήρξαν επίσης οι -λιγότερο συχνές- αναφορές στο Περού, για παράδειγμα όσον αφορά τα αιτήματα για παραίτηση του προέδρου και της γερουσίας.
Ο αγώνας στην Κολομβία είναι συνδεδεμένος με τον κύκλο των λαϊκών αγώνων που ξεκίνησε το 2019 στην ευρύτερη περιοχή, ενάντια στην ανισότητα και τον αυταρχισμό. Αγώνες που έφεραν μερικές νίκες, οι οποίες θέτουν όρια στα συντηρητικά σχέδια αποκατάστασης και προσαρμογής. Αποτελεί επίσης μια απάντηση στην υγειονομική και οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία, η οποία συνδέεται με τις λαϊκές κινητοποιήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα και τους αγώνες κατά της πείνας και του κυβερνητικού αυταρχισμού στην Αϊτή. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σαφές εάν αυτή η χρονιά θα είναι μια μοναχική εμπειρία για τη χώρα μας ή ίσως θα τονώσει και θα ενθαρρύνει άλλους αγώνες σε περιφερειακό επίπεδο.
Ερ: Ποιος είναι ο ρόλος των κεντρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, της σοσιαλδημοκρατίας και των πολιτικών κομμάτων γενικά εντός των διαμαρτυριών; Έχει λάβει θέση οι εξεγερμένες δυνάμεις της Κολομβίας, το ELN και ο,τι έχει απομένει από το FARC, σχετικά με την κατάσταση;
Απ: Σε γενικές γραμμές, οι οργανωμένες δυνάμεις κάλεσαν και συμμετείχαν στην κατάσταση, αλλά δεν καθοδήγησαν αυτό το ευρύ και διάσπαρτο κίνημα. Οι κύριες κεντρικές ενώσεις τρίτου βαθμού στη χώρα, δηλαδή η πλειοψηφική και αντιφατική CUT, η διαμεσολαβιτική και συντονιστική Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων (CGT) και η μικρή και κεντριστική Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Κολομβίας (CTC) έχουν διαδραματίσει σχετικό ρόλο σε συγκεκριμένες στιγμές, και η ηγεμονία τους στην Εθνική Επιτροπή Ανέργων είναι σαφής. Αυτό το γραφειοκρατικό σώμα λαμβάνει κάποια υποστήριξη από κινητοποιημένους τομείς, ιδίως από συνδικάτα, αν και η διαδικασία διαπραγμάτευσης “με την πλάτη προς τον λαό” απορρίπτεται επίσης από πολλούς από τους νέους των λαϊκών στρωμάτων που παραμένουν στους δρόμους.
Τα πολιτικά κόμματα έχουν διαδραματίσει δευτερεύοντα ρόλο και έχουν επικεντρώσει τη δράση τους στα πιο οργανωμένα κοινωνικά κινήματα όπως το συνδικαλιστικό, το φοιτητικό και σε μικρότερο βαθμό το τοπικιστικό κίνημα. Η συντριπτική πλειονότητα των δυνάμεων επέλεξε την εκλογική διοχέτευση της διαμαρτυρίας ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2022 και την μερική αποστράτευση του κινήματος. Από τη μία πλευρά, ο κεντρώος «Συνασπισμός της Ελπίδας» (σ.τ.μ. Coalición de la Esperanza – ένωση φιλελεύθερων και κεντροαριστερών πολιτικών προσωπικοτήτων), του οποίου οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν καταστείλει τις διαμαρτυρίες, ήταν ασαφής απέναντι στις κινητοποιήσεις. Από την άλλη πλευρά, η «Ανθρώπινη Κολομβία» (σ.τ.μ. Colombia Humana – Κεντροαριστερό κόμμα υπό την ηγεσία του Gustavo Petro, πρώην μέλους της αντάρτικης οργάνωσης M-19 και ηγέτη της αντιπολίτευσης) και οι τομείς της εκλογικής συμφωνίας που είναι γνωστοί ως «Pacto Histórico» (Αριστερά) , παρενέβησαν περισσότερο, αν και πάλι με αντιφατικό, διασκορπισμένο και καθυστερημένο τρόπο, ξεκινώντας από τον αρχηγό του Gustavo Petro, ο οποίος έφτασε πολύ αργά στα καλέσματα και με μια λαχτάρα για να ηγηθεί, που δεν του αντιστοιχεί.
Οι παράγοντες της εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης έχουν λάβει θέση για την κατάσταση, αν και η παρουσία τους είναι πολύ ασαφής. Οι ζώνες αποικισμού της υπαίθρου, που αποτελούν την ιστορική επικράτεια των ανταρτικών οργανώσεων, υπήρξαν ελάχιστα παρούσες κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους του κινήματος. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του ενάμιση μήνα της διαμαρτυρίας, η στρατιωτική αντιπαράθεση συνεχίστηκε σε ορισμένες περιοχές της νοτιοδυτικής και βορειοανατολικής χώρας, κάτι που στην πραγματικότητα ενδέχεται να εξασθένισε την έκταση της διαμαρτυρίας.
Ερ: Ποια καθήκοντα έχουν αναπτύξει οι αντι-καπιταλιστικοί και ριζοσπαστικοί τομείς μέσα στο κίνημα;
Απ: Οι ρόλοι είναι τόσο μεταβλητοί όσο οι ίδιοι οι οργανισμοί, αν και σε γενικές γραμμές η συμμετοχή μας ήταν πολύ περιορισμένη, και δεν καταφέραμε να συνδεθούμε λόγω των δικών μας λαθών, του δικού μας δογματισμού και της έλλειψης σύνδεσης με την πλειονότητα του κινήματος.
Από τη μία πλευρά, ορισμένοι τομείς υποστήριξαν το σύνθημα της «Επ’ αόριστον Εθνικής Απεργίας», σαν το πρόβλημα να ήταν το να επιβληθεί ένα σωστό σύνθημα από μια πολιτική συνδικαλιστική κατεύθυνση, χωρίς να προβληματιστούν για τον συσχετισμό των δυνάμεων και τις αδυναμίες του κοινωνικού κινήματος και της λαϊκής διαμαρτυρίας σε οργανωτικά και πολιτικά θέματα.
Άλλοι έχουν κάνει γενικά έγκυρες επικρίσεις στην Εθνική Επιτροπή Ανέργων, εστιάζοντας τις προτάσεις τους περισσότερο στη γραφειοκρατική αντικατάσταση της σημερινής ηγεσίας, παρά στη δημιουργία μιας νέας ελευθεριακής πολιτικής κουλτούρας και ενός λαϊκού δημοκρατικού κινήματος. Από την πλευρά μας, προτεραιότητα είναι ακριβώς η κατασκευή ενός ισχυρού και στοχευμένου λαϊκού κινήματος.
Η τρέχουσα διαμαρτυρία δεν άλλαξε το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της λενινιστικής αριστεράς δεν αντιμετωπίζει τον αντι-καπιταλισμό με προγραμματικές θέσεις, ως μια εναλλακτική που πρέπει να αναπτυχθεί, αλλά μάλλον εστιάζει στην άνοδο και την ενδεχόμενη συμμετοχή σε προοδευτικές κυβερνήσεις. Ομοίως, εστιάζουν τις προσπάθειές τους σε μια στρατηγική κομματικής πολιτικής συσσώρευσης, ιδίως εκλογικής, η οποία υποτάσσει τη λαϊκή οργάνωση και την κινητοποίηση σε τακτικό, δευτερεύον και υποστηρικτικό στοιχείο.
Ερ: Αντιμέτωποι με τις γεωπολιτικές συγκρούσεις που συμβαίνουν στα σύνορα με τους αντάρτες, τι πιστεύετε σχετικά με μια πιθανή ιμπεριαλιστική επέμβαση;
Απ: Προς το παρόν μια επέμβαση φαίνεται απίθανη, αν και η κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Οι στρατιωτικές εντάσεις στις ανατολικές πεδιάδες μεταξύ του τομέα των αντιφρονούντων της FARC, με επικεφαλής τον Gentil Duarte, με τον στρατό και τη φρουρά της Βενεζουέλας, δημιούργησαν μια συγκεκριμένη ανθρωπιστική κρίση ανάμεσα στο συνοριακό πληθυσμό και μερική στρατιωτικοποίηση αυτού του εδάφους.
Από την άλλη πλευρά, η επιλογή μιας άμεσης ή έμμεσης στρατιωτικής επέμβασης, που προωθείται από τη σκληρή πτέρυγα της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας, με άξονα στην Κολομβία και υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, φαίνεται να έχει παγώσει μετά τις αποτυχίες των πολιτικών και στρατιωτικών επιχειρήσεων του 2018-2019 και την αλλαγή στρατηγικής που ανέλαβε η αποδυναμωμένη κυβέρνηση φάντασμα του Γκουαϊδό. Στην πραγματικότητα, τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε μερική επαναλειτουργία των συνόρων που έκλεισαν με τα υγειονομικά μέτρα, και μια εύθραυστη κλιμάκωση της συνοριακής έντασης μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.
Ερ: Πώς μπορεί να σταθεί κανείς αλληλέγγυος με ουσιαστικό τρόπο στην ανάπτυξη του συνεχιζόμενου αγώνα σας από το εξωτερικό;
Απ: Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι πολύτιμη και οι προσπάθειες διάδοσης της διαμαρτυρίας και της καταστολής, η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης για την κατάσταση της χώρας, η καταγγελία και η πίεση στις ξένες κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς εκτιμώνται πάρα πολύ. Η συμμετοχή σε δραστηριότητες αλληλεγγύης μπροστά από πρεσβείες και προξενεία είναι σημαντική, καθώς και συγκεκριμένες συνεισφορές σε εκστρατείες αλληλεγγύης, καταγγελία ή συλλογή στοιχείων, καθώς και ανάπτυξη διαδικασιών κατάρτισης και συζήτησης σχετικά με την κατάσταση στην Κολομβία εντός των λαϊκών οργανώσεων.
Ελπίζουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση, η εμπειρία του κινήματός μας ενθαρρύνει τον προβληματισμό και τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες σε άλλες γεωγραφικές περιοχές.
