Για την νίκη των εργαζομένων στην e-food
Αυτές τις μέρες δόθηκε ένας από τους σημαντικότερους εργατικούς αγώνες των τελευταίων ετών, ο οποίος πέρα από την έκταση που έλαβε στη δημόσια σφαίρα, κατάφερε να έχει και νικηφόρα έκβαση. Πρόκειται για τους εργαζόμενους της e-food, ένα σημαντικό δυναμικό της νέας εργατικής βάρδιας, η οποία οργώνει την άσφαλτο με τα δίκυκλα της, για να μπορεί να ζει στην Ελλάδα της κρίσης, της επισφάλειας και της ανεργίας.
Όλα ξεκίνησαν όταν η διοίκηση της e-food, ανακοίνωσε σε εργαζόμενους της ότι δεν σκοπεύει να ανανεώσει τις συμβάσεις τους. Επί της ουσίας, με συνοπτικές διαδικασίες, επιχείρησε να μετατρέψει τις συμβάσεις τους, σε συνεργασία μορφής freelancing. Πρόκειται για μια καθιερωμένη για τα ελλαδικά πλαίσια, μορφή εργασίας κατά την οποία ο εργαζόμενος λανσάρεται ως «ελεύθερος επαγγελματίας» και «συνεργάτης», απεμπλέκοντας την εργοδοσία από τις υποχρεώσεις της, που είναι οι ασφαλιστικές εισφορές, τα δώρα των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Απ΄ ότι φαίνεται το ισχύον καθεστώς της e-food με τις τριμηνιαίες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και το απαράδεκτο σύστημα αξιολόγησης με «batch», δεν επαρκούσαν για να είναι ανταγωνιστική η εταιρεία στο χώρο των αγορών. Το νέο καθεστώς εργασίας, που προσπάθησε να περάσει «εν μια νυκτί», υπό την πολιτική και νομική κάλυψη του πρόσφατου αντεργατικού νομοσχεδίου του Χατζηδάκη, καταδεικνύει το πόσο φτηνοί και αναλώσιμοι πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι σήμερα, για να γυρίσει ο αιματοβαμμένος τροχός της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Σε πείσμα όλων των παραπάνω, η εργατική τάξη απέδειξε ότι όταν οργανώνεται και συλλογικοποιεί τις αρνήσεις της, μπορεί να αποτελέσει εκείνη την υπαρκτή δύναμη που μπορεί να ανατρέψει κάθε αντεργατική ρύθμιση, που επιδιώκει να υποτιμήσει ακόμα περισσότερο τους όρους με τους οποίους η ίδια πουλάει την εργατική της δύναμη. Από την στιγμή που γνωστοποιήθηκε η υπάρχουσα εργοδοτική αναδιάταξη, ένα μεγάλο κύμα αντίστασης και αλληλεγγύης εκφράστηκε τόσο από τους εργαζόμενους διανομείς, όσο και από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης. Οι ιδιαίτερα μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις στις 22/9, από τους εργαζόμενους ντελιβεράδες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο και σε άλλες πόλεις της επικράτειας, αποτέλεσαν μια ηχηρή απάντηση σε όσους επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στις ζωές τους. Το ”κόκκινο ποτάμι” από εργαζόμενους διανομείς που πλημμύρισε τους κεντρικούς δρόμους των μητροπόλεων, υπενθύμισε ένα διαχρονικό μότο που έντεχνα και μεθοδικά σκεπάζεται στην λήθη από τους εκφραστές της αστικής τάξης: «ότι τίποτα δεν κερδήθηκε με σταυρωμένα τα χέρια, όλα κατακτήθηκαν με μια υψωμένη γροθιά». Τα άμεσα αντανακλαστικά των εργαζόμενων διανομέων, η αδιάλλακτη στάση των σωματείων και των συνδικάτων τους, η οργανωμένη και συλλογική τους απάντηση αποτελεί παράδειγμα για όλους του υπόλοιπους κλάδους.
Από αυτή την πολύτιμη μάχη δε θα μπορούσε να λείπει και η ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε από ένα σημαντικό μέρος της κοινωνικής βάσης, μέσα από την επιστράτευση της πρακτικής του µποϊκοτάζ. Οι χιλιάδες δημοσιεύσεις κατακραυγής για την πολιτική της e-food, τα αρνητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η απεγκατάσταση της εφαρμογής e-food από τα κινητά τηλέφωνα, φανέρωσε κάποια υπαρκτά επίπεδα συνείδησης από την βάσης της ταξικής πυραμίδας, κόντρα στην καταναλωτική φρενίτιδα, τον φιλοτομαρισμό και άλλα κατάλοιπα των αλλοτριωμένων καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων που αναπαράγονται μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Η εργατική τάξη και η προλεταριακή νεολαία μέσα από τους οργανωμένους πολιτικούς και ταξικούς της φορείς, καλείται να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση και να οργανώσει την πάλη της απέναντι στην επισφάλεια, τα ευέλικτα ωράρια εργασίας, την ελαστικοποίηση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, την περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής της δύναμης, την καρατόμηση των εργασιακών και ασφαλιστικών της δικαιωμάτων και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής της δράσης. Οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που εδραιώνονται όλο και ταχύτερα με το αντεργατικό νομοσχέδιο – έκτρωμα του Χατζηδάκη και κατά τις υποδείξεις της Ε.Ε. και του Σ.Ε.Β. θα πρέπει να ανατραπούν με την οργανωμένη και μαχητική συνδικαλιστική παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, κόντρα στην κρατικοδίαιτη και εργοδοτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, η οποία συμβάλει πρωταγωνιστικά στην εκτόνωση και υπονόμευση των εργατικών αγώνων. Γιατί μόνο όταν η εργατική τάξη αντιληφθεί ότι είναι η κινητήρια δύναμη στα γρανάζια της μηχανής που παράγει τον κοινωνικό πλούτο και συνειδητοποιήσει την συλλογική της δύναμη, θα είναι σε θέση να ανατρέψει και να μετασχηματίσει ριζικά ένα σύστημα που αποτελεί την μήτρα όλων αυτών των σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης.