Η νίκη στην e-food είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης.
Κάθε φορά που ένα κομμάτι της εργατικής τάξης, μεγαλύτερο ή μικρότερο, ανακαλύπτει την πραγματική του δύναμη -δηλαδή αυτή που έχει να κάνει με την σχέση του με την παραγωγή ή την διανομή του εμπορεύματος- ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην κοινωνική επανάσταση.
Αν αυτό το βήμα θα το ακολουθήσει και ένα δεύτερο, αυτό εξαρτάται από την δουλειά που θα κάνει το ίδιο το κομμάτι αυτό της εργατικής τάξης, με την βοήθεια και το σπρώξιμο των πιο ριζοσπαστικών του μελών, προς την εμβάθυνση αυτής της συνείδησης. Δηλαδή στην κατανόηση ότι, για να μην μένουμε σε μερικούς αγώνες και για να μην χρειάζεται να αποζηταμε κάθε φορά τα αυτονόητα, χρειάζεται όχι απλά η καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης μας, αλλά η ριζική αλλαγή του μοντέλου παραγωγής, δηλαδή του οικονομικού-κοινωνικού συστήματος που παράγει την κάθε μια τέτοια μικρή ή μεγάλη αδικία, όπως στην περίπτωση της efood.
Η τεράστια προσπάθεια που πρέπει να γίνει από τους επαναστάτες στο εσωτερικό της τάξης μας, αφορά στο να περάσει αυτή η συνείδηση του συγκεκριμένου (εκάστοτε) κομματιού της εργατικής τάξης από το ειδικό (αγώνας στην efood, επειδή αυτή η εταιρεία μας εκμεταλλεύεται) στο γενικό (αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό που παράγει αυτή την εκμετάλλευση σε κάθε τομέα και στο κράτος που την διαιωνίζει και την συντηρεί).
Κι έτσι, ένα βήμα τη φορά, δύο βήματα τη φορά, ένα κομμάτι της τάξης μας κάθε μέρα μπορεί, ωθούμενο και από τις νίκες του – όπως αυτή στην efood – να συνειδητοποιήσει συνολικά τα συμφέροντα του ακριβώς ως κομμάτι μιας ξεχωριστής τάξης. Και στην συνέχεια, με την βοήθεια των πιο ριζοσπαστικών μελών του, να κάνει την απαραίτητη πολιτική/ριζοσπαστική αναγωγή σχετικά με το ποια κοινωνία μπορεί εν τέλει να υπάρξει χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε οποιαδήποτε μορφή της.
Και τότε μπορούμε όλοι μαζί, το σύνολο της εργατικής τάξης και ιδίως οι αναρχικοί και οι λοιποί ριζοσπάστες και επαναστάτες, να αρχίσουμε να καταστρώνουμε σχέδια.
Μέχρι τότε, οργάνωση. Ταξική, πολιτική και κοινωνική. Αυτομόρφωση, για να αντλήσουμε από την μεγάλη εμπειρία της τάξης μας και να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος. Διάολε, κάποιοι προσπάθησαν πριν από εμάς, έτσι δεν είναι; Ας δούμε τι πέτυχαν. Και τι δεν πέτυχαν. Και γιατί.
Όλα τα μπράβο του κόσμου στους εργαζομένους της efood που αγωνίστηκαν και νίκησαν. Που κατέκτησαν τις συμβάσεις αορίστου χρόνου και τα λοιπά τους αιτήματα.
Είπαμε, ένα βήμα τη φορά, δύο βήματα τη φορά.
Η Κοινωνική Επανάσταση δεν είναι σπριντ. Ποτέ δεν ήταν. Όσοι προσπάθησαν να την βάλουν στο fast forward, σκόνταψαν κάπου στην μέση (και ούτε καν).
Η επανάσταση είναι ένας ιδιόμορφος αγώνας μεγάλης απόστασης μετ’εμποδίων.
(Τα μηχανάκια επίσης βοηθάνε μερικές φορές)