Η είδηση του θανάτου του 52χρονου εργαζόμενου σε εργοστάσιο στην Σίνδο από τον κορωνοϊό είναι από μόνη της τραγική. Ένας άνθρωπος κατά πολύ εκτός της επικίνδυνης ηλικιακά ζώνης, χάνει την ζωή του έτσι ξαφνικά, χθες στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, όπου ήταν διασωληνωμένος εδώ και κάποιες μέρες. Τα κομμάτια όμως που συνθέτουν το παζλ του θανάτου του είναι ακόμη τραγικότερα και δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Πρόκειται για ένα έγκλημα εκ προ μελέτης από το κράτος και το κεφάλαιο.
Γιατί από το κεφάλαιο; Μα γιατί ο άνθρωπος εργαζόταν σε εργοστάσιο στο οποίο πριν από μερικές ημέρες είχε ανιχνευθεί κι άλλο κρούσμα, το οποίο μάλιστα δηλώθηκε στις αρχές και ο άνθρωπος αυτός νοσηλεύεται εδώ και μέρες στο ΑΧΕΠΑ. Επρόκειτο για έναν 58χρονο, ο οποίος μάλιστα λόγω της φύσης της εργασίας του(οδηγός του λεωφορείου που μεταφέρει τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο) ερχόταν καθημερινά σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Η εταιρία λοιπόν, εν γνώσει της περί του κρούσματος και της φύσης της δουλειάς του ανθρώπου αυτού, δεν έλαβε κανένα μέτρο και φυσικά δεν έκλεισε το εργοστάσιο, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ του υπουργείου και της Κυβέρνησης. Γατί είναι προτιμότερο να είσαι πλούσιος, παρά άνθρωπος.
Γιατί από το κράτος; Παρ’ όλη την κατάσταση με τον 58χρονο ως πρώτο κρούσμα να νοσηλεύεται στο ΑΧΕΠΑ, ο ΕΟΔΥ ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΗ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣΗ του περιστατικού. Ο 58χρονος φέρεται να είχε κάνει ταξίδι στην σοβαρά πληττόμενη και σε γενική καραντίνα πόλη της Καστοριάς, όπου και πιθανότατα κόλλησε τον ιό. Το εργοστάσιο δεν εξετάστηκε, ενώ σε αυτό εργάζονται άλλα 100 άτομα.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία, αλλά προμελετημένα. Όχι φυσικά για να πεθάνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος, αλλά ως τρόπος αντιμετώπισης του ιού, όταν αυτός απειλεί να πλήξει τις επιχειρήσεις και το κεφάλαιο. Το είπαμε από την αρχή πως καραντίνα με ανθρώπους να εργάζονται κι μάλιστα σε μέρη μαζικής προσέλευσης, δεν νοείται. Με λίγα λόγια, κάνουμε τα στραβά μάτια στο κυρίως πρόβλημα και μετά το ρίχνουμε στην προσωπική ευθύνη. Τα μέτρα προστασίας και η τήρησή τους δεν απευθύνονται εξίσου σε κεφάλαιο και εργάτες.
Είναι τραγικό το γεγονός ότι μοιράζονται πρόστιμα σε αστέγους, ότι άνθρωποι επιπλήττονται επειδή αθλούνται 2,5 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους (συνέβη στην Θεσσαλονίκη) ή τρώνε τα 150άρια με τον σωρό, επειδή η επιχείρησή που εργάζονται τους παρέχει βεβαίωση με στοιχεία διεύθυνσης διαφορετικά από τα πραγματικά (συμβαίνει κατά κόρον με εταιρίες που έχουν διάφορα γραφεία κλπ), ενώ την ίδια ώρα χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουν σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια, στοιβαγμένοι ο ένας επάνω στον άλλο και τα νοσοκομεία δεν έχουν καν τα απαραίτητα μέσα προστασίας για το προσωπικό. Είναι τραγικό, αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικό για το σύστημα που ζούμε. Ο καπιταλισμός ιεραρχεί το κέρδος πολύ πιο πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Κι αυτό, δυστυχώς, δεν αποτελεί έκπληξη.
Επιπλέον, ένα στιγμιαίο μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη μας (για να αντικατασταθεί άμεσα από μια έκφραση αηδίας) όταν μάθαμε ότι οι εργατοπατέρες του ΕΚΘ ζητούν -κατόπιν εορτής- να διεξαχθεί έρευνα και να κλείσει το εργοστάσιο. Κάτι που θα έπρεπε να είχαν κάνει, όχι απλά από το πρώτο κρούσμα του εργοστασίου, αλλά από την επιβολή της καραντίνας κι έπειτα, ως φυσιολογικό αίτημα υπέρ της υγείας των εργαζομένων. Όμως αυτά τα ποταπά πλάσματα, που ουσιαστικά δεν έχουν κανέναν άλλο λειτουργικό λόγο ύπαρξης, από το να ελέγχουν -έστω υποτυπωδώς- κάποιες εργοδοτικές παραβιάσεις, δεν μπορούν (ή μάλλον δεν θέλουν) να κάνουν ούτε αυτό. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την θέση τους σχετικά με τα τελευταία ασφαλιστικά, όπου στήριξαν ουσιαστικά την κυβέρνηση και το κεφάλαιο και σαμπόταραν τις απεργίες, ούτε φυσικά και την “Μένουμε Ευρώπη” θέση τους, παρέα με ότι πιο αντιδραστικό και νεοφιλελέ έχει βγάλει αυτός ο τόπος. Λαμόγια, θα έρθει η ώρα που θα σας ξεράσει η εργατική τάξη.
Α και κάτι τελευταίο: Σύμφωνα με τα καθεστωτικά ΜΜΕ, το εργοστάσιο αναμένεται να παραμείνει κλειστό ΜΟΝΟ την Δευτέρα, λόγω πένθους. Μετά βλέπουμε. Μπορεί να ξεχαστεί η υπόθεση. Άλλωστε οι “ανεύθυνοι πολίτες που τρέχουν στην παραλία” είναι μεγαλύτερος κίνδυνος, έτσι;