50 Χρόνια από την εξέγερση στις Φυλακές Attica.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1971, περίπου 1.500 κρατούμενοι της Δ Πτέρυγας, κατέλαβαν το σωφρονιστικό ίδρυμα Attica στην επαρχία της Νέας Υόρκης, αφού υπέβαλαν ένα μανιφέστο 27 σημείων στη διοίκηση της φυλακής, σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης.
Τη στιγμή της εξέγερσης, 2.300 κρατούμενοι στοιβάζονταν σε μια φυλακή που χτίστηκε για μόλις 1.600 άτομα. Η υπεροχή των λευκών πίσω από τα τείχη ήταν εμφανής παντού, από τις συνθήκες κράτησης των κρατουμένων μέχρι τις εξουθενωτικές εργασίες.
Στους κρατούμενους επιτρεπόταν ένα ντους την εβδομάδα και ένα ρολό χαρτί υγείας το μήνα. Δούλευαν για πέντε ώρες την ημέρα, με την αμοιβή τους να κυμαίνεται από 20 λεπτά έως ένα δολάριο την ημέρα. Για 14 έως 16 ώρες, ήταν κλειδωμένοι σε μικροσκοπικά κελιά 3 επί 4.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε αυτή η εξέγερση. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι που ξυλοκοπήθηκαν τόσο πολύ, οι ζωές των οποίων κρέμονταν από τις διαθέσεις ενός φύλακα, να κάνουν μια τέτοια ηρωική πράξη;
Έξω από τις φυλακές και επίσης μέσα σε πολλές φυλακές, εξελισσόταν μια μάχη για την απελευθέρωση των Μαύρων, των Πουέρτο Ρικανών, των Αυτόχθονων και των Chicanx . Ένα νέο επαναστατικό κύμα σάρωνε τη χώρα για να τερματίσει κάθε είδους καταπίεση.
Εκατομμύρια άνθρωποι διαμαρτύρονταν για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Το γυναικείο απελευθερωτικό κίνημα είχε αρχίσει να ανθίζει. Η εξέγερση του Stonewall είχε πυροδοτήσει ένα κίνημα για την απελευθέρωση των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων, τ των τρανσέξουαλ, των queer και των Two Spirit (LGBTQ2S). Μόλις δύο χρόνια αργότερα, έγινε η κατάληψη του Wounded Knee από το Αμερικανικό Ινδικό Κίνημα (AIM).
Η Επιτροπή ΜακΚέι (Ειδική Επιτροπή της Νέας Υόρκης για την Attica ) δήλωσε αργότερα: «Με εξαίρεση τις σφαγές των Ινδιάνων στα τέλη του 19ου αιώνα, η επίθεση της Κρατικής Αστυνομίας που τερμάτισε την εξέγερση των τεσσάρων ημερών των φυλακών, ήταν η πιο αιματηρή συμπλοκή Αμερικανών από την εποχή του εμφύλιου πολέμου.”
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ
Σοβαρές διεργασίες γίνονταν στο εσωτερικό της Attica πριν από την εξέγερση. Πολλές από τις ομάδες έξω από τη φυλακή, είχαν πολιτικό αποτύπωμα και μέσα στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένου του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, των Young Lords, του Έθνους του Ισλάμ και των Five Percenters. Πολλοί είχαν ομάδες αυτομόρφωσης. Την περίοδο αυτή δημιουργήθηκε η Attica Liberation Faction.
Τον Ιούλιο του 1971, η Attica Liberation Faction παρουσίασε μια λίστα με 27 αιτήματα στον Διοικητή Σωφρονισμού Russell Oswald και Gov. Nelson Rockefeller. Αυτή η λίστα αιτημάτων βασίστηκε στο μανιφέστο των φυλακισμένων στο Folsom, που γράφτηκε από τον κρατούμενο Chicanx Martin Sousa, για την υποστήριξη της απεργίας των κρατουμένων του Νοεμβρίου του 1970, στην Καλιφόρνια. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο έργο NIA .)
Στη συνέχεια, στις 21 Αυγούστου του 1971, ο ηγέτης του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων Τζορτζ Τζάκσον, σκοτώθηκε από ρατσιστές σωφρονιστικούς στις φυλακές San Quentin της Καλιφόρνιας. Οι κρατούμενοι σε όλη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων αρκετών εκατοντάδων στην Attica , πραγματοποίησαν απεργίες πείνας. Η δολοφονία του Τζορτζ Τζάκσον αποτέλεσε το έναυσμα για να ενωθούν οι κρατούμενοι πολλών διαφορετικών θρησκευτικών, εθνοτικών και πολιτικών αποχρώσεων.
Η ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
Στις 9 Σεπτεμβρίου, οι κρατούμενοι της Attica κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις. Πήραν όμηρους τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους για να διασφαλίσουν ότι η διαμαρτυρία τους θα εισακουστεί, αφού δεν είχαν λάβει καμία απάντηση στο μανιφέστο τους, από τον διοικητή και τον κυβερνήτη.
Ενώ τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 9 Σεπτεμβρίου ήταν αυθόρμητα και ξεκίνησαν με συγκρούσεις ανάμεσα σε κρατούμενους και σωφρονιστικούς, τα επίπεδα οργάνωσης και η έκταση της εξέγερσης ήταν αποτέλεσμα της επαναστατικής οργάνωσης και της συνείδησης που είχε καλλιεργηθεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Είναι αξιοσημείωτα τα υψηλά επίπεδα οργάνωσης και η αυτοπειθαρχία των χιλιάδων κρατουμένων, που έλαβαν μέρος. Εκλέξανε μια κεντρική επιτροπή, της οποίας τα μέλη είχαν ανακλητό ρόλο. Οργάνωσαν μια επιτροπή παρατηρητών 33 ατόμων, η οποία εκτός από τον δικηγόρο William Kunstler, το μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων Bobby Seale, τον βουλευτή της πολιτείας της Νέας Υόρκης, Arthur O. Eve και εκπροσώπους των Young Lords, περιλάμβανε και τον Tom Soto της Επιτροπής Αλληλεγγύης Φυλακισμένων.
Τα αιτήματα αυξάνονταν συνεχώς. Ένα σημαντικό αίτημα ήταν η αμνηστία για όλους τους κρατούμενους.
Αμέτρητες φωτογραφίες δείχνουν τις σειρές των σκηνών, τις προπαρασκευαστικές τάφρους και πολλά άλλα μέτρα που έλαβαν οι κρατούμενοι. Συνέταξαν τα αιτήματα τους και μοίρασαν τρόφιμα και νερό για την αυτοσυντήρηση τους κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Σε όλη τη διάρκεια της κατάληψης, οι 40 όμηροι σωφρονιστικοί αντιμετωπίστηκαν με ανθρωπιά.
Τα εν λόγω αιτήματα, που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, σχετίζονταν με όλες τις πτυχές της διαβίωσης στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένης της υγείας, της σίτισης, την κατάργηση της απομόνωσης, του δικαιώματος στα επισκεπτήρια και μιας λίστας εργασιακών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος συγκρότησης συνδικάτου και του τερματισμού της εκμετάλλευσης.
Η πρώτη φορά που η εργατική τάξη πήρε την εξουσία στα χέρια της, ήτανε κατά την εξέγερση που έμεινε γνωστή ως Κομμούνα του Παρισιού, το 1871. Οι Κομμουνάριοι διέκοψαν τα ενοίκια, αναγνώρισαν τα δικαιώματα των γυναικών, κατάργησαν την παιδική εργασία, έθεσαν υπό τον έλεγχο τους τους χώρους εργασίας και δημιούργησαν τη δική τους μορφή διακυβέρνησης. Η Κομμούνα αποτέλεσε ιστορικό παράδειγμα για πολλούς επαναστάτες σοσιαλιστές, για την προοπτική συγκρότησης ενός εργατικού κράτους. Τελικά πνίγηκε στο αίμα, αλλά τα διδάγματα της παραμένουν χρήσιμα μέχρι και σήμερα.
Έναν αιώνα αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1971, ο κυβερνήτης Ροκφέλερ διέταξε την εισβολή στις φυλακές Attica. Με τα ελικόπτερα να πετούν από πάνω, σχεδόν 1.000 στρατιώτες του κράτους, στρατιώτες της εθνικής φρουράς και σωφρονιστικοί υπάλληλοι φυλακών άνοιξαν τα πυρά τους στον προαύλιο χώρο, σκοτώνοντας 39 άτομα και τραυματίζοντας άλλους 85, σε μια σφαγή που δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως τέτοια. Αυτό έγινε σε μόλις 15 λεπτά.
Πολλοί από τους τραυματίες δεν έλαβαν καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι κρατούμενοι δεν είχαν όπλα ή σφαίρες για να αμυνθούν.
Ο Τύπος ανέφερε ότι 10 αιχμάλωτοι σωφρονιστικοί πέθαναν, έχοντας κομμένους λαιμούς. Οι αυτοψίες όμως έδειξαν ότι και οι 10 είχαν πυροβοληθεί θανάσιμα από τους στρατιώτες του Rockefeller.
Αυτό που συνέβη αμέσως μετά τη σφαγή είναι πολύ οδυνηρό για να περιγραφεί πλήρως. Οι κρατούμενοι γδύθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν αλύπητα. Οι φρουροί εισέβαλαν στον προαύλιο χώρο φωνάζοντας «Λευκή υπεροχή».
ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Παρ ‘όλα αυτά, η εξέγερση της Attica και η σφαγή που ακολούθησε, ξεσήκωσε τους κρατούμενους παντού. Μετά απ’ αυτό, 200.000 κρατούμενοι ξεσηκώθηκαν και πραγματοποίησαν απεργίες πείνας. Ο αριθμός των εξεγέρσεων στις φυλακές διπλασιάστηκε.
Η εξέγερση στις φυλακές Attica εξακολουθεί να είναι φάρος, μέχρι και σήμερα, για όσους αγωνίζονται ενάντια στο ρατσισμό, το μαζικό εγκλεισμό και για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο.