Ενάντια στις υποχρεωτικότητες, τους διαχωρισµούς & την ακροδεξιά
κράτος & κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση στη ζωή μας με υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, απολύσεις, διακρίσεις
Από τον Δεκέµβριο του 2019, όταν για πρώτη φορά αποµονώθηκε ο ιός sars-cov-2, µέχρι και σήµερα, τεράστιες περιοχές του πλανήτη βρίσκονται σε διαρκή έκτακτα µέτρα, µια πολεµική συνθήκη που δοκιµάζει εκατοµµύρια ανθρώπους, τόσο υλικά όσο και διανοητικά, µια κατάσταση συναγερµού που δεν φαίνεται να έχει τέλος.
Όσο και αν συστηµατικά αποκρύπτεται από το κράτος, το κεφάλαιο και τα ΜΜΕ, η κύρια αιτία παραγωγής και επιτάχυνσης µετάδοσης νόσων είναι η µονοµερής κήρυξη πολέµου ενάντια στο φυσικό περιβάλλον από τα κράτη και τον καπιταλισµό. Βρισκόµαστε µπροστά σε µια τροµακτική καταστροφή των βιοσυστηµάτων και βιοτόπων του πλανήτη. Δάση αφανίζονται, η εντατική γεωργία και κτηνοτροφία αποψιλώνει τεράστιες περιοχές, εκτεταµένη ρύπανση των υδάτων θαλασσών, λιµνών και ποταµών, υπερθέρµανση του πλανήτη, χρήση τεράστιων ποσοτήτων φυτοφαρµάκων και χηµικών λιπασµάτων, µαζικές θανατώσεις ζώων, κατασκευή τεράστιων εγκαταστάσεων που αλλοιώνουν το φυσικό ανάγλυφο (φράγµατα, ορυχεία) κλπ.
Ταυτόχρονα άνθρωποι στοιβάζονται σε αχανείς πόλεις, στριµώχνονται σε ΜΜΜ και µαζικούς χώρους παραγωγής (βιοµηχανίες, τηλεφωνικά κέντρα, αποθήκες, κουζίνες κ.α.). Όλα αυτά, σε συνδυασµό µε την ολοένα αυξανόµενη επέµβαση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον, κάτι το οποίο τον φέρνει πιο κοντά σε έκθεση σε νέους ιούς και µικρόβια, που µέχρι πρότινος είχαν ως ξενιστές αποκλειστικά άλλα έµβια όντα και όχι τον άνθρωπο, λειτουργούν ως καταλύτης εξάπλωσης νέων ασθενειών.
Εδώ και δεκαετίες το καπιταλιστικό οικοδόµηµα βρίσκεται σε µια διαρκή συνθήκη κρίσης που έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα διαδοχικών, επαναλαµβανόµενων και αλληλοτροφοδοτούµενων κρίσεων που συνθέτουν µια συγκεκριµένη κατεύθυνση για τα οικονοµικά και πολιτικά αφεντικά. Την κατεύθυνση της ανάκαµψης µέσω εκκαθαρίσεων κεφαλαίων, εντατικότερης εκµετάλλευσης, µειώσεις µισθών και συντάξεων και περικοπής µιας σειράς από κοινωνικές παροχές (όπως της πρόσβασης στο σύστηµα υγείας, απαξίωση των Μ.Μ.Μ., ιδιωτικοποίηση ασφαλιστικού συστήµατος, εισαγωγή διδάκτρων σε πανεπιστηµιακά προγράµµατα σπουδών κλπ.).
Ως κεντρική αιχµή, εµφανίζεται, η δηµιουργία νέων τοµέων επενδύσεων και τεχνολογικής ανάπτυξης, µε σκοπό την δηµιουργία ενός νέου κύκλου αύξησης της κερδοφορίας. Υπό αυτή την σκιά, η ταχεία εξάπλωση της covid-19 και η συνεπακόλουθη υγειονοµική κρίση δεν θα µπορούσε να µείνει ανεκµετάλλευτη από τα αφεντικά. Εξάλλου, η όποια καπιταλιστική κρίση, αποτελεί διαχρονικά, πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειµένου να γίνουν πράξη πλήθος αντικοινωνικών και αντεργατικών µέτρων. Έγκριση µεγάλων έργων υποδοµών που καταπατούν και καταστρέφουν τον φυσικό κόσµο, διάλυση δηµοσίων δοµών πρόνοιας προς όφελος των ιδιωτικών, διάχυση και εγκαθίδρυση του δόγµατος “τάξη και ασφάλεια” µε την διαρκή ενίσχυση και στρατιωτικοποίηση των σωµάτων καταστολής, ιδιωτικοποίηση των πανεπιστηµίων και εισαγωγή µπάτσων/σεκιουριτάδων, είναι µόνο ορισµένα από τα όσα βλέπουµε να συµβαίνουν.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο κρατικός ολοκληρωτισµός (αστυνοµοκρατία, καταστολή, διακυβέρνηση µε διατάγµατα και πράξεις νοµοθετικού περιεχοµένου, έλεγχος της πληροφορίας και των δικτύων επικοινωνίας, υποχρεωτικότητες) προσπαθεί να συνδυαστεί µε δηµοκρατικές προφάσεις µε σκοπό το «ξεπέρασµα» της διαρκούς εξωτερικής απειλής, που άλλοτε σκιαγραφείται στην φιγούρα του µουσουλµάνου τροµοκράτη, άλλοτε προσδιορίζεται στις προσφυγικές ροές και τα τελευταία δύο χρόνια στην λίστα έχει µπει και η υγειονοµική απειλή, ώστε να µετατοπίζεται κατά το δοκούν, µε περίσσεια άνεση, ο τρόπος διακυβέρνησης από το δηµοκρατικό/φιλελεύθερο στο ολοκληρωτικό µοντέλο.
Από την αρχή της εµφάνισης της νόσου, φάνηκε ξεκάθαρα, η επιθετική στρατηγική που ακολουθεί το ελληνικό κράτος εδώ και 2 χρόνια. Από την µία εµφανίζεται ως ο προστάτης και µόνη δύναµη που µπορεί να ελέγξει την πανδηµία, χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την περιστολή «κάποιων» ελευθεριών και διατυµπανίζει πως θωρακίζει κάθε πτυχή της κοινωνίας από τον ιό στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ (κάτι το οποίο ποτέ δεν έγινε). Ταυτόχρονα ξεκινάει µια ιδεολογική επίθεση µε πυρήνα το αφήγηµα της ατοµικής ευθύνης, επικοινωνιακή τροµοκράτηση µε διαρκή στατιστική θανάτου και τέλος επιθέσεις µε φυσικούς όρους από δυνάµεις καταστολής απέναντι σε οτιδήποτε αµφισβητούσε την κυρίαρχη πολιτική διαχείριση (διαδηλώσεις χτυπήθηκαν, νεολαίοι κυνηγήθηκαν και ξυλοκοπήθηκαν σε πλατείες, χιλιάδες πρόστιµα χρεώθηκαν κλπ). Οι µπάτσοι µετατράπηκαν σε θεµατοφύλακες της υγείας, έτσι κατέκλυσαν το δηµόσιο χώρο, δηµιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες κυκλοφορίας σε αυτόν, ο τότε υπουργός Χρυσοχοΐδης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η αστυνοµία είναι το νέο Ε.Σ.Υ.».
Για το κράτος και τα αφεντικά η διαχείριση της συνθήκης covid-19, αφορά µονάχα στην αξιοποίηση ολοκληρωτικών εργαλείων, των κάθετων και δήθεν ριζοσπαστικών µέτρων όπως το lock down, της χρήσης της ενοχής ως εργαλείο πειθάρχησης, της εργαλειακής ανάλυσης των ιατρικών δεδοµένων που δηµοσιεύονται (ή και του µαγειρέµατός τους), την χρήση 6 κωδικών για µετακίνηση και η λίστα δεν έχει τέλος. Όλα αυτά, αποτελούν σηµεία εµπέδωσης στα µυαλά των υπηκόων των ολοκληρωτικών µορφών διαχείρισης της κοινωνίας. Η κρατική στρατηγική έχει ως απαραίτητο συστατικό την δηµιουργία µιας αίσθησης πως τα µέτρα, οι επιλογές του κράτους και διάφορες επιβαλλόμενες υποχρεωτικότητες δεν επιδέχονται κριτικής και πολιτικής διαφωνίας, κατέχουν το επιστηµονικό αλάθητο, αποτελώντας την µία και καθολική αλήθεια άρα και λύση.
Ο διαχωρισµός µε βάση τον εµβολιασµό δεν είναι απλά ένας ακόµη τρόπος διαχωρισµού των από κάτω, µια ακόµη µέθοδος διαίρεσης και κοινωνικού κανιβαλισµού, είναι και µια νέα µορφή πειθάρχησης και εκπαίδευσης των υπηκόων ως προς το αλάθητο των κρατικών επιλογών. Ο εµβολιασµός παρουσιάζεται ως η µόνη διέξοδος από την πανδηµία. Η υποχρεωτικοτήτα του εµβολιασµού για τους υγειονοµικούς υπαλλήλους (και οι απειλές για περαιτέρω εργασιακούς τοµείς) άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Τα αφεντικά βρήκαν µιας πρώτης τάξης ευκαιρία για απολύσεις και εκβιασµούς, σε διάφορους εργασιακούς κλάδους, όσο αφορά την επιλογή ή όχι ως προς τον εµβολιασµό. Ξεκίνησε µια τεράστια εκστρατεία εκφοβισµού, κοινωνικής αποµόνωσης και ταπείνωσης όσων δεν έχουν επιλέξει να εµβολιαστούν, αναδείχθηκαν, οριακά, ως ο νέος κίνδυνος, ως η νέα κρισιακή κατάσταση που πρέπει να αντιµετωπισθεί. Επιπρόσθετα, το ζήτηµα έχει φτάσει να κοινωνικοποιείται µε πολεµικούς όρους. Οι εργοδότες, πλέον, ενηµερώνονται µέσω της πλατφόρµας Εργάνη, αν οι υπάλληλοι τους είναι εµβολιασµένοι και σε περίπτωση που δεν είναι, αν έχουν προβεί σε ένα ή δύο rapid tesτ (του οποίου το κόστος έχει µεταφερθεί στις τσέπες των εργατών/τριων, µε τα κέντρα που τα διενεργούν να αισχροκερδούν σε βάρος τους). Ακόµη, ο καθένας/καθεµία νοµιµοποιείται έχοντας ως αρχή την επαναορισµένη, τα τελευταία 2 χρόνια, από την εξουσία έννοια της «κοινωνικής ευθύνης» να ρωτάει, να µαθαίνει, να ενδιαφέρεται για τον ιατρικό φάκελο οποιουδήποτε, θα µπορεί να παρακινεί ή να πιέζει µε απόλυτους όρους προς την τέλεση µιας ιατρικής πράξης. Θα µπορεί να αποφασίζει τις κοινωνικές συναναστροφές µε βάση τα πιστοποιητικά εµβολιασµού. Κανιβαλισµός, διαχωρισµοί, κοινωνικός εκφασισµός µε βάση πρωτόκολλα και υγειονοµικές διαταγές.
Σε αυτή την δυστοπική συνθήκη οι φασίστες δεν θα µπορούσαν να λείπουν. Βρίσκοντας χώρο σε µια εποχή άµπωτης των κοινωνικών και ταξικών διεκδικήσεων και συγκρούσεων, έχουν καταφέρει να πατήσουν και πάλι πόδι σε πλατείες, στήνοντας δήθεν αντισυστηµικές συγκεντρώσεις. Θέτουν στο δηµόσιο λόγο ζητήµατα «εθνικού κινδύνου», αλλοίωσης του ελληνικού DNA, διασπείρουν σκοταδιστικές θεωρίες και άλλες ξεβρασµένες από την ιστορία ηλιθιότητες, αποπροσανατολίζοντας από την πραγµατική ταξική και κοινωνική κριτική απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τους θεσµούς τους. Όπως πάντα έτσι και τώρα, αποτελούν το µακρύ χέρι του κράτους, τίποτα το αντισυστηµικό δεν υπάρχει σε καλέσµατα και συγκεντρώσεις που σπέρνουν τον ρατσισµό, την µισαλλοδοξία, τον σεξισµό και το µίσος. Τίποτα απελευθερωτικό δεν µπορεί να στεγαστεί κάτω από εθνικές σηµαίες, σύµβολα µίσους, ναζιστικές χειρονοµίες και φωτογραφίες χουντικών.
Η εθνική ενότητα πάντοτε αποτελούσε για το κράτος ένα εργαλείο κατευνασµού της κοινωνικής οργής, και οι φασίστες ξέρουν να κάνουν πολύ καλά αυτή τη δουλειά. Ξέρουν να στέκονται ενάντια στην εργατική τάξη και τα συµφέροντα της. Και το κάνουν για ακόµα µια φορά στην τωρινή συγκυρία.
Σε καµία περίπτωση, δεν υπάρχει κάτι κοινό µεταξύ των αγωνιζόµενων ανθρώπων και των ακροδεξιών συγκεντρώσεων του τελευταίου διαστήµατος. Δεν στεκόµαστε πλάι σε εθνικές και θρησκευτικές κραυγές, δίπλα στα αφεντικά µας. Δεν βάζουµε πλάτη στον µικροαστικό ατοµισµό, δεν µας ενώνει τίποτα µε όσα υπερασπίζονται συντηρητικές αξίες.
Ενάντια σε κάθε διαχωρισµό, αποκλεισµούς και διακρίσεις. Κόντρα στον σύγχρονο ολοκληρωτισµό, την δυστοπική πραγµατικότητα και των υγειονοµικών επιβολών και αποκλεισµών του κράτους και των αφεντικών. Να σταθούµε ο ένας δίπλα στην άλλη, να στήσουµε χώρους και χρόνους αλληλεγγύης και ισότητας.
Οι ιατρικές πράξεις, όπως και ο εµβολιασµός, οφείλουν να είναι ζήτηµα ελεύθερης επιλογής και βούλησης και όχι προϊόν εξαναγκασµού, εκβιασµών, απειλών και τροµοκρατίας.
Οι έννοιες της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης, του αυτοκαθορισµού, της ατοµικής υπόστασης και αξιοπρέπειας οφείλουν να έχουν πρόσηµο ελευθεριακό, οριζόντιο, συλλογικό και αγωνιστικό µε όρους ταξικής και κοινωνικής δράσης και θέσης.
Να σταθούμε ενάντια στην ακροδεξιά και τη φασιστική παρουσία που μιλά τη γλώσσα του θανάτου και αποτελεί το δεκανίκι του συστήματος
Αγώνας για ζωή, αξιοπρέπεια, υγεία, ελευθερία
Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
(ανοιχτή συνέλευση Τετάρτη 20 Οκτώβρη στις 9μμ στην Κατάληψη Παραρτήματος)
ανοιχτή συνέλευση ενάντια στις υποχρεωτικότητες, τους διαχωρισµούς και την ακροδεξιά
