Στις 20 Οκτωβρίου, εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλη τη Νότια Κορέα πραγματοποίησαν γενική απεργία εν μέσω μιας εντεινόμενης μάχης για τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Οι διαδηλώσεις που οργανώθηκαν από εργάτες δέχθηκαν άγρια επίθεση από την αστυνομία που προσπάθησε να καταστείλει τον αγώνα των εργαζομένων.
Στις 2 Σεπτεμβρίου, ο Yang Kyung-soo, ο πρόεδρος της Κορεατικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης της Νότιας Κορέας), συνελήφθη επειδή οργάνωσε μια συνδικαλιστική συγκέντρωση, από εκατοντάδες αστυνομικούς στα κεντρικά γραφεία του KCTU. Είναι ο 13ος κατά σειρά πρόεδρος του KCTU που φυλακίζεται. Η σύλληψή του ήρθε μόνο λίγες ώρες αφότου η κυβέρνηση σύναψε συμφωνία και απέφυγε μια πανεθνική απεργία νοσηλευτών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σύλληψη του Yang είχε πολιτικά κίνητρα και εξακολουθεί να βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα μέχρι σήμερα. Ωστόσο, αυτή η καταστολή δεν κατάφερε να φιμώσει το συνδικαλιστικό κίνημα της Νότιας Κορέας. Αντίθετα, το KCTU κάλεσε σε γενική απεργία –μια σημαντική απειλή για τις επιχειρήσεις ως συνήθως– και απαίτησε την άμεση απελευθέρωση του Yang Kyung-soo και ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Την ίδια στιγμή ο αγώνας των συνδικάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνεται όλο και πιο έντονος, με 100.000 εργαζόμενους σε αυτό που ευρέως αναφέρεται ως «Striketober». Πώς συνδέονται αυτοί οι δύο αγώνες;
Οι Αμερικάνοι εργαζόμενοι θα πρέπει να σταθούν αλληλέγγυοι στους απεργούς της Νότιας Κορέας.
Οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ έχουν πολλά περισσότερα κοινά με τους εργαζόμενους στη Νότια Κορέα παρά με τα αφεντικά και τους ιδιοκτήτες που ελέγχουν τις κυβερνήσεις και των δύο χωρών. Ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση απέναντι στους εργοδότες – των οποίων το κίνητρο είναι πάντα να απομυζούν ολοένα και περισσότερα κέρδη, παίρνοντας όλο και περισσότερα από τους εργάτες – είναι ο ίδιος αγώνας στη Νότια Κορέα όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά υπάρχει ένας βαθύτερος αγώνας που συμβαίνει και εδώ. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δημιούργησε και διατηρεί τις εξαιρετικά κατασταλτικές πολιτικές της κυβέρνησης της Νότιας Κορέας.
Η Κορέα υπέφερε πολύ υπό την ιαπωνική αποικιοκρατία από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1945, όταν η Ιαπωνία ηττήθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο λαός της Κορέας είχε δώσει έναν αποφασιστικό αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας, και έτσι η Επιτροπή για την Προετοιμασία της Κορεατικής Ανεξαρτησίας οργάνωσε λαϊκές επιτροπές για να προετοιμάσουν τη μετάβαση στην ανεξαρτησία.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια νέα θέση παγκόσμιας ισχύος, πρόδωσαν την Κορέα. Αντί να επιτρέψουν τη μετάβαση της Κορέας στην ανεξαρτησία, οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι ήθελαν την Κορέα ως δική τους αποικία. Δύο νεαροί στρατιωτικοί των ΗΠΑ, που δεν ήξεραν τίποτα για την Κορέα, χάραξαν μια γραμμή σε όλη την Κορέα, χωρίζοντάς τη σε Βόρεια και Νότια. Μέχρι τότε η Κορέα ήταν μια ενοποιημένη χώρα για χιλιάδες χρόνια.
Στο Νότο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είπαν στους Ιάπωνες στρατιώτες της αποικιακής κατοχής να μην εγκαταλείψουν τις θέσεις τους έως ότου οι Αμερικανοί στρατιώτες μπορέσουν να πάρουν τη θέση τους. Έθεσε εκτός νόμου τις λαϊκές επιτροπές του CPKI και στη συνέχεια ξεκίνησε μια εκστρατεία τρόμου κατά του κινήματος για την ανεξαρτησία και την ενοποίηση της Κορέας. Στη συνέχεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν τους Κορεάτες που είχαν συνεργαστεί με την ιαπωνική κατοχή και τους έκαναν αστυνομικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους της νεοσύστατης δεξιάς νοτιοκορεατικής κυβέρνησης-μαριονέτας, της Δημοκρατίας της Κορέας.
Μέχρι σήμερα, η Νότια Κορέα διατηρεί πολλούς από τους ίδιους κατασταλτικούς νόμους και πολιτικές από την εποχή της αποικιοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του Νόμου Εθνικής Ασφάλειας (1948), που επιτρέπει στην κυβέρνηση να φυλακίζει οποιονδήποτε για πολιτικούς λόγους. Ο νόμος για την Εθνική Ασφάλεια δεν είναι μόνο στα βιβλία του νόμου, χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα και μάλιστα συχνά.
Αν και δεν είναι επίσημη αποικία, η Νότια Κορέα είναι κατεχόμενη από περίπου 30.000 Αμερικανούς στρατιώτες. Σε περίπτωση πολέμου, τα στρατεύματα της Νότιας Κορέας, βάσει νόμου, μεταφέρονται αυτόματα στον έλεγχο των στρατηγών των ΗΠΑ. Οι πολιτικοί των ΗΠΑ και οι υπηρεσίες πληροφοριών συνεργάζονται στενά και ασκούν πίεση στην κυβέρνηση της Νότιας Κορέας για να εξασφαλίσει φιλοαμερικανικές πολιτικές, διασφαλίζοντας τη συνέχιση της κατοχής και την ικανότητα των αμερικανικών εταιρειών να αποκομίζουν υπερκέρδη από την εργασία και τις αγορές της Νότιας Κορέας.
Για αυτούς τους λόγους, οι εργαζόμενοι στη Νότια Κορέα δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τη νοτιοκορεατική κυβέρνηση, αλλά και την αμερικανική αυτοκρατορία που βρίσκεται από πίσω πίσω της.
Η γενική απεργία συνεχίζει τη μακρά παράδοση αντίστασης στις συνθήκες εκμετάλλευσης τις οποίες υπόκειται η κορεατική εργατική τάξη στο Νότο. Το ίδιο το KCTU νίκησε έναν κατασταλτικό εργατικό νόμο με τη γενική απεργία του 1996-1997 και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση στο φως των κεριών το 2016-2017, που ανέτρεψε την ακροδεξιά πρόεδρο Park Geun-hye.
Υπάρχουν πολλές μάχες ακόμη μπροστά μας, και αν οι εργάτες των ΗΠΑ ενωθούν με τους Νοτιοκορεάτες εργάτες, μπορούμε και οι δύο να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί και τελικά να οικοδομήσουμε ένα κόσμο δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας για όλους.
Η ακόλουθη δήλωση έγινε από το Κόμμα Λαϊκής Δημοκρατίας, ένα κόμμα στη Νότια Κορέα που αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης
Εργάτες και λαοί της Νότιας Κορέας έχουν αγωνιστεί κάτω από τη φασιστική καταπίεση του αποικιακού καπιταλισμού. Η κυβέρνηση και η αστυνομία της Νότιας Κορέας υπονομεύουν ακόμη και τα δικαιώματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων χρησιμοποιώντας τον COVID-19 ως πρόσχημα. Η αστυνομία της Νότιας Κορέας στιγμάτισε την Εθνική εργατική συγκέντρωση τον Ιούλιο ως «παράνομη συγκέντρωση» και ενεργοποίησε το ειδικό γραφείο έρευνας. Την ημέρα της συγκέντρωσης, η αστυνομία μπλόκαρε εντελώς τη συνέλευση των εργαζομένων και επέβαλε έλεγχο στα οχήματα της KCTU (Συνομοσπονδία Συνδικάτων της Κορέας). Λόγω της καταπίεσης από τη φασιστική αστυνομία, το KCTU αναγκάστηκε τελικά να αλλάξει τον μέρος της συγκέντρωσης. Και τον περασμένο Σεπτέμβριο συνελήφθη ο πρόεδρος του KCTU, αποκαλύπτοντας την ουσία της φασιστικής κυβέρνησης και της αστυνομίας. Ωστόσο, Ο λόγος για τον οποίο οι εργαζόμενοι ρισκάρουν τη ζωή τους για να βγουν στους δρόμους εν μέσω της εξάπλωσης του COVID-19 είναι ότι επιλέγουν να πεθάνουν πολεμώντας αντί να εργάζονται σε μια ταξικά διαστρωματωμένη και αλλοτριωμένη κοινωνική δομή. Στη Νότια Κορέα, περίπου 2.000 άνθρωποι σκοτώνονται σε εργασιακά ατυχήματα στις βιομηχανίες κάθε χρόνο, και τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο αριθμός των τακτικών εργαζομένων μειώθηκε κατά 240.000, ενώ ο αριθμός των επισφαλώς εργαζομένων αυξήθηκε κατά 950.000.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της κυβέρνησης Moon Jae-in, η οποία δείχνει ανοχή στην ομάδα των προδοτών ενώ καταστέλλει και περιορίζει τις ενωτικές πατριωτικές δυνάμεις και τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος, χρησιμοποιώντας διάφορες φασιστικές μεθόδους και τη διαβολική δύναμη του «Lee Myung-Bak and Park Geun-Hye»; Όπου υπάρχει καταπίεση, υπάρχει αγώνας. Ο λαός μας αναμφίβολα θα τερματίσει τον προδοτικό και αντιλαϊκό νόμο με τη λαϊκή εξέγερση και θα προωθήσει έναν νέο κόσμο λαϊκής δημοκρατίας με πρόνοια.
Η Νότια Κορέα δεν είναι μόνη στην καταπίεση των εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων με το πρόσχημα του COVID-19. Καθώς οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επιταχύνουν την καταπίεση των εργαζομένων σε κάθε χώρα με το πρόσχημα του COVID-19, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα 100.000 εργατών στις ΗΠΑ και των αγροτικών διαδηλώσεων στην Ινδία, παλεύουν ενάντια στην ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση. Ο ενιαίος αγώνας των εργατών και των λαών όλου του κόσμου, θα συντρίψει σίγουρα τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και την εκμεταλλεύτρια τάξη.
πηγή: https://www.liberationnews.org/south-korean-general-strike-challenges-inequality/
