400 μετανάστες να θαλασσοδέρνονται μεσοπέλαγα
Ένα τραγικό συμβάν εις βάρος των μεταναστών σημειώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στα ανοιχτά του Αιγαίου πελάγους. Για αρκετές ημέρες, ένα πλοίο, στο οποίο επέβαιναν 400 Αφγανοί μετανάστες, με προορισμό την Ιταλία, παρασύρθηκε λόγω κακοκαιρίας νότια της Ιεράπετρας. Το ελληνικό και το τουρκικό κράτος, σε μια χαρακτηριστική επίδειξη αναλγησίας, άρχισαν να αντιπαρατίθενται για το ποιανού ευθύνη είναι η διάσωση των μεταναστών. Το σκάφος σταμάτησε στο λιμάνι της Κω. Εκεί, οι μετανάστες κατάφεραν να υποβάλλουν κάποιες αιτήσεις για άσυλο. Περίπου 375 επιβάτες μεταφέρθηκαν σε καταυλισμό στο νησί. Άλλοι έξι κρατήθηκαν για ανάκριση και μια γυναίκα μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Καρπάθου.
Η πλειονότητα των μεταναστών που επιβαίνανε στο σκάφος ήταν πεινασμένοι και αφυδατωμένοι, από την πολυήμερη ταλαιπωρία. Ένας νεαρός πρόσφυγας υπέστη λιποθυμικό επεισόδιο. Η πολύπαθη δοκιμασία των μεταναστών ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη. Το σκάφος υπέστη βλάβη στον κινητήρα καθώς μετέβαινε για Ιταλία και κάλεσε σε βοήθεια. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα, με το ελληνικό κράτος να ζητά από το τουρκικό, μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να πάρει πίσω το πλοίο επικαλούμενο την αντιμεταναστευτική συμφωνία Ελλάδας – Τουρκίας που ψηφίστηκε το 2016. Οι τουρκικές αρχές δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να πάρουν πίσω το σκάφος. Έτσι ξεκίνησε μια επιχείρηση από την Ελληνική Ακτοφυλακή, στα Ανατολικά της Μεσογείου, μετά από μέρες σιωπής. Η Aegean Boat Report, μεταξύ άλλων δήλωσε ότι το σκάφος βρισκότανε σε κίνδυνο μεσοπέλαγα και κανένας δεν έδειξε στοιχειώδες ενδιαφέρον για την διάσωση των μεταναστών.
Το ελληνικό κράτος, έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης από την αρχή, επέλεξε για αρκετές ημέρες την στάση της επιδεικτικής αδιαφορίας για τις ζωές των μεταναστών. Επιδόθηκε σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων με την αστική τάξη που βρίσκεται από την άλλη μεριά του Αιγαίου. Επικαλούμενη την μη τήρηση της αντιμεταναστευτικής συμφωνίας από το γειτονικό κράτος, επιχείρησε να κρύψει τις δικές της απόπειρες παραβίασης των διεθνών συμβάσεων. Δεν πρόκειται όμως για μια εξαίρεση αλλά για τον κανόνα. Για τον κανόνα μιας πραγματικότητας επαναπροωθήσεων σε βάρκες μεταναστών, μιας πραγματικότητας πνιγμών και στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους ”τυχερούς” που βρίσκουν στεριά. Αυτή είναι η πραγματικότητα που επιφυλάσσει η κυριαρχία για τα πιο υποτιμημένα και περιθωριοποιημένα κομμάτια της εργατικής τάξης, που ξεριζώνονται από τους τόπους τους για να γλιτώσουν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τους βομβαρδισμούς, την φτώχια και τη βαρβαρότητα των δικτατορικών καθεστώτων στις χώρες της Μ. Ανατολής. Δεν πρόκειται για κάποια παρέκκλιση από τα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας αλλά για την ουσία του ίδιου του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.