Αλληλεγγύη στα ενοχλητικά ρεπορτάζ
Τον Οκτώβρη του 2020, καταδικάστηκαν από ελληνικό δικαστήριο, συγκεκριμένα το Πρωτοδικείο Πολυγύρου, ο τομεάρχης των Μεταλλείων Ολυμπιάδας Ευστάθιος Λιάλιος και ο Μ. Θεοδωρακόπουλος, πρώην διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» (θυγατρική της «Εl dorado gold»). Η καταδίκη αφορούσε τη ρύπανση του νερού στην Ολυμπιάδα και στο Στρατώνι. Το δικαστήριο έγινε μετά από αναφορές του Δήμου Αριστοτέλη αλλά και καταγγελίες πολιτών τα προηγούμενα χρόνια.
Μετά από ένα ενοχλητικό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό, ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Σταυρούλας Πουλημένη για αυτό το θέμα στο συνεργατικό μέσο Αlterthess, ήρθε η αγωγή από τον Ευστάθιο Λιάλιο που ζητά 100.000 ευρώ ως αποζημίωση για “παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων”. Μάλιστα, σε περίπτωση μη εκτέλεσης της όποιας αποζημίωσης αποφασίσει το δικαστήριο, η δημοσιογράφος αντιμετωπίζει κράτηση ενός έτους. Γιατί; Διότι είπε την αλήθεια και αποκάλυψε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που προκύπτουν εξαιτίας της δράσης της εταιρίας. Η δημόσια υγεία, όπως και η προστασία του νερού και συνολικά του φυσικού περιβάλλοντος, δεν είναι προσωπικά δεδομένα. Είναι ζητήματα που αφορούν τους πάντες και κυρίως τους κατοίκους μιας ολόκληρης περιοχής.
Είναι γνωστό στους πάντες ότι η Ελλάδα “πατώνει” στην ελευθερία του Τύπου. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ανήκουν σε ολιγάρχες και ο αγαπημένος της ΝΔ Βαγγέλης Μαρινάκης έχει τα περισσότερα μέσα στην κατοχή του. Τα μίντια φιλτράρουνε τα νέα, προσέχουν τι θα αναφέρουν και ποιον θα προβάλλουν, σκορπάνε καθημερινά ψέματα και παραπληροφόρηση με το κιλό, παρουσιάζοντας τη δική τους πραγματικότητα. Ειδικά σε ζητήματα όπως η αστυνομική βία, τα οικονομικά σκάνδαλα, τις κρυφές και φανερές επιχορηγήσεις που λαμβάνουν από την εκάστοτε κυβέρνηση, το προσφυγικό και το περιβαλλοντικό ζήτημα, η αλήθεια κατακρεουργείται συστηματικά. Αυτή η μόδα, δηλαδή η νομική απόπειρα φίμωσης δημοσιογράφων, έρχεται από το εξωτερικό. Λέγονται SLAPPs (Strategic Lawsuits Against Public Participation) και στοχεύουν στην πίεση των δημοσιογράφων με στόχο την οικονομική τους εξόντωση.
Σε μία εποχή που φλερτάρει πολύ έντονα και αδιάκριτα με τον ολοκληρωτισμό, είναι καθήκον κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου να στέκεται ενάντια σε κάθε προκλητική απόπειρα λογοκρισίας. Δεν χρειαζόμαστε άλλους “πετυχημένους” και διάσημους δημοσιογράφους/αρθρογράφους που προσκυνάνε την οικονομική και πολιτική εξουσία. Αντιθέτως, έχουμε ανάγκη από κάθε ασυμβίβαστη, ανεξάρτητη και αδέσμευτη φωνή που μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας.