Ταϊλάνδη | Εργάτρια ανατινάζει αποθήκη καυσίμων
Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι συνεχείς παρατηρήσεις και η πίεση από τα αφεντικά είναι μερικοί ακόμη λόγοι, πέραν των χαμηλών μισθών και της μαύρης εργασίας, που οξύνουν την εργασιακή εκμετάλλευση και κάνουν την ζωή των εργατών κόλαση. Η αντίδραση των εργατών σε αυτές τις συνθήκες ιστορικά ποικίλει, από πιο ήπιους, αιτηματικούς αγώνες, μέχρι πιο ριζοσπαστικές διεκδικήσεις και άγριες απεργίες, αλλά, ορισμένες φορές, εκδηλώνεται και με βίαιες ενέργειες σαμποτάζ.
Μια τέτοια κατάσταση συνεχούς πίεσης, παρατηρήσεων και εντατικοποίησης φαίνεται πως βίωνε και η 38χρονη Ann Sriya, εργαζόμενη στην αποθήκη της εταιρίας καυσίμων Prapakorn Oil, στην Ταϊλάνδη. Μόνο που η Ann δεν διάλεξε τον παραδοσιακό – και προτιμότερο ίσως – τρόπο αντίδρασης και αντίστασης στην καταπίεση του αφεντικού της (π.χ. συνδικαλισμός, οργάνωση στο χώρο εργασίας, διαμαρτυρία, απεργία), αλλά αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Στις 29 του Νοέμβρη που μας πέρασε, μέσα στην νύχτα και ενώ η αποθήκη ήταν κλειστή και δεν υπήρχε κανείς εργαζόμενος στο εσωτερικό, η Ann Sriya, επί 9 χρόνια εργαζόμενη στην Prapakorn Oil -εταιρία καυσίμων και λιπαντικών στην Ταϊλάνδη- έβαλε φωτιά σε ένα κομμάτι χαρτί και το πέταξε σε μια δεξαμενή καυσίμων. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει μια τεράστια φωτιά σε ολόκληρη την εγκατάσταση, η οποία προκάλεσε ζημιές αξίας σχεδόν 1 εκατ. δολαρίων στην επιχείρηση. Η φωτιά χρειάστηκε περίπου 40 οχήματα της πυροσβεστικής για να καταλαγιάσει, τέσσερις ώρες μετά. Δυστυχώς η Ann, η οποία κατά παραδοχή της δεν περίμενε αυτή την έκταση της πυρκαγιάς, τραυματίστηκε ελαφρά, αλλά ταυτόχρονα απαθανατίστηκε σε κάμερα κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης, κάτι που οδήγησε στην σύλληψή της και την παραδοχή των πράξεών της.
Δείτε τις εικόνες από την έκρηξη που προκάλεσε η εργάτρια:
Το sabotage ως πρακτική εναντίωσης, αντίστασης, αλλά και αντεκδίκησης από μεριάς των εργαζομένων για τις απάνθρωπες συνθήκες της μισθωτής σκλαβιάς μετράει αιώνες ύπαρξης. Η άμεση δράση, η καταστροφή μηχανών και εγκαταστάσεων ή η παρακώλυση της παραγωγικής διαδικασίας μπορεί να καταστούν πολύ χρήσιμα εργαλεία στα χέρια της εργατικής τάξης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Από τους Λουδδίτες της Αγγλίας των αρχών του 19ου αιώνα και τους IWW στις ΗΠΑ έναν αιώνα μετά, τον αναρχικό Emile Pouget, που έγραψε και το ομώνυμο βιβλίο “Le Sabotage” και τους Γάλλους εργάτες που έριχναν τα ξύλινα Σαμπό παπούτσια τους μέσα στις μηχανές για να σταματήσουν τα γρανάζια (μια πιθανή ερμηνεία της λέξης sabotage), οι εργαζόμενοι κάθε εποχής, σε κάθε μέρος της υφηλίου, έχουν χρησιμοποιήσει την άμεση δράση και το σαμποτάρισμα της παραγωγής προς όφελός τους. Φυσικά το sabotage μπορεί επίσης να λειτουργήσει και ως όπλο ενάντια σε επιχειρήσεις που καταστρέφουν τον πλανήτη ή εκμεταλλεύονται μη ανθρώπινα ζώα κλπ.
Κατά την γνώμη μας βέβαια, ένα μέσο αποκτά αξία ή μη αναλόγως του αποτελέσματος και αναλόγως του αν επιτυγχάνει τον αρχικό σκοπό του (όποιος κι αν είναι αυτός, από την αντεκδίκηση μέχρι την παρακώλυση της παραγωγής), ενώ πάντα προτιμότερο είναι το sabotage, στην όποια μορφή του, να αποτελεί απλά ακόμη ένα εργαλείο ενός οργανωμένου, συλλογικού αγώνα των εργαζομένων, δίπλα στην απεργία, την μαχητική διεκδίκηση κλπ.
Ωστόσο, είναι απολύτως φυσιολογικό πως οι διαφορετικές συνθήκες (εργασίας, δυνατότητας οργάνωσης των εργατών ή μη) σε κάθε μέρος του πλανήτη, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ταϊλάνδη, παράγουν και διαφορετικές αντιστάσεις και αντιδράσεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως, όσο υπάρχει εργασιακή εκμετάλλευση, γενικότερα όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, θα γεννιούνται και οι ποικίλες αντιστάσεις και αντιδράσεις από την μεριά των καταπιεσμένων. Όσο αυτές δεν στρέφονται προς την ενδοταξική φαγωμάρα και τον κανιβαλισμό, όσο δεν θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές και την εργασία άλλων ανθρώπων, σίγουρα προσμετρούνται με θετικό πρόσημο. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η αυθόρμητη αντίδραση άμεσης δράσης τη Ann Sriya, η οποία κόστισε κοντά 1 εκατ. δολάρια σε μια καπιταλιστική επιχείρηση, χωρίς να τεθούν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Πηγές: