Διεθνιστική ανακοίνωση αναρχοκομμουνιστικών οργανώσεων και ομοσπονδιών για την 8η Μάρτη και τον αγώνα των γυναικών
Ο παλιός κόσμος καταπιέζει τις γυναίκες και τις έμφυλες μειονότητες.
Η δύναμή τους θα τον καταστρέψει!
Πριν από 100 και πλέον χρόνια, στις 8 Μαρτίου 1917, οι εργάτριες της Αγίας Πετρούπολης απεργούσαν και διαδήλωναν για ψωμί και ειρήνη, συμμετέχοντας έτσι στην απαρχή ενός ιστορικού επαναστατικού κινήματος. Εκείνη την εποχή, η 8η Μαρτίου ως ημέρα αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών άρχισε να τιμάται συχνά.
Το 2022 οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν μια από τις πιο καταπιεσμένες ομάδες της ανθρωπότητας, μαζί με τις έμφυλες μειονότητες που προσπαθούν να υπερνικήσουν τη δυαδικότητα των φύλων. Η κατάσταση αυτή παρατηρείται σε κάθε κοινωνική σφαίρα: στην εργασία, στο σπίτι, στην υγειονομική κρίση ή στις πολεμικές καταστάσεις. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο η εξέγερση των γυναικών θα μπορούσε να ανατρέψει τα κράτη, τον καπιταλισμό, τη ρατσιστική και πατριαρχική κυριαρχία.
Διπλή εκμετάλλευση: μισθωτή εργασία και οικιακή εργασία
Η διπλή εργάσιμη μέρα αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία της γυναικείας πραγματικότητας σε όλο τον κόσμο. Όταν οι γυναίκες τελειώνουν την εργασία τους για τα αφεντικά τους, επιστρέφουν στο σπίτι και πολύ συχνά πρέπει να κάνουν όλη την οικιακή εργασία και φροντίδα, δηλαδή την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης που είναι απαραίτητη για τους καπιταλιστές. Φυσικά, όπως κάθε αόρατη εργασία, έτσι και η οικιακή εργασία των γυναικών δε συνοδεύεται από καμία οικονομική αποζημίωση.
Στη σφαίρα της μισθωτής εργασίας, όμως, οι θέσεις που καταλαμβάνονται κυρίως από τις γυναίκες αναπαράγουν ένα παρόμοιο μοτίβο. Δεν αναγνωρίζονται, ούτε είναι ορατές. Αντίθετα, είναι απαξιωμένες και επισφαλείς. Και είναι, επίσης, απαραίτητες, όπως έχει αποκαλύψει βαθιά η κρίση στην υγεία, βλ. ταμίες, εργαζόμενες στη φροντίδα, καθαρίστριες… Όλο το σύστημα θα κατέρρεε χωρίς τη μισθωτή και μη μισθωτή εργασία των γυναικών.
Αυτή η διπλή εκμετάλλευση ήταν η ίδια η προϋπόθεση, για να συνεχίσει να λειτουργεί αυτό το καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πατριαρχική κουλτούρα έχει αναπτύξει τόσο ισχυρούς ιδεολογικούς μηχανισμούς, προκειμένου να νομιμοποιήσει και να αναπαράγει την κατάσταση.
Το εργατικό κίνημα εν πολλοίς απέτυχε να οργανώσει τους γυναικοκρατούμενους τομείς: υποτιθέμενη έλλειψη μαχητικότητας των γυναικών στον τομέα των υπηρεσιών, υποτίθεται πως δεν έχουν στρατηγική σημασία για την παραγωγή, υποτίθεται πως είναι λιγότερο ικανές να αναλάβουν πολιτικές ή συνδικαλιστικές ευθύνες, υποτίθεται ότι η ιδιοσυγκρασία τους δεν θα το επέτρεπε… Πολλές προφάσεις επιμένουν μέχρι σήμερα, για να μην αμφισβητηθεί η πατριαρχική κουλτούρα πάνω στην οποία ιστορικά οικοδομήθηκε το εργατικό κίνημα, υποβιβάζοντας τις γυναίκες στις τάξεις των υποτελών ή και ακόμα χειρότερα.
Ωστόσο, ερευνώντας λίγο περισσότερο, η ιστορία είναι πλούσια σε πολυάριθμες περιπτώσεις νικηφόρων απεργιών και μαχητικότητας των γυναικών και των έμφυλων μειονοτήτων . Ανέκαθεν ξεσηκώνονταν ενάντια στην υπερεκμετάλλευση που είναι προϊόν της συμμαχίας της πατριαρχίας και του καπιταλισμού.
Η αύξηση των μισθών των γυναικών και των έμφυλων μειονοτήτων, η αναγνώριση των προσόντων τους, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους και η καταπολέμηση της σεξιστικής και σεξουαλικής βίας στην εργασία, όλα αυτά είναι κατευθύνσεις τις οποίες ο επαναστατικός συνδικαλισμός πρέπει πραγματικά να ακολουθήσει το συντομότερο δυνατό. Είναι μια αναγκαιότητα για τις γυναίκες και τις έμφυλες μειονότητες, αλλά και για την προοπτική της ριζοσπαστικής κοινωνικής αλλαγής την οποία όλοι μας φέρουμε στην καρδιά μας και στους αγώνες μας.
Η φεμινιστική απεργία είναι ένα από τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας, για να επιταχύνουμε αυτήν την απαραίτητη εξέλιξη και τελικά την πτώση της εγκληματικής συμμαχίας της πατριαρχίας και του καπιταλισμού. Η απεργία δεν είναι μόνο ένα κάλεσμα, για να παύσει η μισθωτή εργασία και εκμετάλλευση. Θα μπορούσε, επίσης, να είναι απεργία στην κατανάλωση και τη φροντίδα (όχι ψώνια, όχι δουλειές, όχι δωρεάν επιμέλεια των παιδιών και των ηλικιωμένων για λογαριασμό όλων…).
Τα κράτη και οι αντιδραστικοί μηχανισμοί διεξάγουν πόλεμο κατά των γυναικών
Η πατριαρχία είναι η υλική, συμβολική και οικονομική εκμετάλλευση των γυναικών και των έμφυλων μειονοτήτων. Είναι όμως και η οικειοποίηση των σωμάτων τους με τη βία και τον περιορισμό των δικαιωμάτων τους.
Η 8η Μάρτη του 2022 τοποθετείται σε ένα διεθνές πλαίσιο όπου ξεσπούν πόλεμοι μεγάλης κλίμακας και όπου αντιδραστικοί και μισογυνιστικοί τομείς της κοινωνίας κατέχουν τον κρατικό μηχανισμό και διεξάγουν την επίθεσή τους, όπως στο Αφγανιστάν, αλλά και στην Πολωνία και σε πολλά άλλα κράτη. Η έμφυλη και σεξουαλική βία είναι ακόμη πιο πολυάριθμη σε αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες και οι γυναίκες βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο των πολιτικών τρομοκρατίας, των συστηματικών βιασμών και του εγκλωβισμού των ίδιων στην εστία των καταπιεστών τους.
Επιπλέον, το 2022 οι γυναίκες εξακολουθούν να μην έχουν πλήρη δικαιώματα επί του σώματός τους σε πολλές χώρες. Όπου αυτό υφίσταται τυπικά, η πρόσβαση στην άμβλωση και σε μέσα αντισύλληψης αμφισβητείται από ακροδεξιά κινήματα ή από πολιτικές λιτότητας…
Πίσω από αυτά τα εμπόδια και την επιφυλακτικότητα κρύβεται η ιδέα ότι οι γυναίκες δεν είναι πραγματικά υπεύθυνα όντα.
Η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στην άμβλωση είναι ένα απαραίτητο και μετασχηματιστικό δικαίωμα για τις γυναίκες. Είναι η στιγμή που μια γυναίκα επιλέγει ελεύθερα τον εαυτό της πριν από οτιδήποτε άλλο. Οι γυναίκες εκφράζουν τη βούλησή τους, όταν επιλέγουν να κάνουν έκτρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο αγώνας για την ελευθερία στην άμβλωση είναι κεντρικός για τη χειραφέτηση των γυναικών. Η άμβλωση πρέπει να είναι ελεύθερη και πλήρως προσβάσιμη, παντού και πάντα!
Οργάνωση και αγώνας ενάντια στην πατριαρχία, τον καπιταλισμό, το κράτος και τους αντιδραστικούς
Σήμερα, σε περισσότερες από 50 χώρες, οι γυναίκες και οι έμφυλες μειονότητες συμμετέχουν στο διεθνές απεργιακό κίνημα της 8ης Μαρτίου. Το φεμινιστικό κίνημα στην Αργεντινή συνέβαλε αποφασιστικά στην ανανέωσή του το 2017. Τότε οι γυναίκες βροντοφώναξαν τα εξής: “Εμείς, οι γυναίκες του κόσμου, οργανωνόμαστε για μια αποφασιστική αναμέτρηση, με μια κοινή κραυγή. Τη Διεθνή Απεργία των Γυναικών. Σταματάμε. Απεργούμε. Κάνουμε πράξη τον κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε”.
Οι οργανώσεις μας αγκαλιάζουν τον αγώνα για τη χειραφέτηση των γυναικών και των έμφυλων μειονοτήτων και ενθαρρύνουν καθεμιά από αυτές να ενισχύσει την ταξική πάλη, πυκνώνοντας τις γραμμές των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεών της (συνδικάτα, οργανώσεις νεολαίας, κοινοτικές οργανώσεις κ.λπ.).
Η φεμινιστική απεργία στις 8 Μαρτίου είναι ένα από τα εργαλεία που προβάλλουμε και υπερασπιζόμαστε σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση των γυναικών και όλων των καταπιεσμένων σε όλο τον κόσμο. Αυτός ο αγώνας πρέπει να διεξαχθεί από τη βάση, εκεί που εργαζόμαστε, σπουδάζουμε, ζούμε και αγωνιζόμαστε, σε κάθε κοινωνική οργάνωση και συνδικάτο, με έμφαση στην άμεση δράση και την καθημερινή δέσμευση στην κοινωνική επανάσταση, ενάντια στις τάσεις εξομάλυνσης και θεσμοποίησης από τις κυβερνήσεις, καθώς προσπαθούν να μετριάσουν, να πολτοποιήσουν και έτσι να διοχετεύσουν τους αγώνες μας στους ρεφορμιστικές τους σχεδιασμούς.
Ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού και τις γυναικοκτονίες!
Ενάντια στη διπλή εκμετάλλευση των εργαζόμενων γυναικών!
Ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισμό!
Ζήτω ο αγώνας των εργαζόμενων γυναικών!
Για μια 8η Μαρτίου της αντίστασης και του αγώνα!
☆ Alternativa Libertaria (AL/FdCA) – Ιταλία
☆ Αναρχική Ομοσπονδία – Ελλάδα
☆ Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) – Νέα Ζηλανδία
☆ Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) -Βραζιλία
☆ Federación Anarquista de Rosario (FAR) – Αργεντινή
☆ Federación Anarquista Uruguaya (FAU) – Ουρουγουάη
☆ Embat, Organització Llibertària de Catalunya – Καταλονία, Ισπανία
☆ Federación Anarquista de Santiago (FAS) – Χιλή
☆ Libertäre Aktion (LA) – Ελβετία
☆ Melbourne Anarchist Communist Group (MACG) – Australia
☆ Organización Anarquista de Córdoba (OAC) – Αργεντινή
☆ Organización Anarquista de Santa Cruz (OASC) – Αργεντινή
☆ Organización Anarquista de Tucuman (OAT) – Αργεντινή
☆ Organisation Socialiste Libertaire (OSL) – Ελβετία
☆ Union Communiste Libertaire (UCL) – Γαλλία, Βέλγιο, Ελβετία
☆ Grupo Libertario Vía Libre – Κολομβία
☆ Roja y Negra – Organización Politíca Anarquista – Αργεντινή
