Θεσσαλονίκη | Φοιτητική – αντικατασταλτική πορεία (Πέμπτη 9/6, στις 19:00, από Καμάρα)

Θεσσαλονίκη | Φοιτητική – αντικατασταλτική πορεία (Πέμπτη 9/6, στις 19:00, από Καμάρα)

Αντικατασταλτική- φοιτητική πορεία

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΦ ΗΛ ΜΗΧ ΜΕ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΛΑΊΣΙΟΥ.

Προχωράμε σε:

-Διεθνιστική πορεία αλληλεγγύης στους/στις μετανάστες/τριες Κυριακή 8/6 20:00, από το πάρκο ΕΡΤ3
-Πορεία Πέμπτη 9/6 στις 19:00 στην Καμάρα, με προσυγκέντρωση στο άσυλο
-Συντονιστικό γενικών συνελεύσεων
-Δράσεις για την υπεράσπιση του ασύλου
– Συντονισμός με ΕΣΔΕΠ ΚΑΙ ΦΣ 4/6
-Αντικατασταλτικο φεστιβάλ ΣΦ
-Μπλοκάρισμα/αποκλεισμός κοσμητείας Τρίτη- Παρασκευή με σκοπό να πάρουν καταδικαστική θέση τα διοικητικά όργανα των σχολών για τον νόμο 4777,νέο νομοσχέδιο και τις σκηνές αιματηρής καταστολής στο ΑΠΘ
– Κατάληψη σχολής ηλεκτρολόγων Τρίτη- Παρασκευή
-Κινητοποίηση στα διοικητικά όργανα των σχολών
-Άνοιγμα του ΑΠΘ με την πόλη
-Συγκρότηση συντονιστικής Επιτροπή για την υλοποίηση της απόφασης Δευτέρα 6/6 13:00 Στο καμαράκι.
– ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10/6 14:00

Το παράρτημα Θεσσαλονίκης του ΣΕΡΕΤΕ καλεί σε στήριξη της φοιτητικής πορείας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την κρατική καταστολή, την Πέμπτη 9/6 στις 19:00 στην Καμάρα.
[Φώτο: Αντικατασταλτικό πανό που αναρτήθηκε στις 11 Μάη έξω από την ΣΘΕ]

κάλεσμα : ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ & ΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
https://www.facebook.com/researchers.union/posts/504174731505179

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΦ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ-ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ

(ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ)

Οι μάσκες έπεσαν…

Τις τελευταίες μέρες, έχει στηθεί ένα πρωτοφανές σκηνικό έντασης και βίας. Αφορμή για ακόμα μια φορά είναι η περιβόητη βιβλιοθήκη στο κτήριο του Βιολογικού. 6 τραυματισμούς -ένας εκ των οποίων παρ’ ολίγο θανάσιμος-, πολλές προσαγωγές και συλλήψεις μετά, οι μάσκες πέφτουν. Οι βιβλιοθήκες δεν χτίζονται με κρότου λάμψης σε ευθεία βολή, χημικά, αύρες, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ. Εργασίες δε γίνονται αυτή τη στιγμή στο Βιολογικό και είναι ξεκάθαρο ότι το σχέδιο δεν είναι η ανέγερση Βιβλιοθήκης, αλλά η είσοδος και εγκαθίδρυση της αστυνομίας στις σχολές. Πολύ ενδεικτικές είναι οι “διαρροές” στα ΜΜΕ περί του “σχεδίου Βιβλιοθήκη” που κατά βάση προβλέπει την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας μέσα στον Ιούνιο, καθώς και τη μόνιμη στάθμευση αστυνομικών δυνάμεων και αύρας στο campus.

Επίσης, είναι φανερό ότι η αστυνομία δεν εγγυάται ούτε ασφάλεια, ούτε ησυχία. Είναι ενδεικτικό ότι οι δυνάμεις καταστολής έχουν ήδη επιτεθεί βάναυσα σε φοιτητικές κινητοποιήσεις, ενώ 50 μέτρα από το σημείο στρατοπέδευσής τους γίνεται εμπόριο ναρκωτικών, στη λέσχη γίνεται σαφής υπεξαίρεση κρατικού χρήματος από τον εργολάβο, ενώ γνωστές είναι αρκετές ιστορίες βρώμας και δυσωδίας που αφορούν ανθρώπους του καθηγητικού κατεστημένου στην Ελλάδα και εκτείνονται από παιδεραστία, βιασμούς και παραβιαστικές συμπεριφορές, μέχρι υπεξαιρέσεις δημοσίου χρήματος, αυθαιρεσίες, τοκογλυφία. Η αστυνομία έρχεται να στηρίξει όλα αυτά τα οργανωμένα εγκλήματα.

Άρα γιατί έρχεται η αστυνομία στο πανεπιστήμιο;

Τα γεγονότα στο ΑΠΘ και όχι μόνο, είναι ενδεικτικά του πώς με την πανεπιστημιακή αστυνομία, τις επεμβάσεις της ήδη υπάρχουσας αστυνομίας αλλά και τις πειθαρχικές διώξεις, επιδιώκουν να προωθήσουν την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, με τη μορφή του νόμου 4777 (Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη) και του νέου νόμου που ανακοίνωσαν εν μέσω αίματος και καταστολής στο ΑΠΘ. Φοβούνται τις αντιδράσεις ενάντια:

– Στην πολιτική των ταξικών φραγμών, μέσα από την Εσωτερική Βαση εισαγωγής που ήδη απέκλεισε χιλιάδες παιδιά από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και άφησε ολόκληρες σχολές χωρίς εισακτέους-ες. Πολιτική που εντείνεται ούτως ή άλλως και από τη διάλυση της φοιτητικής μέριμνας με προσπάθειες αποκλεισμών στις λέσχες, ελλείψεις εισδοχών στις εστίες και ΣΔΙΤ που σημαίνουν ενοίκια ή πληρωμές στο εστιατόριο, με το να πληρώνουμε πολλά λεφτά για αναλώσιμα και μεταφορές, σε συνθήκες ακρίβειας και ενεργειακής κρίσης.

– Στη συγχώνευση-κατάργηση-μεταφορά σχολών, όπως προσπάθησαν με το ΔΙΠΑΕ, κάνοντας “σούπα” τα αντικείμενα, ξεσπιτώνοντας κόσμο ή αφήνοντάς τον χωρίς σχολή, για να φτιάξουν τους ισολογισμούς και την αξιολόγησή τους.

– Στην εξίσωση των πτυχίων μας με τα ιδιωτικά κολλέγια και στο ότι οι σχολές θα εφαρμόζουν κατά γράμμα τα κριτήρια αξιολόγησης μέσω του ΓΓ ΑΕΙ και των managers στα συμβούλια ιδρύματος. Αυτοί που “κόπτονται” για τις βιβλιοθήκες στο ΑΠΘ αφήνουν τις υπάρχουσες βιβλιοθήκες με ταβάνια που στάζουν, μέσα σε ένα πανεπιστήμιο ρημαγμένο από τη χρηματοδότηση. Οι ίδιοι ακριβώς, συνδέουν την κρατική χρηματοδότηση με την αξιολόγηση, μέτρο που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της χρηματοδότησης όλων των πανεπιστημίων σε όλη την Ελλάδα το Γενάρη.

– Στη διάλυση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής μας, δημιουργώντας πολλά προγράμματα σπουδών ανά τμήμα, είτε ξενόγλωσσα με δίδακτρα όπως στην Ιατρική, είτε άλλα, κατακερματίζοντας περαιτέρω τα αντικείμενα, βγάζοντας μας στην αγορά εργασίας ως ατομικότητες, που θα κυνηγάμε τα ects, τα σεμινάρια και τις πιστοποιήσεις. Κάνουν υποχρεωτική την πρακτική άσκηση, για να έχουν φτηνό-ευέλικτο εργατικό δυναμικό που θα υποχρεούται να δουλέψει τζάμπα ή το πολύ-πολύ με κάποια ψίχουλα από ΕΣΠΑ.

– Σε εταιρίες όπως την IDE και τη Lotus που κάνουν πολεμική έρευνα στις σχολές μας ή άλλες που κάνουν κατάληψη σε εργαστήρια και κερδοσκοπούν στις πλάτες μας για να φτιάξουν κρυφές πατέντες, να κάνουν lobbying ή να επηρεάσουν τα προγράμματα σπουδών προς τις ανάγκες τους. Ήδη η κυβέρνηση νομοθετεί τα βιομηχανικά διδακτορικά, καταργώντας κάθε έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες και στρέφοντας την πλειοψηφία της έρευνας στα συμφέροντα των εταιριών και της πολεμικής βιομηχανίας, στα πλαίσια του κυνηγιού του κέρδους.

Γι αυτό η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει τους συλλόγους με καταστολή, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και ενιαία ψηφοδέλτια, προωθώντας την αποπολιτικοποίηση αλλά και απειλώντας πως “ότι κινείται, εκτελείται”, όπως παρά λίγο να γίνει με τον συμφοιτητή μας από τα ΤΕΦΑΑ!
Απέναντι σε όλα αυτά, επιλέγουμε να αντιδράσουμε και να παλέψουμε για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζουν:

– Με συχνές Γενικές Συνελεύσεις ώστε να αποφασίζουμε αμεσοδημοκρατικά τη δράση μας.

– Με ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές υλοποίησης της απόφασης της Συνέλευσης, ώστε να εξειδικεύουμε τη δράση μας, να αναλαμβάνουμε όλοι-ες αρμοδιότητες ώστε να εμπλεκόμαστε ισότιμα, να αμβλύνεται ο διαχωρισμός “ψηφοφόρων-υλοποιητών”.

– Με Ανοιχτές διαδικασίες συνδιαμόρφωσης πλαισίων ώστε να συγκεντρώνεται ο πλούτος της κουβέντας, της εμπειρίας και των ιδεών και να γίνεται υλική δύναμη στα χέρια του Συλλόγου.

– Με κατάληψη στη σχολή και επανοικειοποίηση του Campus, κόντρα στην απονέκρωση και αποστείρωσή του λόγω των αστυνομικών δυνάμεων και της τρομοκρατίας. Γιατί το κρυφτό και το κυνηγητό αναλογούν στην αστυνομία, όχι σε εμάς που ζούμε καθημερινά στο πανεπιστήμιο.

– Με υπεράσπιση του ασύλου με κάθε μέσο, μαζικά, οργανωμένα και κοινωνικά. Με σύγκρουση με την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μετατρέπει το ΑΠΘ σε στρατόπεδο της αστυνομίας.

– Με συγκέτρωση δυνάμεων, κοινωνικές συμμαχίες και ενότητα στη δράση. Φοιτητές-τριες, μεταπτυχιακοί-ες, διδακτορικοί-ες, καθηγητές-τριες, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, μαθητές-τριες, εκπαιδευτικοί, εργατικά σωματεία να παλέψουμε μαζί σε ενιαίο κέντρο αγώνα για την υπεράσπιση του ασύλου, για το παρόν μας και το μέλλον μας, κόντρα στο μεσαίωνα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Φτώχια, ανεργία και ανατιμήσεις, σε λίγο θα σου πουν να πας να πολεμήσεις

Ήδη από το Φθινόπωρο, ερχόμαστε αντιμέτωπες-οι με ένα κύμα ακρίβειας. Οι υπερφουσκωμένοι λογαριασμοί ρεύματος- θέρμανσης που αδυνατούμε να πληρώσουμε, τα νοίκια που έχουν φτάσει στον θεό, οι ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά και όχι μόνο, δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την επιβίωση μας. Την ίδια στιγμή που ακούγαμε δηλώσεις από κυβερνητικούς εκπροσώπους που μόνο ως εμπαιγμός μπορούν να ερμηνευτούν, οι όροι που ζούμε και σπουδάζουμε γίνονται ολοένα και χειρότεροι.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά το κράτος και το πανεπιστήμιο έχουν υποβαθμίσει τη λειτουργία δομών όπως η λέσχη. Κακή ποιότητα και μικρή ποσότητα φαγητού, υποστελέχωση, ουρές και αποκλεισμοί είναι η καθημερινότητα στη λέσχη του ΑΠΘ. Η εργολαβία και το πανεπιστήμιο ακολουθούν μια πολιτική υποταγής της φοιτητικής μέριμνας στο κέρδος, αποκλείοντας φοιτητές-τριες και υποβαθμίζοντας την ποιότητα. Την ίδια στιγμή, το μέσο νοίκι για φοιτητική στέγη είναι στα 400 ευρώ ενώ εισδοχές στις εστίες έχουν γίνει μόνο μια φορά από τότε που ξεκίνησε η πανδημία.

Το ίδιο το ζήτημα της ακρίβειας δεν προκύπτει (μόνο) από εξωγενείς παράγοντες ( όπως ο πόλεμος), ή ακόμα δεν είναι κάτι παροδικό, όσο κι αν για να καταλαβαινόμαστε το αποκαλούμε κύμα. Πρόκειται για ακόμη μία δομική αντίφαση του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος κράτους και καπιταλισμού.

Αίτιο είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός που ως σύστημα οργάνωσης επιλέγει την συσσώρευση κεφαλαίου για τους εκμεταλλευτές και την ολοένα αυξανόμενη φτωχοποίηση, των πληβείων, των επισφαλών εργαζομένων, των μεταναστριών, όλων όσων βρίσκονται στην βάση της ταξικής πυραμίδας.

Απέναντι σε αυτή την συνθήκη είναι απαραίτητο εμείς ως φοιτήτριες να αγωνιστούμε πρώτα από όλα για τα αναγκαία και να απαιτήσουμε την κάλυψη των βασικών μας αναγκών και όχι μόνο! Από την συνθήκη στην λέσχη του ΑΠΘ όπου η εργολαβία επιχείρησε να επιβάλλει τον έλεγχο κάρτας σίτισης, ως την στέγαση και την απαράδεκτη συνθήκη στις εστίες, να αγωνιστούμε ταξικά και από τα κάτω για τις ανάγκες μας!

Μέσα σε αυτή την κατάσταση οφείλουμε να δηλώσουμε πως δεν διαλέγουμε την πλευρά κανενόςκράτους και διακρατικής συμμαχίας. Ούτε της Ρωσία, ούτε του ΝΑΤΟ. Ευθύνη μας είναι να αναδείξουμε την άμεση επιθετική εμπλοκή του ελληνικού κράτους, με την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού, με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης να είναι κόμβος για την επίθεση του ΝΑΤΟ προς βορρά και με την τελευταία ελληνοαμερικανική «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» να κάνει την Ελλάδα ένα ακόμα προκεχωρημένο φυλάκιο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Παράλληλα το ελληνικό κεφάλαιο σπάει το ευρωπαϊκό εμπάργκο στη Ρωσία μεταφέροντας τόνους ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, δείχνοντας έτσι τον ρόλο που έρχεται να παίξει σε Βαλκάνια και ανατολική Μεσόγειο. Έναν αναβαθμισμένο ρόλο, όχι απλά εποπτικό αλλά επιθετικό, διεκδικώντας την επέκταση ΑΟΖ και ναυτικών μιλίων και την πλήρη σύνταξη στον άξονα Ελλάδας/Αιγύπτου/Ισραήλ/Κύπρου.

Με στόχο το μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής του ελληνικού κράτους ως φοιτήτριες του Σ.Φ. Ηλ/Μηχ δεν χρειάζεται ναι κοιτάξουμε μακριά. Στις ίδιες μας τις σχολές διεξάγεται έρευνα για drones που θα επιχειρούν στο αιγαίο για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών και την αξιοποίηση τους σε «εσωτερικές κρίσεις», έναν χαοτικό ορισμό που εμπεριέχει από πυρκαγιές μέχρι πορείες και απεργίες.

Παρόμοια προγράμματα θωράκισης του ελληνικού κράτους διεξάγονται σε ΕΜΠ, Δημοκρίτειο, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και άλλα. Χαρακτηριστική είναι η σύμπραξη του ΑΠΘ με τον ελληνικό στρατό για την διεξαγωγή σεμιναρίων και ερευνητικών προγραμμάτων. Χρέος μας, με τον εχθρό να βρίσκεται μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ και μέσα στην Ελλάδα, είναι να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια της πολεμικής μηχανής του ελληνικούς, ξεκινώντας από το ελληνικό πανεπιστήμιο.

Παλεύουμε για:

– Έξω οι μπάτσοι από τις σχολές μας

– Ούτε σκέψη για κατάθεση νέου νόμου-πλαισίου. Καμία αποστοίχηση επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία, έξω οι μάναντζερ από τις σχολές. Καμία αξιολόγηση. Κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των αναγκών μας. Όχι στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων.

– Ούτε σκέψη για ενιαία ψηφοδέλτια και ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

– Όχι στην ακρίβεια. Κανένας άνθρωπος χωρίς φαϊ, ρεύμα, θέρμανση.

– Να τρώμε όλοι-ες στη λέσχη του ΑΠΘ. Κανένας έλεγχος, άνοιγμα της πάνω λέσχης και όλων των διανομών, προσλήψεις εργαζομένων με αξιοπρεπείς συνθήκες για όλους-ες, ποιοτικό φαϊ και επαρκείς μερίδες.

– Αλληλεγγύη σε όλα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από τους πολέμους του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Αλληλεγγύη σε μετανάστ(ρι)ες.

– Δεν διαλέγουμε καπιταλιστικό στρατόπεδο. Ούτε με Ρωσία ούτε με το Νάτο. Δεν πολεμάμε για κανένα αφεντικό και κράτος.

– Καμία έρευνα για Ελληνικό Στρατό και Αστυνομία. Καμία συμφωνία Ελλάδας-ΝΑΤΟ Πανεπιστημίων.

– Μέτρα προστασίας για όλους-ες. Δωρεάν ράπιντ και μάσκες για όλους-ες, κέντρα ράπιντ στο πανεπιστήμιο. Προσλήψεις και ενίσχυση στο ΕΣΥ.

– Όχι στο συνωστισμό. Περισσότερες αίθουσες για να κάνουμε μάθημα.

– Καμία στοχοποίηση του ΣΦ ΗΛ-ΜΗΧ και των φοιτητ(ρι)ών για την αγωνιστική τους δράση.

Προχωράμε σε:

– Διεθνιστική πορεία Πέμπτη 5/6 στις 20:00, στο πάρκο της ΕΡΤ3

– Πορεία Πέμπτη 9/6 στις 19:00 στην Καμάρα

– Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων Πέμπτη 9/6 μετά την πορεία

– Δράσεις για την υπεράσπισης του ασύλου

– Συντονισμός με ΕΣΔΕΠ ΚΑΙ ΦΣ 4/6

– Μπλοκάρισμα/Αποκλεισμό Κοσμητείας Τρίτη – Παρασκευή με σκοπό να πάρουν καταδικαστική θέση τα διοικητικά όργανα των σχολών για τον νόμο 4777, το νέο νομοσχέδιο και τις σκηνές αιματηρής καταστολής στο ΑΠΘ

– Κατάληψη σχολής ηλεκτρολόγων Τρίτη – Παρασκευή

– Κινητοποίηση στα διοικητικά όργανα των σχολών

– Άνοιγμα του ΑΠΘ με την πόλη

– Επόμενη Γενική συνέλευση 10/6 στις 15:00

– Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής Δευτέρα 6/6 13:00 για την υλοποίηση της απόφασης της ΓΣ μετά την γενική συνέλευση στο Καμαράκι του συλλόγου (πτέρυγα ηλεκτρολόγων)

– Αντικατασταλτικό φεστιβάλ φοιτητικών συλλόγων

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777 ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Τα τελευταία 2 χρόνια γίνεται όλο και πιο έκδηλο πως η ανθρωπότητα έχει εισέλθει σε μια “νέα” εποχή των άκρων. Από τη μία,την περίοδο έξαρσης της -αδιαμφισβήτητα φονικής- πανδημίας, είδαμε να παγιώνεται μια κατάσταση εξαίρεσης, με τη λήψη πρωτοφανών μέτρων επιτήρησης και ελέγχου που μόνο στόχο την ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού δεν είχαν. Από την άλλη σήμερα, βλέπουμε μία ακόμα πτυχή του -υπό ταχεία διαμόρφωση- σύγχρονου ολοκληρωτισμού να αποκρυσταλλώνεται όλο και σαφέστερα κατά την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (για την ώρα κυρίως μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ), με αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στα εδάφη της Ουκρανίας, σε μια (ακόμα) πολεμική σύρραξη όπου οι ζωές των άμαχων και καταπιεσμένων δεν έχουν καμία αξία. Όσον αφορά την Ελληνική κοινωνία ο πόλεμος μπορεί να μην έχει τη μορφή ένοπλης σύγκρουσης, αλλά υποβόσκει σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Ακρίβεια, εργατικά ατυχήματα, εξευτελιστικοί όροι εργασίας, γυναικοκτονίες, έμφυλη βία, pushbacks μεταναστ(ρι)ων, σφαίρες από μπάτσους σε μειονότητες, άγρια καταστολή και βασανιστήρια σε αγωνιστές, συνθέτουν το παζλ της βίαιης καθημερινότητας.

Η ολοκληρωτική επιβολή του κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο το κομμάτι της εκπαίδευσης και των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων καθώς το χάος που επιφέρει η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού βλέπουμε να μεταφέρεται και στο χώρο των Πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια έχει επιδοθεί σε μια προσπάθεια αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος. Πρόκειται για μια συνολικότερη προσπάθεια μετατροπής του πανεπιστημίου σε ιδεολογικό και οικονομικό βραχίονα του κεφαλαίου, με στόχο από τη μία την εμπέδωση του ανταγωνιστικού πνεύματος, και τον εγκλωβισμό των φοιτητών/τριών αποκλειστικά στα ακαδημαϊκά καθήκοντα, αποκλείοντας την πιθανότητα ανάπτυξης και καλλιέργειας ευρύτερης κοινωνικής συνείδησης, και από την άλλη την επίταση των ταξικών φραγμών, με τον αποκλεισμό χιλιάδων νέων από τη δημόσια εκπαίδευση. Το αποκορύφωμα της λεγόμενης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτέλεσε η ψήφιση του νόμου 4777. Μεταξύ άλλων στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη προβλέπεται η σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), η δημιουργία της οποίας στοχεύει αποκλειστικά στην μετατροπή των πανεπιστημίων σε αστυνομοκρατούμενα περιβάλλοντα υπό καθεστώς επιτήρησης και πλήρους ελέγχου.

Κυβέρνηση, μπάτσοι, πρυτανικές αρχές έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στους φοιτητές.

Ένα χρόνο μετά την άνθιση ενός ισχυρού φοιτητικού κινήματος που μοίρασε χαμόγελα και ελπίδα σε όσους φαντάζονται τη νεολαία ως τη ζώσα ενέργεια της αντίστασης ενάντια στον “παλιό κόσμο”, που εν μέσω πανδημίας μετέτρεψε το πανεπιστήμιο σε εστία αγώνα ενάντια στον νόμο 4777, σφυρηλατώντας τις αντιστάσεις και εμπνέοντας όλο τον κόσμο του αγώνα, που επανοικειοποιήθηκε το άσυλο δίνοντας ζωή στο κάμπους και κάνοντάς το μια νησίδα ελευθερίας, ποιος θα το πίστευε, λοιπόν, ότι σήμερα αυτό το πανεπιστήμιο θα θυμίζει αστυνομικό παράρτημα.

Η ιδεοληπτική και εμμονική κυβέρνηση της ΝΔ σε πείσμα των φοιτητών/τριων και όλου του κόσμου του αγώνα επιμένει στην εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Από τη μεγάλη εβδομάδα και έπειτα ο χώρος του ΑΠΘ δε θυμίζει σε τίποτα εκπαιδευτικό ίδρυμα, υπεύθυνο -υποτίθεται- για τη μετάδοση της γνώσης, πεδίο ελεύθερης έκφρασης, πολιτικής ζύμωσης και πολιτιστικής καλλιέργειας. Αντιθέτως βλέπουμε το πανεπιστήμιο να τελεί υπό κατάληψη από την ελληνική αστυνομία, με τις ευθύνες του ρουφιάνου πρύτανη Παπαϊωάννου να είναι αδιαμφισβήτητες. Πρόσχημα γι’ αυτό αποτελεί η προστασία των εργασιών στον χώρο της εκκενωμένης κατάληψης “στέκι στο βιολογικό” που προορίζεται να μετατραπεί σε βιβλιοθήκη. Υπό τον μανδύα κατασκευής ενός πολυδάπανου έργου, για την αναβάθμιση των πανεπιστημιακών υποδομών, γίνεται προσπάθεια να καμουφλαριστεί, άλλη μια κατασταλτική κίνηση από μεριάς του κράτους. Έτσι φτάσαμε, το πανεπιστήμιο να είναι συνεχώς περικυκλωμένο από κλούβες των ΜΑΤ, με άντρες της ασφάλειας να ελέγχουν και να τραμπουκίζουν φοιτητές, με συγκρούσεις και σκηνές ωμής βίας έναντι των φοιτητών/τριων να αποτελούν καθημερινότητα. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Στις 10 Μαΐου καθώς συγκεντρωμένοι φοιτητές διαδήλωναν ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία ξεκίνησαν συγκρούσεις μεταξύ των αγωνιζόμενων φοιτητών/τριων και των αστυνομικών δυνάμεων, με τους τελευταίους να προβαίνουν στη δολοφονική επίθεση ρίψης δακρυγόνου σε κλειστό χώρο (εντός του κτηρίου της ΣΘΕ), ενώ λίγο αργότερα κατά την διάρκεια σύλληψης ενός φοιτητή, οι άνδρες των ΜΑΤ τον έσυραν με το κεφάλι στα σκαλιά της σχολής. Και εκεί που λέγαμε πως δεν μπορεί να πάει χειρότερα, 26 Μαΐου πάλι κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης τα ένστολα καθάρματα εκτέλεσαν το “καθήκον” τους, πυροβολώντας με εκτοξευτήρα κρότου-λάμψης σε ευθεία βολή τραυματίζοντας σοβαρά φοιτητή, ο οποίος παρέμεινε αιμόφυρτος στην άσφαλτο μέχρι που τον παρέλαβε το ΕΚΑΒ. Αυτοί είναι που παρουσιάζονται ως εγγυητές της ασφάλειας των φοιτητών και της ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημίου.

Μετά τα στρατηγικά λάθη στα οποία υπέπεσε το κράτος με την «καταπληκτική συμβολή» των κατασταλτικών δυνάμεων, ήταν αναγκαία η επιστράτευση των καθεστωτικών μέσων για να «θολώσουν» τα νερά, διαχέοντας την αισχρή προπαγάνδα τους. Έτσι φτάσαμε να βλέπουμε ερωτήματα όπως “βιβλιοθήκη ή στέκι;” και “Με τις βαριοπούλες ή με τις βιβλιοθήκες;”. Η κυβέρνηση της “αριστείας” και όλο το συντηρητικό της συνάφι, ξαφνικά έγιναν λάτρες των βιβλιοθηκών και υπερασπιστές της γνώσης. Ο πρωθυπουργός της χώρας, μάλλον έχει ξεχάσει τον Σεπτέμβριο του 2013, όταν όντας υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Σαμαρά έκλεινε πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, λόγω διαθεσιμότητας (με προοπτική απόλυσης) προσωπικού. Μάλλον το 2013 δεν ήταν τόσο αναγκαίες οι βιβλιοθήκες όσο σήμερα, που στο ΑΠΘ η κατασκευή της, μετράει ήδη δεκάδες τραυματισμένους φοιτητές. Συμπληρωματικά, είναι το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας που επιζητά τον ψηφιακό μετασχηματισμό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και θέτει ως κεντρικό ζήτημα την θεσμοθέτηση του ηλεκτρονικού συγγράμματος.

Συνεχίζοντας, για να γίνει ακόμη πιο ορατή η υποκρισία και η χυδαιότητα των πολιτικών ταγών της κυβέρνησης, που υποτίθεται ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση, έχει σημασία να τονιστεί, πως η χρηματοδότηση του έργου της βιβλιοθήκης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στη Διαύγεια, ανέρχεται σε ποσό ύψους 1.320.600. Την ίδια στιγμή η ετήσια κρατική επιχορήγηση για τα 50 τμήματα του ΑΠΘ ανέρχεται στο 10% του ποσού αυτού. Αλλά όχι, προτεραιότητα έχει η ολοκλήρωση αυτού του πολυδάπανου έργου, με κάθε κόστος. Τι κι αν η κεντρική βιβλιοθήκη του ΑΠΘ ρημάζει; Τι κι αν η κατάσταση στη λέσχη του ΑΠΘ πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο με την εργολαβία που τη διαχειρίζεται, ενδιαφερόμενη μονάχα για τα κέρδη της, να επιβάλει από τη μία άθλιες εργασιακές συνθήκες, και από την άλλη να υποτιμά ευθαρσώς το αγαθό της δωρεάν σίτισης απέναντι στους φοιτητές; Τι κι αν για την ολοκλήρωση αυτών των εργασιών το πανεπιστήμιο παραχωρείται απλόχερα στις αστυνομικές δυνάμεις, και με τη συνηγορία των πρυτανικών αρχών μέσα από τις εντολές τους για λοκ άουτ και διαδικτυακά μαθήματα, οι φοιτητές/τριες στερούνται τον φυσικό τους χώρο; Αυτός ακριβώς είναι ο πλήρης εξευτελισμός και η ακραία υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Και είναι αυτοί που συνεχίζουν να καλλιεργούν κλίμα έντασης και φόβου, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας φοιτητές και αγωνιζόμενο κόσμο.

Όχι λοιπόν, το μόνο ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι: άραγε, όλη αυτή η βία αφορά όντως την κατασκευή της βιβλιοθήκης;
Εμείς σε αυτό το σημείο για όλα τα παραπάνω, απαντάμε πως δε θα τους περάσει. Η μαχητικότητα του περσινού φοιτητικού κινήματος και η κοινωνική οργή που ξεσηκώθηκε την περασμένη άνοιξη εξώθησαν το κράτος σε μια κίνηση οπισθοχώρησης. Αυτή τη φορά, βλέπουμε πως η τακτική δεν έχει αλλάξει σημαντικά, και μέσα από την προβολή μιας ακραίας και ανυποχώρητης στάσης μοναδικός στόχος παραμένει η τρομοκράτηση και αποθάρρυνση του κόσμου του αγώνα. Αυτή η κλιμάκωση της έντασης, συνάμα, στοχεύει στην αντιστροφή των ήδη διαμορφωμένων συσχετισμών, κάτι που θα δώσει την ευκαιρία να δαιμονοποιηθούν για άλλη μια φορά οι φοιτητικοί αγώνες. Μέχρι στιγμής έχουν αποτύχει, και εδώ απαντάμε ξανά πως την τελευταία λέξη θα την πουν οι φοιτήτριες και οι φοιτητές. Ήταν, και είναι εκείνες/οι με τις καθημερινές συγκεντρώσεις τους στο χώρο του πανεπιστημίου, με τις μαζικές διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις τους με τις δυνάμεις καταστολής, με τη συμμετοχή τους σε φοιτητικούς συλλόγους και αυτόνομα-ελευθεριακά σχήματα, που θα καταφέρουν να νικήσουν. Ο περσινός σπόρος του φοιτητικού αγώνα έχει ανθίσει ξανά και θα συντρίψει συθέμελα κάθε τι που επιβουλεύεται την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη.

Κάπου εδώ είναι το σημείο που θα πρέπει να πούμε “ο κύβος ερρίφθη”.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει αποδεκτή η βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού ούτε στα πανεπιστήμια αλλά ούτε και σε κανένα άλλο κοινωνικό πεδίο. Από την πλευρά μας, ως κομμάτι των εκμεταλλευμένων και καταπιεσμένων, ως κομμάτι της εργατικής τάξης, οφείλουμε να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αδιαμεσολάβητο και ακηδεμόνευτο αγώνα των φοιτητών/τριών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και να σταθούμε δίπλα τους ενάντια στις μεθοδεύσεις κράτους-πρυτάνεων. Ούτε βήμα πίσω στην υπεράσπιση του ασύλου, ούτε βήμα πίσω, δηλαδή, στην υπεράσπιση του πλούτου της κοινωνικής μας ζωής και της πολιτικής μας δράσης. Οι απαντήσεις μας ενάντια στα αντικοινωνικά μέτρα της κυβέρνησης πρέπει να δοθούν συλλογικά και μαζικά στους δρόμους του αγώνα. Γιατί οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι και οι αλυσίδες της κυριαρχίας μας σφίγγουν τόσο πολύ που μετά βίας αναπνέουμε. Αλλά το πάθος για ελεύθερη ζωή δεν αναγνωρίζει εμπόδια. Είναι η βαθιά και πηγαία αγανάκτηση απέναντι στο υπάρχον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα και στον τρόπο που αρθρώνεται στο σήμερα, που αναπόφευκτα μας που οδηγεί στην αναζωπύρωση του εξεγερτικού πνεύματος, που κάνει όλο και πιο επιτακτική την ανάγκη οργάνωσης στη βάση, που κάνει όλο και πιο έντονη την επιθυμία για ανατροπή του βάρβαρου κόσμου του κεφαλαίου.

Να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα των αγώνων μας, να ανακόψουμε την υποτίμηση της τάξης μας, να εμποδίσουμε την υποβάθμιση των ζωών μας. Μοναδική ανάσα ελευθερίας σε αυτόν τον αποπνικτικό κόσμο, αποτελεί ο αγώνας. Αγώνας ταξικός, κοινωνικός, αντικρατικός, μέχρι να σπάσουμε μια και καλή τις αλυσίδες μας, μέχρι να στείλουμε μια για πάντα το βάρβαρο αυτό σύστημα και τους πραιτοριανούς του στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.

ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ:

ΠΕΜΠΤΗ 9/6, 19:00, ΚΑΜΑΡΑ

Στηρίζουμε τα ακηδεμόνευτα, αγωνιστικά καλέσματα των φοιτητικών συλλόγων, των αυτόνομων και ελευθεριακών σχημάτων.
κάλεσμα : Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_thess@hotmail.com

Απόφαση Σ.Φ. Μαθηματικού

Ανοιχτό πλαίσιο

Τι γυρεύουν τα ΜΑΤ στη ΣΘΕ;

Τα γεγονότα που συνέβησαν την Πέμπτη 26/5, με τα ΜΑΤ να στοχεύουν σε ευθεία βολή κεφάλια φοιτητών και να τραυματίζουν σοβαρά συμφοιτητή μας, καθώς και οι εξαγγελίες για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία τον Ιούνιο έρχονται να μας δείξουν το πιο σκληρό πρόσωπο όσων σκοπεύουν να επιβάλλουν στα πανεπιστήμια. Η καθημερινή παρουσία διμοιριών των ΜΑΤ και ασφαλιτών γύρω από τη ΣΘΕ, οι τραμπουκισμοί τους, οι επιθέσεις τους σε συγκεντρωμένους φοιτητές, οι συλλήψεις, τα δακρυγόνα και οι κρότου λάμψεις στο εσωτερικό της σχολής δείχνουν ότι ένα χρόνο μετά το φραγμό που έβαλε το φοιτητικό κίνημα του 21΄, επιχειρείται ξανά η εφαρμογή του νόμου 4777. Ένας νόμος που ήρθε για να εντείνει τους ταξικούς διαχωρισμούς στην εκπαίδευση αφού στρώνει τον δρόμο στις επιχειρήσεις, ενώ μειώνει με τις διαγραφές και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής τον αριθμό των φοιτητ(ρι)ών. Ταυτόχρονα, εξασφαλίζει ένα αποστειρωμένο και χωρίς αντιδράσεις περιβάλλον αφού φέρνει ελέγχους με κάμερες , πειθαρχικά συμβούλια και φυσικά την πολυπόθητη για το κράτος ΟΠΠΙ για να διασφαλίσει όλα τα προηγούμενα.

Ταυτόχρονα, φέρνουν νέο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ που με μια ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι αποτελεί την πλήρη παράδοση του πανεπιστημίου στις επιχειρήσεις. Κουμάντο σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο στο πανεπιστήμιο θα κάνουν διορισμένοι managers, που έρχονται να διαλύσουν κάθε κεκτημένο και υποδομή του πανεπιστημίου, παρακάμπτωντας φοιτητές και καθηγητές, καταργώντας επαγγελματικά δικαιώματα, κατακερματίζοντας τα πτυχία, προετοιμάζοντας το πανεπιστήμιο να παράγει φθηνό και πειθαρχημένο δυναμικό, έρμαιο του εργασιακού μεσαίωνα που έτσι κι αλλιώς επικρατεί.

Η προπαγάνδα που γίνεται για να κάμψει τις αντιδράσεις για όλα αυτά δεν έχει προηγούμενο. Το κράτος, σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές δημιούργησε το δίπολο <<στέκι ή βιβλιοθήκη>> ώστε να εγκαταστήσει τις δυνάμεις καταστολής. Το στέκι του βιολογικού ήταν ένας χώρος ανοιχτός, με βιβλιοθήκη, κείμενα, αφίσες όπου πραγματοποιούνταν πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στα σχέδια της νέας βιβλιοθήκης αξίζει να προσέξουμε ότι πρόκειται για τον χώρο αναμονής, αλλά και ότι αυτοί που γκρέμισαν το ισόγειο του και παρέμεινε έτσι για 4 μήνες ήταν οι πρυτανικές αρχές και η αστυνομία, όσοι δήθεν τώρα ενοχλούνται από τις καταστροφές. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι οι επί μέρους βιβλιοθήκες των τμημάτων αφέθηκαν στην τύχη τους, δημιουργώντας τεχνητά την ανάγκη μίας νέας βιβλιοθήκης, αλλά και ότι στην κεντρική βιβλιοθήκη βλέπουμε κουβάδες να μαζεύουν τα νερά που στάζουν από τα ταβάνια.

Η αστυνομία λοιπόν καμία βιβλιοθήκη δεν έρχεται να προσέχει. Έτσι κι αλλιώς ο ρόλος της ήταν πάντα να διασφαλίζει τα συμφέροντα των αφεντικών. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο πανεπιστήμιο, όπου η έρευνα για τις επιχειρήσεις και για το στρατό ανθίζει , με προγράμματα εκατομμυρίων από ιδιώτες που εκμεταλλεύονται το φτηνό εργατικό δυναμικό των νέων ερευνητών. Την ίδια στιγμή οτιδήποτε δεν έχει να επιφέρει κέρδος, δηλαδή οι ανάγκες για γνώση, σίτιση και στέγαση υποβαθμίζεται διαρκώς. Έτσι αποκλείεται και το πιο καταπιεσμένο κομμάτι εντός των σχολών που αναγκάζεται να δουλεύει ταυτόχρονα με τις σπουδές.

Στη σχολή μας…

Με τις αστυνομικές δυνάμεις πλέον μόνιμα εγκατεστημένες στους χώρους του ΑΠΘ βλέπουμε το χαρακτήρα της νέας κανονικότητας. Η σχολή μας άδεια με φοιτητ(ρι)ες να φοβούνται να την πλησιάσουν έχοντας δει μια επίθεση των ΜΑΤ ακόμα και την ώρα που έκαναν μάθημα. Η ακαδημαϊκή κοινότητα στην πλειοψηφία της δεν παίρνει θέση και οι διδάσκοντες μεταφέρουν τα μαθήματα διαδικτυακά.

Ταυτόχρονα, έχουν προκύψει μια σειρά από ζητήματα εκ των οποίων άλλα αποτελούν χρόνιες παθογένειες και άλλα προέκυψαν με τα νέα δεδομένα της πανδημίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά εξ αυτών:

Η επί πτυχίω εξεταστική μόνο υπό όρους (ελάχιστο όριο μονάδων ECTS 180 ως προαπαιτούμενο για τη δήλωση)
Οι διπλές και τριπλές εξετάσεις για το ίδιο μάθημα (κουίζ, γραπτά, και προφορικό κομμάτι)
Τα συνηθισμένα χαμηλά ποσοστά επιτυχίας σε συγκεκριμένα μαθήματα (ενίοτε χαμηλότερα και από το 15% που προβλέπεται)
Έλλειψη καθηγητικού προσωπικού (μόνο 21 (+1 αναμένεται) μέλη ΔΕΠ)
Δεν προβλέπεται πρακτική άσκηση για όλους/ες τους φοιτητ(ρι)ές και η διδακτική επάρκεια είναι αποκομμένη από το βασικό κορμό του πτυχίου της σχολής.
Λέσχη – Φοιτητική μέριμνα

Τώρα, όσον αφορά το κομμάτι της φοιτητικής μέριμνας, και πιο συγκεκριμένα το κομμάτι της λέσχης, το έργο το έχουμε ξαναδεί. Μετά την πολυήμερη στρατοπέδευση των ΜΑΤ και ασφαλιτών στη ΣΘΕ η επίθεση στις ζωές μας συνεχίστηκε με την εργολαβία της λέσχης να αποφασίζει να ζητάει κάρτα σίτισης από όσους περίμεναν στην ουρά για ένα πιάτο φαί. Μάλιστα μετά τις απολύτως δικαιολογημένες αντιδράσεις του κόσμου κλείσαν τις διανομές και κατέβασαν ρολά αδιαφορώντας για τις ανάγκες όλων όσων ζητούσαν το αυτονόητο. Αυθόρμητα φοιτητές και αλληλέγγυος κόσμος άνοιξαν τα ρολά και κράτησαν τη λέσχη ανοιχτή για όλους και όλες μοιράζοντας οι ίδοι/ες φαγητό . Το έργο αυτό συνεχίστηκε για άλλες δύο μέρες όπου μετά από παρεμβάσεις φοιτητών ενάντια στην κάρτα σίτισης οι διανομές έκλειναν. Παρ’όλα αυτά, τα αντανακλαστικά φοιτητών και μη έδωσαν την σωστή αγωνιστική κατεύθυνση. Με αλληλεγγύη και συλλογική δουλειά έγινε προσπάθεια να ικανοποιηθεί η σίτιση όλων όσων την είχαν ανάγκη. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι εγκαταστάσεις και η οποία δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση με βάση την τεράστια χρηματοδότηση που λαμβάνει ο εργολάβος. Ενδεικτικά, την πρώτη μέρα, στα καζάνια δίπλα στο φαγητό βρέθηκε ένας αρουραίος κάτι που δείχνει τις συνθήκες εγκατάλειψης ενός χώρου υγειονομικού ενδιαφέροντος για τις οποίες η εργολαβία φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Άφαντα όλος τυχαίως όλα τα πρόσωπα της διοίκησης αυτές τις μέρες. Η προσπάθεια καθιέρωσης της κάρτας σίτισης, αποκλείει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (φοιτητ(ρι)ες που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, ανέργους, αστέγους, μετανάστες κλπ) την ίδια ώρα που περισσευούμενες μερίδες καταλήγουν καθημερινά στα σκουπίδια. Φυσικά, οι κινήσεις αυτές εντάσσονται σε μια συνολικότερη τακτική ελέγχου και είναι άμεσα συνδεδεμένες με τον νόμο 4777. Η υποβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας γίνεται φανερή και από τις άθλιες συνθήκες εργασίας των εργαζομένων της λέσχης, ως έρμαια των αποφάσεων της διεύθυνσης, με πιεστικά ωράρια, χαμηλούς μισθούς, αβέβαιο μέλλον με σύντομες συμβάσεις και απολύσεις. Η διοίκηση αρνούμενη να αναλάβει το κόστος της σίτισης, δέχεται προσφορές χαμηλότερου κόστους για την εργολαβία. Συνεπώς, με τη πλήρη συγκάλυψη του πανεπιστημίου, η ποιότητα και ποσότητα του φαγητού έχει φτάσει σε πάτο άνευ προηγουμένου, μεγιστοποιώντας το κέρδος της εργολαβίας εις βάρος κάθε καταπιεσμένου/ης. Στη λέσχη του ΑΠΘ δε θα επιτρέψουμε να γίνει κανένας έλεγχος πάσο ή κάρτας σίτισης και θα την κρατήσουμε ανοιχτή για όλη την κοινωνία με κάθε κόστος.

Τα πράγματα στις εστίες δεν διαφέρουν κατά πολύ. Ελάχιστοι φοιτητές καταφέρνουν να πάρουν μία θέση, ώστε να έρθουν αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες διαβίωσης (χαλασμένα ασανσέρ σε πολυώροφα κτίρια, κοινές τουαλέτες, χρεώσεις των μερίδων στη λέσχη, κακές υγειονομικές συνθήκες). Ακόμη, τους ζητήθηκε με παρουσία της αστυνομίας να αφήσουν τα σπίτια τους στις αρχές της πανδημίας με δικαιολογία την “υγειονομική κρίση”, αντί να δώσουν δωρεάν τεστ σε όλους/ες.

Ν. 4777- Νέο νομοσχέδιο «Πανεπιστήμιο 2030»- Έρευνα

Παρατηρώντας το πανεπιστήμιο πιο γενικά…

Το πανεπιστήμιο είναι ένα κρίσιμο κοινωνικό πεδίο που αξιοποιείται από τα έθνη- κράτη με κύριο στόχο, αφενός μεν την αφομοίωση του πληθυσμού στα δυτικά πρότυπα ζωής, αφετέρου δε, στην εκ νέου πειθάρχηση του ευέλικτου και ολοένα αυξανόμενου φτηνού εργατικού δυναμικού. Ξεκινώντας από την εντατικοποίηση των σπουδών μας και φτάνοντας μέχρι την ξεκάθαρη παρέμβαση στον τομέα της έρευνας με σκοπό την ικανοποίηση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής (πολεμικής ,φαρμακευτικής κ.λπ. βιομηχανίας ), ο κρατικός μηχανισμός, ανεξαρτήτως «χρώματος» , επιχειρεί να θεσπίσει ένα αυστηρότερο πλαίσιο εντός των πανεπιστημίων κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του αγνοώντας πλήρως την δυναμική του ως προς την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας. Ακριβώς αυτή η κατάσταση θεσπίζεται με μια σειρά από νόμους που έχουν ψηφιστεί από όλες τις κυβερνήσεις (Νόμοι Κεραμέως, Γαβρόγλου, Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου κ.λπ.) με πιο πρόσφατο τον νόμο Κ-Χ (4777) ο οποίος μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ), συστήματα ασφαλείας (κάμερες, κάρτες εισόδου), πειθαρχικά τα οποία θα επιφέρουν έως και διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, (ν+ν/2) χρονικό όριο φοίτησης, ελάχιστη βάση εισαγωγής (ΕΒΕ) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, διπλό μηχανογραφικό με περιορισμένο αριθμό επιλογών. Τους καρπούς αυτών των διατάξεων απολαμβάνουν τα ιδιωτικά κολέγια στα οποία η κυβέρνηση εξασφαλίζει πελάτες, κάνοντας ολοένα και δυσκολότερη την φοίτηση στα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ακόμη με την θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, των ελέγχων και των πειθαρχικών η κυβέρνηση επιδιώκει την καταστολή του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της πολιτικής δράσης. Το πανεπιστήμιο που οραματίζονται είναι ένα πανεπιστήμιο χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς πολιτιστικά ή πολιτικά δρώμενα, ένας χώρος που θα προσφέρει στείρα γνώση.

Σε συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, κατατέθηκαν πρόσφατα οι άξονες του νέου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση, το οποίο αποτελεί συμπλήρωμα όλων των προηγούμενων νόμων. Αυτό προβλέπει συγχώνευση τμημάτων μεταξύ τους και το κλείσιμο άλλων (βλέπε ΔΙΠΑΕ), καθώς και αφαίρεση των εργασιακών δικαιωμάτων από τα πτυχία τα οποία οι φοιτήτ(ρι)ες θα πρέπει να τα αποκτούν από εξω-πανεπιστημιακούς φορείς. Μία άλλη πτυχή είναι η ίδρυση Συμβουλίων Ιδρύματος τα οποία θα ασκούν τον πλήρη έλεγχο στα πανεπιστήμια (επηρεάζοντας τα διοικητικά όργανα) και θα διαχειρίζονται το σύνολο των οικονομικών πόρων του πανεπιστημίου. Η υλοποίηση αυτού του πλάνου θα πραγματοποιείται με τη συμβολή ενός άλλου «Big Brother» , δηλαδή πέρα από όργανα του πανεπιστημίου, αλλά από «ανθρώπους της αγοράς» , με σκοπό την περαιτέρω σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας. Το τελευταίο, παρά την εξωραϊσμένη ερμηνεία της «ανάπτυξης» που προσπαθούν να του προσδώσουν, είναι φανερό ότι ανοίγει τον δρόμο στον ιδιωτικό τομέα να καθοδηγήσει την έρευνα με σκοπό την κερδοφορία των εταιρειών. Επιπρόσθετα, ελευθερώνοντας την δυνατότητα των ιδρυμάτων για πρόσληψη διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού από τον ιδιωτικό τομέα και πατώντας στην αξιολόγηση που θεσπίστηκε από την Κεραμέως, η οποία συνδέει την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων με την αποδοτικότητα της έρευνας που διεξάγεται σ ‘αυτά, το νέο νομοσχέδιο έρχεται να θωρακίσει την σύνδεση του πανεπιστημίου με τα συμφέροντα των εταιρειών. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι τμήματα τα οποία δεν συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της «αγοράς- ζήτησης» ή που δεν τις ικανοποιούν στο μέγιστο, θα υποχρηματοδοτούνται συνεχώς. Τέλος, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την πλήρη άρση των περιορισμών ως προς το ύψος των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα, γεγονός που πιθανότατα θα δημιουργήσει περαιτέρω επιβάρυνση των φοιτητ(ρι)ών που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Έρευνα και πολεμική βιομηχανία

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω ο νόμος 4777 έρχεται να εντατικοποιήσει τις σπουδές και να αποπολιτικοποιήσει πλήρως τα πανεπιστήμια. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνεχίζεται με το επερχόμενο <<Πανεπιστήμιο 2030>> όπου τα πανεπιστήμια θα παραδοθούν πλήρως στα κέρδη των επιχειρήσεων. Ήδη το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας που πραγματοποιείται στα εργαστήρια γίνεται προς όφελος της καταστολής, των επιχειρήσεων και του στρατού. Ως προς το κομμάτι του στρατού, η τεράστια ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας ακόμα και σε χρόνια πανδημίας συνδέεται άμεσα με την εμπορευματοποίηση των ερευνών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ερευνητικό πρόγραμμα εκατομμυρίων στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ για να παραχθούνdron

Πόλεμος-Ακρίβεια-κρίσεις

Η εισβολή του Ρωσικού κράτους στην Ουκρανία ήρθε να αναδείξει όλη τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος και των διακρατικών ανταγωνισμών που γεννά. Γίνεται ολοφάνερο ότι όσο τα κράτη και οι ελίτ επιχειρούν διαρκώς να επεκτείνουν την κυριαρχία τους, τόσο θα μετράμε χιλιάδες νεκρούς φτωχούς ανθρώπους.

Σε όλα αυτά φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι αμέτοχο το ελληνικό κράτος. Με τις νατοϊκές βάσεις στη Σούδα να είναι σε επιφυλακή και τον ελληνικό στρατό να βρίσκεται στις επάλξεις του πολέμου, η ελληνική αστική τάξη δεν διστάζει να πάρει μέρος στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των υπόλοιπων αστικών τάξεων εντός και εκτός ΕΕ, στέλνοντας πολεμικό υλικό στα ουκρανικά εδάφη. Αυτό έρχεται να πλαισιώσει μια πορεία χρόνων προετοιμασίας από το ελληνικό κράτος, που μας ετοιμάζει για έναν πόλεμο ελέγχου των ΑΟΖ στο Αιγαίο και δαπανά δισεκατομμύρια για εξοπλιστικά τη στιγμή που οι συνθήκες διαβίωσης, εντός συνόρων, είναι ολοένα και πιο δυσμενείς.

Η κρίση των διακρατικών ανταγωνισμών βέβαια δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το σύστημα φαίνεται συνεχώς να γεννά κρίσεις, ακριβώς γιατί είναι προβληματικό από τη ρίζα του. Ας μην ξεχνάμε ότι προερχόμαστε από μια 10ετη οικονομική κρίση και βρισκόμαστε εν μέσω μιας υγειονομικής κρίσης.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ακρίβεια και η φτωχοποίησή μας, εντεινόμενη από την οικονομική πλευρά του νέου πολέμου. Οι τιμές στην ενέργεια και σε απαραίτητα αγαθά ανεβαίνουν διαρκώς, οι μισθοί όμως και τα εργασιακά δικαιώματα συνεχώς υποτιμούνται. Τα ενοίκια αυξάνονται, οι λογαριασμοί έρχονται όλο και πιο “φουσκωμένοι”, η θέρμανση στο σπίτι μοιάζει πλέον πολυτέλεια. Και μπορεί όλα αυτά να “ντύνονται” με το μανδύα μιας πρωτοφανούς κρίσης, δεν έρχονται όμως όλοι οι άνθρωποι αντιμέτωποι με αυτήν. Καμία κρίση δεν προέρχεται από τους καταπιεσμένους, όμως είναι δεδομένο πως αυτοί θα κληθούν στο τέλος να πληρώσουν τον λογαριασμό. Γιατί η κάθε κρίση είναι ταυτόχρονα και μια χρυσή ευκαιρία για κάποιους να επεκτείνουν τα κέρδη τους και την κυριαρχία τους, ενώ ταυτόχρονα το κράτος δυναμώνει, ισχυροποιεί το εσωτερικό του και είναι έτοιμο να υπερασπιστεί αυτά τα κέρδη ακόμα πιο εύκολα και αποτελεσματικά.

Τι κάνουμε εμείς;

Απέναντι σε όλα αυτά πρέπει να σταθούμε εμείς. Εμείς που βρισκόμαστε στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και κινδυνεύουμε να βρεθούμε εν μέσω ενός πολέμου για τα συμφέροντα των “ανωτέρω”. Εμείς που έχουμε τις ίδιες ανάγκες και τον ίδιο εχθρό, που δεν είναι άλλος από τις αστικές τάξεις και τα κράτη που τις εξυπηρετούν. Με όπλα μας την ταξική συνειδητοποίηση και την αυτοοργάνωση να βάλουμε φρένο στην εντατικοποίηση των σπουδών μας,στην καταστολή, στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, στη φτώχεια, στον πόλεμο. Να εμποδίσουμε και εν τέλει να ανατρέψουμε την εκμετάλλευση και τους ταξικούς φραγμούς εντός και εκτός πανεπιστημίου.

Απαιτούμε:

Άμεση αποχώρηση των δυνάμεων καταστολής από τη ΣΘΕ
Κατάργηση του νόμου 4777 (Κεραμέως- Χρυσοχοίδη). Κανένα πειθαρχικό, καμία διαγραφή, κανένας μπάτσος μέσα στις σχολές μας.
Καμία σκέψη για πανεπιστημιακή αστυνομία

Να μην κατατεθεί το νέο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ
Αύξηση της διάρκειας της εξεταστικής, κανένας αποκλεισμένος από κανένα μάθημα
Κόντρα εξεταστική για όλους/ες
Πρακτική για όλους/ες με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα
Παιδαγωγική επάρκεια ενσωματωμένη στο πτυχίο
Ακύρωση των ορίων στη δήλωση μαθημάτων ανά εξάμηνο
Πρόσληψη εκπαιδευτικών, αύξηση τμημάτων, μαζικά δωρεάν τεστ για όλους/ες
Αξιοπρεπή και επαρκή σίτιση και στέγαση για κάθε φοιτητή/τρια
Ανοιχτές όλες οι διανομές στη λέσχη, μόνιμα ανοιχτή η πάνω λέσχη, βελτίωση της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού, καμία επίδειξη πάσο και κάρτας σίτισης
Δωρεάν μετακινήσεις στον ΟΑΣΘ και αύξηση δρομολογίων
Κάλυψη των αναγκών μας και όχι λεφτά για το στρατό, καταστολή και επιχειρήσεις
Καμία εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον πόλεμο
Έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τις ανάγκες κράτους και κεφαλαίου

Προχωράμε σε:

Δημιουργία συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης
Κατάληψη της σχολής Πέμπτη 9/6 και Παρασκευή 10/6
Κάλεσμα σε φοιτητική πορεία ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή την Πέμπτη 9/6, 7 μ.μ. στην Καμάρα
Κάλεσμα συντονιστικού γενικών συνελεύσεων και κλιμάκωση των δράσεων σε συνεργασία με άλλους φοιτητικούς συλλόγους(πχ κατάληψη διοικητικών κτιρίων)
Παρέμβαση στη λέσχη για τους ελέγχους, την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού
Παρέμβαση στον πρόεδρο για τα ζητήματα της σχολής
Επόμενη γενική συνέλευση του Σ.Φ. Μαθηματικού την επόμενη Δευτέρα 13/6 12:00
Κινητοποιήσεις υπεράσπισης του ασύλου