Ο Εμανυέλ Μακρόν, ο χρηματοοικονομικός τομέας και η εξουσία: Τα παλιά ρούχα ενός καινούριου ανθρώπου – François Denord & Paul Lagneau-Ymonet

από | 13 Απρ, 2020

Ο Εμανυέλ Μακρόν, ο χρηματοοικονομικός τομέας και η εξουσία

Τα παλιά ρούχα ενός καινούριου ανθρώπου

Των François Denord  και Paul Lagneau-Ymonet*

Παρά το γεγονός ότι υπήρξε πρωτεργάτης της οικονομικής πολιτικής του προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο Μακρόν, υποψήφιος πρόεδρος και ιδρυτής του κινήματος En Marche! («Εμπρός!»)  παρουσιάζεται ως «αντισυστημικός», χωρίς την παραμικρή σχέση με κόμματα και κλίκες. Αυτή η μεταμόρφωση του Μακρόν σε πολιτικό ευαγγελιστή, η οποία πραγματοποιείται με την βοήθεια του Τύπου, δεν κατορθώνει να συγκαλύψει την κοινοτοπία της πορείας ενός τεχνοκράτη που κατόρθωσε χάρη στην επιτηδειότητά του να πραγματοποιήσει μια ταχύτατη άνοδο.

Στις 17 Μαρτίου του 2015, το πρόγραμμα του Εμανυέλ Μακρόν ήταν βαρυφορτωμένο. Στις 7.45, η επιθεώρηση Politique Internationale περιμένει τον Υπουργό Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πολιτικής για ένα πρόγευμα-συζήτηση: θα μιλήσει σε ένα ακροατήριο μεγαλοεπιχειρηματιών, διπλωματών και πολιτικών υπεύθυνων. Μια ώρα αργότερα, κατευθύνεται προς το Bercy, το συγκρότημα του Υπουργείου Οικονομίας όπου θα συμμετάσχει σε μια ενημέρωση υψηλόβαθμων διευθυντικών στελεχών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα σχετικά με τα μέτρα που λαμβάνει το κράτος για την προώθηση των εξαγωγών. Στη συνέχεια, θα συζητήσει με τους σοσιαλιστές γερουσιαστές τον νόμο για την οικονομική ανάπτυξη, την οικονομική δραστηριότητα και την ισότητα των οικονομικών ευκαιριών.

Στις 13.15, συνάντηση με τα μέλη του Κύκλου Τυργκό (1) για γεύμα-συζήτηση. Ο Φρανσουά Περόλ, αφεντικό του ομίλου της Banque populaire και πρόεδρος αυτής της δεξαμενής σκέψης, τον υποδέχεται με τα εξής λόγια: «Καλωσήλθες Εμανυέλ. Έρχεσαι από την Γερουσία. Το νομοσχέδιό σου έχει υπερβολικά μεγάλο αριθμό άρθρων; Όπως έλεγαν παλιότερα και για τη μουσική του Μότσαρτ, ότι έχει υπερβολικά πολλές νότες;» Παρόμοιοι έπαινοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να εκληφθούν και ως αυτοπροβολή, καθώς η καριέρα του Μακρόν μοιάζει με εκείνη του  Περόλ: γιος γιατρού, απόφοιτος της ΕΝΑ (2), μεταπήδησε από την Επιθεώρηση Οικονομικών (την ελίτ της γαλλικής δημόσιας διοίκησης που στελεχώνεται με την αφρόκρεμα της ΕΝΑ) στην τράπεζα Rothschild και στη συνέχεια στο γραφείο του πρόεδρου της Δημοκρατίας. Ο υπουργός πολύ γρήγορα ενθουσίασε τα στελέχη του χρηματοοικονομικού τομέα, τους δημοσιογράφους και τους μάνατζερ που τον ανακήρυξαν επίτιμο μέλος του Κύκλου τους. Αργότερα, αφού απάντησε στις ερωτήσεις των βουλευτών στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο Μακρόν είχε μια μακρά συζήτηση με τον Πιέρ Γκατάζ, πρόεδρο του Medef, του  γαλλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων. Ύστερα, μια και ήταν του Αγίου Πατρικίου, συναντήθηκε με τον Ιρλανδό ομόλογό του Ρίτσαρντ Μπρούτον.

Μια συνεχής διαδοχή σύντομων εμφανίσεων στους κύκλους της εξουσίας, με την επιθυμία να εντυπωσιάσει μιας και δεν έχει τη δυνατότητα να αφήσει το προσωπικό του σημάδι στην πολιτική ζωή: αυτή η 17η Μαρτίου 2015 συνοψίζει την πορεία που έχει ακολουθήσει ο υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ονειρευόταν να σπουδάσει στην Ecole Normale αλλά κατέληξε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών(3), Εκεί, ο ιστορικός Φρανσουά Ντος τον σύστησε το 1999 στον φιλόσοφο Πολ Ρικέρ που αναζητούσε έναν νεαρό αφανή συνεργάτη που θα τον βοηθούσε να ολοκληρώσει το βιβλίο του La Mémoire, l’Histoire, l’Oubli (4). Αυτή η συνεργασία άνοιξε στον νεαρό φοιτητή τις πύλες της επιθεώρησης Esprit: οι διανοούμενοι της συντακτικής της ομάδας πρόσκεινταν στην «δεύτερη αριστερά» (5) και υποστήριξαν για παράδειγμα το 1995 το σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της Κοινωνικής Ασφάλισης που προωθούσε ο Αλαίν Ζυπέ (6). Εκεί θεωρητικοποίησε την άποψη που σχημάτισε για την άσκηση της εξουσίας: «Ο πολιτικός λόγος και η πολιτική δράση δεν μπορούν πλέον να ενταχθούν σε ένα πρόγραμμα που θα προταθεί προς ψήφιση ή που θα ήταν δυνατόν να υλοποιηθεί μονάχα μέσα στα πέντε χρόνια της προεδρικής θητείας (7).» Κατά την γνώμη του, στην πολιτική θα έπρεπε να παρουσιάζεται ένας ορίζοντας και όχι ένας κατάλογος μέτρων. Η ιδεολογική του στράτευση στηρίζεται στους πυλώνες της «δεύτερης αριστεράς».

Κάτω από το μαστίγιο του Αγίου Ανταγωνισμού

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης που συνοδεύει τις σπουδές του στην ΕΝΑ, συνδέεται φιλικά με τον Ανρί Ερμάν. Αυτός ο επιχειρηματίας που απέκτησε περιουσία δραστηριοποιούμενος στον χώρο των επαγγελματικών ακινήτων (πέθανε το 2016) υπήρξε ένας από τους κυριότερους θεματοφύλακες αλλά και χρηματοδότες της χριστιανικής αριστεράς των «3 αντί» : αντικομουνιστική, αντιαποικιακή και αντιγιακωβίνικη (8). Ύστερα, το 2007, ο Ζαν Πιερ Ζουιγέ, σοσιαλιστής που πείστηκε από τη «διεύρυνση» του Σαρκοζί και ανέλαβε το Υφυπουργείο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην κυβέρνησή του, συστήνει τον πολλά υποσχόμενο νεαρό στον Ζακ Αταλί (9).

Ο πρώην σύμβουλος του Μιτεράν, πρόεδρος της «Επιτροπής για την απελευθέρωση της ανάπτυξης» (που συγκρότησε ο Σαρκοζί), διορίζει τον Μακρόν αναπληρωτή γενικό εισηγητή. Διακρίνουμε δε πίσω από τις γραμμές του τελικού κειμένου που παρέδωσε η επιτροπή την επιθυμία να ξεπεραστούν οι διαχωριστικές γραμμές, την οποία σήμερα ο υποψήφιος βροντοφωνάζει κάθε φορά που ανεβαίνει στο βήμα: «Αυτό δεν είναι έκθεση, δεν είναι μια μελέτη, είναι απλά οδηγίες χρήσεις για επείγουσες μεταρρυθμίσεις που θα θεμελιώσουν κάτι το διαφορετικό. Δεν είναι κομματικό ή δικομματικό κείμενο : είναι μη κομματικό.» Τα «μη κομματικά» μέλη της επιτροπής κατακεραύνωναν «τα ολοένα υψηλότερα αδικαιολόγητα και εγγυημένα εισοδήματα που αποκομίζονται χάρη στη διαρκή άνοδο της κτηματαγοράς, στις συμπαιγνίες ανάμεσα στους προνομιούχους και στην στρατολόγηση των ελίτ (10)» και ευαγγελίζονταν ένα σχέδιο για την κοινωνία το οποίο θα στηρίζεται στον ανταγωνισμό και στην απορρύθμιση.

Αυτά τα φωτισμένα μυαλά δεν αρκέστηκαν μονάχα στο να προτείνουν να κατευθύνονται στο εξής μαζικά οι αποταμιεύσεις των Γάλλων προς τις χρηματαγορές, έξι μήνες πριν από την χρηματοοικονομική κατάρρευση του 2008. Η επιβολή του γενικευμένου ανταγωνισμού θα έχει ως αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε αντιπαράθεση τμήματα των λαϊκών τάξεων: δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, οδηγοί ταξί εναντίον οδηγών της Uber… Είναι πολύ λογικό να έχει παρόμοια εικόνα για τον κόσμο ένας κομψός και δυναμικός Επιθεωρητής Οικονομικών ο οποίος, εκτός από τη συντακτική ομάδα του Esprit, συχνάζει και σε σοσιαλφιλελεύθερους κύκλους όπως οι Γράκχοι (11) και ο «En temps reel», υπέρμαχους της ευρωπαϊκής οικοδόμησης με τον τρόπο που αυτή πραγματοποιείται σήμερα. Η πρώτη δεξαμενή σκέψης αυτοσυστήνεται ως «τόπος συνάντησης στελεχών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που επιθυμούν να αντιπαραβάλλουν τις εμπειρίες τους και τις αναλύσεις τους (…), αφιερωμένη στην οικοδόμηση ισχυρών βάσεων για την προώθηση μιας μεταρρυθμιστικής ατζέντας», ενώ η δεύτερη διακηρύσσει ότι «η αγορά είναι το μέσο για να αμφισβητηθούν οι κεκτημένες καταστάσεις, τα προνόμια και τα αδικαιολόγητα εισοδήματα».

Βέβαια, τα κοινωνικά προνόμια του Μακρόν μένουν στο απυρόβλητο αυτού του εκσυγχρονισμού. Το 2008, οι Ξαβιέ Φοντανέ (πρόεδρος της γνωστής βιομηχανίας οπτικών Essilor), Σερζ Βεινμπέρ (πρώην σύμβουλος του Λοράν Φαμπιύς και πρόεδρος του επενδυτικού ταμείου Weinberg Capital Partners), Ζαν-Μισέλ Νταρουά (νομικός σύμβουλος επιχειρήσεων)  και Αλαίν Μενκ (εξαιρετικά προβεβλημένος από τα ΜΜΕ οικονομολόγος και επιχειρηματίας, ο μόνος από την ομάδα που δεν υπήρξε μέλος της επιτροπής Αταλί) τον προτείνουν στην τράπεζα  Rothschild. Εκεί, η καριέρα του θα αποκτήσει εντυπωσιακή εξέλιξη, κυρίως χάρη σε μια συμφωνία που έκλεισε για την Nestlé, της οποίας ο πρόεδρος Πίτερ Μπράμπεκ-Λέτμαθ είχε κι αυτός υπάρξει μέλος της εν λόγω επιτροπής.

Το 2010 ο Αταλί σύστησε τον Μακρόν στον Φρανσουά Ολάντ όταν αυτός δεν διηύθυνε πλέον το Σοσιαλιστικό Κόμμα και, απ’ ό,τι διαφαινόταν, στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη υποψηφίου προέδρου τα φαβορί θα ήταν ο Ντομινίκ Στρος Καν και η Μαρτίν Ομπρύ. Όταν ο Ολάντ ανακηρύχθηκε υποψήφιος του Σ.Κ., ο ανερχόμενος τριαντάρης συντόνισε για λογαριασμό του τις εργασίες διάφορων οικονομολόγων ∙ ανάμεσά τους και ο Φιλίπ Αζιόν, άλλο ένα μέλος της επιτροπής Αταλί. Μετά την νίκη του Ολάντ το 2012, ο Αταλί και ο Ζουιγέ –ο οποίος δεν έδωσε συνέχεια στην περιπέτεια με τον Σαρκοζί και επανεντάχθηκε στον στενό κύκλο των συνεργατών του Ολάντ- υποστηρίζουν τον διορισμό του Μακρόν ως αναπληρωτή γενικό γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας αρμόδιο για οικονομικά ζητήματα.

Το 2014, πάλι ο Ζουιγέ, ως γενικός γραμματέας της Προεδρίας, ανακοινώνει την υπουργοποίηση του προστατευόμενού του, στον οποίο ανατίθεται το χαρτοφυλάκιο της Οικονομίας. Του είπε δε τα εξής στην τηλεφωνική συνομιλία τους, αμέσως μετά την ανακοίνωση του ανασχηματισμού: «Όπως και να το κάνουμε, είναι συναρπαστικό να αναλαμβάνεις σε αυτήν την ηλικία την οικονομία, τις επιχειρήσεις, την βιομηχανία. Το συνειδητοποιείς; Ακόμα και την ψηφιακή πολιτική! Όλα όσα θα ήθελα να είχα αναλάβει εγώ. Όταν ήμουνα Επιθεωρητής Οικονομικών, ονειρευόμουνα να τα έχω υπό τον έλεγχό μου. Τώρα, εσύ είσαι αφεντικό σε όλα αυτά (12)».Ο νεαρός πολιτικός θαύμα συνέδεσε το όνομά του με έναν νόμο που ευνοούσε τα υπεραστικά λεωφορεία απέναντι στα τραίνα, με την λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή και την νυχτερινή εργασία. Επίσης, χαλάρωσε την νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις και επέσπευσε την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των περιφερειακών αεροδρομίων.

Σε αυτό το στάδιο της εντυπωσιακής πορείας του, είναι ήδη φανερές οι γενικές γραμμές της στρατηγικής του : ένας ισχυρός πυγμαλίωνας σε εισάγει σε έναν θεσμό εξουσίας, περνάς σε αυτόν όσον καιρό απαιτείται για τη δημιουργία ενός πυκνού δικτύου προσωπικών σχέσεων και στη συνέχεια ξαναρχίζεις από μια θέση με ακόμα μεγαλύτερο κύρος. Ο Μακρόν δεν θα παραμείνει περισσότερο στο Υπουργείο Οικονομίας απ’ όσο έμεινε στην Επιθεώρηση Οικονομικών, στην Rothschild ή στην Προεδρία της Δημοκρατίας: λιγότερο από τριετία. Όταν σε ηλικία 38 ετών ιδρύει το κίνημα «En Marche!», κινητοποιεί όλες τις επαφές που συσσώρευσε σε καθένα από τα προηγούμενα στάδια της καριέρας του.

Στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών όπου δίδαξε μετά την αποφοίτησή του από την ΕΝΑ, ο Μακρόν συνδέθηκε φιλικά με τον Λοράν Μπιγκόρν, του οποίου η κατοικία θα δηλωθεί ως έδρα του «En Marche!». Στα τέλη του 2010, ο Μπιγκόρν γίνεται γενικός διευθυντής του Institut Montaigne. Σε αυτό το ιδιαίτερα φιλελεύθερο ινστιτούτο, ο Μακρόν θα συναντήσει και θα εντάξει στον κύκλο των συνεργατών του την Φρανσουάζ Ολντέρ συνδιευθύντρια του ομώνυμου ομίλου Holder (αλυσίδα αρτοποιείων Paul και πολυτελών ζαχαροπλαστείων Ladurée) και θα προσφύγει για ένα διάστημα στις υπηρεσίες των συμβούλων επικοινωνίας Little Wing. Ωστόσο, δεν περιφρονεί διόλου και τις δεξαμενές σκέψης της απέναντι πλευράς: αναπτύσσει σχέσεις με τον Τιερύ Πες, πρώην ηγετικό στέλεχος της συνδικαλιστικής οργάνωσης CFDT (13) και γενικό διευθυντή της Fondation Terra Nova η οποία πρόσκειται στο Σοσιαλιστικό Κόμμα(14).

Κινητοποιούνται επίσης και άλλα πρώην μέλη της Επιτροπής Αταλί. Στην πρεμιέρα του κινήματος στην αίθουσα της Mutualité, στις πρώτες θέσεις βρισκόταν ο συγγραφέας Ερίκ Ορσενά (15). Στην πρώτη συγκέντρωση της προεκλογικής εκστρατείας, στις 10 Δεκεμβρίου 2016, συμμετείχαν επίσης η Ζοσλίν ντε Κλοζάντ, πρώην εισηγήτρια της επιτροπής η οποία από το Συμβούλιο Επικρατείας μεταπήδησε στη διοίκηση του ομίλου σουπερμάρκετ Casino, o Ζαν Κασπάρ, πρώην γενικός γραμματέας της CFDT και νυν σύμβουλος στρατηγικής σε ασφαλιστικά ζητήματα, ο Νταρουά και ο Στεφάν Μπουζνά, πρόεδρος του Euronext (εταιρία που διαχειρίζεται τα χρηματιστήρια Άμστερνταμ, Βρυξελών, Λισαβόνας και Παρισιού). Εξάλλου, ο Μπουζνά –πρώην βαρόνος του Ντομινίκ Στρος Καν και αντιπρόεδρος της προαναφερθείσας δεξαμενής σκέψης En temps reel- σύστησε στον Μακρόν τον Κριστιάν Νταρνιά που ορίστηκε υπεύθυνος για την εξεύρεση χρηματοδότησης για την προεκλογική του εκστρατεία. Αυτός ο πρώην διευθυντής της Υπηρεσίας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων των μεγάλων γαλλικών τραπεζών BNP Paribas και Crédit Agricole υπήρξε επίσης πρόεδρος της επιτροπής «Νομίσματα και διεθνές νομισματικό σύστημα»  του Συνδέσμου Βιομηχάνων (2010-2013).  Ο Πιέρ Ναντέρμ, επικεφαλής του γραφείου συμβούλων Accenture, επίσης πρώην μέλος της επιτροπής Αταλί και της διοίκησης του Συνδέσμου Βιομηχάνων, δήλωσε ότι κατέβαλε 7.500 ευρώ στο En Marche! (το μέγιστο επιτρεπόμενο από τον νόμο ποσό).

Στον συνδικαλιστικό τομέα, εκτός από τον Κασπάρ, ο άλλος σύνδεσμος του Μακρόν ονομάζεται Πιέρ Φερασί: μετέτρεψε το γραφείο πραγματογνωμόνων Secafi  -το οποίο διατηρούσε στενές σχέσεις με την αριστερή, μαχητική συνδικαλιστική οργάνωση CGT-  στο Alpha groupe,  όμιλο επιχειρήσεων ειδικευμένο στην συμβουλευτική συνδικάτων, εκπροσώπων του προσωπικού και επιχειρήσεων. Ο γιός του και η νύφη του ανήκουν στη στενή ομάδα των συνεργατών του Μακρόν. Ο πρώτος, ο οποίος είναι και κουμπάρος του Μακρόν, είναι καθηγητής οικονομικών και επισκέπτης ερευνητής στην έδρα «Ασφάλεια στις επαγγελματικές διαδρομές» που χρηματοδοτείται από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, τον όμιλο  Alpha, την εταιρία παροχής προσωρινά εργαζόμενου εργατικού δυναμικού Randstad, τον γαλλικό ΟΑΕΔ και το Υπουργείο Εργασίας. Η δεύτερη, νομικός σύμβουλος επιχειρήσεων, ήταν γενική διευθύντρια του γραφείου του στο Υπουργείο Οικονομίας και τώρα συμμετέχει στην οργάνωση της προεκλογικής του εκστρατείας.

Και άλλα πρώην στελέχη του υπουργικού του γραφείου έχουν προσχωρήσει στο En Marche! : ο Αλεξίς Κολέρ, πρώην διευθυντής αρμόδιος για οργανωτικά ζητήματα που εργάζεται τώρα στην οικονομική διεύθυνση του MSC (δεύτερος μεγαλύτερος εφοπλιστικός όμιλος  παγκοσμίως), εξακολουθεί να είναι σύμβουλος του Μακρόν, ενώ ο Ζυλιέν Ντενορμαντί, πρώην αναπληρωτής διευθυντής, έχει πλήρως αφοσιωθεί στην προεκλογική του εκστρατεία. Προηγουμένως, και οι δύο είχαν εργαστεί στο υπουργικό γραφείο του Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος σήμερα είναι Ευρωπαίος Επίτροπος.

Ο Ισμαέλ Εμελιέμ, πρώην σύμβουλος για ζητήματα επικοινωνίας και στρατηγικής στο υπουργείο, απευθύνθηκε σε επιχειρήσεις συλλογής και ανάλυσης μαζικών δεδομένων, έτσι ώστε να επιτευχθεί το ταίριασμα της «πολιτικής προσφοράς» του Μακρόν με τις επιθυμίες του εκλογικού σώματος (Le Monde, 19 Δεκεμβρίου 2016). Ο Μπενζαμέν Γκριβό, εκπρόσωπος του En Marche!, δεν εργάστηκε στο υπουργικό γραφείο του Μακρόν αλλά συνδυάζει όλες τις ιδιότητες των υπόλοιπων: υψηλότατο μορφωτικό επίπεδο (στην φημισμένη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων HEC και στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών), ανήκει στην δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος (αναδείχθηκε στο πλευρό των Στρος Καν και Μοσκοβισσί), έχει εργαστεί σε υπουργικό γραφείο (της –στροσκανικής- Υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας Μαριζόλ Τουραίν).

Κληρονόμος της «αριστοκρατίας του κράτους»

Έτσι, αυτός που παρουσιάζεται σήμερα ως «καινούριος» πολιτικός, δίχως παρελθόν και δίχως δεσμεύσεις, ενσαρκώνει –τόσο ο ίδιος όσο και διαμέσου του περιβάλλοντός του- την συσσωρευμένη κληρονομιά της «αριστοκρατίας του κράτους» (Υπουργείο Οικονομίας) και της εμπειρίας των ανώτατων κύκλων του χρηματοοικονομικού συστήματος, δηλαδή του «σκληρού πυρήνα του συστήματος», με επιστέγασμα την συμμετοχή του στη λέσχη Le Siècle (16).

Τριάντα χρόνια από την εποχή όπου ο Ολάντ, ο Ζουιγέ και μερικά άλλα μεγαλοστελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος διακήρυξαν ότι «η αριστερά κινείται (17)», η παλαιά φρουρά του κόμματος και οι Νεότουρκοι του Μακρόν ξαναπαίζουν το αιώνιο παιχνίδι του εκσυγχρονισμού: ένας πολιτικός υπεράνω κομμάτων που συνασπίζει γύρω του άτομα καλής θέλησης, με τεχνικές ικανότητες και μεθόδους τελευταίας τεχνολογίας για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Συνεπώς, το σημαντικό δεν είναι να διαθέτεις πρόγραμμα. Αρκεί να συσπειρώνεις, από την δεξιά της αριστεράς (για παράδειγμα τον Ζεράρ Κολόμπ, σοσιαλιστή γερουσιαστή και δήμαρχο της Λυών, γνωστό για τις εξαιρετικές σχέσεις του με τους Καθολικούς ιεράρχες) ως την αριστερά τη δεξιάς (για παράδειγμα την ευρωβουλευτή Συλβί Γκουλάρ, συγγραφέα του ανεκδιήγητου Εξηγώντας την Ευρώπη στους άσχετους).

Κυρίως, το σημαντικό είναι να διαθέτεις τη στήριξη ατόμων με μεγάλη επιρροή όπως ο Ζαν Πιζανί-Φερύ, πρώην γενικός επίτροπος στην Επιτροπή Στρατηγικών και Προοπτικών (18) και το πλήθος των ειδικών επιστημόνων της ακολουθίας του. Ωστόσο, αυτός ο πρώην σύμβουλος του Στρος Καν και του Ζουιγέ γνωρίζει το μειονέκτημα που παρουσιάζει αυτή η κατάσταση. Λίγες ημέρες μετά το Brexit διαπίστωνε: «Είμαστε οι ειδικοί, αυτοί που μισεί το 52% των Βρετανών» (Le Figaro, 4 Ιουλίου 2016). Θα πρέπει να είναι ο Μακρόν εξαιρετικά χαρισματικός για να κατορθώσει να διατηρήσει την αυταπάτη ότι ανήκει στο ακριβώς αντίθετο στρατόπεδο. Θα καταφέρει άραγε να συνδυάσει τον μύθο του πρώην πρωθυπουργού Πομπιντού [δεξιός, ώριμος και καλλιεργημένος τραπεζίτης, γνώστης των κρατικών υποθέσεων] και εκείνον του πρώην προέδρου Ζισκάρ ντ’ Εστέν [κεντρώος, νεαρός και προοδευτικός];

*Οι François Denord  και Paul Lagneau-Ymonet είναι κοινωνιολόγοι. Συγγραφείς του Le Concert des puissants, Raisons d’agir, Παρίσι, 2016.

  1. (Σ.τ.Μ.) Ο Τυργκό υπήρξε ένας φυσιοκράτης, μεταρρυθμιστής Υπουργός Οικονομικών των τελευταίων ετών της γαλλικής μοναρχίας που συγκρούστηκε –ανεπιτυχώς- με τους ευγενείς γαιοκτήμονες και τους προνομιούχους της εποχής.
  2. (Σ.τ.Μ.) Στη Γαλλία η Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (ΕΝΑ) είναι «Μεγάλη Σχολή» με τεράστιο κύρος και από αυτή προέρχεται μεγάλο μέρος της πολιτικής, διπλωματικής, διοικητικής και επιχειρηματικής ελίτ της χώρας. Συχνά οι απόφοιτοί της κατηγορούνται ότι έχουν αναπτύξει «νοοτροπία κάστας».
  3. (Σ.τ.Μ.) Και οι δύο είναι «Μεγάλες Σχολές» υψηλού κύρους: η πρώτη προετοιμάζει εκπαιδευτικούς και ερευνητές υψηλού επιπέδου, ενώ από τη δεύτερη προέρχεται το τμήμα της πολιτικής και διοικητικής ελίτ που δεν έχει αποφοιτήσει από την ΕΝΑ.
  4. Marc Endeweld, L’Ambigu Monsieur Macron, Flaammarion, Παρίσι, 2015.
  5. (Σ.τ.Μ) Μη μαρξιστικό, αντιγραφειοκρατικό, αντιγιακωβίνικο και αντιαποικιακό ρεύμα της γαλλικής αριστεράς που γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 50 και γνώρισε το απόγειό του τη δεκαετία του 60. Εξαιρετικά ετερόκλητος χώρος (αποχωρήσαντες από το ΚΚΓ μετά το 1956, τροτσκιστές, οπαδοί των Εργατικών Συμβουλίων, οι πρώτοι Οικολόγοι, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί Καθολικοί μεταρρυθμιστές, μεταρρυθμιστές συνδικαλιστές), εν μέρει συσπειρωμένος γύρω από το PSU. Τη δεκαετία του 70 το PSU εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αργότερα, τα στελέχη του μετατράπηκαν σε πρωταγωνιστές της σοσιαλνεοφιλελεύθερης στροφής του.
  6. (Σ.τ.Μ.) Το οποίο πυροδότησε πρωτοφανές απεργιακό κύμα πολλών εβδομάδων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και τον σιδηρόδρομο, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί η κυβέρνηση να υποχωρήσει και να προκηρύξει εκλογές που οδήγησαν στην εξουσία τον σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν.
  7. Emmanuel Macron, «Les labyrinthes du politique. Que peut-on attendre pour 2012 et après ?», Esprit, Παρίσι, Μάρτιος-Απρίλιος
  8. Vincent Duclert, «La deuxième gauche», στο Jean-Jacques Becker και Gilles Candar (υπό τη διεύθυνση των), Histoire des gauches en France, τ.2, XXe siècle : à l’épreuve de l’histoire, La Découverte, Παρίσι, 2008.
  9. (Σ.τ.Μ.) Αυτός ο ριζοσπάστης οικονομολόγος που το 1973 υπερασπιζόταν με θέρμη τη Λέσχη της Ρώμης και το οικολογικό πόρισμά της «Στοπ στην ανάπτυξη!», έγινε στη συνέχεια σύμβουλος του Μιττεράν και σημαντική μορφή του ευρωπαϊκού σοσιαλνεοφιλελευθερισμού, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης, εξαιρετικά προβεβλημένος από τα ΜΜΕ σύμβουλος του Σαρκοζί και του Ολάντ, πραγματικός «αναπτυξιολάγνος», «γκουρού» σε θέματα ανάπτυξης.
  10. Commission pour la libération de la croissance française présidée par Jacques Attali, 300 décisions pour changer la France, XO Editions-La Documentation française, Παρίσι, 2008.
  11. (Σ.τ.Μ) Δεξαμενή σκέψης με σημαντική επιρροή, η οποία θεωρεί ξεπερασμένο το κεϋνσιανό κοινωνικό κράτος στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, προτείνει τη σύγκλιση Σοσιαλιστών και Κεντρώων και την πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων, κυρίως του δημόσιου τομέα.
  12. Yves Jeuland, A l’Elysée, un temps de président, ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε από την France3, 28 Σεπτεμβρίου 2015.
  13. (Σ.τ.Μ.) Η πλέον «ήπια» και λιγότερο μαχητική και ριζοσπαστική γαλλική συνδικαλιστική παράταξη. Αποτελεί μετεξέλιξη (το 1964) της Συνομοσπονδίας Χριστιανών εργαζομένων.
  14. (Σ.τ.Μ.) Δεξαμενή σκέψης που ευαγγελίζεται ένα «μοντέρνο» Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πριν μερικά χρόνια προκάλεσε σάλο μια έκθεσή της που συνιστούσε να πάψει να απευθύνεται το Σ.Κ. στις λαϊκές τάξεις, επειδή λόγω της έλλειψης παιδείας τους είναι ευεπίφορες στις σειρήνες του λαϊκισμού και των ακροδεξιών ιδεών, και να στραφεί πλέον αποκλειστικά στις μορφωμένες μεσαίες τάξεις που διαθέτουν ευαισθησία στα ζητήματα του φεμινισμού, του περιβάλλοντος, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, κλπ.
  15. (Σ.τ.Μ.) Συγγραφέας και πολιτική προσωπικότητα. Υπήρξε λογογράφος του Μιτεράν. Σήμερα, συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο πολλών μεγάλων ΜΜΕ.
  16. (Σ.τ.Μ.) Λέσχη Ο Αιώνας. Εξαιρετικά κλειστή, μυστικοπαθής και επιλεκτική λέσχη (ανδρική μέχρι το 1983), της οποίας η αποστολή συνίσταται στο να αποτελεί τόπο συνάντησης και συζητήσεων των ελίτ του επιχειρηματικού κόσμου, της πολιτική, των ανώτατων κρατικών υπαλλήλων, της δημοσιογραφίας και του πνευματικού κόσμου, «μακριά από τις διαχωριστικές γραμμές αριστερά-δεξιά». Ορισμένοι την θεωρούν ως ένα είδος παντοδύναμης μασονίας.
  17. Jean-François Trans (συλλογικό ψευδώνυμο), La gauche bouge, Jean-Claude lattès, Παρίσι, 1985.
  18. (Σ.τ.Μ.) Πρόσφατα μετονομάστηκε σε France Stratégie. Ισχυρότατος κρατικός θεσμός, υπό την εποπτεία του πρωθυπουργού, υπεύθυνος για τον μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της εθνικής πολιτικής στους τομείς της οικονομίας, της ασφάλισης, του πολιτισμού και του περιβάλλοντος, καθώς και για τον σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων. Είναι επίσης υπεύθυνος για τον συντονισμό και την εποπτεία πλήθους φορέων και ερευνητικών κέντρων.

Εμανυέλ Μακρόν, Γαλλία, προεδρικές εκλογές, πολιτική, «αντισυστημικός πολιτικός», τεχνοκράτες, οικονομία, νεοφιλελευθερισμός, μεταρρυθμίσεις, ανταγωνισμός, απορρύθμιση, οικονομική ανάπτυξη, Σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκρατία, Esprit, σοσιαλφιλελεύθερος, Rothschild, διαπλοκή, En Marche!,

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...