Για τον πόλεμο “Χαμάς-Ισραήλ” | Σκέψεις του antirinfo με αφορμή εκδήλωση του Shades mag.
Κείμενο της ομάδας του Antirinfo που παρήχθη με αφορμή τη συζήτηση με διοργανωτές το shades mag για το πόλεμο “Χαμάς-Ισραήλ” και ευκαιρίας να καταγράψουμε λίγες σκέψεις για ένα θέμα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η ομάδα του antirinfo
Ας υποθέσουμε ότι ο κόσμος γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου
Ας υποθέσουμε πως η ιστορία ξεκινά με την επίθεση της Χαμάς.
Αυτό που ακολούθησε από το κράτος του Ισραήλ μετά από την επίθεση της Χαμάς στις 07.10.2023 δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «πόλεμος Χαμάς – Ισραήλ» με βάση καμία ορολογία, κανέναν ορισμό και καμία λογική. Αντίθετα, πρόκειται για τον ορισμό της αντιστροφής της λογικής, της αντιστροφής της πραγματικότητας, του υπαρκτού. Πρόκειται για ένα ευφυολόγημα του κράτους του Ισραήλ και των συμμάχων του, που μόνο στόχο έχει να γράψει την ιστορία από την πλευρά της εξουσίας -δηλαδή αυτών που έχουν την δύναμη και την επιβάλλουν- να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και να αποπροσανατολίσει τη δημόσια συζήτηση ως προς τι ορίζεται ως «αυτοάμυνα», τι θεωρείται αποδεκτό και τελικά τι αξία (σε ηθικό-πολιτικό επίπεδο) έχει η διεθνής νομοθεσία, οι διεθνείς διακρατικές συμβάσεις που έχουν δομηθεί ως ο αυστηροποιημένος αντικατοπτρισμός των πρότερων κοινωνικών συμβάσεων και από την άλλη η κατά τόπους μαζική αντίδραση της διεθνούς κοινότητας που απαιτεί να σταματήσει μια γενοκτονία.
Πρόκειται για ξεκάθαρη γενοκτονία που γίνεται κυριολεκτικά μπροστά στους δέκτες μας. Κανένα λεξικό, καμία ιστορική καταγραφή, δε θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτό που συμβαίνει ως έναν πόλεμο μεταξύ αντιμαχόμενων στρατευμάτων. Από τη μία έχουμε μια καλοκουρδισμένη και πάνοπλη στρατιωτική μηχανή, χρηματοδοτούμενη ή/και υποστηριζόμενη από το σύνολο των δυτικών κρατών με πολεμικό εξοπλισμό μαζικής εξόντωσης τελευταίας τεχνολογίας και από την άλλη ένοπλες ομάδες αντίστασης -με δεδομένη κυριαρχία μεταξύ αυτών της Χαμάς- ενός πληθυσμού υπό καθεστώς κατοχής και εμπάργκο δεκαετιών. Δε χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να καταλάβει κανείς την ανισορροπία δυνάμεων εδώ.
Πολλές φορές μιλάμε για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία και μπορεί να μη γίνεται πλήρως αντιληπτό τι περιλαμβάνουν αυτοί οι όροι. Ας αναφέρουμε επιγραμματικά και μόνο κάποια αποδεδειγμένα και καταγεγραμμένα περιστατικά.
Συστηματικός βομβαρδισμός προσφυγικών καταυλισμών, περιοχών που οι ίδιοι οι εισβολείς είχαν ορίσει ως «ασφαλείς», ισοπέδωση πυκνοκατοικημένων περιοχών εντός των πόλεων, βομβαρδισμοί και εισβολές σε νοσοκομεία (αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένα νοσοκομείο σε λειτουργία στη Γάζα) με στόχο την ισοπέδωσή τους και αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς, στοχευμένες εκτελέσεις δημοσιογράφων που καταγράφουν όλα τα παραπάνω, στοχευμένες επιθέσεις εναντίον οργανώσεων που προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια και ξένων παρατηρητών, δημιουργία κατάστασης λιμού με αποτέλεσμα να πεθαίνουν στη Γάζα άνθρωποι από ασιτίαΑ.
Απανθρωποποίηση.
Μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων απανθρωποποιείται σε τέτοιο βαθμό που γίνονται viral βίντεο όπου καταγράφονται φρικτές εκτελέσεις και βασανισμοί παλαιστινίων, χλευασμός ανθρώπων που θρηνούν ή βασανίζονται. Αυτή τη φορά δεν απανθρωποποιείται ο Εβραίος, ο ανάπηρος, ο γκέι, αλλά οι μουσουλμάνοι και οι μη λευκοί χριστιανοί στη Παλαιστίνη. Δημόσια πρόσωπα της Ισραηλινής κοινότητας, από πολιτικούς μέχρι ηθοποιούς και τραγουδιστές, ζητούν χωρίς περιστροφές την πλήρη εξόντωση των κατοίκων της Παλαιστίνης. Δε νιώθουν την ανάγκη να μασκαρεύσουν τη ρητορική τους, ρητορική που για μας είναι καταφανώς και εξόφθαλμα ναζιστική.
Τώρα πια απευθύνονται σε μια κοινωνία που (ειδικά από τις 7 Οκτωβρίου 2023 και έπειτα) ριζοσπαστικοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό που προβάλλεται να απολαμβάνει να έχει το ρόλο του εκτελεστή, του δήμιου, του βασανιστή. Μόνο εκ του πονηρού μπορεί κάποιος να κάνει πως δε βλέπει το βαθμό αποκτήνωσης για τον οποίο μιλάμειι. Και δε μιλάμε με απολυτότητα, μιλάμε για το μαζικό αποτέλεσμα των κυρίαρχων πολιτικών στο Ισραήλ που αναπαράγεται αποτελεσματικά από το λαό του Ισραήλ. Και ο λαός ποτέ δεν είναι ένα πράγμα. Ο λαός όμως τείνει να είναι η πλειοψηφία.
Η στρατιωτικοποίηση της Ισραηλινής πολεμικής μηχανής, από τις απαρχές δόμησης του ισραηλινού κράτους και η εντατικοποίηση της στο τώρα, ο τεράστιος αριθμός δολοφονημένων Παλαιστινίων, τα επαναλαμβανόμενα και συνεχιζόμενα εγκλήματα πολέμου, η μεροληπτική καταστολή της κριτικής στο κράτος του Ισραήλ από τις χώρες της Δύσης, η αμέριστη πολιτική, οικονομική, στρατιωτική στήριξη των δυτικών κρατών στο Ισραήλ (κυρίως κυβερνήσεων, αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι αυτό το ουσιώδες), τα οικόπεδα στη Γάζα «με θέα στη θάλασσα» που σχεδιάζει προς πώληση το Ισραήλ στους νέους εποίκους, οι άδειες εξορύξεων (στη συνορεύον θαλάσσιο οικόπεδο της Γάζα) σε πετρελαϊκές που πουλάει το Ισραήλ (αρθρογραφία αναφέρεται στις εταιρίες κολοσσούς BP, NewMed, Eni), που θεμελιώνει και έναν ενεργειακό εποικισμό, δεν είναι μια συναισθηματική ανάγνωση της κείμενης κατάστασης. Είναι απλώς μια ψυχρή αποτύπωση της πραγματικότητας, πραγματικότητα η οποία πρώτα και κύρια προεικονίζει τη βίαιη εξόντωση του πληθυσμού στην Γάζα και έπειτα πλάθει νέους γεωστρατηγικούς σχηματισμούς.
Για να μη μακρηγορούμε άλλο, θέλουμε κι εμείς να θέσουμε κάποια ερωτήματα «εμπνεόμενοι» από το κάλεσμα για συζήτηση της ομάδας του Shades Magazine που μπορείτε να βρείτε εδώ https://theshadesmag.wordpress.com/2024/04/04/10i-sinantisi-omadas-meletis-antapokrisi-apo-to-israil/ και τοποθετεί τον εαυτό της στα πλαίσια του ανταγωνιστικού κινήματος:
Πώς αντιμετώπιζε η Ισραηλινή κοινωνία το καθεστώς απαρτχάιντ που εφάρμοζε το Ισραήλ πριν από την επίθεση της Χαμάς στις 7/10/23;
Τι συμβαίνει με τους Παλαιστίνιους ομήρους Γ.ii, πολλοί εκ των οποίων είναι κάτω των 18 ετών; Πώς αντιλαμβάνεται τον όρο «όμηρος» η ισραηλινή κοινωνία; Πώς αντιλαμβάνεται τον όρο «όμηρος» η δυτική κοινότητα;
Γιατί γίνονται επιθέσεις κατά αμάχων στη Δυτική Όχθη, όπου δεν υπάρχει η Χαμάς Γ.iiii;
Τι συμβαίνει με τους Ισραηλινούς ομήρους και τους συγγενείς τους; «Πέφτουν» πράγματι μαρτυρικά για την «υπόθεση» του Ισραήλ;
Τι ορίζεται ως αντίσταση στην κυβέρνηση του Νετανιάχου; Ποια είναι η εσωτερική αντίσταση στους διαρκείς εποικισμούς, στην στρατιωτικοποίηση, στην διαδεδομένη ιδέα ότι ο μουσουλμάνος ήταν -στην καλύτερη των περιπτώσεων- κατώτερος;
Κι ένα τελευταίο που όμως δεν είναι ερώτημα.
Είναι δήλωση.
Ελπίζουμε με κάθε ίνα του σώματός μας, η οικονομική κατάσταση στο κράτος του Ισραήλ να είναι πολύ χειρότερη από αυτή που φαίνεται. Ελπίζουμε η πολεμική μηχανή του Ισραήλ -που προφανώς δε τροφοδοτεί μονάχα τον πόλεμο με τους Παλαιστίνιους- να μείνει πολύ σύντομα από καύσιμα και να σταματήσει επιτέλους να παράγει με φρενήρεις ρυθμούς αμέτρητους δολοφονημένους και ανάπηρους, πειθήνια στρατιωτάκια, και τελικά ναζιστικά και αποκτηνωμένα μυαλά.
Ο ναζισμός δεν ήταν μια ρωγμή της ιστορίας, ήταν μια εξέλιξη της. Μέρος της ανθρώπινης ιστορίας είναι και η γενοκτονία των Ινδιάνων της Αμερικής, η βίαιη μεταφορά και υποδούλωση των μαύρων από την Αφρική στις ΗΠΑ, η μαζική εξολόθρευση και υποδούλωση των Κονγκολέζων από το Λεοπόλδο ΙΙ του Βελγίου, η γενοκτονία των Παλαιστινίων σήμερα. Ιμπεριαλισμός, αποικιοκρατία, φασισμός, στρατιωτικοποίηση, γενοκτονία. Δεν είναι λέξεις του παρελθόντος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπάρχει ανταγωνιστικό κίνημα στο Ισραήλ, ούτε ότι για τα άτομα που το συνθέτουν υπάρχει βαρύ ή βαρύτερο κόστος. Οι φωνές τους μπορεί να μην ακούγονται τόσο δυνατά, αλλά είναι αυτοί που αρνούνται τη στράτευση στο φασιστικό στρατό του Ισραήλ, που από την αρχή ακόμα ζητούν κατάπαυση πυρός, επιστροφή όλων των ομήρων, Ισραηλινών και Παλαιστινίων, παύση των πολιτικών του απαρτχάιντ, παύση των διοικητικών κρατήσεων, κατάργηση των checkcheck pointspoints και των αυθαίρετων και εν ψυχρώ εκτελέσεων, ριζική αλλαγή της κοινωνίας. Είναι αυτοί που εδώ και χρόνια μας καλούσαν να μποϊκοτάρουμε καθετί που προέρχεται από το Ισραήλ, από τρόφιμα και καταναλωτικά προϊόντα μέχρι πολιτιστικά eventsevents, και συναυλίες. Αυτοί είναι που θα θέλαμε να ακούσουμε. Αυτοί που σίγουρα αυτές τις στιγμές πνίγονται στη συνεχώς ναζιστοποιημένη κοινωνία στην οποία έτυχε να ζούνε και από το κράτος της οποίας διώκονται. Είναι αυτοί που ακούγαμε πριν, ακούμε και τώρα, που για εμας οι κραυγές των θυμάτων της γενοκτονίας των παλαιστινίων δε την καλύπτουν. Αλλά είναι οι τελευταίες κραυγές, αυτές των θυμάτων της γενοκτονίας, που κρυστάλλινα και ξεκάθαρα προτεραιοποιούμε σε επίπεδο προταγματικό, όχι διαχωριστικό ή ανταγωνιστικό. Θεωρούμε κομβικό να σταματήσει η γενοκτονία του ναζιστοποιημένου Ισραηλινού κράτους, και των συμμάχων του, προς τον πληθυσμό των Παλαιστινίων.
Η ομάδα του Antirinfo μαζί με συντρόφισσες και συντρόφους
Α. Λίγα μέτρα πιο μακρυά ισραηλινοί πληθυσμοί όχι απλά συνεχίζουν τη ζωή τους, πολλοί από αυτές περιμένουν στα σύνορα με τη Γάζα και εκφράζουν δημοσίως την ανυπομονησία τους να εξολοθρευτούν ή να εκτοπιστούν πλήρως οι Παλαιστίνιοι και να μπουν οι ίδιοι στη Γάζα να την εποικήσουν. Όπως έκαναν από το 1948 και μετά συστηματικά μέχρι σήμερα, εξολοθρεύοντας όποιο άτομο στεκόταν εμπόδιο, όπως π.χ. τη Rachel Corrie.
Β. Από τις 7/10/23 που αμέσως το Ισραήλ έκοψε το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα στη Γάζα, το οποίο ελέγχει απολύτως και γι’ αυτό και ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικά ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, είδαμε ισραηλινούς να λοιδορούν τους ανθρώπους της Γάζας που δεν είχαν νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε φαγητό, αφού αμέσως εφαρμόστηκε η τακτική της πείνας ως όπλο πολέμου, τακτική που είναι παράνομη από το διεθνές δίκαιο. Πάλι και μόνο εκ του πονηρού μπορεί κάποιος να κάνει πως δεν βλέπει τη συστηματική εξόντωση των Παλαιστίνιων από το 1948 μέχρι και σήμερα, όπου γενιές ολόκληρες έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει και πεθάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτές τις μέρες έχει εκφραστεί ο αποτροπιασμός για την στοχοποίηση και δολοφονία υπαλλήλων ανθρωπιστικής οργάνωσης που οι περισσότεροι ήταν λευκοί με αμερικανική ή αυστραλιανή ιθαγένεια, αλλά από τις 7/10/23 ή και από το 1948 δεν έχει εκφραστεί ο ίδιος αποτροπιασμός για τις συστηματικές δολοφονίες των Παλαιστίνιων, οι μισοί εκ των οποίων είναι παιδιά.
Γ.ii. Ή δεν ορίζονται ως όμηροι οι άνθρωποι που κρατούνται επ’ αόριστον, χωρίς απόδοση κατηγοριών, χωρίς δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο, χωρίς το δικαίωμα επικοινωνίας, εν ολίγοις χωρίς να τους αναγνωρίζεται κανένα νομικό ή ανθρώπινο δικαίωμα («διοικητική κράτηση»);
Γ.iiii. Αυτές οι επιθέσεις γίνονται συστηματικά εδώ και χρόνια πολύ πριν την 7/10/23, αλλά συνεχίζονται και μετά.
