1η Μάη σπάμε την απαγόρευση για να νικήσει ο δρόμος, όχι ο τρόμος
Αν ο χρόνος πάγωσε για τα εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που μένουν σπίτι, το κράτος δεν έχασε δευτερόλεπτο από το να ξεκινήσει μία νέα επίθεση στους «από τα κάτω», ώστε να πραγματοποιήσει μια ακόμα ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου προς όφελος των αφεντικών.
Οι εργασιακές σχέσεις επανασχεδιάζονται για να συμπεριλάβουν την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (τηλεεργασία και εκ περιτροπής). Χιλιάδες άτομα σπρώχνονται στην ανεργία, στην επιπλέον επισφάλεια και την αορατοποίηση. Οι εργαζόμενοι/ες εξωθούνται σε ακραίες συνθήκες εργασίας στα σύγχρονα εργατικά κάτεργα. Το σύστημα υγείας παραπαίει εδώ και χρόνια μετά από συγκεκριμένες πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Η πρώτη κατοικία δίνεται εν τέλει στις ορέξεις των τραπεζών και των επενδυτών. Οι μπάτσοι είναι οι μόνοι που επιτρέπεται να κυκλοφορούν ελεύθερα στην πόλη για να ελέγξουν και να πειθαρχήσουν τον κόσμο που κινείται στους δρόμους. Ο κρατικός έλεγχος βαθαίνει και διευρύνεται, νέες αποστάσεις και περιφράξεις επιβάλλονται για τη «διασφάλιση της δημόσιας υγείας». Χιλιάδες άτομα βιώνουν έναν ιδιότυπο εγκλεισμό λόγω διαφόρων απαγορεύσεων που επιβάλλονται. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως πάντα, δημιουργούν το απαραίτητο κλίμα για να εμπεδωθεί και το πιο ακραίο μέτρο του κράτους, σπέρνοντας τρόμο και φόβο, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση το καλό «μας».
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ κόσμος αφήνεται να πεθάνει σε κρατικές δομές ως πλεονάζων πληθυσμός. Οι φυλακές, τα ψυχιατρεία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/τριών ήταν και είναι δολοφονικές δομές. Οι θάνατοι, οι εξεγέρσεις και η ακραία καταστολή στους χώρους εγκλεισμού αποτελούν μία πραγματικότητα που συνεχίζεται και εν μέσω καραντίνας.
Ο εχθρός δεν είναι αόρατος
Να μην συνηθίσουμε τη νέα πραγματικότητα. Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας συλλογικά σε κάθε γειτονιά, να αυτο-οργανωθούμε στις γειτονιές, τους εργασιακούς χώρους, τα σχολεία, σε κάθε κοινωνικό πεδίο, να φτιάξουμε δίκτυα αλληλεγγύης και αγώνα, να ξαναπάρουμε τον δημόσιο χώρο. Να μην πληρώσουμε και αυτήν την κρίση εμείς, οι άνεργοι, οι εκ περιτροπής εργαζόμενοι, οι απολυμένες, ντόπιοι/ες και μετανάστες/τριες.
Για να διαφυλάξουμε την προοπτική ενός διαφορετικού κόσμου, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, την πρώτη Μαΐου δεν μένουμε σπίτι…
Πόλεμο σε κράτος και καπιταλισμό
Στήνουμε αναχώματα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού
Αντίσταση – Αυτο-οργάνωση – Αλληλεγγύη
Αναρχικές συλλογικότητες, σύντροφοι και συντρόφισσες
