Οι αντιδράσεις αλληλεγγύης στην πανδημία έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε νέους, τοπικά ελεγχόμενους θεσμούς εκτός της νεοφιλελεύθερης οικονομίας – και έτσι να σχηματίσουν αντίθετη δύναμη τόσο στο κράτος όσο και στο κεφάλαιο.
Η πανδημία Covid-19 εξελίσσεται γρήγορα σε μια τεράστια πολύπλευρη κρίση κοινωνικής αναπαραγωγής . Η εντυπωσιακή ανικανότητα των διεθνών και εθνικών κυβερνήσεων στην προστασία των εύθραυστων συστημάτων δημόσιας υγείας μας (αυτά που έχουν κολλήσει μετά από δεκαετίες λιτότητας και νεοφιλελευθερισμού και επιτρέπουν στους εργαζομένους τους να κρατήσουν τους ανθρώπους ζωντανούς – πόσο μάλλον παραμένουν ασφαλείς, τρέφονται και προστατεύονται )- έχει αποκαλυφθεί .
Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε ταχεία κινητοποίηση υποδομών και πόρων προκειμένου να διατηρήσουμε τα μέσα διαβίωσης και τις κοινότητές μας βραχυπρόθεσμα. Αλλά πέρα από αυτό, εμείς πρέπει να θέσουμε τα βλέμματά μας για τη δημιουργία ενός νέου κοινού μέσω της απαλλοτρίωσης ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων και της επέκτασης κοινοτικών, εργατικών και αυτοδιαχειριζόμενων συνεταιρισμών. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του μαχητικού πολιτικού ακτιβισμού, αλλά μέσω της οικοδόμησης αντίθετης δύναμης από τα κάτω.
Αλληλεγγύη, όχι φιλανθρωπία
Η αλληλεγγύη ενισχύει την εμπιστοσύνη και την ικανότητα μεταξύ των κοινοτήτων να οργανωθούν προκειμένου να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Ταυτόχρονα, παράγει απτές τοπικές «νίκες» στους καθημερινούς αγώνες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι κάτω από τον καπιταλισμό. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν αυτές τις νίκες να επιφέρουν βελτιώσεις στις κοινότητές τους, με τη σειρά τους είναι πιο πιθανό να εμπλακούν και να πιστεύουν στην πιθανότητα ριζικών αλλαγών. Ομοίως, είναι πιο πιθανό να εμπιστεύονται ένα πολιτικό κίνημα που προσφέρει πραγματική και άμεση υποστήριξη στην πρόσωπο της αχαλίνωτης ιδιοκτησίας, του εξευγενισμού και των άθλιων συνθηκών εργασίας, ταυτόχρονα με τη διατήρηση ενός ευρύτερου μακροπρόθεσμου οράματος για μια καλύτερη κοινωνία.
Για να σημειώσουμε πραγματική πρόοδο προς μια μετασχηματιστική πολιτική, χρειαζόμαστε ένα μοντέλο και μια μέθοδο οργάνωσης που μπορούν να ανταποκριθούν στις πραγματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και να βοηθήσουν να ξεπεραστεί ο διεισδυτικός κυνισμός σχετικά με τις προοπτικές ριζικής αλλαγής στην ευρύτερη κοινωνία. Αλλά πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη στιγμή για να οικοδομήσουμε την αυτονομία και τις μορφές συλλογικής εξουσίας που μας κάνουν αρκετά δυνατούς, όχι μόνο για να επιβιώσουμε, αλλά για να χτίσουμε έναν νέο κόσμο καθώς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε αυτόν που καταρρέει;
Η στρατηγική της συλλογικής εξουσίας.
Μια στρατηγική συλλογικής εξουσίας είναι μια στρατηγική που ανταποκρίνεται στην πραγματική ανάγκη και περιλαμβάνει μια ευρεία βάση της κοινωνίας για τη δημιουργία τοπικών αυτόνομων θεσμών, δημοκρατικών δομών και μιας εναλλακτικής οικονομίας.
Η συνεργασία Τζάκσον στο Μισισιπή αποτελεί ένα εμπνευσμένο παράδειγμα. Βγαίνει από το Σχέδιο Jackson-Kush, που αναπτύχθηκε από τους οργανωτές της κοινότητας από το Κίνημα της Μαύρης Απελευθέρωσης ως μια πρωτοβουλία για «οικοδόμηση μιας βάσης αυτόνομης εξουσίας στο Μισισιπή…. Που μπορεί να χρησιμεύσει ως καταλύτης για την επίτευξη της Μαύρης αυτοδιάθεσης και του δημοκρατικού μετασχηματισμού της οικονομίας ». Το σχέδιο βασίζεται στην αρχή ότι η πολιτική αυτοδιάθεση δεν είναι δυνατή χωρίς οικονομική αυτοδιάθεση – ότι ένα λαϊκό κίνημα πρέπει να επικεντρωθεί στην οικοδόμηση αυτόνομης εξουσίας για την επίτευξη και των δύο. Μέσω δημοκρατικών συνεταιρισμών και κοινοτικής γης, η Συνεργασία Τζάκσον έχει γίνει μια σημαντική πολιτική δύναμη στην πόλη, ικανή να αντεπιτεθεί ενάντια στον εξευγενισμό ενώ προωθεί την οικονομική και πολιτική αυτοδιάθεση για περιθωριοποιημένες κοινότητες.
Εκτός από την οργάνωση από κάτω προς τα πάνω, η Συνεργασία Τζάκσον πρότεινε προοδευτικούς πολιτικούς υποψηφίους στις τοπικές δημοτικές εκλογές προκειμένου να δημιουργήσει μια κουλτούρα άμεσης δημοκρατίας. Είναι σημαντικό να εξεταστεί πόσο μακριά ένα κίνημα είναι πρόθυμο να συμμετάσχει στην εκλογική πολιτική. Ακόμα και σε τοπικό επίπεδο, όπου οι υποψήφιοι θα μπορούσαν να επιλεγούν από και να λογοδοτήσουν στις τοπικές συνελεύσεις, ο εκλογισμός μπορεί να αποστραγγίσει πόρους που θα μπορούσαν να δαπανηθούν καλύτερα για τη δημιουργία ριζικών υποδομών. Επομένως, πρέπει να ξεκινήσουν με μια υγιή δόση προσοχής και σκεπτικισμού. Βασικά, η διπλή εξουσία αντιλαμβάνεται τη δημιουργία ενός πολιτικού χώρου εκτός του εκλογικού.
Η Δημοκρατική Συνομοσπονδία της Βορειοανατολικής Συρίας (παλαιότερα γνωστή ως Rojava) παρέχει ένα άλλο παράδειγμα μεγάλης κλίμακας διπλής εξουσίας σε δράση. Οι κοινότητες 30 – 400 ατόμων (ανάλογα με το μέγεθος του χωριού, της πόλης) εκτείνονται κατά μήκος των συνόρων 400 χιλιομέτρων με την Τουρκία, καθεμία από τις οποίες διαθέτει ένα σύστημα συμπροέδρων ανδρών και γυναικών και αποτελείται από μικτές εθνότητες από Κούρδους, Άραβες έως Ασσύριους. Αυτές οι κοινότητες είναι υπεύθυνες για την οργάνωση των αναγκών της κοινότητας και την αποστολή αντιπροσώπων σε μεγαλύτερες συνελεύσεις γειτονιάς, περιοχής , μέχρι την Αυτόνομη Διοίκηση της Βορειοανατολικής Συρίας. Αυτή η μορφή ομοσπονδιακής κυβέρνησης μπορεί να μας δώσει ένα πρότυπο για μια επαναστατική στρατηγική που στοχεύει στη δημιουργία μιας ριζικά δημοκρατικής, οικολογικής, φεμινιστικής κοινωνίας σε μαζική κλίμακα.
Φέρνοντας τα όλα πίσω στο σπίτι
Το πώς μπορεί να φαίνεται μια τέτοια πολιτική στα νησιά της Βρετανίας είναι αβέβαιη και θα πρέπει να βασίζεται στην ακρόαση των αναγκών των τοπικών κοινοτήτων. Το βασικό πλεονέκτημα ενός τέτοιου κινήματος θα ήταν η ικανότητά του να αντιμετωπίσει οικονομικές και πολιτικές διαφορές σε τοπικό επίπεδο, ενώ θα μπορούσε ακόμη να σχηματίσει δίκτυα ακόμη και ομοσπονδίες σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο.
Η πόλη συνεργασίας είναι μια τέτοια πρωτοβουλία που οργανώθηκε από τους οργανωτές της κοινότητας και τους κατοίκους. Στόχος της είναι να δημιουργήσει ένα δίκτυο αυτο-οργανωμένων, κοινοτικών συνεταιρισμών τροφίμων σε συγκροτήματα κατοικιών σε κάθε πόλη. Οι τοπικοί συνεταιρισμοί διευθύνονται από μέλη, τα οποία αποφασίζουν συλλογικά τι φαγητό θα αγοράσουν, πόσο και πώς διανέμεται. Από την έναρξη του έργου πέρυσι, εργάστηκαν για να αναβαθμίσουν το δίκτυο μέσω εκπαίδευσης και αμοιβαίας υποστήριξης, προτού προσαρμόσουν γρήγορα και αξιοποιήσουν την υποδομή που είχαν ήδη δημιουργήσει για να ανταποκριθούν στην κρίση του Covid-19 .
Μια στρατηγική διπλής εξουσίας αναγνωρίζει ότι μόνο με τη δημιουργία μιας αυτόνομης οικονομικής βάσης υπό την ηγεσία της κοινότητας και με από κοινού συνεργασία, οι κοινότητες θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν με επαρκή δύναμη και ανθεκτικότητα όταν το κράτος μας αποτύχει και αντιμετωπίζουμε μια ακόμη οικονομική κατάρρευση. Εν όψει της κλιματικής αλλαγής και της επικείμενης οικολογικής καταστροφής, πρέπει να σκεφτούμε περαιτέρω και πιο μακριά , για την ανάκτηση κοινών χώρων για την τοπική παραγωγή τροφίμων .
Όταν έρθει η στιγμή για να αναδυθεί ένα νέο πραγματικά ευρείας βάσης κίνημα στο Ηνωμένο Βασίλειο, η επαναστατική αριστερά πρέπει να έχει έτοιμη την υποδομή για να βεβαιωθεί ότι δεν έχει μετατραπεί σε συνεταιριστική εναλλαγή και παραμένει ρητά πολιτική. Όπως υποστηρίζει το Σχέδιο C αλλού , πρέπει να αντισταθούμε στις προσπάθειες μεταμόρφωσης αυτού του κινήματος σε φιλελεύθερες μορφές πρωτοβουλιών «καλών πολιτών», ακτιβισμού αυτοβοήθειας ή φιλανθρωπίας. Αυτό απαιτεί να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας και ο ένας τον άλλον για την πολιτική οικονομία, τις επικρατούσες ιδεολογίες του νεοφιλελευθερισμού και της πατριαρχίας και την πλούσια ιστορία των λαϊκών και δημοκρατικών εναλλακτικών λύσεων, καθώς και να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας για τη δημιουργία εναλλακτικών σοσιαλιστικών, δημοκρατικών, οικονομικών θεσμών.
Πρέπει να συνεχίσουμε να τονίζουμε ότι η αμοιβαία βοήθεια είναι μια πολιτική απάντηση στην ανεπάρκεια της κυβέρνησης και στις τεράστιες ανισότητες και αποτυχίες του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πιστεύουν ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός όταν το βλέπουν να χτίζεται μπροστά τους. Η διπλή δύναμη είναι πώς χτίζουμε αυτόν τον κόσμο.
