Το CHOP είναι νεκρό, ζήτω το CHOP! Καθώς η αστυνομία κινήθηκε για να διαλύσει το Seattle Capitol Hill Organized Protest (πρώην «Αυτόνομη Ζώνη Capitol Hill») νωρίτερα σήμερα το πρωί, αυτό το κείμενο του ιστορικού Micheal Reagan με έδρα το Σιάτλ αντικατοπτρίζει εύγλωττα τη δύναμη, τη σημασία και τις σημαντικές αδυναμίες που υπάρχουν στο κίνημα.
Αρχικά δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο Αναρχικών Σπουδών , σκεφτείτε να υποστηρίξετε το έργο τους . Γράφτηκε από τον Micheal Reagan
Ένας φίλος μου, υποστηρικτής του Τραμπ, μου έστειλε πρόσφατα μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από έναν ανώνυμο αστυνομικό του Σιάτλ σχετικά με τη ζώνη «οργανωμένης διαμαρτυρίας», ή αυτόνομη ζώνη, που ιδρύθηκε από το κίνημα Black Lives Matter (BLM) στη γειτονιά του Κάπιτολ Χιλ της πόλης. Ο αξιωματικός υποστηρίζει, εν μέρει, ότι «υπάρχει ένα μέρος της χώρας μας που δεν είναι πλέον υπό τον έλεγχό μας » ( Προειδοποίηση Facebook link) και ότι «εμείς [η αστυνομία] ευνουχιστήκαμε». Η ανάρτηση υποβλήθηκε ως επί το πλείστον με παραπληροφόρηση, ότι ο χώρος διαμαρτυρίας έχει το δικό του νόμισμα, σύστημα ταυτότητας και ότι το πρώην αστυνομικό τμήμα, που εγκαταλείφθηκε από τον δήμαρχο και την πόλη στο αποκορύφωμα των διαμαρτυριών, χρησιμοποιείται ως έδρα του BLM – μην αμφιβάλλετε για ένα είδος μαύρων μαγισσών που έχουν δημιουργηθεί στη φαντασία τους. Πράγματι, στη γλώσσα που χρησιμοποιείται στην ανάρτηση, οι «τρομοκράτες» και οι «αναρχικοί» συσσωρεύουν «πυρομαχικά και χημικά όπλα» και διευθύνονται από έναν «πολέμαρχο» που «οδηγεί ένα τεσλά και συνελήφθη για ναρκωτικά, όπλα, μαστροπεία και εγκλήματα κατά παιδιών. ” Ο αξιωματικός καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “αυτό είναι πραγματικό” και ότι “δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό.” Αυτές οι εξελίξεις αποκαλούνται «αδιανόητες».
Η αστυνομία δεν είναι οι μόνο υστερικοί με την απώλεια του σταθμού τους. Τα κομματικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν επίσης χτυπήσει, επιδεινώνουν και προκαλούν τους φόβους της Δεξιάς. Η προσωπικότητα των Fox media, ο Tucker Carlson, για παράδειγμα, μιλάει στη νυχτερινή του εκπομπή ότι οι ιδρυτές του Capitol Hill Organized Protest (CHOP) είναι «ακριβώς όπως οι κατακτητές» επειδή έχουν εισβάλει και καταλάβει ήδη εγκατεστημένη γη και εκβιάζουν τοπικές επιχειρήσεις. Για να μην είναι ξεπερασμένος, ο Πρόεδρος Τραμπ, ψάχνοντας για ένα ζήτημα στα πλαίσια του εκλογικού έτους, κάλεσε την πόλη του Σιάτλ να επιτεθεί και να ξανακερδίσει το χώρο. Ο ίδιος έγραψε θυμωμένος, «Πάρτε πίσω την πόλη σας ΤΩΡΑ. Εάν δεν το κάνετε, θα το κάνω. Αυτό δεν είναι παιχνίδι. Αυτοί οι άσχημοι αναρχικοί πρέπει να σταματήσουν ΑΜΕΣΩΣ. ”
Αυτό που είναι αδιανόητο, ή ήταν στις αρχές του μήνα, είναι η δύναμη του κινήματος Black Lives Matter στους δρόμους. Η εμφάνιση της αυτόνομης ζώνης είναι ένα αποκορύφωμα αυτής της δύναμης, μια σημαντική νίκη. Δείχνει την ικανότητα της λαϊκής δύναμης να κερδίσει το αδύνατο από δομές λευκής υπεροχής – το κράτος και τα ιδιοκτησιακά συμφέροντα που εκπροσωπούν. Αυτή η νίκη και η επακόλουθη μείωση της κρατικής βίας, είναι ένα σημαντικό βήμα προόδου για τον αυτοέλεγχο και την αυτονομία της κοινότητας. Δείχνει ότι ο τερματισμός της αντι-Μαύρης βίας είναι το πρώτο και πιο βασικό βήμα προς τιμήν της Μαύρης ζωής.
Αλλά είναι μόνο η αρχή. Το να τιμάς τη Μαύρη ζωή σημαίνει την οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου η Μαύρη αυτονομία και η Μαύρη δύναμη αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της κοινότητας, και μια κοινωνία όπου η Μαύρη ελευθερία είναι το θεμέλιο για μια ευρύτερη, συλλογική απελευθέρωση. Η έλευση της αυτόνομης ζώνης του κινήματος ήταν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Το να πάρουμε τον σταθμό της ανατολικής αστυνομίας της πόλης δείχνει όχι μόνο ότι μπορούν να κερδίσουν τα κινήματά μας, αλλά μπορούμε να κερδίσουμε νυχτερινές νίκες για τις Μαύρες ζωές.
Υπάρχει μια άλλη κληρονομιά τώρα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από το CHOP. Πολύ άσχημη, πρόκειται για τη βία που πήρε μια ζωή και άφησε αρκετές άλλες σε κρίσιμη κατάσταση σε μια σειρά πρόσφατων πυροβολισμών . Οι πυροβολισμοί και η έλλειψη κατεύθυνσης για το χώρο δείχνουν δυστυχώς ότι οι κινήσεις μας δεν είναι ακόμη αρκετά ώριμες για να γνωρίζουν τι να κάνουν με τη νίκη. Όπως γράφω, η αστυνομία του Σιάτλ απειλεί να ξαναπάρει το κτίριο μετά την βία.
Οι πυροβολισμοί έγιναν καθώς το κίνημα εξασθενούσε. Χωρίς σαφή κατεύθυνση, ξέσπασαν πολιτικές, στρατηγικές και τακτικές μάχες, που θυμίζουν τις αποτυχίες της Wall Street. Αναδύθηκαν ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσον η κατασκήνωση προοριζόταν για κατάργηση ή μεταρρύθμιση, πήρε το αστυνομικό τμήμα ή όχι, «αυτονομία» ή ανακατασκευή υφιστάμενων θεσμών, πορεία ή κατοχή και άλλα. Αυτή η αντιπαράθεση βασίστηκε στην έλλειψη διαδικασίας λήψης αποφάσεων που κατέστησε ακόμη και τις πιο βασικές συμφωνίες αδύνατες να αποκτήσουν συλλογική συγκατάθεση.
Στην αυτόνομη ζώνη, προέκυψε μια διαφορετική άνθηση της αυτο-οργάνωσης, ένα διαφοροποιημένο συνονθύλευμα έργων αμοιβαίας βοήθειας, υποστήριξης, φροντίδας και δράσης που αντανακλούσαν την πλήρη ποικιλομορφία της πολιτικής και των ανθρώπων του κινήματος. Αυτή η όμορφη στιγμή δεν πρέπει να χαθεί κατά την πτώση της, αλλά τώρα με τη βία στο χώρο, πρέπει επίσης να κρατηθεί μέσα σε μια πιο περίπλοκη εικόνα των αποτυχιών του κινήματος.
Πρώτον, η νίκη
Το να εγκαταλείψει η πόλη τον αστυνομικό σταθμό ήταν μια τεράστια νίκη για το κίνημα της Μαύρης ελευθερίας στο Σιάτλ. Ήρθε μετά από εβδομάδες σκληρών συγκρούσεων με την αστυνομία. Το σαββατοκύριακο μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ είδε συγκρούσεις και άγριες ταραχές στο κέντρο της πόλης που έκαψαν αστυνομικά οχήματα, έσπασαν βιτρίνες καταστημάτων και λεηλατήθηκαν εμπορεύματα. Γρήγορα, επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας της πόλης. Αντί να πεθάνουν, οι διαμαρτυρίες μετατράπηκαν σε ακόμη μεγαλύτερες κινητοποιήσεις σε όλη την πόλη και την περιοχή, ακόμη και σε μικρές, κυρίως λευκών κοινοτήτων.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν. Την Τετάρτη, 3 Ιουνίου, την έκτη ημέρα των διαδηλώσεων, BLM και οι διοργανωτές αντι-ποινικοποίησης από το μπλοκ του Block the Bunker, No New Youth Jail, and Decriminalize Seattle εξέδωσε μια σειρά από απλές και άμεσες απαιτήσεις στο δήμαρχο και βάδισε με δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές προς το Δημαρχείο. Βοήθησαν στην επίτευξη των στόχων των διαδηλώσεων την 1) μείωση του προϋπολογισμού της αστυνομίας της πόλης κατά 50%, 2) την επιστροφή χρημάτων στις ανάγκες της κοινότητας και 3) την απελευθέρωση όσων συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Αυτό σηματοδότησε μια τεράστια πρόοδο για το κίνημα. οι διαδηλώσεις είχαν τώρα σαφείς, και φιλόδοξες απαιτήσεις.
Η δράση στο Δημαρχείο έβαλε επίσης στο στόχαστρο την Δήμαρχο Jenny Durkan, με αυξανόμενες εκκλήσεις για παραίτησή της . Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν καθ ‘όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, οι μαθητές του γυμνασίου πραγματοποίησαν αυθόρμητες πορείες που μετατράπηκαν σε καταλήψεις στο δρόμο. Δράσεις χιλιάδων ατόμων εμφανίστηκαν σε απροσδόκητα μέρη της πόλης, όπως το κυρίως λευκό και εύπορο βόρειο τομέα. Στη γειτονιά Othello, ένα φτωχότερο και πιο μαύρο μέρος της πόλης, οι διοργανωτές γέμισαν το πάρκο Othello με χιλιάδες, γροθιές στον αέρα, φωνάζοντας «Black Lives Matter».
Εν τω μεταξύ, στο Κάπιτολ Χιλ, κλιμακώνονταν νυχτερινές συγκρούσεις με την αστυνομία. Κάθε βράδυ χιλιάδες συγκεντρώνονταν σε οδοφράγματα της αστυνομίας που κατασκευάστηκαν για την προστασία του κτιρίου της ανατολικής αστυνομίας. Αυτές οι ενέργειες ήρθαν με την μορφή ειδήσεων ότι η Μινεάπολη είχε κάψει ένα από τα αστυνομικά της τμήματα. Συγκλονισμένοι, υπερτροφοδοτημένοι και εξαντλημένοι, η αστυνομία χρησιμοποίησε επιθετικές τακτικές, συχνά επιτιθέμενη στο πλήθος για να απωθήσει πίσω τα πλήθη των διαδηλωτών. Μια νεαρή γυναίκα νοσηλεύτηκε, η καρδιά της σταμάτησε αφού χτύπησε το στήθος με μια εκρηκτική χειροβομβίδα. Τα δακρυγόνα έπνιξαν τον αέρα μέχρι το το πρωί. Αυτό συνέχισε νύχτες μετά τις νύχτες.
Ορμή και δύναμη
Σε μεγάλο βαθμό επικρίθηκε για την επιθετική προσέγγιση που υιοθέτησε η αστυνομία, στην οποία διαδηλωτές παιδιά και άλλοι διαδηλωτές ξυλοκοπήθηκαν, η δήμαρχος ήταν υπό έντονο έλεγχο και φαίνεται ότι έχασε τον έλεγχο της κατάστασης. Την Παρασκευή, 5 Ιουνίου η Δήμαρχος Durkan υποσχέθηκε μορατόριουμ 30 ημερών για τη χρήση δακρυγόνων. Αλλά την επόμενη νύχτα, η αστυνομία απωθούσε με τον ίδιο τρόπο και πάλι ανθρώπους που διαμαρτύρονταν στους δρόμους. Τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου ανακοίνωσαν εκκλήσεις για παραίτηση της δημάρχου , και άρχισε να συντάσσει επίσημες δηλώσεις. Την Κυριακή, οι διαδηλωτές συνέχισαν να κερδίζουν δύναμη, καθώς η κατάσταση έφυγε περαιτέρω από τον έλεγχο της δημάρχου. Εκείνο το βράδυ, ένας νεαρός άνδρας, και συγγενής αστυνομικού του Σιάτλ, οδήγησε το αυτοκίνητό του ενάντια στη διαμαρτυρία, πυροβόλησε έναν άνδρα στο χέρι, πριν παραδοθεί στις αστυνομικές γραμμές. Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος Τραμπ επανέφερε το Δικαίωμα στην αστυνομία να πυροβολήσει «λεηλάτες» στους δρόμους.
Τότε έσκασε η βόμβα. Σε μια αιφνιδιαστική ανακοίνωση για τη Δευτέρα, 8, Ιουνίου , ο Διευθύνων Carmen Best είπε ότι η αστυνομία θα εγκαταλείψει το κρήριο στο κέντρο των διαμαρτυριών Capital Hill. Στο Twitter φορτηγά αφαιρούσαν τον εξοπλισμό από το τμήμα. Η απόσυρση ήταν μια τεράστια νίκη για το κίνημα, και πιθανότατα έσωσε τη θέση της Durkan ως δήμαρχου, για μια στιγμή.
Εκείνη τη νύχτα οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν ξανά στο σταθμό, αυτή τη φορά έρχονται μέχρι τα τείχη του κτηρίου. Αβέβαιοι τι να κάνουν και φοβούμενοι για παγίδα, οι διαδηλωτές BLM δεν κατέλαβαν το σταθμό. Οι φήμες ότι ένοπλες συμμορίες των Proud Boys ήταν έτοιμες να επιτεθούν σε διαδηλωτές, πιθανώς κυκλοφόρησαν από την αστυνομία, οδήγησαν σε ανθρώπους που επιδιώκουν να προστατεύσουν την περιοχή γύρω από τον ανατολικό περίβολο. Αργά το βράδυ στις 8 Ιουνίου, διαδηλωτές κήρυξαν την περιοχή σε αυτόνομη ζώνη χωρίς αστυνομία. Μέχρι την επόμενη μέρα, εκατοντάδες έσπευσαν στο χώρο για να δημιουργήσουν μια υποδομή κατάληψης που επέτρεψε στους κατοίκους και τους διαδηλωτές να μείνουν και να κρατήσουν τη βία της αστυνομίας μακριά.
Αμέσως μεταμορφώθηκε ο χαρακτήρας της γειτονιάς. Από έναν χώρο γεμάτο με νυχτερινές συγκρούσεις με αστυνομική βία, η Αυτόνομη Ζώνη του Κάπιτολ Χιλ (CHAZ) όπως είχε αρχικά ονομαστεί, έδειξε μια άνθηση τέχνης, αμοιβαίας βοήθειας, μουσικής, άμεσης δημοκρατίας και αυτάρκειας. Χωρίς τη βία της αστυνομίας, οι άνθρωποι οργάνωσαν τη ζωή τους και τη γειτονιά τους με τρόπους που ταίριαζαν τα ενδιαφέροντα και τις προτεραιότητές τους. Όλα αυτά ήταν ανθρώπινα, με επίκεντρο την υπεράσπιση και την τιμή της Μαύρης ζωής. πολλά ήταν αρκετά όμορφα .
Η ανατροπή του ανατολικού τμήματος ήταν μια τεράστια νίκη. Όχι μόνο επειδή απέδειξε ότι οι άνθρωποι είχαν τη δύναμη στους δρόμους να εκδιώξουν την δήμαρχο και να αντιστρέψουν την αστυνομική βία, αλλά επειδή άνοιξε τον ορίζοντα για το είδος γειτονιάς, πόλης και κοινωνίας που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε και να ζήσουμε.
Χωρίς κατεύθυνση
Η νίκη του CHAZ σύντομα ανατράπηκε από την έλλειψη πολιτικής ωριμότητας του κινήματος για την εκμετάλλευση της νίκης. Αυτό δεν αφορά την ενότητα, αλλά την ωριμότητα: την ικανότητα πλοήγησης στην πολιτική διαφορά και την προώθηση κοινών συμφερόντων για συλλογική απελευθέρωση. Πράγματι, μόλις έγινε σαφές, δεν υπήρχε η ικανότητα να συζητηθούν οι πιεστικοί στρατηγικοί και υλικοτεχνικοί προβληματισμοί στο χώρο.
Αντ ‘αυτού, οι άνθρωποι μόλις άρχισαν να υλοποιουν – εκατοντάδες και χιλιάδες άτομα εργάζονται σε εκατοντάδες ατομικά και συλλογικά έργα. Αυτό περιελάμβανε έναν κοινοτικό κήπο για μαύρες και αυτόχθονες ζωές, νυχτερινές συναυλίες και πολιτικές συγκεντρώσεις, προβολές ντοκιμαντέρ, μια πραγματική αναγέννηση της τέχνης του δρόμου, ένα «αποικιακό» καφέ και πολλά άλλα. Για το κίνημα, πραγματοποιήθηκαν νυχτερινές πορείες προς άλλους αστυνομικούς χώρους και οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν την αυτόνομη ζώνη για συναντήσεις, πολιτικές συνομιλίες, λαϊκή εκπαίδευση και εργασίες κατάργησης.
Ακόμα και στις πρώτες μέρες της ζώνης, ωστόσο, υπήρχαν εμφανή προβλήματα. Το μεγαλύτερο ήταν ότι δεν υπήρχε χώρος για τη λήψη συλλογικών αποφάσεων για τη διαμόρφωση συμφωνημένων προτεραιοτήτων. Μια γενική συνέλευση εμφανίστηκε, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να γίνουν τα πράγματα. Έγινε περισσότερο από μια ομιλία, με τους ανθρώπους να εκφράζουν παθιασμένες μαρτυρίες εναντίον της αστυνομίας, αλλά δεν ήταν σε θέση να εγείρουν πολιτικά ή στρατηγικά ζητήματα μεταξύ τους. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι λίγοι είχαν εμπειρία να διευκολύνουν τις μεγάλες συναντήσεις, να διαμορφώσουν ατζέντες, να θέσουν σύντομα χρονικά όρια για συζήτηση και να έχουν την πειθαρχία να σιωπήσουν ή να απομακρύνουν όσους ήταν εκτός θέματος και αποδιοργανωτικοί. Αυτό επιδεινώθηκε από τους προβοκάτορες της αστυνομίας που ενήργησαν για εκτροπή, απόσπαση της προσοχής και δυσκολότερη συζήτηση.
Επιπλέον, υπήρχαν σημαντικές πολιτικές διαφορές που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Η αλλαγή του ονόματος από CHAZ σε CHOP – Capitol Hill Organized Protest – αντικατοπτρίζει αυτό. Πολύ νωρίς, υπήρξαν φωνές ότι η αυτόνομη ζώνη ήταν μια απόσπαση της προσοχής, ότι απομάκρυνε από το κίνημα για τη Μαύρη ζωή, ότι το επίκεντρο έγινε χώρος, αντί να σταματήσει η αστυνομική βία και ότι κυριαρχούσαν από λευκούς ακτιβιστές. Υπάρχουν αξίες σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Ακόμα άλλες φωνές, πολλές από αυτές Μαύρες, αμφισβήτησαν την εστίαση στην «αυτονομία», υποστηρίζοντας ότι ως Αφροαμερικανοί δεν επιδίωξαν την αυτονομία από τους θεσμούς της χώρας, αλλά την ολοκλήρωση, τον σεβασμό και μια αξιοπρεπή ύπαρξη μέσα σε αυτούς..
Υπήρχαν διαφορές μεταξύ των μαύρων φωνών, και για την πολιτική των λευκών συμμάχων αυτό έθεσε ένα παράλογο – ποιες φωνές πρέπει να δώσουν προτεραιότητα; Μερικοί Οι διοργανωτές Black και POC μιλούσαν με την αστυνομία, έκαναν προτάσεις για να οδηγήσουν πορείες μακριά από τη ζώνη, ή να κάνουν άλλες συγκρούσεις με τους μπάτσους, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στην κυκλοφορία του δρόμου ή με άλλους τρόπους περιορισμού και προστασίας της αυτόνομης ζώνης. Ενώ άλλες μαύρες φωνές ήταν πιο μαχητικές, υπερασπίστηκαν την έννοια μιας αυτόνομης ζώνης και αμφισβήτησαν τους πιο συντηρητικούς μαύρους διοργανωτές. Άλλοι απογοητεύτηκαν από ολόκληρη τη συζήτηση για το όνομα και έψαχναν για έναν σαφέστερο στρατηγικό προσανατολισμό για το τι να κάνουν με τον περίβολο, την αυτόνομη ζώνη και τι θα μπορούσε να κερδηθεί απο την αστυνομία. Μέρος αυτής της σύγχυσης ήταν επίσης επειδή το μεγαλύτερο μέρος της καθιερωμένης ριζοσπαστικής Μαύρης ηγεσίας οργανωνόταν αλλού, βάζοντας τις προσπάθειές τους σε άλλες κινητοποιήσεις στην πόλη.
Τότε οι άνθρωποι άρχισαν να πυροβολούν . Στις 19 Ιουνίου ένας άντρας πέθανε μετά από μάχη στο CHOP. Το επόμενο βράδυ υπήρχε άλλο περιστατικό. Και λίγες μέρες αργότερα, ακόμα ένα. Αρκετοί άνθρωποι στάλθηκαν στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση. Ενώ ένα θύμα είπε ότι οι επιτιθέμενοί του ήταν λευκοί υπερασπιστές που παραμονεύουν κοντά στην περιοχή, οι περισσότεροι πυροβολισμοί προήλθαν από εσωτερικές προσωπικές συγκρούσεις που έγιναν βίαιες.
Τις τελευταίες ημέρες, η Δήμαρχος Durkan και ο Chief Best έκαναν τους σκληρούς για να επωφεληθούν από την κατάσταση, ζητώντας από τους καταληψίες να φύγουν εθελοντικά, να συντάξουν συντηρητική μαύρη ηγεσία για υποστήριξη και να περιμένουν τους ανθρώπους να διασκορπιστούν αρκετά για να πάρουν πίσω τον περίβολο. Αυτές είναι τεταμένες και ενοχλητικές στιγμές. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι στη ζώνη δεν μπορούν να συμφωνήσουν για τη στρατηγική σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή. Μερικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να φύγουν, άλλοι, οτι πρέπει να κρατήσουν το χώρο με κάθε κόστος.
How to Castrate a Bull
Το γεγονός ότι η αστυνομία εκφράζει την αίσθηση «ευνουχισμένη» με τη νίκη των κινήσεων για τη Μαύρη ζωή, υπογραμμίζει τη σύνθεση του ρατσισμού, της πατριαρχίας, της βίας και της κρατικής εξουσίας. Η αστυνομία, ο πρόεδρος και η Άκρα Δεξιά μισούν την απώλεια του τμήματος και τη δημιουργία του οργανωμένου χώρου διαμαρτυρίας επειδή είναι μια σημαντική ήττα της εξουσίας τους, των αξιών τους, του τρόπου ζωής τους. Σύμφωνα με έναν αστυνομικό του Σιάτλ, έχουν χάσει τον έλεγχο της χώρας τους.
Η ήττα τους είναι η νίκη μας.
Η εμφάνιση της αυτόνομης ζώνης δείχνει ότι τα όρια του τι μπορούν να επιτύχουν οι μαζικές κινήσεις διαμορφώνονται μόνο από τα όρια της δύναμης μας στους δρόμους και τα όρια της φαντασίας μας για το τι είναι δυνατό. Οι συλλογικές και ανθρώπινες αξίες που εκφράζονται στη ζώνη είναι αιτία γιορτής, πηγή ομορφιάς. Η μαύρη ζωή μπορεί να τιμηθεί όταν οι θεσμοί της λευκής υπεροχής, όπως η αστυνομία, δεν μεταρρυθμίζονται, αλλά καταργούνται. Στην απουσία τους μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο όπου οι Μαύρες φωνές τιμούνται, όπου η Μαύρη ζωή έχει πραγματικά σημασία.
Όμως η κληρονομιά της οργανωμένης ζώνης διαμαρτυρίας είναι πιο περίπλοκη από μια απλή και απλή γιορτή. Η εμφάνιση βίας στο χώρο είναι δώρο προς τα δεξιά. Μπορούν να υποστηρίξουν ότι η αστυνόμευση είναι απαραίτητη και ότι πρέπει να ελεγχθούν οι υπερβολές των κινημάτων.
Για εμάς, οι αποτυχίες καταδεικνύουν ότι η βασική διευκόλυνση της συνάντησης, η έλλειψη ικανότητας να ασχοληθείτε με την πολυπλοκότητα, και να επιτρέψετε τη διαφορά κατά την εργασία σε έργα κοινού ενδιαφέροντος είναι πολύ σοβαρές ελλείψεις που απαιτούν γρήγορη επίλυση. Επιπλέον, αποκαλύπτει ότι η πολιτική είναι σημαντική. Οι ιδέες και τα οράματα που έχουμε στο μυαλό μας είναι που μας επιτρέπουν να θέσουμε μελλοντικούς ορίζοντες ελευθερίας.
Ευτυχώς, υπάρχει πολύ περισσότερη κίνηση μπροστά μας, και ό, τι κι αν συμβεί στην αυτόνομη ζώνη, το κίνημα για τη Μαύρη ζωή μπορεί να προχωρήσει προς τα εμπρός σε πολλές κατευθύνσεις. Το έχουμε ήδη δει εδώ στο Σιάτλ. Την περασμένη εβδομάδα η αστυνομική ένωση εκδιώχθηκε από το συμβούλιο εργασίας. Η ένοπλη αστυνομία απαγορεύτηκε από τα σχολεία. Οι προϋπολογισμοί της αστυνομίας θα μειωθούν και θα απαγορευθεί η χρήση μιας σειράς όπλων. Πρέπει να δράσουμε για να δημιουργήσουμε τόπους χωρίς αστυνομική βία στα άλλα θεσμικά όργανα και ζώνες της πόλης. Μπορούμε να οικοδομήσουμε από την μια αυτόνομη ζώνη, πολλές περισσότερες. Ακόμα κι αν το CHOP πεθάνει, η αυτονομία συνεχίζει να αυξάνεται.
