Το τελευταίο δεκαήμερο που μας πέρασε (24/7-2/8) έλαβε χώρα για άλλη μια χρονιά στις Σκουριές Χαλκιδικής το έβδομο κατά σειρά Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας. Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο) έστησαν τις σκηνές τους στο δάσος, σε μικρή απόσταση από το τερατούργημα της “επένδυσης” της El Dorado Gold, και μέσα από κουβέντες, ζύμωση αλλά και διασκέδαση και γνωριμίες, βροντοφώναξαν την άρνησή τους στην λεηλασία της φύσης.
Η χθεσινή ημέρα ήταν η προτελευταία του δεκαήμερου και η θεωρητική του κορύφωση, καθώς έλαβε χώρα η εκδήλωση με θέμα “Αυτοδιαχείριση και πανδημική καταστολή” με την συμμετοχή του Σωματείου Εργαζομένων ΒΙΟΜΕ αλλά και της Λαϊκής Συνέλευση Σταγιατών.
Αμφότεροι οι συμμετέχοντες, αφού ανέλυσαν την κατάσταση των αγώνων τους σε ΒΙΟΜΕ και Σταγιάτες, μίλησαν για τις ομοιότητες των δυο περιπτώσεων και την αξιοποίηση από την Κυβέρνηση του καθεστώτος καραντίνας εν μέσω πανδημίας, ώστε να οξύνει την καταστολή. Επιπλέον αναλύθηκε η σημασία της σύνδεσης όλων των αγώνων μεταξύ τους: Από τις Σκουριές και τις Σταγιάτες, μέχρι την ΒΙΟΜΕ, τον αγώνα ενάντια στα Αιολικά στα Άγραφα, αλλά και ενάντια στην καύση Σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ στον Βόλο.
Στο καλλιτεχνικό κομμάτι, το πρόγραμμα του Σαββάτου προέβλεπε συναυλίες με τους Social Waste, Fuku, Δημήτρη Μυστακίδη-Φώτη Σιώτα Χρήστο Μαστέλλο και τους Γιώργο Μιχαήλ-Δημήτρη Βαβλιάρα. Δυστυχώς όμως, λόγο των σποραδικών μικροβροχών, αποφασίστηκε πως η μεγάλη σκηνή δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, κάτι που απέτρεψε τις δυο πρώτες μπάντες (Social Waste-Fuku) να παίξουν, αλλά αποφασίστηκε πολύ γρήγορα και με κοινή συναίνεση, να μεταφερθεί η συμμετοχή τους για νωρίς την επόμενη ημέρα (σήμερα Κυριακή 2/8). Ωστόσο, οι υπόλοιποι καλλιτέχνες ακολούθησαν το πρόγραμμα με μικρές τροποποιήσεις στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και διασκέδασαν τους συμμετέχοντες με τα τραγούδια τους.
Στα οργανωτικά του φεστιβάλ, λειτούργησαν συνεχόμενα, άψογα και με πλήρη στελέχωση υποδομές κουζίνας και μπαρ, πάγκοι με βιβλία και έντυπα και φυσικά περιφρούρηση. Επίσης συνεχής ήταν και η παρουσία γιατρού, ενώ οι οργανωτές φρόντιζαν καθ’ όλη την διάρκεια του δεκαημέρου για την καθαριότητα κι την υγιεινή του χώρου, από κοινού με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.
Το βράδυ του Σαββάτου έκλεισε με τους διοργανωτές να τονίζουν πως τίποτα δεν τέλειωσε στον αγώνα των Σκουριών και πως πιθανότατα τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας, αλλά αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που είναι αναγκαία η συνέχιση των κινητοποιήσεων και των δράσεων απέναντι στην λεηλασία της φύσης.
Το Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας είναι μια πραγματικά πολύ σημαντική διοργάνωση. Εκτός του ότι φέρνει κοντά ανθρώπους και ομάδες από όλη την Ελλάδα, που αγωνίζονται για έναν ή και περισσότερους κοινούς σκοπούς, εκτός του ότι μας υπενθυμίζει από πρώτο χέρι την ομορφιά και την μαγεία της φύσης, την οποία κράτος και κεφάλαιο δεν υπολογίζουν παρά μόνο ως εμπόρευμα και την λεηλατούν ασταμάτητα, έχει και μια άλλη, πιο πρακτική χρησιμότητα: Όπως μας τόνισαν και οι σύντροφοι από την Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγίας ενάντια στα Μεταλλεία, η εταιρία “τρέμει από τον φόβο της” για τα κέρδη και την επένδυσή της, κάθε φορά που μαζεύονται τόσοι πολλοί άνθρωποι στο Βουνό των Σκουριών για να στηρίξουν τον αγώνα. Γι’ αυτό τον λόγο και το Δεκαήμερο πρέπει να στηρίζεται κάθε χρόνο από τον κόσμο του αγώνα.
Σίγουρα όμως δεν πρέπει να μένουμε μόνο στις χαρές και τα πανηγύρια του καλοκαιριού, αλλά να αναδεικνύουμε το ζήτημα της λεηλασίας της φύσης συνεχώς και να μαχόμαστε ενάντια σε κάθε της εκδοχή. Από την εμπορευματοποίηση του νερού, την δηλητηρίαση του αέρα και της φύσης, μέχρι την καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας από φαραωνικά έργα “πράσινης ανάπτυξης”.
“Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, όταν τα ποτάμια θα έχουν μολυνθεί, όταν τα ψάρια της θάλασσας θα είναι νεκρά, τότε ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι το χρυσάφι δεν τρώγεται“
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ