Άλλη μια δολοφονία εργάτη στο Μετρό Θεσσαλονίκης καταγράφηκε χθες (Τετάρτη 9 Σεπτέμβρη 2020) στον υπό κατασκευή σταθμό Αγ. Σοφίας. Ο 54χρονος εργάτης εκτελούσε εργασίες στο επίπεδο -1 του σταθμού κι ενώ σύμφωνα με τους κανόνες έπρεπε να είναι σε σκαλωσιά και δεμένος με ιμάντα, ήταν πάνω σε ξύλινη σκάλα και χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας. Έπεσε από ύψος 4 μέτρων, το κράνος του έσπασε από την πτώση και βρήκε ακαριαίο θάνατο. Είναι ακόμη μια από τις εργοδοτικές δολοφονίες που ονομάζονται κατ’ ευφημισμό “εργατικά ατυχήματα” το τελευταίο διάστημα στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε τον θάνατο του εργάτη σαν “εργοδοτικό έγκλημα” ενώ το Συνδικάτο σε ανακοίνωσή του απαιτεί να ληφθούν εδώ και τώρα μέτρα προστασίας των εργαζομένων, να υπάρχει γιατρός, νοσηλευτής εργασίας και τεχνικός ασφαλείας σε κάθε εργοτάξιο, παρόντες σε όλη τηδιάρκεια της βάρδιας, να στελεχωθεί επαρκώς το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και να υπογραφεί Κλαδική Σύμβαση εργασίας που θα διασφαλίζει από το κατώτερο μεροκάματο μέχρι και τις συνθήκες εργασίας.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση με το πρόσχημα της πανδημίας στηρίζει με δημόσιο χρήμα και τις κατασκευαστικές εταιρίες (όπως τον Άκτωρ με 11εκ. €). Επίσης την ίδια στιγμή η καταστροφική κυβερνητική απόφαση σχετικά με τα αρχαία στον σταθμό Βενιζέλου καταστρέφει την πολιτιστική κληρονομιά και παρατείνει για άγνωστο χρονικό διάστημα τα έργα σε μια πόλη με ανύπαρκτη ή επικίνδυνη δημόσια συγκοινωνία. Υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες πως αυτή η απόφαση ήρθε σαν αντιστάθμισμα της αναβολής αύξησης των διοδίων στην Αττική Οδό για να τσεπώσει η κατασκευαστική τις αποζημιώσεις από την καθυστέρηση των έργων του Μετρό Θεσσαλονίκης. Ακόμη κι αυτά όμως δεν είναι αρκετά για τους εργολάβους και τους υπεργολάβους που εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο τους εργαζόμενους.
Σήμερα το πρωί η Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε παρέμβαση με πανό στο σημείο του εργατικού ατυχήματος ενώ εξέδωσε το παρακάτω κείμενο:
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ
Στο σπίτι πιθανώς κάποια παιδιά θα τους περίμεναν για να παίξουν, για να πάνε μια βόλτα, για να διαβάσουν ένα βιβλίο. Στο κομοδίνο θα υπήρχαν κάποιοι ανεξόφλητοι λογαριασμοί ΔΕΗ, πιθανώς κάποιο κατασχετήριο, ένα χαρτί με τα σημειωμένα τηλέφωνα κάποιας εισπρακτικής για να μην σηκώσει πάλι κάποιος το ακουστικό. Ίσως στον τοίχο του ενός να υπήρχε μία μεγάλη φωτογραφία των δικών του που άφησε πίσω ή μια αφίσα με τον τόπο του που εγκατέλειψε για να μπορέσει να επιβιώσει, αυτός και οι δικοί του. Μια τηλεόραση αναμμένη που θα μιλούσε για την ανάπτυξη που έρχεται, για τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, για την πλάτη που πρέπει να βάλουμε σε αυτές τις δύσκολες ώρες για το έθνος. Τον έναν μπορεί να τον λέγαν Μοχάμεντ και τον άλλο Μάρκο, όμως καμία σημασία δεν έχει το όνομά τους.
Ήταν απλά δύο μηχανές παραγωγής κέρδους, δύο εργάτες, που εχθές Τετάρτη 9 Σεπτέμβρη, ένας στη Ζάκυνθο κι ένας στη Θεσσαλονίκη, ο ένας σε ηλεκτρολογικές εργασίες και ο άλλος δουλεύοντας στο σταθμό του Μετρό της Αγ. Σοφίας, δολοφονήθηκαν εν ώρα δουλειάς, στο όνομα της εντατικοποιημένης εργασίας και των πλημμελών μέτρων προστασίας που προϋποθέτει η καπιταλιστική ανάπτυξη.
2 δικοί μας άνθρωποι εχθές δε γύρισαν σπίτια τους.
Πόσοι ακόμα ως τώρα; Πόσοι ακόμα από δω και πέρα;
Ας το πάρουμε χαμπάρι: Η εκδίκησή για τους νεκρούς μας, θα έρθει μόνο μέσα από την οργάνωση των ζωντανών.
Το αίμα των εργαζομένων, το αίμα των θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων, το αίμα μεταναστών στη Μόρια, των πνιγμένων στο Αιγαίο, των δολοφονημένων στις φυλακές και στα αστυνομικά τμήματα, βάφει τις σημαίες που θα σηκώσουμε το ερχόμενο Σάββατο στην συγκέντρωση της Καμάρας, βάφει τις σημαίες που θα σηκώνουμε μέχρι να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Όλοι και όλες στη συγκέντρωση του Σαββάτου, ενάντια στα νέα μέτρα καταστολής και φτωχοποίησης της τάξης μας, 18.00 Καμάρα
Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)