Για τα «δημοκρατικά» διδάγματα του βιβλίου Ιστορίας της Γ’ Λυκείου | Η περίπτωση της έλευσης της δικτατορίας Μεταξά, του Νίκου Πελεκούδα
Από τις Μελέτες Χειραφέτησης / Ελλάδα 1830 – 1918
«Στις 27 Απριλίου 1936, επειδή τα μεγάλα κόμματα αδυνατούσαν να συνεννοηθούν για το σχηματισμό κυβέρνησης, καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν ήθελε να υποστηρίξει κυβέρνηση Φιλελεύθερων, έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Ι. Μεταξά, ο οποίος είχε πάρει μόλις το 4% των ψήφων στις εκλογές».
Είναι απόσπασμα από το βιβλίο Ιστορίας της Γ Λυκείου, στην κατεύθυνση των Ανθρωπιστικών Σπουδών.
Πρόκειται για ένα πραγματικά αηδιαστικό απόσπασμα το οποίο σε απλά ελληνικά λέει στο μαθητή και τη μαθήτρια της Γ’ Λυκείου πως από τη στιγμή που το ΚΚΕ δεν έδινε ψήφο εμπιστοσύνης ή δεν αποφάσιζε να συγκυβερνήσει με τους Φιλελεύθερους, οι τελευταίοι υποχρεώθηκαν (!) να συμφωνήσουν με το Λαϊκό Κόμμα να αναθέσουν το σχηματισμό κυβέρνησης στο Μεταξά!
Θεωρείται δηλαδή πολύ λογικό για τους συγγραφείς του βιβλίου να μην συμφωνούν σε καμία περίπτωση Βενιζελικοί με Αντιβενιζελικούς να κάνουν κυβέρνηση μαζί και εξαιρετικά παράλογο να μη θέλει το ΚΚΕ να κάνει κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους των Ιδιώνυμων και της αντικομουνιστικής ρητορικής!
Όλοι λοιπόν συνυπεύθυνοι με τον ίδιο τρόπο και την ίδια βαρύτητα για τη δικτατορία Μεταξά!
Δεν είναι το βασικό θέμα του κειμένου μας η εκτίμηση και η κριτική του ΚΚΕ. Αυτό που μας απασχολεί είναι πως η ύλη ασχολούμενη με το ζήτημα της δικτατορίας Μεταξά παρακάμπτει αν δεν εξαερώνει, το ρόλο που έχουν παίξει κρίσιμα γεγονότα μέσα στον ελληνικό μεσοπόλεμο.
Το γεγονός πως από το 1922 έως το 1936 έχουν υπάρξει 7(!) προσπάθειες πραξικοπημάτων με τους στρατιωτικούς πρωταγωνιστές, με υποκίνηση και Βενιζελικών και Αντιβενιζελικών. Οι ίδιοι δηλαδή «διαπαιδαγώγησαν» μια χαρά το λαό στις «έκτακτες» και αντιδημοκρατικές «λύσεις» των πολιτικών και πολιτειακών ζητημάτων.
Ήδη από το 1929 ο Βενιζέλος έχει ψηφίσει το γνωστό Ιδιώνυμο, δηλαδή το νόμο “Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών”, που θα στραφεί λυσσασμένα ενάντια στο εργατικό κίνημα και τους κομμουνιστές.
Ότι όλο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης με ανακούφιση σχεδόν θα δεχτεί το πραξικόπημα Μεταξά, μετά την απεργία του Μάη και τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη, όπου η αστική εξουσία θα δοκιμαστεί σοβαρά.
Ανεξάρτητα από τις όποιες προηγούμενες χρονικά ευθύνες του ΚΚΕ, το πραξικόπημα Μεταξά θα έρθει ως απάντηση στο θέριεμα του εργατικού κινήματος και στην ισχυροποίηση του ίδιου του ΚΚΕ.
Η Ιστορία της Γ΄ Λυκείου με τον τρόπο της λέει στους μαθητές πως «όλοι ίδιοι ήταν». Και αυτό δεν αφορά τους συγκεκριμένους κομματικούς σχηματισμούς στενά. Εξομοιώνει υποτιθέμενες ακραίες συμπεριφορές και πλασάρει ως λογική επιλογή την οποιαδήποτε κυβερνητική σούπα ενάντια στον «ακραίο» εχθρό.
Η οργανωμένη παρέμβαση στο περιεχόμενο και τη φιλοσοφία που έχουν γραφτεί τα βιβλία της Ιστορίας, μπορεί να αποτελέσει ένα αυτοτελές καθήκον στα πλαίσια της απάντησης στις φιέστες που οργανώνει η αστική εξουσία στην Ελλάδα με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.
