Οι διαδηλωτές του Black Lives Matter αντιμετωπίζουν κατηγορίες για κακούργημα ένα χρόνο μετά τις εξεγέρσεις
Αυτό το άρθρο υποστηρίζει ότι το ίδιο καταπιεστικό σύστημα που προκάλεσε την εξέγερση το 2020 εξακολουθεί να λειτουργεί σκληρά.
Αυτό το κομμάτι δημοσιεύτηκε σε συντονισμό με τον Zealous , έναν οργανισμό που εργάζεται για να ενισχύσει την προοπτική των δημοσίων υπερασπιστών.
Ποια είναι η τιμή του σαπουνιού πιάτων; Για τον Lanell, έναν 46χρονο Σικάγο, το τίμημα θα μπορούσε να είναι τρία έως επτά χρόνια φυλάκιση και μια εντελώς συντετριμμένη ζωή και μέλλον. Οι εισαγγελείς λένε ότι πήρε σαπούνι για τα πιάτα από ένα ψιλικατζίδικο στο Σικάγο χωρίς να πληρώσει κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από τον λευκό αστυνομικό της Μινεάπολης, Ντέρεκ Σόβιν. Για αυτό και τίποτα περισσότερο, ο Lanell κατηγορήθηκε για “διάρρηξη” και “λεηλασία”.
Τους τελευταίους 14 μήνες, ο Lanell αναγκάστηκε να επιλέξει μεταξύ του 24ωρου εγκλεισμού σε ένα καταφύγιο, ενώ φορούσε ηλεκτρονικό κολάρο με εντολή του δικαστηρίου και του απαγορεύτηκε να φύγει απο εκεί, ή να σταλεί στη φυλακή στα κλουβιά του Τμήματος Σωφρονιστικών Υπηρεσιών της Κομητείας Κουκ μέχρι η υπόθεσή του πάει σε δίκη. Ο Lanell είναι ένας από τους χιλιάδες που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των εκκλήσεων του καλοκαιριού του 2020 για τον τερματισμό της αστυνομικής βίας και καταπίεσης. στο Σικάγο, είναι ένα από τα περισσότερα από 160 άτομα που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κακουργηματικές κατηγορίες και, συλλογικά, εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης.
Κατά τη διάρκεια των δικαστικών ακροάσεων, αυτοί οι άνθρωποι – άνθρωποι για τους οποίους παλεύουμε τώρα εγώ και άλλοι δημόσιοι υπερασπιστές στο Σικάγο και τα προάστια του – οι εισαγγελείς και οι δικαστές μειώνονται με λέξεις όπως «λεηλάτης», «ταραχοποιός», «ο όχλος» και «εγκληματίας». φυλετικά κωδικοποιημένους όρους που οι πολιτικοί χρησιμοποιούν εδώ και πολύ καιρό για να αναφέρονται ρητά σε μαύρους και καστανούς ανθρώπους.
Έξω από το δικαστήριο, εμφανίζεται τότε ένα γνωστό μοτίβο: Αστυνομία και εισαγγελείς μοιράζονται την εκδοχή τους για τα γεγονότα με τα μέσα ενημέρωσης. Στη συνέχεια, τα μέσα ενημέρωσης, συχνά προ-προγραμματισμένα για γρήγορα κλικ και εντυπωσιασμούς, τυπώνουν ασπρόμαυρες ιστορίες χωρίς πλαίσιο, μερικές φορές χρησιμοποιώντας την ίδια ρατσιστική, αντιανθρώπινη γλώσσα που απονομιμοποιεί τους διαδηλωτές και αποσπά σκόπιμα την προσοχή από το μήνυμά τους. Το κοινό τότε εξισώνει τη διαμαρτυρία με τη βία και τις εκκλήσεις για φυλετική δικαιοσύνη με την «εγκληματικότητα».
Όσοι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα, που για μια στιγμή υποσχέθηκαν αλληλεγγύη και δράση, αισθάνονται και πάλι ελεύθεροι να επαναλάβουν τις ίδιες πολιτικές και πρακτικές που οδηγούν στη δολοφονία και τον εγκλωβισμό των μελών των μαύρων και καφέ κοινοτήτων. Η δίωξη του Lanell και τόσων άλλων είναι εξωφρενική. Ίσως είναι επίσης η πιο ξεκάθαρη απεικόνιση της τομής των μέσων ενημέρωσης, του φόβου και της πολιτικής.
Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο αφότου οι κραυγές «Black Lives Matter» ακούγονταν στους δρόμους μας, το ίδιο καταπιεστικό ποινικό νομικό σύστημα χρησιμοποιείται τώρα για να φιμώσει τη διαφωνία και να δικαιολογήσει τη διαιώνιση του καθεστώτος φυλετικής αδικίας. Όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό μια αποτυχία των μέσων ενημέρωσης και όχι απλώς μια αποτυχία να αφηγηθούν την «πλήρη ιστορία», αλλά να πούν την αλήθεια. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω.
Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ προκάλεσε μια έκρηξη υποστήριξης για την κοινωνική δικαιοσύνη από όλο το πολιτικό φάσμα και την εταιρική Αμερική: Το κοινό άκουσε, μεταξύ άλλων, τον Τζεφ Μπέζος , τη Nike , τον γερουσιαστή της Γιούτα Μιτ Ρόμνεϊ , τον κυβερνήτη του Ιλινόις JB Pritzker . Εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους διαδηλωτές και δεσμεύτηκαν να αναλάβουν δράση μέσω πολιτικής, φιλανθρωπίας και προσωπικού προβληματισμού.
Οι περισσότερες δηλώσεις και δεσμεύσεις αυτού του είδους έχουν αποδειχθεί απλές κοινοτοπίες. Οι ίδιοι πολιτικοί που υποσχέθηκαν αλλαγή είτε υπονομεύουν την πρόοδο είτε επενδύουν ακόμη περισσότερο στους αστυνομικούς προϋπολογισμούς. Η δήμαρχος του Σικάγο Λόρι Λάιτφουτ, η οποία είπε στην πόλη της «Πρέπει να είμαστε τολμηροί» στον απόηχο του θανάτου του Φλόιντ, είπε πρόσφατα στους κατοίκους του Σικάγο ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία» ότι ο προϋπολογισμός της αστυνομίας του Σικάγο θα αυξηθεί σύντομα. Πιστή σε αυτή την υπόσχεση, πρόσφατα αποκάλυψε σχέδια για αύξηση της χρηματοδότησης της αστυνομίας από 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε 1,9 δισεκατομμύρια δολάρια το επόμενο οικονομικό έτος. Το 2020, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μπιλ ντε Μπλάζιο υποσχέθηκε να περικόψει 1 δισεκατομμύριο δολάρια από την αστυνομία της πόλης, αλλά ως επί το πλείστον μετέφερε χρήματα και ένα χρόνο αργότερα αύξησετον προϋπολογισμό της Νέας Υόρκης κατά 200 εκατομμύρια δολάρια. Αφού μίλησε ανοιχτά υπέρ του κινήματος Black Lives Matter το 2020, ο γερουσιαστής του Νιου Τζέρσεϊ Cory Booker ισχυρίστηκε ότι κανένας λογικός Δημοκρατικός της Γερουσίας δεν θα ήθελε να «αποχρηματοδοτήσει την αστυνομία».
Έπειτα, υπάρχουν οι εταιρείες που έκαναν δηλώσεις για την υποστήριξη του Black Lives για μια επιτελική ενίσχυση των δημοσίων σχέσεων το 2020, ορισμένες από αυτές τις εταιρείες επωφελήθηκαν από την οικειοποίηση της κουλτούρας των Μαύρων, ενώ αποκλείουν μαύρους δημιουργούς και καλλιτέχνες. Άνθρωποι όπως ο Lanell αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε επίπεδο κακουργήματος για λεηλασίες και διαρρήξεις που προκύπτουν από τις εξεγέρσεις, αλλά αυτοί οι λιανοπωλητές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων συνεχίζουν να ανακτούν τις απώλειές τους μέσω της ασφάλισης ενώ υποστηρίζουν τις διώξεις των διαδηλωτών. Οι βιτρίνες τους ξαναχτίζονται, τα πολυτελή είδη αντικαθίστανται και η ανισότητα συνεχίζεται. Business ως συνήθως.
Χωρίς πραγματική δέσμευση και αφοσιωμένη δράση, οι κενές εκφράσεις υποστήριξης κάνουν πολύ περισσότερο κακό παρά καλό. Ενθαρρύνουν το κοινό να πιστέψει ότι αυτοί που έχουν την εξουσία θα κάνουν κάτι για να αλλάξουν συστήματα που επιτρέπει στην αστυνομία να διαπράττει φόνο και ότι όταν οι ενέργειές τους φαίνονται ασυμβίβαστες με αυτή τη δέσμευση, λειτουργούν καλή τη πίστη — καθοδηγούμενοι από μια εγκάρδια επιθυμία για δημόσια υγεία και ασφάλεια. Το ευρύ κοινό προχωρά επίσης μέχρι η αστυνομία να σκοτώσει κάποιον άλλο και τα μέσα ενημέρωσης αποφασίσουν να καλύψουν την ιστορία. Μόνο το 2021, μέχρι στιγμής, η αστυνομία έχει σκοτώσει 885 ανθρώπους.
Ο φόβος σε εταιρείες πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για υλικές ζημιές είναι ένας αντιπερισπασμός που αποτρέπει τους ανθρώπους από το να πιέζουν τη μακρά ιστορία διαχωρισμού, ρατσισμού και αποεπένδυσης στις ΗΠΑ , όπως και οι συλλήψεις και οι διώξεις διαδηλωτών που εξέφρασαν κατανοητή απογοήτευση και οργή για τη βάναυση καταπίεση. Η δαπάνη υπερβολικού ποσού σε πόρους για τη δίωξη κακουργημάτων και τον χρόνο φυλάκισης για άτομα που συμμετείχαν σε ένα μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας είναι η συνέχεια της κοινωνικής απάντησης στη διαμαρτυρία: Κτυπήστε τους , φιμώστε τους, δυσφημήστε και εγκλωβίστε τους, όλα με την ελπίδα αποτροπής ώστε αυτοί και άλλοι να μιλήσουν στο μέλλον .
Τόσοι πολλοί από τους ανθρώπους που έχουν ποινικοποιηθεί και εκπροσωπούνται τώρα από δημόσιους υπερασπιστές όπως εγώ δεν έσπασαν κανένα παράθυρο ή πόρτα, δεν έβαλαν φωτιές, δεν έκαναν απειλές ή έβλαψαν κανέναν. Αυτά ήταν «εγκλήματα» ανάγκης , φτώχειας και ευκαιριών. Η δίωξη δεν κάνει τίποτα για να αντιμετωπίσει τη δικαιολογημένη οργή για τις ανομίες, τον ρατσισμό και τον διαχωρισμό στο Σικάγο και αλλού που προκάλεσαν τις εξεγέρσεις.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν σας το λένε αυτό. Τα συστημικά ζητήματα δεν δημιουργούν ιστορίες «με δυνατότητα κλικ». Το ιστορικό πλαίσιο δεν δημιουργεί «πιασάρικους» τίτλους. Τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν γιατί συμβαίνει η «λεηλασία» ή ότι ήταν μια τακτική των διαδηλωτών στην Αμερική εδώ και αιώνες . Το κοινό σπάνια ακούει για τη γεμάτη ιστορία της ιδιοκτησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία έχει τις ρίζες της στη λευκή υπεροχή, την αποικιοκρατία των εποίκων και τη δουλεία.
Δεν ακούμε πώς το αστυνομικό τμήμα που εξαργύρωσε πέρυσι έναν τεράστιο λογαριασμό υπερωριών 367 εκατομμυρίων δολαρίων έχει επίσης αμαυρωθεί από δεκαετίες ανάρμοστης συμπεριφοράς και βασανιστηρίων , που κόστισε στους κατοίκους του Σικάγο πάνω από μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε διακανονισμούς ανάρμοστης συμπεριφοράς την τελευταία δεκαετία. Τα μέσα ενημέρωσης δεν σας λένε γιατί η ιστορία αφορά πολύ περισσότερα από το σαπούνι για τα πιάτα ή την τηλεόραση ή το μπουκάλι του ποτού. Είναι η έλλειψη πρόσβασης σε τροφή, στέγαση, εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη που προκαλεί την ανάγκη να απαλοτριώσεις, να διαμαρτυρηθείς ή να κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα.
Όταν μιλώ με τους ανθρώπους που εκπροσωπώ, βλέπω τα αποτελέσματα δεκαετιών αυτού που η μελετήτρια και υπεύθυνη για την κατάργηση των φυλακών Ruth Wilson Gilmore αποκαλεί « οργανωμένη εγκατάλειψη ». Κατά κάποιο τρόπο, η συζήτηση για το πώς αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία λαμβάνουν σκόπιμες αποφάσεις που στερούν από πολλούς ανθρώπους τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες δεν είναι σχετικό σε συζητήσεις για «έγκλημα». Ωστόσο, αν κάποιος από τους ανθρώπους που εκπροσωπώ είχε γεννηθεί σε διαφορετικό ταχυδρομικό κώδικα ή εισοδηματική κατηγορία του Σικάγο, η ζωή του θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει εντελώς διαφορετικές τροχιές.
Εάν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία και αυτοί που αφηγούνται τις ιστορίες που ακούει το κοινό δεν είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν γιατί οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, τις υλικές συνθήκες που προκάλεσαν τη συλλογική θλίψη και την οργή τους και τις δομές που δημιουργούν και διατηρούν αυτές τις συνθήκες, πώς αναμένετε να αντιμετωπίσετε τα υποκείμενα ζητήματα και τις δομές που προκάλεσαν αυτό;
Η επιστροφή στη δουλειά ως συνήθως έχει γίνει τυπική σε αυτή τη χώρα, και είναι αποκαρδιωτική και παράλογη. Πάνω από ένας χρόνος έχει περάσει από την υπόσχεση για πρόοδο, αλλά οι πολιτικοί ηγέτες συνεχίζουν να απαντούν με τρόπους που απλώς επιδεινώνουν τα βασικά προβλήματα. Περισσότερες διώξεις, περισσότερη αστυνομική χρηματοδότηση και κατά τη διάρκεια των ίδιων των διαδηλώσεων, περαιτέρω διαχωρισμός των κατόχων και των μη μέσω υποχρεωτικών απαγορεύσεων κυκλοφορίας , διακοπής της δημόσιας συγκοινωνίας και ανύψωσης γεφυρών για να αποτραπεί ο κόσμος να πάει στο κέντρο της πόλης.
Ως δημόσιος υπερασπιστής, σας διαβεβαιώνω: Η απάντηση δεν θα βρεθεί σε δικαστική αίθουσα ή φυλακή, χώρους που σιωπούν μέσα από κάγκελα, τοίχους και νομικούς όρους. Ακριβώς όπως οι δημοσιογράφοι συχνά αποτυγχάνουν να καλύψουν τις διαμαρτυρίες με λεπτομέρεια και πλαίσιο, και πολλοί πολιτικοί ηγέτες αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν με οποιαδήποτε δημιουργικότητα, το νομικό μας σύστημα δεν είναι εξοπλισμένο για να λύσει περίπλοκα ζητήματα που έχουν δημιουργηθεί εδώ και αιώνες.
Ήρθε η ώρα να ακούσουμε τους ανθρώπους που προσπάθησαν να μας πουν (και να μας δείξουν) για τη βία του συστήματος μαζικής ποινικοποίησης μας. Αντί να εντείνουμε την αστυνόμευση και τη δίωξη – και να παραβλέπουμε ένα ολόκληρο κίνημα – είναι καιρός οι ηγέτες, οι εταιρείες και οι δημοσιογράφοι να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν τις βαθύτερες αιτίες της ανισότητας που δημιουργούν συνθήκες όπου κάποιος αναγκάζεται να πάρει σαπούνι για τα πιάτα από ένα κατάστημα ή να σπάσει το παράθυρό του.
πηγή: https://www.teenvogue.com/story/black-lives-matter-protesters-felony-charges
