Πόλεμος των εικόνων στο Παρίσι
Υπάρχουν ψέματα, καταραμένα ψέματα και ο Ζεράλντ Ντάρμαν. Μέσα στο απόγευμα του Σαββάτου, 12 Δεκεμβρίου, ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας τουίταρε μια φιγούρα όσων συνελήφθησαν σε διαδήλωση στο Παρίσι εναντίον του νόμου για την καθολική ασφάλεια. Ογδόντα ένα άτομα είχαν τεθεί υπό κράτηση. Η αστυνομία, εξήγησε, είχε να αντιμετωπίσει “εξαιρετικά βίαια άτομα”. Μέχρι το τέλος της ημέρας εμφανίστηκε θριαμβευτικά ανακοινώνοντας ότι το σύνολο εκείνων που κρατούνται από την αστυνομία είχε φτάσει στους 142.
Αυτό που δεν έδωσε ήταν κάποια εικόνα για τον αριθμό των διαδηλωτών που χτυπήθηκαν, ρίχθηκαν στο έδαφος, επανειλημμένα ξυλοκοπήθηκαν ή, στην περίπτωση ορισμένων, ψεκάστηκαν απευθείας στο πρόσωπο με δακρυγόνα, ενώ βρισκόταν στο έδαφος
Τα 24ωρα ειδησεογραφικά κανάλια μας είχαν δώσει μεγάλες στιγμές ειρηνικών διαδηλωτών που κινούνταν προς την πλατεία Place de la Republique με σειρές αστυνομικών μπροστά, σειρές δίπλα τους στα πεζοδρόμια και περισσότερο πίσω, ακολουθούμενους από στήλες αστυνομικών οχημάτων. Υπήρχαν χιλιάδες – όχι πολλές, πολλές χιλιάδες – αλλά μια αξιοπρεπής διαμαρτυρία 5.000 τουλάχιστον, πολύ πιθανά ίσως και περισσότερων.
Σε όλη την υπόλοιπη Γαλλία πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που συγκάλεσε ο συνασπισμός συνδικαλιστικών οργανώσεων δημοσιογράφων, επαγγελματικοί φορείς των μέσων ενημέρωσης και ομάδες πολιτικών ελευθεριών. Μερικές δεν ήταν πολύ περισσότερο από συμβολικές συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης από μερικά άτομα, άλλες ήταν πολύ μεγαλύτερες. Επίσης και τα κίτρινα γελέκα στους κυκλικούς οδικούς κόμβους και αυτή τη φορά όπως πριν από δύο χρόνια. Όπως και με τα κίτρινα γελέκα, οι αρχές ελπίζουν να καταστείλουν το νέο κίνημα διαμαρτυριών μέσω του εκφοβισμού της αστυνομίας, τις ιστορίες βίας και την εμφάνιση υποτιθέμενων παραχωρήσεων.
Ο συνασπισμός είχε αποφασίσει να μην πραγματοποιήσει πορεία στο Παρίσι λόγω της βίας που άσκησε η αστυνομία κατά τη διάρκεια των τριών προηγούμενων διαδηλώσεων που είχε οργανώσει. Άλλοι οργανισμοί αποφάσισαν να μην αφήσουν τη συνέχεια να χαθεί. Εκείνοι που στήριξαν αυτή την απόφαση ήταν συντριπτικά οι νέοι.
Πόλεμος ελιγμών
Τουλάχιστον αυτές οι διαμαρτυρίες ανάγκασαν την κυβέρνηση να σταματήσει και να σκεφτεί πώς να επιβάλει τους περιορισμούς που θέλει να βάλει στο νόμο για το δικαίωμα του κοινού να δημοσιοποιεί την αστυνομική βία. Δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί αρκετά ισχυρές για να οδηγήσουν τον Πρόεδρο Μακρόν να εγκαταλείψει τις επιδιώξεις του, αλλά, σε συνδυασμό με τη δημόσια φρίκη απο τα βίντεο αστυνομικής βίας και ρατσισμού, οι διαμαρτυρίες έχουν ως αποτέλεσμα να τον αναγκάσουν σε ελιγμούς και όχι να σαρώσει.
Σε αυτό το παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού με την κοινή γνώμη και τη δημόσια διαμαρτυρία, το πώς τα πράγματα αναφέρονται και διαδίδονται γίνεται ένα κρίσιμο μέρος του παιχνιδιού. Σύμφωνα με τον πρώην ανώτερο αστυνομικό και τώρα έναν από τους βουλευτές του προέδρου Μακρόν στο κοινοβούλιο που υποστηρίζει το νόμο, τον Ζαν-Μισέλ Φαουβέργκε, οι αρχές πρέπει να “ανακτήσουν τον έλεγχο στον πόλεμο των εικόνων”
.Όποιος βαριόταν από το ανούσιο του υπολοίπου της τηλεόρασης το βράδυ του Σαββάτου αναζητώντας ενα κομμάτι ενθουσιασμού και έντασης, θα μπορούσε να παρακολουθήσει τη ζωντανή κάλυψη της διαδήλωσης του Παρισιού ενώ ο αστυνομικός έλεγχος της πορείας μετατοπίζεται από εκείνη της εκτέλεσης του ρόλου των ανεπιθύμητων μπάτσων σε εκείνη του όχλου κτηνοτρόφων που καθαρίζουν τα παράσιτα απο την ιδιοκτησία.
Θα μπορούσατε να απολαύσετε την άσκοπη ανάπτυξη της ωμής βίας, των αντλιών νερού και των ραβδοφόρων που ξεκίνησε σχεδόν μόλις η ειρηνική μάζα, που περικυκλώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από τις σειρές των Γαλλικών ΜΑΤ, είχε τη δυνατότητα να προχωρήσει στην πλατεία, όπου το γιγαντιαίο άγαλμα της La République θα μπορούσε στη συνέχεια να αποτελέσει ένα βολικό σκηνικό για την τηλεοπτική ταινία της αστυνομίας που επιτίθεται στους διαδηλωτές εν μέσω της κατήφειας του σούρουπου και ενός νέφους απο δακρυγόνα.
Όλα αυτά με τους επίσημους σχολιαστές – συχνά πρώην αστυνομικούς που τώρα έχουν προσληφθεί ως σύμβουλοι των μέσων ενημέρωσης – να τονίζουν επανειλημμένα τον ισχυρισμό ότι αυτή η πορεία ήταν, στο σύνολό της, μια ειρηνική υπόθεση, διότι οι “δυνάμεις της τάξης” είχαν ενεργήσει γρήγορα στην αρχή της με το να καθαρίσουν μέσα στο πλήθος οποιαδήποτε σημάδια βίας
Εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης
Αλήθεια; Αν η φωτογραφία ενός πεσμένου διαδηλωτή που ψεκάζεται με δακρυγόνα δεν σας πείθει, δείτε το βίντεο και πείτε στον γείτονά σας ακριβώς ποιοι είναι οι “εξαιρετικά βίαιοι άνθρωποι” σε αυτό.
Un journaliste se fait repousser au bouclier. Plusieurs interpellations. #Paris #Republique #MarcheDesLibertes #12décembre #StopLoiSecuriteGlobale #StopLoiSeparatisme #SecuriteGlobale #Chatelet #manifestation pic.twitter.com/jGw9ojjm0z
— Yazid Bouziar (@ybouziar) December 12, 2020
Κοιτάξτε το προσεκτικά, καθώς υπάρχουν πολλές τυχαίες λεπτομέρειες που πρέπει να έχετε κατά νου: οι τραυματίες που δεν έχουν κάνει τίποτα απειλητικό, η επαναλαμβανόμενη χρήση των γκλομπ της αστυνομίας, η επιθετικότητα προς εκείνους με κάμερες και ούτω καθεξής. Μέχρι το τέλος της Κυριακής, πάνω από 600.000 το είχαν δει. Το οποίο λέει σε κάποιον κάτι για τη δύναμη των νέων εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία.
Ένα πράγμα που το βίντεο μας βοηθά να κατανοήσουμε είναι η “προληπτική” φύση της δράσης της αστυνομίας. Το επίσημο επιχείρημα ήταν ότι αυτές οι συλλήψεις ήταν μέρος μιας νέας στρατηγικής στην οποία η αστυνομία όργωσε στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές για να εξοντώσει “προληπτικά” εκείνους που έδωσαν την “εντύπωση” οτι θα ξεκινούσαν ένα “μπλοκ”, δηλαδή ένα από τα φημισμένα “μαύρα μπλοκ” που έχουν προκαλέσει συστηματικά προβλήματα τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά μόνο σε διαδηλώσεις από τα συνδικάτα ή εκείνα τον κίτρινων γελέκων και πουθενά αλλού.
Η φόρμουλα που χρησιμοποίησε ο Αρχηγός της Αστυνομίας ήταν ότι “επενέβησαν στη μέση της διαδήλωσης για να αποτρέψουν τη δημιουργία μιας ομάδας βίαιου μαύρου μπλοκ”.
Δεν υπήρχε κανένας από αυτούς τους ανθρώπους εκεί κατά την έναρξη της συγκέντρωσης του Σαββάτου. Πώς το ξέρει κανείς; Επειδή μεταξύ των 142 συλλήψεων “εξαιρετικά βίαιων ατόμων” που ενθουσίασε τόσο τον Darmanin, μόνο έξι οδηγήθηκαν στα δικαστήρια τη Δευτέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν ένοχοι για οτιδήποτε – απλά και μόνο ότι εναντίον αυτών των έξι η αστυνομία πίστευε ότι θα μπορούσε να στηρίξει κάποιο είδος κατηγοριών. Θυμηθείτε ότι όλη η βία που μπορείτε να δείτε σε αυτά τα βίντεο και τις φωτογραφίες λαμβάνει χώρα κατά την έναρξη του συλλαλητηρίου. Σκεφτείτε λίγο την υπομονή και τη δέσμευση για μη βία εκ μέρους των διαδηλωτών απέναντι σε αυτήν την πρόκληση.
Κοιτάξτε ένα άλλο σύντομο βίντεο από τον ίδιο δημοσιογράφο
Premières tensions en marge de la manifestation à #Paris. Les forces de l’ordre chargent et procèdent à au moins une interpellation. #Republique #MarcheDesLibertes #12décembre #StopLoiSecuriteGlobale #StopLoiSeparatisme #SecuriteGlobale #Chatelet #manifestation pic.twitter.com/D8hVVlzwnx
— Yazid Bouziar (@ybouziar) December 12, 2020
Το άτομο είναι ντυμένο με ένα μαύρο σακάκι, αυτός ο άνθρωπος απομακρύνεται απο την διαμαρτυρία από την αστυνομία. Αλλά έτσι είναι στην κανονική επαγγελματική ζωή του ως δικηγόρος.
Εκεί έξω στο twittersphere μπορείτε να δείτε όλα τα είδη των μηνυμάτων αγανάκτησης ή εκείνων που απλά ανέφεραν κάτι παρόμοιο.
Κλερ και Τάχα Μπουχάφς
Μια παρόμοια περίπτωση που τράβηξε την προσοχή μετά τη συγκέντρωση της προηγούμενης εβδομάδας, η οποία καταστάληκε ουσιαστικά από ένα συνδυασμό αστυνομικών δακρυγόνων αερίων και της δικαιολογίας της βίας του μαύρου μπλοκ, είναι αυτή της Κλερ. Είναι μια 28χρονη ανύπαντρη μητέρα με ένα τρίχρονο παιδί και ακτιβίστρια στο συνδικαλιστικό τμήμα της CGT για τους ανέργους. Συνελήφθη το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου κατηγορούμενη για “εξέγερση” και συνέχιση της συγκέντρωσης μετά το τέλος της. Την άφησαν να βγει την Τρίτη.
Ευτυχώς για εκείνη, τα βίντεο την έδειχναν να σέρνεται στο έδαφος και να την ξυλοκοπούν σε αντίθεση με την εκδοχή της αστυνομίας ότι είχε κλωτσήσει έναν αστυνομικό ενώ αρνιόταν να κινηθεί.
Αυτά τα βίντεο και οι φωτογραφίες παραμένουν το κεντρικό πρόβλημα για τον Μακρόν και τους υπουργούς του σε αυτόν τον εν αναμονή “πόλεμο εικόνων”. Επιστρέψτε σε αυτά τα δύο βίντεο και μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι ο δημοσιογράφος που κάνει την μαγνητοσκόπηση τους είναι ένας νεαρός φοιτητής που περιγράφει τον εαυτό του στο λογαριασμό του στο Twitter ως “δημοσιογράφος (ακόμα) σε εκπαίδευση”. Παρακολουθήστε ένα από τα βίντεο και πάλι και θα δείτε ότι υπάρχουν αρκετές στιγμές όπου υπάρχουν περισσότεροι νέοι ακτιβιστές δημοσιογράφοι με κάμερες που καταγράφουν την αστυνομία από ό, τι υπάρχουν αστυνομικοί στην οθόνη.
Στη Γαλλία, ένας δημοσιογράφος ορίζεται στο νόμο του 1881 για την ελευθερία του Τύπου ως μόνιμος μισθωτός. Λίγοι από αυτούς τους δημοσιογράφους ταιριάζουν με αυτόν τον ορισμό. Ένα επιχείρημα γύρω από αυτό μόλις τώρα δίχασε τους Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα. Αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν κάποιον σαν τον Taha Bouhafs ως πραγματικό δημοσιογράφο και έτσι να συμμετάσχουν στο πλευρό των συνδικάτων για να τον υπερασπιστούν κατά της αστυνομικής παρενόχλησης. Ήταν ο Taha Bouhafs που έπιασε σε βίντεο τον προσωπικό του σωματοφύλακα του Μακρόν Αλεξάντρ Μπενάλα να κακοποιεί και να “συλλαμβάνει” διαδηλωτές την Πρωτομαγιά το 2018, λίγα δευτερόλεπτα βίντεο που προκάλεσαν στον Πρόεδρο τη μεγαλύτερη προσωπική του κρίση μέχρι στιγμής.
Παραδόξως, το RSF( Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα) έχει ξεκινήσει αυτό το μήνα μια νέα εκστρατεία βίντεο χρησιμοποιώντας το σύνθημα “Πραγματικότητα υπάρχει μόνο αν κάποιος το αναφέρει” λέγοντας ότι “έχει ως στόχο να βοηθήσει τους θεατές να εκτιμήσουν τη σημασία της δημοσιογραφίας, επιτρέποντας στους ανθρώπους να κατανοήσουν τα θέματα που είναι καθοριστικά για το μέλλον και να αναλάβουν δράση.” Η εκστρατεία υποστηρίζεται οικονομικά από την αναπτυξιακή υπηρεσία της γαλλικής κυβέρνησης και όλα τα θέματα που παρουσιάζονται είναι από χώρες εκτός Γαλλίας.
Η ιδέα ότι δημοσιογράφοι όπως ο Bouhafs δεν είναι κατά κάποιο τρόπο αυθεντικοί υπάρχει ήδη στους αναθεωρημένους κανόνες για το χειρισμό της δημόσιας τάξης που εξέδωσε ο Darmanin τον Σεπτέμβριο. Αυτές θα επιτρέψουν σε όσους κατέχουν “επίσημες” γαλλικές κάρτες Τύπου να ενημερώνουν την αστυνομία για την παρουσία τους σε οποιαδήποτε συγκέντρωση και έτσι να “προστατεύονται” από τις “δυνάμεις της τάξης”. Τα συνδικάτα θέλουν αυτούς τους κανόνες να καταργηθούν μαζί με το Loi sécurité globale και το άρθρο 24 με στόχο να σταματήσουν τις καταγραφές εικόνων αστυνομικής βίας.
Θυμωμένοι δημοσιογράφοι
Οι ελιγμοί του Μακρόν μπορεί να περιλαμβάνουν ανασκευή του άρθρου 24, αλλά περιλαμβάνουν επίσης την εισαγωγή περαιτέρω επικίνδυνων μέτρων. Ο Darmanin, για παράδειγμα, μόλις εξέδωσε το υπ΄αριθμό 2020-1511 Διάταγμα. Αυτό τροποποιεί ένα τμήμα του γαλλικού κώδικα εσωτερικής ασφάλειας που καλύπτει τη συλλογή δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που επιτρέπεται στο τμήμα του με τίτλο “Πρόληψη της βλάβης στη δημόσια ασφάλεια”. Η υπηρεσία ασφαλείας θα καταγράφει πλέον “πολιτικές απόψεις, φιλοσοφικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις ή συμμετοχή σε συνδικαλιστικές οργανώσεων”.
Στο τέλος της ημέρας το Σάββατο, ο Darmanin τουίταρε οτι Force est resté à la loi, (η εξουσία παραμένει με το νόμο), ο τρόπος του να βεβαιωθείτε ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω από το νέο διάταγμα και το άρθρο 24.
Αρκετοί από αυτούς των οποίων τις συλλήψεις γιόρταζε, είχαν κρατηθεί, συχνά με βιαιότητα, επειδή βιντεοσκοπούσαν την αστυνομία. Ο ένας ήταν δημοσιογράφος από τους Δημοσιογράφους en Colère, Θυμωμένοι Δημοσιογράφοι.
Πηγή: zcomm.org/
