Σε αυτή την συνέντευξη, δύο μακροχρόνιοι αναρχο-πανκ αφηγούνται την αναβίωση του αναρχισμού στη Βραζιλία μετά το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας, εντοπίζουν τον πλούτο των κοινωνικών κινημάτων μέσω της ανόδου και της πτώσης της αριστερής κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος και περιγράφουν την κατάσταση για τους αυτόχθονες λαούς, και τις γηγενείς προσπάθειες αλληλεγγύης στο πλαίσιο του ακροδεξιού καθεστώτος Bolsonaro σήμερα.
Ο Andreza και ο Josimas ασχολούνται με τον αναρχισμό και τον ακτιβισμό για αρκετές δεκαετίες – παίζοντας σε συγκροτήματα, διοργανώνοντας εκδηλώσεις, κυκλοφορόντας δίσκους, φανζίν και βιβλία. Ο Josimas ήταν ένας από τους ανθρώπους που ίδρυσαν το Germinal (2000) και ο Andreza συμμετείχε στην ίδρυση του Espaço Impróprio (2003), δύο σημαντικών αυτόνομων αναρχικών συλλογικοτήτων στο Σάο Πάολο. Ο Josimas έχει παίξει στα συγκροτήματα Execradores, Metropolixo, Clangor, Diskontroll και Amor, proto και ódio. Ο Andreza έχει παίξει στο Skirt, το One Day Kills, το Out of Season και το Retórica. Επιπλέον, έχουν παίξει μαζί στους Você Tem que Desistir και TuNa.
Οι τρέχουσες δραστηριότητες τους περιλαμβάνουν το Semente Negra («Μαύρος σπόρος»), ένα οικολογικό έργο στο τροπικό δάσος του Ατλαντικού, τον χώρο του Cultive Resistência («Cultivate Resistance»), μια συλλογικότητα προώθηση της κουλτούρας του DIY, της permaculture, του αναρχισμού, του πανκ, του φεμινισμού , toy αντιρατσισμoύ, του βιγκανισμού, των ζητημάτων LGBTQIA + και τα δικαιώματα των ιθαγενών. Το No Gods No Masters, ένα ετήσιο φεστιβάλ που φιλοξενεί αναρχικούς, πανκ και αυτόχθονες ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Και το Vivência na Aldeia, ένα εννεαετές πρόγραμμα αυτόχθονης αλληλεγγύης.
Η είσοδος στο Semente Negra, ένα οικολογικό έργο στο τροπικό δάσος του Ατλαντικού. «Από εδώ, θα μοιραζόμαστε χώρο με πολλά άλλα ζωντανά όντα. Τα ζώα και τα φυτά αλληλεπιδρούν και εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Να προσέχεις! Μην καταστρέψεις. “
Τη δεκαετία του 1980, όταν εμφανίστηκε η αναρχο-πανκ στη Βραζιλία, ποια κληρονομιά παρέμενε από τις προηγούμενες γενιές του βραζιλιάνικου αναρχισμού; Πόσο σημαντικό ήταν αυτό στην αναγέννηση του αναρχισμού στη Βραζιλία στη δεκαετία του 1980 και του 1990;
Το αναρχο-πανκ κίνημα στη Βραζιλία εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ως αποτέλεσμα μιας πιο ενεργής πολιτικής συνείδησης μέσα στο πανκ κίνημα γενικά. Στη Βραζιλία, υπήρχαν από καιρό πολλές συμμορίες πανκ που πολέμησαν μεταξύ τους. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη για μεγαλύτερη πολιτική συνείδηση. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν η Βραζιλία εξακολουθούσε να κυριαρχείται από στρατιωτική δικτατορία, ορισμένες αναρχικές ομάδες συνέχισαν να οργανώνουν και μερικοί πανκ αποφάσισαν να συμμετάσχουν. Υπήρχε ο κόμβος pro-COB ( Confederação Operaria Brasileira ) και η Juventude Libertária (η πρώτη βραζιλιάνικη ελευθεριακή ομάδα νεολαίας), στην οποία κάποιος θα μπορούσε να βρει ήδη κάποιους πανκ να συμμετέχουν. Ωστόσο, όταν το Κέντρο Κοινωνικού Πολιτισμού ( Centro de Cultura Social) ξαναπάτησε στα πόδια του –ένα έργο άνω των μισού αιώνα που διώχθηκε και έκλεισε υπό τη στρατιωτική δικτατορία– αυτοί οι νεαροί πανκ βρήκαν σημείο αναφοράς.
Ενάντια στον μιλιταρισμό – το αναρχο-πανκ κίνημα.
Αντι-μιλιταριστές πανκ στο Belo Horizonte.
Οι παλαιότεροι συνεργάτες της CCS ξεκίνησαν ξανά το έργο το 1985. Είχαν πολλή θέληση και οργάνωσαν διάφορες δραστηριότητες σχετικά με την πολιτική συνειδητοποίηση και την αναρχική κουλτούρα. Συγκέντρωσαν επίσης μια βιβλιοθήκη με ένα ευρύ φάσμα αναρχικών βιβλίων και εφημερίδων, η οποία χρησίμευσε ως βάση για μια ισχυρή σύγκλιση μεταξύ του πανκ πολιτισμού και του αναρχισμού.
Η στρατιωτική δικτατορία έληξε το 1985. Όταν οι ηλικιωμένοι αναρχικοί επέστρεψαν στους δρόμους, τους πλησίασαν διάφοροι πανκς. Υπήρξαν αρκετές συζητήσεις με αυτούς τους νέους από τα αστικά περίχωρα με τα περίεργα ρούχα και τα χτενίσματα και τη δυνατή μουσική τους. Μερικοί από τους παλαιότερους αναρχικούς χρησίμευσαν ως έμπνευση – ειδικά ο Jaime Cuberos (1926-1998), ο οποίος είδε τους πανκ ως νέους αναρχικούς. Προσέφεραν κρίσιμες πηγές μάθησης για μια νέα γενιά που αναζητούσε έναν κοινωνικό αγώνα που ξεπερνούσε την εξέγερση.
Δύο συγκεντρώσεις ελευθεριακών Πανκς πραγματοποιήθηκαν στη Βραζιλία το 1989 και το 1990, συγκεντρώνοντας πανκς που είχαν ήδη ταυτιστεί με τον αναρχισμό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το Κίνημα Αναρχο-Πανκ εμφανίστηκε, ειδικά στο Σάο Πάολο και στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Σύντομα εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις, ειδικά στις πολιτείες στα βορειοανατολικά της Βραζιλίας – μια από τις φτωχότερες περιοχές της χώρας. Υπήρχε μια ριζική ανάγκη να οργανωθεί συλλογικά και ομοσπονδιακά στο πολιτικό σενάριο που προέκυψε μετά τη στρατιωτική δικτατορία. Η κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων στη χώρα ήταν φρικτή. Ο μηνιαίος πληθωρισμός έφτασε το 140%. Σε απάντηση, η νεολαία κάλεσε τους ανθρώπους να οργανωθούν και να πολεμήσουν – και ένα σημαντικό μέρος αυτής της νεολαίας αποτελούταν από Βραζιλιάνους πανκ.
Διαγενεακή ανάδραση: Santos, 1993.
Κατά συνέπεια, συλλογικότητες αναρχο-πανκ εμφανίστηκαν στις περισσότερες από τις μεγάλες πόλεις γύρω από τη Βραζιλία, καθώς και σε αρκετές μικρότερες πόλεις. Αυτές οι συλλογικότητες συνεργάστηκαν για να οργανώσουν διαδηλώσεις, συναυλίες, συζητήσεις και ομάδες μελέτης και να γράψουν άρθρα. Πολλές μπάντες σχηματίστηκαν επίσης αυτή τη στιγμή.
Ορισμένες από αυτές τις ομάδες τελικά εμπλέκονται σε άλλους κοινωνικούς αγώνες, όπως ο φεμινισμός, οι αντι-ρατσιστικοί αγώνες και οι αντιφασιστικές κοινωνικές ομάδες.
Είναι σημαντικό να πούμε ότι στη Βραζιλία, το anarcho-punk υπήρξε ανέκαθεν πολιτικός ορισμός και όχι είδος μουσικής. Στη Βραζιλία, τα αναρχο-πανκ συγκροτήματα είναι συγκροτήματα που σχηματίζονται από ανθρώπους που συμμετέχουν στο αναρχικό κίνημα και το punk underground.
Συνέδριο Anarcho-punk, Ρίο ντε Τζανέιρο, 1995.
Οι αναρχικοί και οι πανκς στο Belo Horizonte τη δεκαετία του 1990: «Η αγάπη δεν ακολουθεί τους κανόνες – Ζήτω η σεξουαλική ελευθερία! —Punks ενάντια στην ομοφοβία».
Το πανκ πήρε διαφορετική μορφή στη Βραζιλία λόγω των τρόπων που το φυλετικό και αποικιακό πλαίσιο διαφέρει από την Ευρώπη;
Ναι, στη Βραζιλία, το πανκ εμφανίστηκε ως μέρος μιας κοινωνικής αντιπολίτευσης στη στρατιωτική δικτατορία. Στη Βραζιλία, πάνω από το 60% των ανθρώπων είναι Μαύροι. Το πανκ εμφανίστηκε στα αστικά περίχωρα, όπου αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει το 85% του πληθυσμού. Σε ένα σενάριο στο οποίο οι νέοι Μαύροι φτωχοί δεν είχαν καμία ελπίδα για βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, δεν υπήρχαν ούτε κοινωνικά ή πολιτιστικά προγράμματα που να τους υποστηρίζουν. Ταυτόχρονα, υπήρχε συχνά ανοιχτή βία ως μέρος αυτής της καταπίεσης. Κατά συνέπεια, ο αναρχικός αγώνας και ο αγώνας για επιβίωση ήταν αλληλένδετοι.
Αυτό το σενάριο είναι λιγότερο κοινό σε χώρες όπου οι άνθρωποι έχουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, όπως στην Ευρώπη, για παράδειγμα. Στη Βραζιλία, το πανκ προέκυψε ως επαναστατική αντίδραση στην κρατική καταπίεση, ως αγώνας για επιβίωση καθώς και ως πολιτιστική εναλλακτική λύση. Αυτό είναι κοινό στη Λατινική Αμερική. Αυτές οι χώρες κατακτήθηκαν και και έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης σε ακραίο βαθμό. Κατοικούνται από τους απογόνους των σκλαβωμένων λαών. Οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες εδώ είναι τεράστιες. Στη Βραζιλία, οι νέοι Μαύροι που ζουν σε ορισμένες από τις αστικές περιφέρειες σπάνια φτάνουν τα 25 χρόνια χωρίς να φυλακίζονται ή να σκοτώνονται. Αυτή η πραγματικότητα καθορίζει πώς αγωνιζόμαστε ως Λατινοαμερικάνοι. Απεικονίζει επίσης τις διαφορές μεταξύ των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης. Πολλοί πανκ είναι απόγονοι είτε αυτοχθόνων είτε αφρο-διασποριακών υποδουλωμένων πληθυσμών. Εδώ, οι άνθρωποι αγωνίζονται να παραμείνουν ζωντανοί, πάνω απ ‘όλα.
1 Μαΐου 1995. Τα πορτρέτα των μαρτύρων του Haymarket από το 1886, την προέλευση της Πρωτομαγιάς ως αναρχική γιορτή.
1 Μαΐου 1995.
Πάγκος διακίνησης βιβλίων την 1η Μαΐου 1995. «Η πρώτη Μαΐου είναι μια ημέρα διαμαρτυρίας, όχι ένα πάρτι!»
Πώς συσχετίστηκαν οι πανκ και οι αναρχικοί με τα αυτόνομα κινήματα της δεκαετίας του 1990;
Καθώς το αναρχικό κίνημα επέστρεψε στους δρόμους και η αναρχική πολιτική συνείδηση προέκυψε μέσα σε πανκ κύκλους, υπήρξε σύγκλιση μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών αγώνων που προκάλεσε την ανάγκη συνεργασίας με διαφορετικές ομάδες.
Όταν το MST ( Movimento Sem Terra, το Κίνημα Εργαζομένων χωρίς Γη ) άρχισε να επεκτείνεται και να καταλαμβάνει αγροκτήματα, αυτό ήταν μια έμπνευση. Αυτή ήταν άμεση δράση κατά της αδικίας που προκλήθηκε σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε γη στην οποία ζουν και παράγουν τα δικά τους τρόφιμα, ενώ μερικοί άνθρωποι κατέχουν ολόκληρες πολιτείες αχρησιμοποίητων καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Ταυτόχρονα, άτομα που συμμετείχαν στο MTST ( Movimento dos Trabalhadores Sem Teto, το κίνημα των αστέγων) κατέλαβαν εγκαταλελειμμένα κτίρια σε μεγάλες πόλεις για να χρησιμεύσουν ως σπίτια για όσους ζούσαν στους δρόμους.
Αυτά τα δύο κινήματα ήταν έμπνευση για εμάς, επειδή ήταν νόμιμες λαϊκές ενέργειες στις οποίες συμμετείχαν άτομα που ζούν στην στέρηση ως αποτέλεσμα της ιστορίας τους. Αρχικά, ασχοληθήκαμε με αυτά τα κινήματα μέσω αλληλεγγύης, υποστήριξης και συμμετοχής στις πρώτες γραμμές των διαδηλώσεων. Μερικοί αναρχο-πανκ μετακόμισαν σε καταλήψεις του MTST και κατειλημμένες από το MST περιοχές, και έγιναν αποτελεσματικά λειτουργικό μέρος αυτών των αγώνων.
Τη δεκαετία του 1990, οι αναρχικοί και οι αναρχο-πανκ συνεργάστηκαν μαζί σε πολλούς αγώνες, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο και διδασκόμενοι ο ένας από τον άλλο και αλληλοϋποστηριζόμενοι μεταξύ τους. Αυτό περιελάμβανε ομάδες υποστήριξης για αντιστρατιωτικούς αγώνες (συμπεριλαμβανομένης της αντίρρησης συνείδησης), ομάδες υποστήριξης για φυλακισμένους πληθυσμούς, αναρχικούς ενάντια στο ρατσισμό και αντι-καπιταλιστικές ομάδες… Υπήρχε η αίσθηση ότι οι επαναστάτες που συμμετείχαν στον αγώνα πρέπει να είναι ενωμένοι.
«Ενάντια στη βία και τον πόλεμο! Τερματίστε τον μιλιταρισμό! ” Μια διαδήλωση στην Κουριτίμπα τη δεκαετία του 1990.
«Ελευθερία στον Mumia Abu-Jamal!» Μια διαδήλωση στην Κουριτίμπα τη δεκαετία του 1990.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης εμφανίστηκε στη Βραζιλία. Είχε μια αναρχική βάση, αλλά ήταν επίσης σύμφωνη με αρκετούς άλλους αυξανόμενους αγώνες σε όλη τη χώρα. Αυτή η οργάνωση συγκέντρωσε διάφορα αναρχικά μέτωπα καθώς και άλλα κινήματα κοινωνικού αγώνα. Μετά από αρκετές ομάδες μελέτης, οι άνθρωποι σχημάτισαν την Παγκόσμια Δράση του Λαού – ένα ριζοσπαστικό αντι-καπιταλιστικό κίνημα που οργάνωσε αρκετές διαδηλώσεις στη Βραζιλία. Οι συμμετέχοντες βίωσαν σημαντική αστυνομική καταστολή, αλλά υπήρχε επίσης μεγάλη δύναμη από την πλευρά των αντιστεκόμενων.
Διαδήλωση για τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, 8 Μαρτίου, Σάο Πάολο.
Πώς επηρέασε η εκλογή του (προεδρικός υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος Lula Luiz Inácio Lula da Silva) το πολιτικό έδαφος στο οποίο οργανώνετε και τα κινήματα στα οποία συμμετείχατε;
Πριν εκλεγεί ο Λούλα, είχαμε αρκετές συζητήσεις σχετικά με τη θέση μας σχετικά με τις εκλογές. Είχαμε διαφημίσει την εκλογική απεργία από τον «εκδημοκρατισμό» (το τέλος της δικτατορίας) και τις πρώτες εκλογές. Ωστόσο, κατά τις πρώτες εκλογές, το 1989, ορισμένες αναρχικές και πανκ ομάδες από την περιοχή της εργατικής τάξης είχαν την τάση να ψηφίσουν τον Λούλα, καθώς ήταν μια περιοχή όπου ζούσε ο Λούλα και όπου πραγματοποιήθηκαν επίσης πολλοί συνδικαλιστικοί αγώνες. Στις επόμενες εκλογές, η υποστήριξη για τη Λούλα αυξήθηκε σημαντικά μεταξύ των αριστερών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένων των MST και MTST, καθώς και άλλων λαϊκών ομάδων. Ήμασταν διασυνδεδεμένοι με διάφορες ομάδες που συμμετείχαν σε κοινωνικούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που υποστήριζαν τον Λούλα, και περιελάμβανε επίσης μερικούς αναρχικούς. Αυτή τη στιγμή, το αναρχο-πανκ κίνημα δεν ήταν πλέον οργανωμένο όπως είχε πρίν. Κάποιες συλλογικότητες είχαν διαλυθεί και κόσμος συμμετείχε σε διάσπαρτους κοινωνικούς αγώνες
Το 2002, ο Λούλα εξελέγη και υπήρξαν μεγάλες ελπίδες ότι θα υποστήριζε τους λαϊκούς κοινωνικούς αγώνες στη Βραζιλία. Αρκετές κοινωνικές ομάδες αγώνα ανέμεναν αλλαγές. Υπήρξε μια πολύ μεγάλη περίοδος κοινωνικής στασιμότητας στη Βραζιλία. Αρκετές ομάδες συζήτησαν βασικά προβλήματα σχετικά με τους αγώνες ενός ζητήματος ως τρόπο αντιμετώπισης συγκεκριμένων αναγκών. Δυστυχώς, πιστεύουμε ότι αυτό μας εξασθένισε πολύ όσον αφορά τη συλλογική πάλη. Για να δώσουμε ένα μόνο παράδειγμα – κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του PT (Εργατικό Κόμμα), είδαμε πολύ λίγες νίκες στην οριοθέτηση ιθαγενικής γης, στην πραγματικότητα ακόμη λιγότερες από πριν, αν και υπήρχαν μεγάλες ελπίδες ότι αυτό θα ήταν διαφορετικό. Ήταν σαν να είχαμε κάνει παύση σε πολλούς αγώνες.
«Ένας καλός Ναζί είναι ένας νεκρός Ναζί!» Πανκ αντιφασιστές στο Belo Horizonte.
Αναρχο-πανκ που διαδηλώνουν στο Μπέλο Οριζόντε.
Τι ρόλο έπαιξαν τα κοινωνικά κέντρα στην οργάνωση πανκ και αναρχικών στη Βραζιλία;
Το Centro de Cultura Social (Κέντρο Κοινωνικού Πολιτισμού) υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά κέντρα στη Βραζιλία. Ξεκίνησαν το 1933 και δραστηριοποιούνται μέχρι σήμερα. Διοργανώνουν διαλέξεις, συναντήσεις κάθε Σάββατο και θεατρικές ομάδες. Έχουν επίσης μια τεράστια ιστορική συλλογή. Αρκετά άλλα κοινωνικά κέντρα προέκυψαν από την ένωση του αναρχισμού και του πανκ. Στο Σαλβαδόρ, στο βορειοανατολικό τμήμα της Βραζιλίας, το αναρχικό έργο Quilombo Cecilia ένωσε τους αναρχικούς, τους πανκ και τους μαύρους αγώνες. Το όνομα είναι μια αναφορά στην Colonia Cecilia [μια βραζιλιάνικη αναρχική κοινότητα που υπήρχε τη δεκαετία του 1890]. Στο Σάο Πάολο, υπήρχε το Comuna Goulai Poulé, ένα πολιτιστικό κέντρο αναρχο-πανκ. Centro de Cultural Social da Vila Dalva; Centro Cultural Το Germinal; και το Espaço Improprio, ένα κοινωνικό κέντρο που ήταν ενεργό για οκτώ χρόνια και ενώνει τον αναρχισμό, το πανκ, τον βιγκανισμό, τον φεμινισμό και την πολιτική και φιλοξένησε πολλές συλλογικότητες. Οι άνθρωποι κατέλαβαν επίσης μερικά κτίρια στη δεκαετία του 1990 – μερικά από τα οποία παραμένουν κατειλημμένα μέχρι σήμερα. Επιπλέον, πολλά σπίτια αναρχικών έγιναν κοινωνικά κέντρα όπου οι άνθρωποι θα συναντιόντουσαν για την υλοποίηση έργων, για συναντήσεις και για να μοιραστούν εμπειρίες.
Αυτά τα μέρη χρησίμευαν πάντα ως πόροι για τους νέους να μπορούν να συγκεντρωθούν, να βρουν αναρχικό υλικό και να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις πολιτικής προσέγγισης.
Ο καπιταλισμός και οι τεράστιες κοινωνικές διαφορές που υπάρχουν στη χώρα είναι σημαντικά προβλήματα που μας επηρεάζουν. Η ιστορία αυτών των κοινωνικών κέντρων διαμορφώνεται από αυτήν την πραγματικότητα, η οποία ανάγκασε πολλά κοινωνικά κέντρα να κλείσουν λόγω του κόστους συντήρησης αυτών των χώρων.
Αναρχο-πανκ διαδηλώνουν τον Ιούνιο του 1995.
Πώς οι αναρχικές οργανώσεις και τα αυτόνομα κινήματα έθεσαν το σκηνικό για τα ισχυρά κινήματα του 2013 στη Βραζιλία;
Μετά από όταν το Partido dos Trabalhadores(το PT ή το Εργατικό Κόμμα) ανέλαβε την εξουσία, η ποιότητα ζωής αυξήθηκε μεταξύ τμημάτων του πληθυσμού της Βραζιλίας και επιτεύχθηκαν μερικά οφέλη και δικαιώματα. Ωστόσο, οι μορφές κοινωνικής αλλαγής που ήταν πιο απαραίτητες δεν ήταν ποτέ μέρος του σχεδίου του PT, και αυτό έγινε εμφανές όταν η υποψήφια του PT Dilma Rousseff εξελέγη πρόεδρος μετά τον Λούλα. Τα περισσότερα από αυτά που είχαν προειδοποιήσει οι αναρχικοί πριν από τις εκλογές γίνουν σαφή σε πολλούς ανθρώπους. Η ανταρσία αυξήθηκε μεταξύ διαφορετικών τομέων της κοινωνίας. Κινήματα όπως το MST και άλλα που δεν είχαν οργανώσει διαδηλώσεις για χρόνια αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι είχαν ακόμα πολλά για να αγωνιστούν. Κατά την επακόλουθη εξέγερση που αφορούσε τα κοινωνικά κινήματα που περίμεναν πάνω από δέκα χρόνια για αυτό που είχε υποσχεθεί ο Λούλα η κυβέρνηση επικεντρώθηκε στην ποινικοποίηση των διαδηλωτών · Αυτή η στάση προκάλεσε την έκρηξη των διαδηλώσεων. Ξεκίνησε με την καταπολέμηση της αύξησης του κόστους εισιτηρίων. Σύντομα, διαδηλώσεις σχετικά με πολλές άλλες ανάγκες ενσωματώθηκαν στις διαδηλώσεις. Η χώρα ξέσπασε στις φλόγες. Αν και δεν υπήρχε ενότητα, οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι για αλλαγή.
Ταυτόχρονα, ένα ανερχόμενο μέρος του πληθυσμού που σύντομα θα γινόταν μια ενισχυμένη μεσαία τάξη στράφηκε εναντίον των φτωχών και εκείνων που ζούσαν στα αστικά περίχωρα. Αυτό που συνέβη φάνηκε να ήταν ένα κίνημα για να αποτρέψει όσους ήταν πραγματικά άσχημα από το να βγουν από την κακή κατάσταση στην οποία ζούσαν πάντα. Ήταν κάτι σαν τους φτωχούς ενάντια στους φτωχότερους και άρχισε να εμφανίζεται μια δεξιά ατμόσφαιρα σε πολλές διαδηλώσεις. Παρόλο που οι ριζοσπαστικές ομάδες χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες συγγένειας, συνδέθηκαν μεταξύ τους. Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν το 2013 και το 2014, πριν και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014 .
Δεν πιστεύουμε ότι ήμασταν πραγματικά προετοιμασμένοι για αυτές τις διαδηλώσεις. Ομάδες και άνθρωποι έκαναν ό, τι μπορούσαν να κάνουν με τα εργαλεία που είχαν. Κατάφεραν να συνδεθούν μεταξύ τους σιγά-σιγά σε μια προσπάθεια να χτίσουν ένα δίκτυο. Ίσως ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι πριν το PT αναλάβει την εξουσία, αλλά η περίοδος της κυβέρνησης PT διέλυσε μερικές από τις συνδέσεις μας και διάβρωσε μερικές από τις στρατηγικές μας. Οι άνθρωποι φαινόταν να περιμένουν να δουν τι θα συνέβαινε – και το είδαν. Κοιτώντας πίσω, πιστεύουμε ότι κάναμε το λάθος να μην δημιουργήσουμε μια αυτόνομη δομή σε αντίθεση με το κράτος, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην εξουσία.
Περιγράψτε το φεστιβάλ που διοργανώνετε, Φεστιβάλ χωρίς θεούς.
Η συλλογικότητα, μέρος στην οποία ανήκουμε, το Cultive Resistência, χρησιμοποιεί πολλά εργαλεία για δράση. Ένα από αυτά τα εργαλεία είναι ο τύπος και η διανομή No Gods No Masters, ο οποίος επεξεργάζεται, δημοσιεύει και διανέμει βιβλία, zines και δίσκους.
Μια μπάντα που παίζει στο Espaço Cultural Semente Negra, το Black Seed Cultural Center.
Η ιδέα του φεστιβάλ προέκυψε καθώς αντιλαμβανόμαστε τον επείγοντα χαρακτήρα του να συναντηθούμε σε ένα μέρος για να συζητήσουμε τα θέματα για τα οποία γράφουμε στα βιβλία και τα θέματα που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Για τρεις ημέρες, μουσική, διαλέξεις, εργαστήρια, ταινίες, εκθέσεις και συζητήσεις πραγματοποιούνται στο σπίτι μας, το Espaço Cultural Semente Negra, το οποίο βρίσκεται στο δάσος σε μια μικρή πόλη, στο Περού, στην πολιτεία του Σάο Πάολο. Η πρότασή μας είναι να συγκεντρώσουμε διαφορετικές μορφές αντίστασης, όπως τον αναρχισμό, την queer πολιτική, τον φεμινισμό, τον βιγκανισμό, τους μαύρους και τους ιθαγενείς αγώνες, το πανκ και άλλες προτάσεις σχετικά με τον αγώνα.
Οι μαύροι αναρχικοί έχουν παρουσιάσει δραστηριότητες στο φεστιβάλ, φέρνοντας τις διαφορετικές πραγματικότητες και προσδοκίες τους σε αυτήν τη μικτή συλλογικότητα.
Υπάρχουν αρκετές αυτόχθονες κοινότητες όπου ζούμε. Έχουμε αναπτύξει ένα πρόγραμμα για την υποστήριξη αυτών των κοινοτήτων και έχουμε συνεργαστεί μαζί τους από το 2012. Ήταν πολύ σημαντικό να συμμετάσχουν αυτόχθονες στο φεστιβάλ. Φέρνουν τον πολιτισμό τους, τον τρόπο τους να βλέπουν τον κόσμο, τη μουσική τους, την εμπειρία τους με φαρμακευτικά βότανα και τις μορφές αντίστασης τους. Αυτοί είναι άνθρωποι που υπάρχουν ως αντίσταση όλη την ώρα. Δεν έχουν καμία επιλογή αν μπορούν να αντιστέκονται ή όχι. Αν σταματήσουν να αντιστέκονται, πεθαίνουν.
Ένας καθηγητής capoeira στο φεστιβάλ No Gods No Masters στο Espaço Cultural Semente Negra.
Ένα εργαστήριο γκράφιτι στο φεστιβάλ No Gods No Masters.
Ένα εργαστήριο μεταξοτυπίας στο φεστιβάλ No Gods No Masters.
Πώς η εκλογή του Μπολσονάρο άλλαξε το πολιτικό πλαίσιο των λαϊκών κινημάτων;
Υπήρξαν μερικές πολύ περίπλοκες διαδικασίες κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2018. Ήταν ίσως οι πιο βίαιες εκλογές που έχουμε δει ποτέ. Μερικοί αναρχικοί επέλεξαν να ψηφίσουν τους πολιτικούς που αντιτίθενται στο Μπολσονάρο ως στρατηγική υποστήριξης των γυναικών, των μαύρων και των ιθαγενών. Άλλοι διατήρησαν την εκστρατεία για την αποχή από την ψηφοφορία, η οποία δημιούργησε μια πολύ περίπλοκη συζήτηση στο πλαίσιο του βραζιλιάνικου αναρχισμού.
Μετά τις εκλογές, υπήρχε ένας πανικός, καθώς βιώσαμε ένα κύμα δεξιάς βίας στους δρόμους. Αυτή η βία εξακολουθεί να είναι πολύ δυνατή, αλλά είδαμε επίσης μια ομαδοποίηση των κοινωνικών κινημάτων. Ομάδες που είχαν οργανωθεί σε ομάδες συγγένειας άνοιξαν για να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να οικοδομήσουν κάτι πιο δυνατό. Πραγματοποιήθηκαν πολλές απεργίες καθώς και πολλές αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές διαδηλώσεις. Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι έχουν καταλάβει ότι είναι απαραίτητο να υποστηριχθούν οι αγώνες του άλλου και όχι να παλεύουν για μια συγκεκριμένη ανάγκη.
Η εξοχή γύρω από το Espaço Cultural Semente Negra.
Ποια είναι η κατάσταση για τους αυτόχθονες υπό τον Μπολσονάρο; Πώς οργανώνονται οι αυτόχθονες άνθρωποι;
Αυτή μπορεί να είναι μια από τις χειρότερες στιγμές από την άφιξη των Ευρωπαίων στην Αμερική. Όταν πρόκειται για εγκληματικές ενέργειες εναντίον αυτόχθονων πληθυσμών, οι δράστες έχουν νομιμότητα και ατιμωρησία. Οι αυτόχθονες περιοχές δέχονται επίθεση και εισβολή, τα δάση καίγονται, οι αυτόχθονες ηγέτες δολοφονούνται, τα ιθαγενή δικαιώματα καταργήθηκαν, προωθείται το λαϊκό μίσος εναντίον των αυτόχθονων. Και όλα αυτά είναι ένα σχέδιο που διοργανώνει η κυβέρνηση Μπολσονάρο.
Στο τέλος του 2019, ο Μπολσονάρο ξεκίνησε τη διαδικασία στρατιωτικοποίησης του FUNAI [το Fundação Nacional do Índio ή Εθνικό Ίδρυμα Ιθαγενών], ένα δημόσιο ίδρυμα υπεύθυνο για την οριοθέτηση γηγενών εδαφών και που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των αυτόχθονων πληθυσμών. Αμέσως, υπήρχαν καταλήψεις σε κτίρια του FUNAI ενάντια σε αυτήν την στρατιωτικοποίηση. Εδώ, στην περιοχή μας, 300 αυτόχθονες κατέλαβαν το κτίριο και οι άνθρωποι πολέμησαν κατά της στρατιωτικοποίησης του FUNAI για 28 ημέρες. Αυτό συνέβη και σε άλλες πόλεις της Βραζιλίας. Δυστυχώς, ο στρατός ανέλαβε ηγετικές θέσεις στο FUNAI και ως αποτέλεσμα, το FUNAI σταμάτησε να υποστηρίζει οικογένειες και κοινωνικά προγράμματα που στοχεύουν στη στήριξη αυτόχθονων κοινοτήτων. Κατά συνέπεια, ο αγώνας έχει γίνει πιο έντονος αλλά και πιο επικίνδυνος, ειδικά στον Αμαζόνιο και σε πολιτείες όπου υπάρχουν τεράστιες κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις. Σε ολόκληρη τη Βραζιλία, οι άνθρωποι αγωνίζονται για επιβίωση και είναι σημαντικό οι αντάρτες να υποστηρίξουμε αυτήν την αντίσταση.
Αυτόχθονες διαδηλώσεις σε ένα κτίριο Fundação Nacional do Índio (FUNAI) ενάντια στις καταπιεστικές πολιτικές του καθεστώτος Bolsonaro.
Περιγράψτε το έργο αλληλεγγύης στο οποίο συμμετέχετε.
Χρησιμοποιούμε διάφορα εργαλεία πάλης και στοχεύουμε στην αυτονομία. Ένα από αυτά τα εργαλεία είναι η permaculture: σχεδιασμός βιώσιμων περιβαλλόντων και χρήση οικολογικών τεχνικών για την κατασκευή σπιτιών με χώμα και τοπικό υλικό. Το 2012, καλέσαμε να υποστηρίξουμε τις νέες αυτόχθονες κοινότητες που χτίστηκαν στην περιοχή μας. Η περιοχή είχε προηγουμένως καταλειφθεί από μια εταιρεία εξόρυξης που είχε εκδιώξει τους αυτόχθονες πληθυσμούς από τη δική τους γη και εκμεταλλεύτηκε τους φυσικούς της πόρους για πάνω από 50 χρόνια.
Αρχικά, ξεκινήσαμε υποστηρίζοντας την κατασκευή σπιτιών στις κοινότητες. Στη συνέχεια, με την πάροδο του χρόνου, ασχοληθήκαμε να βοηθήσουμε στην αντιμετώπιση αρκετών άλλων αναγκών που σχετίζονται με τις οικογένειες και τους αγώνες τους.
Εθελοντές που βοηθούν να κατασκευάσουν σπίτια σε ανακτημένες ιθαγενικές εκτάσεις δίπλα στο Espaço Cultural Semente Negra.
Ο κύριος ρόλος μας είναι να χρησιμεύσουμε ως μέσο στήριξης των έργων των αυτόχθονων κοινοτήτων. Η ιδέα είναι να οικοδομήσουμε την αυτοεκτίμηση της κοινότητας, να σπάσουμε τις προκαταλήψεις, να διοργανώσουμε κοινές εκδηλώσεις για να υλοποιήσουμε τα όνειρα της κοινότητας, αλλά ειδικά, να παραμείνουμε μαζί στην αντίσταση και τον αγώνα.
Αυτές οι οικογένειες αγωνίζονται για τη γη τους όλη τους τη ζωή. Έχουν διωχθεί από τους Ιησουίτες, από αγροκτήμονες, από κερδοσκόπους ακινήτων, από εταιρείες εξόρυξης. Από το έτος 2000, τη χρονιά που κατάφεραν να καταλάβουν τη γη τους, αγωνίζονται να παραμείνουν σε αυτό το έδαφος, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους.
Τους υποστηρίζουμε στους αγώνες τους. στην κατασκευή σπιτιών, κοινοτικών κουζινών, κτηνοτροφικών περιοχών και οικολογικής υγιεινής · σε μαθήματα και εργαστήρια · και στους αγώνες τους ενάντια στο κράτος. Όλα αυτά χτίζονται μέσω οριζόντιων σχέσεων και το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντα οι επιθυμίες της κοινότητας.
Anarcho-punks που βοηθούν στην κατασκευή σπιτιών σε ανακτημένη ιθαγενική γη δίπλα στο Espaço Cultural Semente Negra.
Υπάρχουν άλλα παραδείγματα στη Βραζιλία αναρχικών και αυτόχθονων κοινοτήτων που συνεργάζονται;
Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν αυτόν τον αγώνα και μερικοί αναρχικοί των οποίων οι παππούδες είναι Ιθαγενείς έχουν επίσης προσπαθήσει να ζήσουν μέσα στις αυτόχθονες κοινότητες και τους αγώνες τους. Υπάρχουν επίσης μερικές ομάδες αλληλεγγύης που συνεργάζονται με διαφορετικές εθνοτικές ομάδες σε πολλά μέρη στη Βραζιλία.
Τώρα, με την πανδημία, αυτό έχει γίνει πιο αποτελεσματικό και υπάρχει ένα δίκτυο που συνδυάζει αναρχικές ομάδες που υποστηρίζουν τους ιθαγενείς αγώνες. Αυτή είναι μια τρέχουσα διαδικασία.
Πανκ στο φεστιβάλ No Gods No Masters στο Espaço Cultural Semente Negra.
Ποιες είναι μερικές από τις προκλήσεις της αυτόχθονης αλληλεγγύης;
Στη Βραζιλία, υπάρχουν αμέτρητοι αγώνες και πρέπει να γνωρίζουμε πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Υπάρχουν ομάδες που εστιάζουν σε συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά καταλαβαίνουμε ότι είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό αγώνων, ώστε να μην αφήσουμε κανέναν πίσω. Λόγω του αριθμού των αγώνων και της οικονομίας σε παρακμή, η υποστήριξη πληθυσμών που ζουν στην άκρη της δυστυχίας ή στην απόλυτη δυστυχία γίνεται μια πρόκληση, καθώς δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν τους τρόπους ζωής τους. Οι ζωές των αυτόχθονων οικογενειών είναι αιώνιοι αγώνες για επιβίωση και, τις περισσότερες φορές, είναι απαραίτητο να κάνουμε τα πάντα με βάση την αλληλεγγύη και τους λιγοστούς πόρους.
Η έλλειψη πόρων και ο μικρός αριθμός ανθρώπων που αγωνίζονται σε τόσα πολλά μέτωπα είναι τεράστιες προκλήσεις μαζί με τον αγώνα μας για επιβίωση. Το να αγκαλιάζουμε τον Ιθαγενή αγώνα, που είναι ο πιο συνεχής αγώνας στη Βραζιλία, σημαίνει να διαθέσουμε τον εαυτό μας σε πλήρη χρόνο για να ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις της δυτικής κουλτούρας και του καπιταλισμού σε αυτές τις οικογένειες.
Υπάρχουν κοινά θέματα που συνδέουν τις εμπειρίες σας στο αναρχο-πανκ κίνημα και τις αυτόχθονες κοινότητες;
Ναι, υπάρχουν απίστευτες συνδέσεις που έχουμε παρατηρήσει με την πάροδο του χρόνου, που ζουν κοντά στις κοινότητες. Το δίκτυο αμοιβαίας υποστήριξης, οι συνελεύσεις, η σημασία της μουσικής ως εργαλείο μάχης, η σχέση με την εκπαίδευση, η λήψη αποφάσεων βάσει συναίνεσης, το ταξίδι από τη μια κοινότητα στην άλλη, τη φροντίδα του άλλου. Όλα αυτά μας είναι οικεία από τις πανκ παραδόσεις που πιστεύουμε και που θέλουμε να διατηρήσουμε ζωντανές στη ζωή μας.
Η κύρια διαφορά, κατά τη γνώμη μας, είναι η σχέση τους με τη φύση, με τον πλανήτη. Οι αυτόχθονες σύντροφοί μας βλέπουν τον εαυτό τους ως μέρος της φύσης μαζί με όλα τα άλλα ζώα και φυτά, ενώ εμείς, ως άνθρωποι του πολιτισμού, προσπαθούμε να αποσυνδεθούμε, δημιουργώντας κρίσεις εντός και εκτός του εαυτού μας.
«Εδώ, δεν υπάρχουν αρχές παρά μόνο εσύ.» Φεστιβάλ No Gods No Masters στο Espaço Cultural Semente Negra το 2019.
Πώς μπορούν οι άνθρωποι να υποστηρίξουν τα έργα σας και άλλα σημαντικά αναρχικά και αυτόχθονα έργα στη Βραζιλία;
Εστιάζουμε σε τρία έργα. Το Semente Negra, το κοινωνικό μας κέντρο, το οποίο βρίσκεται στη μέση του δάσους του Ατλαντικού, είναι το μέρος όπου εργαζόμαστε με την permaculture, καθώς και ένα στούντιο μεταξοτυπίας, ένα στούντιο ηχογράφησης, το τυπογραφείο και το σπίτι μας. No Gods No Masters είναι ο εκδότης και η διανομή μας για πανκ, αναρχισμό, φεμινισμό, βιγκανισμό και άλλο υλικό που σχετίζεται με τον αγώνα. Και η Vivência na Aldeia είναι το έργο αλληλεγγύης μας που συνεργάζεται με αυτόχθονες κοινότητες.
Η συντήρηση όλων αυτών των έργων είναι επίπονη, αλλά αποτελεί μέρος της ζωής μας εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό είμαστε και βάζουμε την ενέργειά μας σε όλα αυτά. Μερικές φορές είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε μικρότερα βήματα και να επιλέξουμε σε τι πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα επειδή δεν έχουμε τα χρήματα για όλα τα πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε. Καταβάλλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια σε όλα τα πράγματα που μπορούν να επιτευχθούν χωρίς να περιλαμβάνονται χρήματα. Αυτό έχει πολύ σημαντικό νόημα, διότι είναι ο χώρος όπου μπορούμε να εξασκήσουμε τα πράγματα με πιο προσωπικό τρόπο, μέσω σχέσεων αγάπης και φιλίας. Αυτό προσπαθούμε να χτίσουμε σε όλα τα έργα μας και με όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε.
Κατά τις κανονικές στιγμές, προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε χρήματα για τις εκστρατείες αλληλεγγύης και για έργα εντός των αυτόχθονων κοινοτήτων μέσω των εκδηλώσεων που διοργανώνουμε και της πώλησης μπλουζών. Όλες οι δραστηριότητες γίνονται από κοινού με τις κοινότητες. Ωστόσο, δεν μπορούμε ποτέ να έχουμε αρκετά λόγω του αριθμού των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αυτές οι κοινότητες, των αγώνων που πρέπει να πολεμήσουν και των ονείρων που φιλοδοξούν να εκπληρώσουν.
Από την αρχή της πανδημίας COVID-19 τον Μάρτιο του 2020, δημιουργήσαμε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα για να βοηθήσουμε στην πώληση χειροτεχνίας από τους συντρόφους μας, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να αφήσουν τη γη τους για να τα πουλήσουν και να διατηρήσουν τις οικογένειες που ζουν και παράγουν τον πολιτισμό τους. Λίγο αργότερα, βοηθήσαμε να ξεκινήσουμε μια εκστρατεία που ονομάζεται Alimentação e Vida na Aldeia [«τροφή και ζωή στο χωριό»], η οποία στοχεύει στην επίτευξη της κυριαρχίας των τροφίμων για τις έντεκα κοινότητες της περιοχής, συνολικά περίπου 500ων αυτόχθονων. Δυστυχώς, όπως είπαμε, αυτή η γη βρίσκεται σε μια περιοχή που έχει καταστραφεί από μια εταιρεία εξόρυξης, οπότε η φύτευση εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Ως εκ τούτου, η εκστρατεία στοχεύει να φέρει τρόφιμα και πληροφορίες στις κοινότητες.
Πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε σχετικά με την πραγματικότητα των κοινωνικών αγώνων στη Βραζιλία και την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι αυτόχθονες. Πρέπει να οικοδομήσουμε υποστήριξη για ένα ευρύ φάσμα έργων. Η αλληλεγγύη, ο αγώνας και η αμοιβαία υποστήριξη είναι τα καλύτερα όπλα μας.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτά τα έργα μέσω των ιστότοπων:
cultiveresistencia.org
nogods-nomasters.com
vivencianaaldeia.org
πηγή: crimethinc.com/
