Δωράκια από την Κυβέρνηση στα αφεντικά, Κυριακές και πλήρης απορρύθμιση της εργασίας. Κι εμείς;
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να το λέμε: Η διαχείριση της πανδημίας, τα “παράλογα” lock-down, τα “αλλοπρόσαλλα” μέτρα της Κυβέρνησης σχετικά με το τι επιτρέπεται και τι όχι, η κατά βούληση απαγόρευση των συναθροίσεων από τον Χρυσοχοΐδη, χωρίς καμία σύμφωνη γνώμη από τους λοιμωξιολόγους, όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία, ούτε και πρόκειται (αποκλειστικά) για κινήσεις μια “άχρηστης” και “ανίκανης” κυβέρνησης.
Φυσικά, οι διαχειριστικές ικανότητες που χρειάζονται σε επικεφαλής κρατών εν μέσω μιας τέτοιας πανδημίας, είναι όντως μειωμένες, στην περίπτωση της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά σε γενικές γραμμές, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και της αστικής τάξης κινούνται σε πολύ σωστή (για το Κεφάλαιο) κατεύθυνση: Διάλυση της Δημόσιας Υγείας και αβαντάρισμα του Ιδιωτικού Τομέα, σφράγισμα της συστημικής ασφάλειας, μέσω πρόσληψης χιλιάδων μπάτσων κάθε είδους και, φυσικά, η πλήρης απορρύθμιση της εργασίας, η σφοδρή επίθεση στους εργαζομένους προς όφελος των εργοδοτών.
Και δεν είναι φυσικά μόνο η από-το-παράθυρο θέσπιση της τηλε-εργασίας (που εξοικονομεί λειτουργικούς πόρους στα αφεντικά και διαλύει σε μεγάλο βαθμό τα ωράρια). Το νέο αντ-εργατικό νομοσχέδιο του Κωστή Χατζηδάκη έρχεται με φόρα, για να φέρει, εν μέσω πανδημίας, κατάργηση του 8ωρου, του ορίου υπερωριών, του πενθήμερου και άλλα καταπληκτικά. Μάλιστα, ειδική πρόβλεψη υπάρχει και για την κατάργηση της αργίας τις Κυριακές και γενικά της εργασίας σε μέρες αργιών, για συγκεκριμένους (αρκετούς) κλάδους της οικονομίας. Και όλα αυτά στο πλαίσιο της θέσπισης των ατομικών συμβάσεων εργασίας, καθώς η Κυβέρνηση φαίνεται να ακολουθεί πιστά το ρητό της (δασκάλας της) Μάργκαρετ Θάτσερ: “αυτό που αποκαλούμε κοινωνία, δεν υπάρχει”.
Τι προβλέπει το αντεργατικό νομοσχέδιο, τι αλλάζει για τις Κυριακές
Συνοπτικά, το νομοσχέδιο, το οποίο ετοιμάζουν να καταθέσουν προς ψήφιση (και άρα να περάσει, μέσω της απόλυτης πλειοψηφίας της ΝΔ στην Βουλή) μετά το Πάσχα, σύμφωνα με άρθρο του alfavita.gr προβλέπει τα εξής:
- Ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας (χωρίς ΣΣΕ)
- Εργάσιμη εβδομάδα διάρκειας 30-50 ωρών την εβδομάδα (με συνδυασμό 6ωρης και 12ωρης απασχόλησης)
- “Ευέλικτη” τηλεργασία πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας
- Ημερήσιο ωράριο-“λάστιχο” με συνδυασμό τηλεργασίας και εργασίας στις εγκαταστάσεις του εργοδότη!
- Κατάργηση του θεσμού τής υπερεργασίας
- Κατάργηση του πενθήμερου (εργασία και το Σαββατοκύριακο)!
- Εκτίναξη του επιτρεπόμενου ορίου υπερωριών στις 150, για όλους τους κλάδους τής οικονομίας
- Μη καταβολή της προσαύξησης λόγω υπερωρίας, με συμψηφισμό απλήρωτων υπερωριών με μειωμένο ωράριο ή ρεπό
Μέσα σε όλα τα παραπάνω υπάρχει και ειδική πρόβλεψη για την θέσπιση της εργασίας τις Κυριακές “σε συγκεκριμένους κλάδους” και “υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις”. Παραθέτοντας λοιπόν σημερινό άρθρο από την σελίδα dikaiologitika.gr:
“οι νέες εργασίες και δραστηριότητες που εξαιρούνται από την Κυριακάτικη εργασία και τις αργίες είναι 11 και είναι οι εξής:
1. Παραγωγής, αποθήκευσης, μεταφοράς και διανομής φαρμάκων και παραϊατρικού υλικού. Για την εκτέλεση παράδοσης αγαθών στους καταναλωτές που έχουν παραγγελθεί εξ αποστάσεως, τηλεφωνικά ή από ηλεκτρονικό κατάστημα υπεραγορών (super market) και κάθε άλλου εμπορικού καταστήματος, ως κέντρο διανομής και παράδοσης θεωρούνται και το φυσικό κατάστημα λιανικής πώλησης και οι αποθήκες του.
2. εφοδιαστικής αλυσίδας (“logistics”), ιδίως παραλαβής, αποθήκευσης, συλλογής και διανομής εμπορευμάτων .
3.κέντρων κοινών υπηρεσιών (“shared services centers”) ομίλων επιχειρήσεων, ιδίως στους τομείς της λογιστικής, του ανθρώπινου δυναμικού, της μισθοδοσίας, των Η/Υ (ΙΤ), της κανονιστικής συμμόρφωσης, των προμηθειών και άλλων.
4.κέντρων δεδομένων (“data centers”) και εν γένει μηχανογραφικών κέντρων ομίλων επιχειρήσεων,
5. ψηφιοποίησης έγχαρτου αρχείου.
6 παροχής υπηρεσιών τηλεφωνικού κέντρου εξυπηρέτησης και τεχνικής υποστήριξης πελατών.
7. παραγωγής έτοιμου σκυροδέματος.
Επίσης κατόπιν άδειας του ΣΕΠΕ δύναται να επιτραπή η λειτουργία των επιχειρήσεων, εκμεταλλεύσεων, υπηρεσιών και εργασιών και η απασχόληση του προσωπικού κατά τις Κυριακές και τις αργίες:
8. Σε περιπτώσεις διενέργειας εξετάσεων για την απόκτηση πτυχίων και διπλωμάτων εν γένει.
9. Σε περιπτώσεις νομίμων εξωσχολικών δράσεων ιδιωτικών σχολείων, όπως ημερίδες, διημερίδες, σεμινάρια, συνέδρια, ρητορικοί και άλλοι διαγωνισμοί, αγώνες, προπονήσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ανθρωπιστικές, φιλανθρωπικές και περιβαλλοντικές δράσεις, συμπεριλαμβανομένων των φυλάκων, οδηγών και συνοδών λεωφορείων, καθαριστριών, προσωπικού μηχανογράφησης και γραμματείας και κάθε άλλου εργαζομένου αναγκαίου για τη διενέργεια και ομαλή διεξαγωγή αυτών.
10. Σε περιπτώσεις συντήρησης κτηρίων δημόσιων ή ιδιωτικών σχολείων, η οποία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί τις ημέρες παρουσίας εκπαιδευτικών και μαθητών,
11. Σε περιπτώσεις προσαρμογής και αναβάθμισης πληροφοριακών συστημάτων.
Σε ότι αφορά την αμοιβή των εργαζομένων προβλέπεται ότι για επιχειρήσεις που επιτρέπεται να λειτουργούν τις Κυριακές το προσωπικό που θα απασχοληθεί σε ημέρα Κυριακή, δικαιούται να λάβει μόνο την προσαύξηση 75% επί του νομίμου ημερομισθίου, καθώς και αναπληρωματική εβδομαδιαία ανάπαυση σε άλλη ημέρα της εβδομάδας.
Οι επιχειρήσεις που θα λειτουργήσουν την Κυριακή που συμπίπτει με την υποχρεωτική αργία οφείλουν:
α) Σε όσους αμείβονται με ημερομίσθιο, το καταβαλλόμενο ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% που θα υπολογισθεί επί του νομίμου ημερομισθίου τους.
β)Επιπλέον οφείλουν να χορηγήσουν αναπληρωματική ανάπαυση (ρεπό) σε άλλη εργάσιμη ημέρα της εβδομάδας.
γ) σε όσους αμείβονται με μηνιαίο μισθό οφείλουν προσαύξηση 75% του νομίμου μισθού τους και αναπληρωματική ανάπαυση, είτε πρόκειται για επιχειρήσεις που υπάγονται στις διατάξεις περί υποχρεωτικής ανάπαυσης την Κυριακή και τις ημέρες αργίας είτε για επιχειρήσεις που δεν υπάγονται στις διατάξεις αυτές. Ζήτημα καταβολής και του 1/25 του μηνιαίου γεννάται μόνο δεν χορηγηθεί αναπληρωματική μέρα ανάπαυσης.”.
Επιπλέον, τα αφεντικά, που όπως είπαμε μέσω της τηλε-εργασίας (που θεσπίζεται από το Ν/Σ), χαμηλώνουν το λειτουργικό τους κόστος, υποχρεούνται από την μια να πληρώσουν κάτι παραπάνω σε σχέση με “τη χρησιμοποίηση του οικιακού χώρου εργασίας του εργαζομένου”, ωστόσο, δεν θα κληθούν να πληρώσουν κανέναν φόρο για όλα αυτά, καθώς “δεν αποτελούν αποδοχές, αλλά εκπιπτέα δαπάνη για την εργοδοτική επιχείρηση, και δεν υπόκεινται σε οποιοδήποτε φόρο ή τέλος ούτε οφείλονται επί αυτών ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη ή εργαζομένου“.
Αυτά τα…ολίγα (και άλλα πολλά) λοιπόν αλλάζουν με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, αυτοί οι “λίγοι” κλάδοι επηρεάζονται από την ρύθμιση για τις Κυριακές. Το ζήτημα είναι εμείς, από την μεριά της εργατικής τάξης, τι κάνουμε γι’ αυτό;
Να κάνουμε ο,τι περνά από το χέρι μας
Η Κυβέρνηση αρχικά νόμισε πως θα τα περάσει όλα αυτά στο ντούκου, χωρίς κόσμο στον δρόμο, με την κοινωνία φοβισμένη από την πανδημία. Αυτό ήταν το σχέδιό της εξαρχής, γι’ αυτό προσπάθησε να ποινικοποιήσει τις συναθροίσεις με ψέματα και καταστολή. Δυστυχώς γι’ αυτούς, “η μπίλια έκατσε στο κόκκινο(μαυρο)”. Λίγο (βασικά πολύ) με το φοιτητικό κίνημα, λίγο με την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, λίγο με τις αρχικές αμφισβητήσεις της απαγόρευσης, στην επέτειο του Πολυτεχνείου και την 6η Δεκέμβρη, το κλίμα του φόβου έσπασε. Ο κόσμος βγήκε στον δρόμο και πλέον δεν φεύγει από εκεί με τίποτα. Ήδη, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στην επαρχία και σε κάθε γωνιά της χώρας, ξεπηδούν καθημερινά διαμαρτυρίες ενάντια στον παραλογισμό της Κυβερνητικής πολιτικής.
Αυτό όμως δεν είναι το μόνο που συμβαίνει. Η εργατική τάξη ξεκινά να οργανώνεται αυτόνομα, προσπαθεί να κατακτήσει την χειραφέτησή της. Τα συμφέροντά μας δεν είναι ίδια με αυτά των αφεντικών (μικρών ή μεγάλων). Οι δράσεις μας και η οργάνωσή μας πρέπει να έχουν ως αιχμές τα συμφέροντα της τάξης μας και όχι έναν συγκεχυμένο αντι-κυβερνητισμό, στον οποίο βασίζει η ρεφορμιστική και σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση τις ελπίδες της για μια νέα επικράτηση στις (επερχόμενες όπως φαίνεται) εκλογές.
Σε αυτή την κατεύθυνση τα πρωτοβάθμια σωματεία, τα σωματεία βάσης αλλά και οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες μέσα στα μεγάλα συνδικάτα, δηλαδή τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της εργατικής τάξης αυτή την στιγμή, πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους προς την κατεύθυνση διοργάνωσης μαχητικών απεργιών κινητοποιήσεων. Μια πολύ καλή πρωτοβουλία είναι αυτή που πάρθηκε από 6 (μέχρι στιγμής) κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, σχετικά με την προσπάθεια διοργάνωσης μιας Διακλαδικής Απεργίας οργανωμένης από τα κάτω, στα τέλη του Μάη. Μια προσπάθεια που, αν μη τι άλλο, πρέπει να στηριχθεί από όλους όσους ανήκουμε στην εργατική τάξη και θέλουμε να κρατηθούμε μακριά από της φιλο-εργοδοτικές, ενδοτικές και γραφειοκρατικές παράτες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Επιπλέον, σε κάτι περισσότερο από μισό μήνα έχουμε την επέτειο της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Εκεί σίγουρα θα είναι μια καλή ευκαιρία για να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας, σε σχέση με την νέα πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν.
Όλα τα παραπάνω όμως δεν θα έρθουν από μόνα τους. Τώρα είναι η ώρα να οξύνουμε την ταξική πάλη, την προπαγάνδα στους χώρους εργασίας καθώς και την δυναμική σύνδεση του αγώνα των εργαζομένων με αυτόν των φοιτητών. Χιλιάδες νέοι βρίσκονται αυτή την στιγμή σε αναβρασμό λόγω της επερχόμενης εφαρμογής του Νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, που θα μετατρέψει και τυπικά το πανεπιστήμιο σε τσιφλίκι του Κεφαλαίου και θα το γεμίσει με μπάτσους. Οι νέοι αυτοί, που εδώ και μήνες πλέον έχουν δώσει νέα ζωή στα Πανεπιστήμια, όπως π.χ. στο campus του ΑΠΘ, με καταλήψεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις κλπ, είναι σε τεράστιο βαθμό οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, των οποίων τα συμφέροντα πλήττονται πριν καν βγουν στην αγορά εργασίας. Η σύνδεση είναι αναμενόμενη και λογική. Το ζήτημα είναι να πράξουμε όλοι μας το λογικό και αναμενόμενο.
Μπορεί το Νομοσχέδιο να είναι σχεδόν μοιραίο να ψηφιστεί στην Βουλή, λόγω της πολιτικής αναλγησίας που έχει επιδείξει η συγκεκριμένη ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση, οποιουδήποτε μεγέθους και έντασης κοινωνική οργή κι αν έχει απέναντί της. Μπορεί οι Κυριακές μας να μην είναι ποτέ ξανά ίδιες, μπορεί το Πανεπιστήμιο να γεμίσει με μπάτσους και επιχειρηματίες – κοράκια. Όλα τα παραπάνω μπορεί να συμβούν. Αν όμως δεν κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας ώστε να τα εμποδίσουμε, να τα σαμποτάρουμε, να τα καταργήσουμε στην πράξη, ποτέ δεν θα μάθουμε τι θα μπορούσε να είχε συμβεί και από την δική μας μεριά.
Οι αντικειμενικές συνθήκες για έναν γενικό ξεσηκωμό, δηλαδή οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, η ακραία φτώχεια, η καταστολή κλπ, υπάρχουν. Και μας ευνοούν τα μέγιστα.
Το ζήτημα είναι αν θα υπάρξουν και οι υποκειμενικές συνθήκες. Δηλαδή αν ο ριζοσπαστικός και επαναστατικός παράγοντας, η εργατική τάξη, οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι κάθε είδους, θα συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει επιτέλους να παίξουν με επιτυχία τον ιστορικό τους ρόλο. Και σε αυτό πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μας, όσοι ονειρευόμαστε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.
