Οι άνθρωποι είναι μόνοι μπροστά στους στρατιωτικούς δεσμοφύλακες και αντιμετωπίζουν μια απλή εναλλακτική λύση: να παραδοθούν ή να απαντήσουν. Όπως υποδεικνύεται από μια πανεθνική εκστρατεία βομβιστικών επιθέσεων, επιλεκτικών εκτελέσεων και ένοπλων συγκρούσεων, που πραγματοποιήθηκαν από τις τοπικές Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας (PDF), ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας της χώρας επέλεξε αυτή τη δεύτερη διαδρομή πριν από λίγο καιρό.
Του Άντονι Ντέιβις Δημοσιεύτηκε στις 16 Αυγούστου 2021 στο https://kaosenlared.net/birmania-perspectivas-de-una-guerra-popular/
Υπήρξαν ειρηνικές διαδηλώσεις, αιματηρές σφαγές, οικονομική κατάρρευση και μια θανατηφόρα πανδημία, αλλά έξι μήνες αφότου ο στρατός της Μιανμάρ ανέλαβε την εξουσία, ανατρέποντας μια εκλεγμένη κυβέρνηση, μια πραγματικότητα άνοιξε το δρόμο της: παρά την φαινομενική αγανάκτηση και τη διπλωματία των δεμένων χεριών, η διεθνής κοινότητα δεν θα κουνήσει το δάχτυλο για να έρθει προς διάσωση του Βιρμανικού λαού. Ο λαός της Μιανμάρ είναι μόνος απέναντι στους στρατιωτικούς δεσμοφύλακες και αντιμετωπίζει μια απλή εναλλακτική λύση: να παραδοθεί ή να απαντήσει. Όπως υποδεικνύεται από μια πανεθνική εκστρατεία βομβιστικών επιθέσεων, επιλεκτικών εκτελέσεων και ένοπλων συγκρούσεων, που πραγματοποιήθηκαν από τις τοπικές Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας (FDP), ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας της χώρας επέλεξε αυτή τη δεύτερη διαδρομή πριν από λίγο καιρό.
Πιο δύσκολο να μετρηθεί είναι πού στοχεύει αυτή η λαϊκή εκστρατεία αντίστασης, τι μπορεί να πετύχει ρεαλιστικά και πώς μπορεί να το επιτύχει. Πέρα από την υπερβολή των μέσων ενημέρωσης, η Μιανμάρ δεν βρίσκεται ακόμη στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο, έχει περιέλθει σε μια κατάσταση βίαιου χάους που χαρακτηρίζεται από την κατάρρευση της πολιτικής διοίκησης και ένα κενό διακυβέρνησης που διευρύνεται μέρα με τη μέρα. Σε μεγάλο μέρος του κεντρικού εδάφους της χώρας, η καταστολή του στρατού οδήγησε σε επιδρομές συμμοριών που σκοτώνουν στρατιώτες, λεηλατούν και περιστασιακά καίγονται ολόκληρα χωριά.
ΟιPDF προσπάθησαν να απαντήσουν, αν όχι σε άμεσες αντιπαραθέσεις, τότε με δίκαιες και αλλα πολλες φορές βάναυσες, συχνά ανώνυμες, επιθέσεις που όλο και περισσότερο θέτουν τους πολίτες αντιμέτωπους με άλλους πολίτες και κινδυνεύουν να γίνουν προσωπικές ή συμμορίστικες διευθέτησης προσωπικών λογαριασμών. Αυτο το χάος μπορεί να ενταθεί, αλλά είναι απίθανο να διαρκέσει. Μέσα στους επόμενους εννέα μήνες, μέχρι την άφιξη του μουσώνα του 2022 τον Μάιο, η Μιανμάρ θα είναι σίγουρα σε μια από τις αυτές τις δύο καθοριστικές τροχιές.
Μια πιθανότητα είναι ότι ο στρατός, ο λεγόμενος Tatmadaw, θα επιβεβαιώσει τις πραγματικά ισχυρές πλευρές του – συνοχή, πειθαρχία, πόρους και την ικανότητα άσκησης ακραίας βίας – και θα επαναλάβει τον έλεγχο της νεοσύστατης διαχειριστικής κυβέρνησής του στην κεντρική περιοχή της Μιανμάρ. Αναπόφευκτα επανεισαγώμενη με διαφορετικούς ρυθμούς σε διαφορετικές περιοχές, η στρατιωτική δύναμη θα εξακολουθεί να μισείται ευρέως και να γίνεται στόχος περιστασιακών βίαιων επιθέσεων. Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, θα θέσει τα θεμέλια για τη σταθερότητα και τη σταδιακή οικονομική ανάκαμψη με την υποστήριξη της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων ασιατικών κρατών. Σε αυτή τη βάση, ο Tatmadaw θα αναπτύξει στη συνέχεια μια προγραμματισμένη αναδιαμόρφωση του εκλογικού συστήματος, με τέτοιο τρόπο ώστε να εγγυάται αποτελέσματα σύμφωνα με το όραμά του για μια εποπτευόμενη ή πειθαρχημένη δημοκρατία .
Ο εναλλακτικός δρόμος θα υπέθετε το ξέσπασμα ενός εμφυλίου πολέμου, στον οποίο η κατακερματισμένη πλέον αντίθεση στη στρατιωτική δικτατορία στο κεντρικό έδαφος της εθνοτικής ομάδας Μπαμάρ, θα έφτανε σε ένα επίπεδο οργάνωσης, ηγεσίας και στρατηγικού σχεδιασμού που είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της αντίστασης και να επωφεληθούν από τα τρωτά σημεία του Tatmadaw, διατηρώντας παράλληλα την ενεργό συμπάθεια των βασικών εθνικών μειονοτήτων.
Καμία από αυτές τις δύο κατευθύνσεις δεν είναι αναπόφευκτη: το μέλλον της Μιανμάρ είναι άγνωστο. Ωστόσο, και οι δύο τροχιές θα εξαρτηθούν από μια αλληλεπίδραση παραγόντων, οι περισσότεροι από τους οποίους μπορούν ήδη να διακριθούν: αυτό που ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ αποκαλούσε γνωστούς αγνώστους . Χωρίς αμφιβολία, θα υπάρχουν επίσης μερικοί άγνωστοι άγνωστοι , δηλαδή γεγονότα και προσωπικότητες που δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί.
Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας.(PDF)
Το πιο εκπληκτικό γνωστό άγνωστο έχει να κάνει με τις PDF. Οι πρώτες χαλαρά οργανωμένες ομάδες άρχισαν να λειτουργούν στις αρχές Απριλίου, πρώτα στο εσωτερικό της περιοχής Sagaing, στα βορειοδυτικά και στο δυτικό τμήμα της πολιτείας Chin, όπου στις 4 Απριλίου η Κεντρική Αμυντική Δύναμη ανακοίνωσε το σύνταγμά της. Chinland (FDC ). Στα τέλη Απριλίου και αρχές Μαΐου, υπήρξε έντονος πολλαπλασιασμός ομάδων διαφορετικών δυνατοτήτων, έτσι ώστε στα μέσα Ιουλίου υπήρχαν ήδη περίπου 125 ξεχωριστές ομάδες που, τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές, είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους Διοικητικό Συμβούλιο του στρατιωτικού καθεστώτος. Ορισμένοι, αν και όχι όλοι, δήλωσαν επίσης την πίστη τους στη σκιώδη κυβέρνηση της αντιπολίτευσης, την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GUN), που σχηματίστηκε στα μέσα Απριλίου.
Μεταξύ του γενικού πληθυσμού, ο αντίκτυπος των PDF ήταν αισθητός, αλλά ελάχιστα καθοριστικός. Τις τελευταίες εβδομάδες, έχει επίσης εξασθενίσει τόσο από τις επιπτώσεις της πανδημίας του covid-19 όσο και από τις βροχές των μουσώνων. Ωστόσο, η δραστηριότητά τους συνεχίζεται και ανακοινώθηκαν νέες συμμαχίες μάχης καθώς οι ομάδες προσπάθησαν να μοιραστούν τους πόρους τους. Βασισμένες σε κρυφούς πυρήνες, οι αστικές PDF έχουν ασκήσει σχεδόν αποκλειστικά δύο τακτικές: βομβιστικές επιθέσεις με χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, ακόμα πολύ υποτυπώδεις και στοχευμένες δολοφονίες. Οι στόχοι τους ήταν κυρίως μαλακοί: γραφεία τοπικής διοίκησης και άλλα κυβερνητικά κτίρια, καθώς και δημόσιοι υπάλληλοι που είναι ύποπτοι για κατασκοπεία υπέρ του στρατού και μέλη του πολιτικού σκέλους του Τατμαντάου, του Κόμματος Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης της Ένωσης (USDP).
Στο εσωτερικό της υπαίθρου, οι PDF έχουν αναπτυχθεί πιο ανοιχτά ως εμβρυϊκές εξεγερτικές συμμορίες, αλλά ακόμα ελαφρά οπλισμένες. Εκτός από το να χτυπήσουν τον ίδιο τύπο μαλακών στόχων που παρατηρήθηκαν στις πόλεις, προσπάθησαν επανειλημμένα να αποκρούσουν τις επιδρομές του Τατματάου στα χωριά, στήνοντας ενέδρες με ντόπιους εθελοντές χρησιμοποιώντας κυνηγετικά όπλα και αυτοσχέδιες νάρκες, αναφέροντας συχνά ότι έχουν προκαλέσει σημαντικές απώλειες στις τάξεις του στρατού.
Οι επιχειρήσεις σε αγροτικές περιοχές ήταν ιδιαίτερα πιο αποτελεσματικές σε περιοχές εθνοτικών μειονοτήτων, όπου πρόσφατα δημιουργήθηκαν PDFs που ήταν σε θέση να δράσουν ή να δημιουργήσουν σχέσεις με προϋπάρχουσες εθνοτικές εξεγερτικές ομάδες, όπως ο Kachin Independent Army, the National Liberation Army. Στρατός Karenni και άλλοι. Στις αρχές Ιουνίου, προέκυψε μια πρακτική συνεργασία στην πολιτεία Kayah, κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της Μιανμάρ, επιτρέποντας την πρόσβαση των FDP σε σύγχρονα όπλα, καθώς και στα νότια τμήματα της πολιτείας Kachin και της παρακείμενης περιοχής Sagaing, όπου οι PDFέχουν πολεμήσει μαζί με μονάδες του Ανεξάρτητου Στρατού του Κάτσιν. Στην Πολιτεία Τσιν, ο μικρός Εθνικός Στρατός του Τσιν άνοιξε τα εκπαιδευτικά του κέντρα σε μέλη των PDF .
Ωστόσο, το ερώτημα κατά πόσο οι εθνοτικοί στρατοί είναι πρόθυμοι να προμηθεύσουν σύγχρονα όπλα – και σε ποιες ποσότητες – στις PDF παραμένει βασικό ζήτημα. Η κατάσχεση στα τέλη Ιουνίου από τον Tatmadaw μιας μεγάλης αποστολής μικρών όπλων και εκτοξευτών χειροβομβίδων που κατασκευάστηκαν από τον Ανεξάρτητο Στρατό του Kachin, προοριζόμενοι για την περιοχή Mandalay, δείχνει ότι τουλάχιστον μία γραμμή ανεφοδιασμού είναι ανοιχτή. Δεδομένου όμως ότι οι αγορές όπλων της Ταϊλάνδης και της Καμπότζης είναι σε μεγάλο βαθμό ανεπαρκείς, οι αγορές από συμπαθείς εθνοτικές πηγές θα πρέπει απαραίτητα να συμπληρωθούν με την κατάσχεση των οπλοστασίων που βρίσκονται πλησιέστερα στους αντάρτες: αυτά του εχθρού.
Ένα άλλο γνωστό άγνωστο αναφέρεται στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας της αντιπολίτευσης. Από τη δημιουργία της στις 16 Απριλίου σε μια πλατφόρμα ομοσπονδιακής δημοκρατίας, η ισορροπία του GUN είναι αμφίρροπη. Με ηγεσία που αποτελείται από βουλευτές της εθνοτικής πλειοψηφίας της Μπαμάρ, μέλη της κυβέρνησης του απαγορευμένου Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία (NLD) και προσωπικότητες που προσλαμβάνονται από μειονοτικές κοινότητες, η σκιώδης κυβέρνηση έχει κερδίσει κάποια αναγνώριση ως πιθανή εναλλακτική λύση στο καθεστώς του Tatmadaw παλεύοντας με ένα σαρωτικό έλλειμμα πολιτικής νομιμότητας.
Η GUN πέτυχε επίσης να παρουσιαστεί ως σημείο επαφής για τις δυτικές κυβερνήσεις που δεν επιθυμούν να υποστηρίξουν τη στρατιωτική εξαγορά, αν και υπό τις παρούσες συνθήκες εξακολουθούν να αρνούνται να χορηγήσουν επίσημη διπλωματική αναγνώριση σε ένα σώμα του οποίου οι ηγέτες είναι γεωγραφικά διασκορπισμένοι και δεν ελέγχουν κανένα μέρος της επικράτειας. Είναι ακόμη λιγότερο σαφές εάν μια σκιώδης κυβέρνηση με απροσδιόριστη παρουσία στο έδαφος μπορεί να καθιερωθεί ως κεντρικός φορέας σχεδιασμού και πιθανή κεντρική διοίκηση ενός καλειδοσκοπίου τοπικών PDF που, ελλείψει συντονισμού και στρατηγικής, κινδυνεύουν να προβληθούν και συνθλίβονται η μια μετά την άλλη.
Κυριαρχούμενη από μια γενιά παλαιότερων πολιτικών που ευδοκιμούν υπό τη σκιά της κρατούμενης ηγέτιδας του NLD Aung San Suu Kyi, η GUN εξακολουθεί να μην έχει δυναμικές, αν όχι χαρισματικές, φιγούρες ικανές να εμπνεύσουν ένα κίνημα αντίστασης που οδηγείται από τη νεολαία. Μέχρι σήμερα, δεν μπόρεσε επίσης να κερδίσει το σεβασμό των ισχυρών ένοπλων εθνοτικών μαχητικών ομάδων, στις οποίες βασίζεται σε μεγάλο βαθμό για καταφύγιο, εγκαταστάσεις εκπαίδευσης και βάσεις επιχειρήσεων.
Δύναμη πυρός του Τατμαντάου
Ο στρατός της Βιρμανίας και το όραμά του για το μέλλον είναι ως επί το πλείστο γνωστοί άγνωστοι . Ωστόσο, παρά τα προφανή πλεονεκτήματά του, το Tatmadaw είναι κάπως αδέξιος και από πολλές απόψεις χαοτικός γίγαντας, με τρωτά σημεία που αποκάλυψε η τρέχουσα κρίση. Παρά τις αισιόδοξες εκτιμήσεις των μέσων ενημέρωσης για έναν μόνιμο στρατό 350.000 στρατιωτών, η αποτελεσματική δύναμη μάχης του Τατμαντάου είναι αναμφίβολα πολύ μικρότερη. Οι υπολογισμοί των δυτικών αναλυτών, βασισμένοι στο μέγεθος των ελλείψεων στρατολόγησης και της χρόνιας υποπλήρωσης των μεραρχιών ελαφρού πεζικού υπό κεντρική διοίκηση και των διοικητικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, υποδεικνύουν ότι τα τάγματα πολεμικού πεζικού πιθανά μόλις ξεπερνούν τους 120.000 στρατιώτες.
Τα τελευταία χρόνια, ιδίως τα ελαφρά πεζικά τμήματα επιβαρύνθηκαν από συνεχείς αποστολές και συχνά μεγάλες απώλειες στα εθνοτικά εδάφη των κρατών Kachin, Rakhine, Karen και Shan. Σήμερα, ένα πολύ διευρυμένο πεδίο επιχειρήσεων, που επιβάλλεται από το πραξικόπημα, έχει δημιουργήσει ένα διαχρονικό πρόβλημα. Σε διάστημα λίγων εβδομάδων, ο στρατός αναγκάστηκε να διασκορπίσει στρατεύματα για την υποστήριξη της αστυνομίας σε χωριά σε μεγάλο μέρος της κεντρικής επικράτειας της Μιανμάρ, εκτός από τις συνεχιζόμενες μάχες και την εξασφάλιση καθηκόντων φρουράς σε εθνικά επιρρεπή κράτη.
Μια δεύτερη πρόκληση ήταν η πίεση για την ανάπτυξη επιχειρησιακών πληροφοριών σχετικά με μια απειλή που μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δεν υπήρχε, ακόμη και όταν στοιχεία των PDF επιτέθηκαν στα μάτια και τα αυτιά του στρατού, δηλαδή άτομα από την πολιτική διοίκηση και άτομα. ύποπτα για αναφορά στις δυνάμεις ασφαλείας.
Τρίτον, ο στρατός δεν διαθέτει αερομεταφερόμενα (αλεξιπτωτιστές) στρατεύματα άξια αυτού του ονόματος, και τα μέσα στρατηγικής εναέριας μεταφοράς του είναι περιορισμένα (ελικόπτερα) . Όλα αυτά είναι απαραίτητα για την ταχεία κινητικότητα σε μια εκστρατεία καταστολής σε ευρεία σκάλα. Ουσιαστικά, οι δραστηριότητές τους βασίζονται σε ευάλωτες γραμμές στο έδαφος και σε παρόχθια συστήματα ανεφοδιασμού και επικοινωνίας.
Η σημασία των δύο πρώτων προκλήσεων αποτυπώθηκε στην απελπισμένη προσπάθεια του Τατματάου να σχηματίσει και να οπλίσει νέες πολιτοφυλακές. Από τον Μάιο, η κύρια ώθηση ήταν στο λεγόμενο Pyu Saw Htee, μια δύναμη της οποίας τα μέλη της φορούν απλά ρούχα και εκτελούν τοπικά καθήκοντα ασφαλείας, όπως έρευνες οχημάτων, και τη διακριτική παρακολούθηση και ταυτοποίηση μελών των PDF. Ονομάστηκαν έτσι από το όνομα ενός πρίγκιπα πολεμιστή στην ιστορία της Βιρμανίας, οι Pyu Saw Htee αποτελούνται από μονάδες 50 έως 100 ανδρών που εδρεύουν σε νομαρχιακά κέντρα και στελεχώνονται από μια ομάδα βετεράνων του Tatmadaw και τις οικογένειές τους, καθώς και από τους πιστούς του USDP και μέλη του σκληρού τομέα του βουδιστικού-εθνικιστικού κινήματος MaBaTha. Οι πιο ακριβείς υπολογισμοί δείχνουν ότι είναι μια δύναμη επέκτασης τουλάχιστον 10.000 ανδρών.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο πολλαπλασιασμός των μονάδων Pyu Saw Htee για την αντιμετώπιση της δραστηριότητας PDF οδήγησε σε απότομη αύξηση των στοχευμένων εκτελέσεων των μελών και των οικογενειών τους από μέλη των PDF. Οι συνεργαζόμενοι με τον στρατό πολιτοφυλακές απάντησαν με τη δολοφονία μελών του NLD και ατόμων που είναι ύποπτα ότι ανήκουν στις PDF.
Δημιουργήστε αντίσταση
Σε αυτό το χαοτικό υπόβαθρο, η δημιουργία μιας δύναμης ικανής να προσφέρει συνεχή αντίσταση και να εκμεταλλεύεται τα αδύναμα σημεία του Tatmadaw αντιμετωπίζει τόσο την GUN όσο και τις PDF με μια συντριπτική σειρά προκλήσεων. Το αν είναι ανυπέρβλητα μένει να το δούμε, .
Μία από αυτές τις προκλήσεις, και όχι λιγότερο σημαντική, είναι η ανάγκη να αναπτυχθεί μια παρατεταμένη στρατηγική ανταρτών, η οποία αρχικά προοριζόταν να επιβιώσει το επόμενο έτος, αποτρέποντας το Tatmadaw να εδραιώσει το πραξικόπημα και να διαβρώσει το ηθικό του προσωπικού του στο έδαφος. Η παρατεταμένη αντίσταση στο πραξικόπημα και οι αναπόφευκτες διασυνοριακές επιπτώσεις του θα έχουν επίσης αντίκτυπο στο διεθνές περιβάλλον. Ένας βασικός στόχος θα ήταν να αμφισβητήσει τις προβλέψεις των κυριότερων γειτονικών χωρών – Ταϊλάνδη, Ινδία και Κίνα – οι οποίες σήμερα προσκολλώνται στην υπόθεση ότι, όπως συνέβη στο παρελθόν, το Τατματάου σύντομα θα συντρίψει τη λαϊκή αντιπολίτευση και θα πετύχει.
Η διαρκής αντίσταση θα παράσχει επίσης στις πιο διατεθειμένες δημοκρατίες ισχυρότερα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη διπλωματική αναγνώριση της αντιπολίτευσης στο πραξικόπημα και θα της παράσχουν οικονομική και ακόμη και υλική βοήθεια. Ωστόσο, ένα σιωπηρό στοιχείο κάθε παρατεταμένης στρατηγικής μάχης είναι η ανάγκη αποφυγής του αυτοκτονικού πνεύματος του ανταρτοπόλεμου των πόλεων . Πρόσφατα, οι επίμονες φήμες υποδεικνύουν ότι τις επόμενες εβδομάδες ένα συντονισμένο κύμα λεγόμενων επιθέσεων της ημέρας D από το PDF μπορεί να λάβει χώρα σε όλη τη χώρα, που φέρεται να οργανώθηκε από την GUN και το Υπουργείο Άμυνας και σχεδόν σίγουρα επικεντρώθηκε σε αστικές περιοχές.
Εάν οι φήμες επιβεβαιωθούν, την ημέρα D Μπορεί σύντομα να γίνει πρωτοσέλιδο, αλλά πιθανότατα θα κοστίσει πολλές ζωές, θα προκαλέσει απώλεια της λαϊκής υποστήριξης και θα καταλήξει σε αδιέξοδο. Όπως αποκάλυψαν τα επαναστατικά κινήματα του 20ού αιώνα στην Κίνα, το Βιετνάμ, την Αλγερία και αλλού, ακόμη και αντάρτικες δυνάμεις που είχαν ευρεία λαϊκή υποστήριξη δεν είχαν καμία πιθανότητα να επιβιώσουν σε αστικές περιοχές με καλά εξοπλισμένες στρατιωτικές φρουρές που δεν έχουν καμία πιθανότητα να καταλάβουν. Η ήττα που προκάλεσαν οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του Νοτίου Βιετνάμ στην επίθεση Τετ, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1968 από τους κομμουνιστές, είναι ίσως η πιο αιματηρή απεικόνιση αυτής της αλήθειας. Η εξέγερση των Tet σε πόλεις σε όλο το Νότιο Βιετνάμ ήταν ένα πολιτικά θεαματικό στοίχημα,
Εξίσου σχετική με την τρέχουσα κατάσταση στη Μιανμάρ είναι η συστηματική εξάλειψη, από τις ινδικές δυνάμεις ασφαλείας, των πραγματικά λαϊκών ανταρτικών ομάδων του Κασμίρ, οι οποίες το 1990 και το 1991 προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια μόνιμη βάση στην πρωτεύουσα της πολιτείας, Σριναγκάρ. Μετακινώντας από γειτονιά σε γειτονιά, μια εκστρατεία με επικεφαλής τον ινδικό στρατό τους έδιωξε μέσα από ένα δίκτυο εξαναγκασμένων ή αμειβόμενων πληροφοριοδοτών, με έρευνες από σπίτι σε σπίτι και συντριπτική δύναμη πυρός, όταν οι αντάρτες όντας στην γωνία επέλεξαν να αντισταθούν και να πολεμήσουν.
Εάν οι δονκιχωτικές αστικές περιπέτειες μπορούν να αποφευχθούν, η επιστροφή τους επόμενους μήνες μιας σημαντικής ομάδας αρκετών χιλιάδων μαχητών από τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των παραμεθόριων περιοχών που ελέγχονται από εθνοτικές μειονότητες θα μπορούσε να ενισχύσει τις PDF στο εσωτερικό της χώρας με μια ένεση μαχητών. Απολύτως απαραίτητο εκτός από τη βασική εκπαίδευση στα όπλα, πολλοί νέοι που επιστρέφουν θα φέρουν μαζί τους ένα στρατιωτικό-τεχνικό σύνολο δεξιοτήτων όπως η εξειδίκευση στην κατεδάφιση και τη δολιοφθορά, τις επικοινωνίες και τις πληροφορίες. Μερικοί θα έχουν ηγετικές ικανότητες και μερικοί θα έχουν το ζωτικό συστατικό του προσωπικού χαρίσματος.
Πέρα από την εκπαίδευση, ωστόσο, τουλάχιστον τέσσερα άλλα στοιχεία θα ήταν ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση οποιασδήποτε βιώσιμης εκστρατείας αντίστασης στο αγροτικό εσωτερικό του κεντρικού Μιανμάρ. Ο πρώτος είναι ο αποτελεσματικός συντονισμός μεταξύ των νέων μετώπων που αναδύονται, τα οποία με εμβρυϊκό τρόπο φαίνεται ότι λειτούργησαν τις τελευταίες εβδομάδες. Το δεύτερο απαιτεί συνεχή παρενόχληση και αποκλεισμό γραμμών οδικής, σιδηροδρομικής και ποταμικής επικοινωνίας, προκειμένου να δημιουργηθούν ζώνες που ελέγχονται από την εξέγερση, η οποία αναγκάζει τον Τατματάου να εισέλθει μόνο μέσω μαζικών εισβολών και υψηλού κόστους. Και το τρίτο υποθέτει ότι η κύρια τακτική προτεραιότητα σε κάθε σύγκρουση με τον εχθρό πρέπει να είναι η κατάληψη πυρομαχικών.
Τέλος, η επιτυχία της αντίστασης στο εσωτερικό της υπαίθρου θα εξαρτηθεί κυρίως από τη δημιουργία σχέσεων με τις κύριες ένοπλες ομάδες σε εθνοτικές περιοχές, οι οποίες παρέχουν χώρους στέγης, εκπαίδευσης και υλικοτεχνικής βοήθειας, χωρίς τις οποίες η εξέγερση στο κέντρο της Μιανμάρ δύσκολα θα μπορούσε να επιζήσει. Αυτές οι σχέσεις θα πρέπει να υφανθούν με βάση μια νέα ταπεινότητα από τις δυνάμεις της Βιρμανικής αντιπολίτευσης και της GUN, καθώς οι στρατοί των βιρμανικών εθνοτικών μειονοτήτων έχουν πλέον πραγματικές εναλλακτικές λύσεις. Μια επιλογή θα ήταν η υποστήριξη της αντίστασης με σκοπό την αποδυνάμωση και την αιμορραγία του Τατματάου ή, πιο φιλόδοξα, να σπάσει τελικά τον απόλυτο έλεγχο του βιρμανικού στρατού επί της εθνικής πολιτικής δύναμης.
Μπορούν επίσης να επιλέξουν να εξασφαλίσουν τις δικές τους περιοχές μέσω νέων συμφωνιών κατάπαυσης του πυρός και υποσχέσεων αυτονομίας που σίγουρα θα τους προσφέρει ο Τατμαντάου όταν εφαρμόζει στρατηγικές διαίρεσης και διακυβέρνησης που έχουν εξιλεωθεί εδώ και δεκαετίες. Για πρώτη φορά από την ανεξαρτησία της Μιανμάρ το 1948, το κλειδί της εξουσίας φαίνεται τώρα να βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στα χέρια των εθνοτικών μειονοτήτων που στερούνται δικαιωμάτων και καταπιέζονται από καιρό τώρα.
