Δεν είναι εργατικά ατυχήματα, δεν έχουμε αυταπάτες, κράτος & κεφάλαιο δολοφονούν εργάτες
Τα εργατικά ατυχήματα ή πιο σωστά οι δολοφονίες των εργαζομένων από την εργοδοσία εν ώρα εργασίας δεν έχουν τελειωμό. Τη Δευτέρα 25/10/2021 άλλος ένας εργάτης έχασε την ζωή του στο λιμάνι του Πειραιά, στις εγκαταστάσεις του ναυτιλιακού κολοσσού COSCO. Ο 45χρονος λιμενεργάτης χτυπήθηκε θανάσιμα από γερανογέφυρα εν ώρα εργασίας έχοντας προηγουμένως συμπληρώσει αλλεπάλληλες ώρες εργασίας. Συγκεκριμένα, ο εν λόγω εργαζόμενος είχε δουλέψει ήδη 12ωρο από την Κυριακή το απόγευμα στις 19.00 έως στις 7.00 το πρωί και εν συνεχεία η εταιρεία τον κάλεσε να δουλέψει από τις 15.00 το μεσημέρι έως τις 23.00 το βράδυ. Το προδιαγεγραμμένο αυτό έγκλημα επιβεβαιώσει τη σκληρή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στο λιμάνι του Πειραιά, με τα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, την εντατικοποίηση της δουλειάς, την απουσία ακόμη και στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας και υγιεινής, τα οποία δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από τα μεγάλα λόγια για τις επενδύσεις και τη μετατροπή του Πειραιά σε διεθνή κόμβο εμπορευμάτων και πηγή κέρδους για τα αφεντικά.
Το σωματείο των εργαζομένων της COSCO κατήγγειλε τις επικίνδυνες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στο χώρο εργασίας τους και κήρυξε 24ωρη απεργία. Τα δίκαια αιτήματά τους, ώστε να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία τους δεν έγιναν δεκτά από την εργοδοσία με αποτέλεσμα τη συνέχιση της απεργίας.
Είναι ξεκάθαρο πως οι θάνατοι εν ώρα εργασίας δεν αποτελούν εργατικά ατυχήματα, όπως δήθεν προβάλλονται αλλά δολοφονίες που διαπράττονται στα εργασιακά κάτεργα του καπιταλιστικού κόσμου της κερδοφορίας και του κεφαλαίου. Η πάγια τακτική των αφεντικών να μην χάνουν λεφτά σε μέτρα ασφάλειας, η εντατικοποίηση της εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια, η γενίκευση νέων μορφών εκμετάλλευσης και ευελιξίας, οι πενιχροί μισθοί, ο στυγνός εκβιασμός της επιβίωσης και της επισφάλειας, όλα αυτά αποτελούν την εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν οι προλετάριοι στο σήμερα. Εκεί που τα μέτρα ασφαλείας είναι κόστος και οι θεσμοθετημένες υπερωρίες του νόμου Χατζηδάκη είναι ο κανόνας, το ξεζούμισμα των εργαζομένων στο βωμό του κέρδους αποτελεί μια ζοφερή καθημερινότητα, μια αποδεκτή κανονικότητα.
Για εμάς, η ταξική μνήμη πηγαίνει παράλληλα με την ταξική συνείδηση και αλληλεγγύη. Μας θυμίζει όλους όσους ευθύνονται για τον καθημερινό προλεταριακό θάνατο. Μας οπλίζει να συγκροτήσουμε τις ταξικές μας άμυνες, να παλέψουμε συλλογικά και αδιαμεσολάβητα για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου σε άνθρωπο. Για όλους αυτούς που η ζωή τους έγινε θυσία για τα μεγάλα συμφέροντα, για τους καθημερινούς θανάτους στα εργοστάσια, για τις ανθρώπινες ζωές διανομέων που χάθηκαν πάνω στην άσφαλτο, για τους νεκρούς στις οικοδομές, τα ορυχεία, τα διυλιστήρια, για τους προλετάριους που λιμοκτονούν στα σκλαβοπάζαρα της ανέχειας και του μόχθου, για όλους τους από τα κάτω αυτού του σάπιου κόσμου, η μοναδική απάντηση βρίσκεται στους ακηδεμόνευτους αγώνες της τάξης μας, στις συλλογικές μας αρνήσεις ενάντια στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου. Για μια κοινωνία που δεν θα επιβιώνει ο καθένας πατώντας επί πτωμάτων αλλά για μια κοινωνία που θα ζει με αξιοπρέπεια, ισότητα και αλληλεγγύη. Για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και για μια ζωή ελευθερίας.
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ, ΤΑΞΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ & ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
Προλέτ-acciόn: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών & την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / proletaccion@espiv.net
