Την Ημέρα Μνήμης των Τρανς ατόμων (20 Νοεμβρίου 2021), θυμόμαστε και τιμούμε τις ζωές των τρανς και των ετεροκανονικών ατόμων των οποίων οι δολοφονίες έχουν καταγγελθεί τους τελευταίους 12 μήνες. Τα τρανς άτομα σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν δομική, θεσμική, κοινωνική και άμεση βία. Η βία που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα έχει τις ρίζες της στις πολιτικές, τους νόμους και τις θεσμικές πρακτικές της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Γνωρίζουμε εδώ και καιρό τη λειτουργία των ρόλων των φύλων και της ανισότητας των φύλων στον καπιταλισμό, όχι μόνο στη διαίρεση της εργατικής τάξης, αλλά και στη διασφάλιση των πολιτισμικών κανόνων που εξασφαλίζουν την παροχή απλήρωτης οικιακής εργασίας και φροντίδας. Ακολουθώντας αυτήν την ανάλυση, προσθέτουμε τον αγώνα των τρανς ατόμων ενάντια στην καταπίεση σε μια δομική κατανόηση της καταπίεσης στη σύγχρονη κοινωνία. Πράγματι, η μη συμμόρφωση με το φύλο αποτελεί απειλή για αυτές τις πατριαρχικές δομές έμφυλης καταπίεσης, σύμφωνα με τις οποίες ο καπιταλισμός επωφελείται από την απλήρωτη εργασία στο σπίτι, η οποία εξακολουθεί, σε διάφορους βαθμούς, να κατανέμεται σύμφωνα με τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.
Είναι σαφές ότι η εμπειρία των τρανς και μη δυαδικών ατόμων από την ανισότητα, τις διακρίσεις και τη βία δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με αναφορά στην ατομική προκατάληψη. Η διαρθρωτική παρατήρηση δείχνει ότι πρέπει επίσης να δώσουμε προσοχή στο ρόλο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Ένας στους τρεις εργοδότες του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσε σε έρευνα του 2018 ότι θα ήταν λιγότερο πιθανό να προσλάβει ένα τρανς άτομο. Ο τομέας του λιανικού εμπορίου απέδωσε πολύ χειρότερα αποτελέσματα, με το 47% των εργοδοτών να δηλώνουν ότι είναι απίθανο να προσλάβουν ένα τρανς άτομο.
Έρευνες στις ΗΠΑ έχουν δείξει ότι τα τρανς άτομα έχουν διπλάσιες πιθανότητες να ζουν σε συνθήκες φτώχειας σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό και ότι οι διακρίσεις στον εργασιακό χώρο επηρεάζουν περισσότερα από τα 3/4 των τρανς ατόμων, τα οποία αντιμετωπίζουν δυσανάλογα προβλήματα, όπως απώλεια της εργασίας λόγω διακρίσεων, άρνηση πρόσληψης, παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής και ακραία επίπεδα ανεργίας. Από τις αναφερθείσες δολοφονίες τρανς και ετεροκανονικών ατόμων, των οποίων το επάγγελμα ήταν γνωστό, παγκοσμίως το 58% ήταν σεξεργάτριες/σεξεργάτες.
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι τα τρανς άτομα είναι πιο πιθανό να ανήκουν στην εργατική τάξη και επομένως πρέπει να συμπεράνουμε ότι τα δικαιώματα των τρανς είναι ταξική υπόθεση. Και η βία που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα είναι ταξική υπόθεση.
Το Anarchist Communist Group τάσσεται ενάντια σε όλες τις καταπιέσεις και την ανισότητα, τόσο λόγω των δυσκολιών και των δεινών που προκαλούν, όσο και επειδή πρέπει να ενωθούμε ως τάξη, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί στους αγώνες μας. Η εργατική τάξη αποτελείται από ανθρώπους διαφορετικής σεξουαλικότητας, ανθρώπους με αναπηρίες, ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στις έμφυλες κατηγοριοποιήσεις και διακρίσεις, ανθρώπους πολλών εθνικών υπόβαθρων.
Το “διαίρει και βασίλευε” έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό ως εργαλείο, για να μας υποτάξει. To Anarchist Communist Group επιδιώκει την ενότητα της εργατικής τάξης, διότι οι αγώνες μας επιτάσσουν τη συσπείρωση και την αλληλεγγύη, προκειμένου να είναι συνολικοί, στην κατεύθυνση της επαναστατικής κοινωνικής αλλαγής και της δημιουργίας μιας κοινωνίας στην οποία η εκμετάλλευση θα καταργηθεί και όλοι οι πόροι θα είναι κοινοί.
