Εξέταση της αίτησης αποφυλάκισης του Γ. Μιχαηλίδη | Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Άμφισσας, Πέμπτη 12/5, 12.00

Την Πέμπτη 12/5 το Δικαστικό Συμβούλιο Άμφισσας θα εξετάσει την αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη. Με όλη μας τη δύναμη, με θέληση να διεκδικήσουμε την απελευθέρωση του από τα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης, στεκόμαστε δίπλα στο σύντροφο μας, υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι μόνος απέναντι στους εχθρούς της ελευθερίας. Καλούμε την Πέμπτη 12/5 στις 12.00 συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τα δικαστήρια Άμφισσας.

Για πάνω από μία δεκαετία ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται είτε κυνηγημένος από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, είτε φυλακισμένος στα κελιά της δημοκρατίας. Όλα αυτά τα χρόνια με βαθιά θέληση, ακολουθώντας τις αξίες του, προσπάθησε να ζήσει την αναρχία σε κάθε πτυχή της ζωής του. Γνωρίζοντας τις συνέπειες των επιλογών του, στάθηκε με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα απέναντι στους διώκτες του, συνέχισε και συνεχίζει να αγωνίζεται μέσα και έξω από τη φυλακή, παρά τα τόσα χρόνια παρανομίας και εγκλεισμού. Τη στάση αυτή θέλουν να εκδικηθούν ακόμα μια φορά οι δικαστικοί μηχανισμοί, όπως συνηθίζουν να κάνουν άλλωστε για όσους και όσες δεν έκαναν πίσω και δεν αποποιήθηκαν τις ευθύνες των πράξεων τους.

Το Δεκέμβριο του 2021 έπειτα από 8,5 περίπου χρόνια φυλακής, ο Γιάννης συμπλήρωσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκιση του. Στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας όμως, ως άλλη αστυνομία σκέψης, αποφάσισε πως ο σύντροφος “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”, παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του. Απόφαση που βασίζεται στο ότι ο σύντροφος ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών του και μπροστά στον κίνδυνο να μεταχθεί σε κλειστή φυλακή, απέδρασε τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας, στο ότι έχει καταδικαστεί για ληστεία τράπεζας αλλά και στο ότι δεν προέβη σε δήλωση μετάνοιας, αντιθέτως υπερασπίστηκε ηθικά και πολιτικά την επιλογή της στοχευμένης ληστείας σε ένα μηχανισμό του πλούτου έναντι μιας κοινής ληστείας όπως αυτής περαστικών ανθρώπων.

Ο σύντροφος μας συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένος παρόλο που έχει εκτίσει την απαιτούμενη ποινή για την υφ’ όρον αποφυλάκιση αλλά και την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης (που δεν συγχωνεύεται) για το πειθαρχικό παράπτωμα της απόδρασης. Γνωρίζουμε κι εμείς μαζί του πως δεν τον λένε δολοφόνο Κορκονέα, δεν είναι κομμάτι του σάπιου συστήματος, δεν είναι φασίστας, δεν είναι βιαστής ούτε γυναικοκτόνος και για αυτό δεν πρόκειται να έχει καμία επιεική μεταχείριση. Αντίθετα είναι όμηρος της δικαστικής μαφίας, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής ότι πληροί τις αόριστες “ουσιαστικές προϋποθέσεις” για να αποφυλακιστεί.

Με όλη μας τη δύναμη, με θέληση να διεκδικήσουμε την απελευθέρωση του από τα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης, στεκόμαστε δίπλα στο σύντροφο μας, υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι μόνος απέναντι στους εχθρούς της ελευθερίας.

Η εκδικητική μεταχείριση του αναρχικού αγωνιστή Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο περεταίρω αυταρχικοποίησης κάθε πυλώνα του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος και επιτακτικής εφαρμογής του δόγματος «Νόμος και Τάξη», σε κάθε πτυχή της παραγωγικής διαδικασίας και της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Πρόκειται για μια διαδικασία που αποκρυσταλλώνεται σε όξυνση της κρατικής καταστολής για όσους αγωνίζονται, σε δικονομικές μεθοδεύσεις για υποθέσεις αγωνιστών και σε νομοσχέδια που ποινικοποιούν διάφορες μορφές διεκδίκησης και αγώνα.

Η εγκληματική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από κράτος και κεφάλαιο, αποτέλεσαν εκείνη την χαρακτηριστική τομή για να μπουν στο στόχαστρο δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνα. Από τους αντεργατικούς νόμους που θέτουν προς ολοκλήρωση τις συνθήκες σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια που γιγαντώνουν τους ταξικούς φραγμούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, την διάλυση του συστήματος υγείας και την ανυπαρξία στοιχειωδών μέτρων προστασίας για τις ζωές των ανθρώπων, το αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο που ανοίγει απροκάλυπτα όλες τις διόδους σε μεγαλοεπενδυτές και μονοπωλιακούς ομίλους για τη λεηλασία του φυσικού κόσμου, μέχρι τις υπέρογκες δαπάνες σε εξοπλιστικά προγράμματα για την στρατιωτική θωράκιση του ελληνικού κράτους, με τις πιθανότητες ενός γενικευμένου πολέμου -μετά την Ουκρανορωσική σύρραξη- να είναι όλο και μεγαλύτερες.

Ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης διατηρώντας μια ακλόνητη και αδιάλλακτη αγωνιστική στάση σε όλη την πολιτική του διαδρομή, στο στίβο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, τόσο κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του, στα σωφρονιστικά κολαστήρια του ελληνικού κράτους, όσο και εκτός αυτών, βρίσκεται αντιμέτωπος με το μπλοκ της δικαστικής μαφίας. Μια κάστας τσαρλατάνων που δε λένε να ξεχάσουν ατιμωρητί, εκείνους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος, σε ένα κύκλο αγώνων τις προηγούμενες δεκαετίες. Οι εκδικητικές μεθοδεύσεις στο πρόσωπο του, αποτελούν και πράξεις παραδειγματικού εκφοβισμού προς τα κομμάτια της κοινωνικής βάσης που θα τολμήσουν στο άμεσο μέλλον να αντισταθούν απέναντι στην εκμεταλλευτική συνθήκη που βιώνουν.

Η έννοια και ο θεσμός της Αστικής Δικαιοσύνης ιστορικά και πολιτικά-κοινωνικά απαρτίζουν έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο στο σύμπλεγμα της εξουσίας. Τόσο στο επίπεδο του κυρίαρχου λόγου, όσο και στη καθημερινή κοινωνική ζωή η αστική δικαιοσύνη οφείλει να αναπαράγει την καπιταλιστική πραγματικότητα και αξίες. Ο φόβος για τυχόν παραβιάσεις του νομικού πλαισίου που διαμορφώνουν τα κράτη και ως εκ τούτου η απονομή δικαιοσύνης, πρέπει να φαίνονται διαρκώς σε όλα τα σημεία της κοινωνικής ζωής καθώς με αυτόν τον τρόπο ενσταλάσσεται η πειθαρχία, η διαμόρφωση των κοινωνικών συνειδήσεων όπως το κράτος και το κεφάλαιο τις επιθυμούν και η απονεύρωση-αναδίπλωση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και αγώνων. Έτσι, η ταξικότητα της δικαιοσύνης δεν είναι απλώς ένα αόριστο θεωρητικό σχήμα που αφορά ορισμένους/ες αναρχικούς/ες ή γενικότερα κοινωνικές ομάδες που το κράτος “βαφτίζει” ως εγκληματίες, αλλά ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Εν ολίγοις η Δικαιοσύνη με τη θεσμική και ιδεολογική της μορφή είναι φτιαγμένη για να εξυπηρετεί και να αναπαράγει τα συμφέροντα της εξουσίας και να τιμωρεί-πειθαρχεί τους “από κάτω” της ταξικής πυραμίδας. Είναι αναρίθμητες εξ’ άλλου οι φορές που σε δίκες παρωδία γόνοι των αφεντικών, βιαστές, φασίστες και μπάτσοι έχουν πέσει στα “μαλακά”(σκάνδαλα Novartis και Siemens, υπόθεση του βιαστή Λιγνάδη, η αθωώσεις των μπάτσων στις δίκες Ζακ και στη κρατική δολοφονία του Ν.Σαμπάνη) ενώ αγωνιστές/στριες, φτωχοδιάβολοι που έκλεψαν για να επιβιώσουν, μετανάστες/στριες και συνολικότερα οι άνθρωποι που βιώνουν τη καθημερινή βαναυσότητα του καπιταλισμού μέσω της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης πέρασαν χρόνια στη φυλακή.

Απέναντι στις δικονομικές μεθοδεύσεις της αστικής δικαιοσύνης, για το αίτημα αποφυλάκισης του αγωνιστή Γ. Μιχαηλίδη, οι οποίες προσπαθούν να παρατείνουν την σωφρονιστική του ομηρία, το ανταγωνιστικό κίνημα εκτός των τοιχών, θα πρέπει να σταθεί στο πλευρό του και να εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη του, για να μπει ένα τέλος στην αυθαιρεσία και την εκδικητικότητα που εξαπολύεται πάνω του. Για να μπει ένα φρένο στην περεταίρω αορατοποίηση των κρατουμένων και στον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό των φυλακών σε νεκροταφεία ζωντανών, όπου οι κρατούμενοι δεν θα έχουν δικαιώματα, ανάγκες και επιθυμίες, αλλά θα είναι έρμαια ανάλογα με τις ορέξεις και τους σκοπούς του αστικού μπλοκ κυριαρχίας. Η αγωνιστική ανάδειξη της υπόθεσης του συντρόφου και κάθε άλλης αυθαιρεσίας στη δημόσια κοινωνική σφαίρα και κόντρα στις στρεβλώσεις και την προπαγάνδα των επικοινωνιακών δορυφόρων της αστικής τάξης, είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα που οφείλει να κάνει ο κόσμος της αλληλεγγύης, απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/Η

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Γιάννη Μιχαηλίδη – Πάτρα