“Η Γεωπολιτική της 17Ν”, το νέο βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα από τις εκδόσεις Μονοπάτι.
Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα δεν ειναι παρά ένα βέλος. Ένα βέλος που στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά ενός συστήματος που συστηματικά παραβιάζει τους κανόνες και τις ίδιες τις αστικές ελευθερίες που επαγγέλεται ως συστατική του βάση, όταν βρίσκεται μπροστά σε κάθε αντιπάλο του που «Υπερέβη τα όρια». Επίσης ειναι και μία έντυπη αγωνιστική διέξοδος ενός πνεύματος που δεν αναγνώρισε ούτε αποδέχτηκε ποτέ την οργανωμένη προσπάθεια για την φίμωση του, ακόμη και μέσα στις πλεόν αντίξοες συνθήκες και σε πέτρινα χρόνια που φασιστικές οργανώσεις σαν την Χρυσή Αυγή έχαιραν τέτοιας εκτίμησης από τα καθεστωτικά media ώστε οι εικόνες των τηλεοράσεων των μεσημεριανών lifestyle εκπομπών, είχαν πλημμυρίσει με τα πρόσωπα των χαμογελαστών δολοφόνων τους!
Στο τελευταίο αυτό του πόνημα, το φυλακισμένο μέλος της επαναστατικής οργάνωσης “17ης Νοέμβρη”, επιχειρεί ένα ενδιαφέρον εγχείρημα με ισχυρά πολιτικά περιεχόμενα. Συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν και προδιαγράφοντας εικόνες από το ζοφερό μέλλον που επιβάλει στους λαούς η Κυριαρχία, συνεισφέρει ισχυρά στην συζήτηση για τη συνθήκη της υποτέλειας του ελληνικού κράτους, αλλά και στην ανάλυση για τα πραγματικά γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται συστηματικά , αιώνες τώρα, σε αυτή την περιοχή της Ανατολικής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Παιχνίδια που ορίζονται ιδιαίτερα από τον τοπικό ανταγωνισμό των Ιμπεριαλισμών. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμος κυρίως αλλά και ο ανάλογος ευρωπαικός, των Βρεταννών, των Γάλλων και των υπολοίπων, σε συντονισμό με τις επιδιώξεις της τουρκικής και της ελληνικής άρχουσας τάξης , οδηγησε και οδηγεί τα δύο γειτονικά κράτη σε μόνιμο ανταγωνισμό και σε διαρκές ενδεχόμενο, επαναλαμβανόμενων πολεμικών συρράξεων.
Ο χώρος ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα-ειδικά ο θαλάσσιος- περιγράφεται στοχαστικά μέσα από το πρίσμα της γεωπολιτικής, ανατέμνοντας τους υπόγειους ανταγωνισμούς και τους τεκτονικούς μηχανισμούς της κίνησης των διεθνών ελίτ πρός την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των πόρων και των πληθυσμών των κατώτερων τάξεων αυτής της περιοχής. Σελίδα- σελίδα , ο Δημήτρης Κουφοντίνας, με σοβαρότητα και διαύγεια, αναλύει από την δική τους σκοπιά αλλά και από την δική του- την σκοπιά ενός στρατευμένου μέλους μιάς επαναστατικής οργάνωσης – στοχεύοντας στην περιγραφή των διαφορετικών χρονικών συγκυριών αλλά και την σκιαγράφηση της έντασης που επέφεραν στον χώρο και την ιστορία της περιοχής αυτοί οι ανταγωνισμοί όπως και η κλιμάκωση των κοινωνικών αγώνων εναντίον τους. Έχουμε δύο παράλληλες αφηγήσεις. Μία πρώτη που δεν είναι άλλη από την ιστορικο-πολιτική ματιά του συγγραφέα, οξεία και επιθετική απέναντι στα παρασκήνια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, και μια δεύτερη , αυτή των προκηρύξεων και των συγκεκριμένων χωρίων απο διαφορετικές στιγμές της ιστορικής δράσης της “17ης Νοέμβρη” μπροστά στα διακυβεύματα της Ιστορίας.
Με συστηματική ανάλυση, που ενσωματώνει τα κείμενα των παρεμβασεων της Οργανωσης, περιγράφεται ένας χώρος θεαματικός, όπου πίσω από την αλληλουχία των εικόνων μιας διαρκούς έντασης αποκαλύπτεται το γεγονός της πραγματικής λειτουργίας αυτού του ενοποιημένου χώρου. Αυτής η οποία συνίσταται-όπως εύστοχα αναφέρει και ο συγγραφέας- στο να αποτρέπει την κάθοδο παλαιότερα της ΕΣΣΔ και σήμερα της Ρωσίας, στην Μεσόγειο, όπως και στην ανάσχεση άλλων Πολιτικών αλλά και Πολιτισμικών ανταγωνιστών της Δύσης, όπως το Ιράν. Επίσης γίνεται ξεκάθαρο μέσα από τις αναλύσεις του βιβλίου, οτι οι στοχεύσεις της “17ης Νοέμβρη” είχαν τόσο αυτό κατά νού όσο και τον άξονα Ελλάδας –Κύπρου- Τουρκίας, που παρά τους επιμέρους βίαιους ανταγωνισμούς τους, αποτελεί, σταθερά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ουσιαστικό στήριγμα του κράτους του Ισραήλ –βασικού προπυργίου του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου στην περιοχή.
Μπορεί πολλοί να διαφωνούν με τέτοιες στοχεύσεις και τετοια βλέμματα. Η εποχή μας είναι σίγουρα -ανάμεσα στα άλλα- μία εποχή κατάρρευσης των περιεχομένων και απονοηματοδότησης των σημαινόντων, αφήνοντας δυστυχώς πίσω από τον βόμβο των fake news και των κατευθυνόμενων δικτύων μετάδοσης πληροφοριών στον πληθυσμό, μια συσκοτιστική ομίχλη! Είναι αλήθεια από την άλλη πλευρά οτι και πολλοί αγωνιστές -και αρκετοί που βρέθηκαν στις πρώτες γραμμές της πολιτικής σύγκρουσης ή του σημειολογικού ανταρτοπολέμου- ίσως βρεθούν αντιμέτωποι με στοιχεία του βιβλίου που πιθανόν , μέσα από μιά άλλη προοπτική, ενσωματώνουν αιτιάσεις , αναλύσεις και συσχετισμούς άλλων εποχών ενώ εκείνοι θα προσδοκούσαν από αυτά μία πιο κριτική και ενδεχομένως και πιό σύγχρονα “ισορροπημένη” ματιά τοσο πάνω στα διακυβεύματα εκείνων των εποχών και την κατάληξη τους, όσο και στις προκλήσεις της σημερινής εποχής. Αυτή εδώ η μικρή παρουσίαση, δεν στάθηκε ούτε και θα σταθεί τόσο σε αυτές τις πλευρές του βιβλίου του Δ.Κουφοντίνα. Κατανοούμε και εμείς, πως υπάρχουν άλλες πιο εξεζητημένες αναλύσεις των φαινόμενων της Κυριαρχίας και του Ιμπεριαλισμου στην παγκόσμια σκηνή. Υπάρχουν επίσης και άλλες οξυδερκέστερες περιγραφές- στην αποκαλυπτικότητα τους – στο φιλοσοφικο-ιστορικό πεδίο και στο επίπεδο της παραγωγής εννοιών που άπτεται του τομέα των πολιτικών επιστημών. Δεν είναι όμως αυτό που διακυβεύεται εδώ!
Το βιβλίο η “Γεωπολιτική της 17ης Νοεμβρη” κατά την γνώμη μας , θα πρέπει να το δούμε πέρα από ένα αναλυτικό εγχείρημα του ως έχειν και των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων του ανταγωνιστικού κινηματος στην περιοχή , περισσότερο ως ένα ημερολόγιο καταστρώματος. Μιά πράξη ζωής και μιά πορεία που την “υποψιασμένη” ματιά του συγγραφέα αλλά και συνοδοιπόρων του στο κίνημα τόσο στην Ελλάδα όσο και Παγκοσμίως, θα την συνδυάσουμε , εμείς οι αναγνωστες, με τα δικά μας ενεργήματα και τις διαθεσιακές δυνατότητες διάνοιξης προς το προσωπικό και συλλογικό κριτικώς σκέπτεσθαι.
Περισσότερο από μιά μικρή πραγματεία αναλυτικού και ιστορικού χαρακτήρα, που δεν διεκδικεί καν τις δάφνες του απολύτως ορθού ή φέρει την ανάγκη να δεχθεί τα βέλη κάποιου είδους “ακαδημαικής κριτικής”, το βιβλίο έχει γραφτεί ως ένα στοιχείο τεκμηρίωσης νέων κινηματικών διεκδικήσεων.
Ένα σχόλιο-ανάμεσα σε άλλα βέβαια- που δίπλα στην δύναμη της γραφίδας του, μεταφέρει και την εμπειρία, τις ανατάσεις και τις διαψεύσεις, μιάς ολόκληρης περιόδου του ταξικού και κοινωνικού επαναστατικού ρεύματος στην περιοχή που ζούμε και δρούμε.
Μέσα από αυτή την πλευρά, την πλευρά της αυτοδιάθεσης, της αυτοκυβερνησης και τις απεξάρτησης από τον εναγκαλισμό των πτυχών και των επιβολών της αναδυόμενης παγκόσμιας κυριαρχίας ενός νεολοκληρωτικού καπιταλιστικού μοντέλου Πολιτισμού, μιλά ο Δημήτρης Κουφοντίνας, και μέσα από τις σελίδες της”Γεωπολιτικής της 17ης Νοέμβρη” μας διαβεβαιώνει οτι έτσι επίσης μιλούσε και η Οργάνωση του.
Θα έπρεπε να δουμε αυτό το βιβλίο μάλλον ως μια σε ανώτερο επίπεδο -ακριβώς εξαιτίας και της δράσης της οργανωσης και όχι μονάχα τις δημοσίευσης θεωρητικών θέσεων στα χρόνια της λειτουργίας της- παρουσίαση μιάς ολόκληρης κοσμοθεώρησης, όπου το γενικό περιγράφεται και εγγράφεται στο τοπικό, ενώ την αντιπαλότητα των διαφορετικών ιδεολογικών τοποθετήσεων , την έχει αντικαταστήσει ένας διάλογος αγώνων, μέσα στην ιστορία της περιοχής και στα αιτήματα των πληθυσμών της.
Αν μη τι άλλο τα ερωτήματα που θέτει το βιβλίο, πέρα από τις απαντήσεις που επιχειρεί μέσα από την γλαφυρή αφήγηση του να δωσει, είναι ερωτήματα, που ειδικά την τελευταία δεκαετία (αλλά και τους τελευταίους μήνες ακόμη!) προσφέρονται για σοβαρή μελέτη και το βέβαιο είναι οτι νέες απαντήσεις απέναντι στα συνεχώς εξελισσόμενα πεδία τους, απαιτούνται επειγόντως. Στο εγγύς μέλλον μάλιστα, θεωρούμε πως η ανάγκη αυτών των απαντήσεων και κάθε συνεισφοράς και θεωρητικής σκευής, θα γίνει ακόμη περισσότερο επιτακτική.
Εν κατακλείδι πόσες προσπάθειες τέτοιου χαρακτήρα στον ελλαδικό χώρο, μπορούν να υποστηρίζουν, οτι παράλληλα με την θεωρητική κατάρτιση θα έχουν να προβάλουν και μία τόσο “βαριά” ιστορική παρακαταθήκη όσο αυτή που κουβαλά ο συγγραφέας του βιβλίου και η Οργανωση του;
Στο πέρασμα των ιστορικών περιόδων της τελευταίας πεντηκονταετίας και μέσα από την ιχνηλάτηση των πολτικοκοινωνικών μαχών από τα “κάτω” αλλά και την ανάδυση πολιτικών προγραμμάτων για τα επίδικα τις περιοχής, από το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, την ΝΔ και άλλες παλαιότερες και νεώτερες δυνάμεις, οι περιγραφές των αγωνστικών θέσεων που συνοψίζονται στις γραμμές του βιβλίου, αποκαλύπτουν την χρεωκοπία και την διάψευση των καθεστωτικών πολιτικών αυτων των δυνάμεων, και αναζητούν χωρίς να φείδονται λεπτομερειών και κριτικής , τους πραγματικούς ενορχηστρωτές και δημιουργούς αυτών των αποτυχιών. Σε αυτό το πλαίσιο και σύμφωνα με τα συμπεράσματα που διαπερνούν τις γραμμές του βιβλίου, η δράση των επαναστατικών οργανώσεων σαν αυτή που συμμετείχε ο συγγραφέας, φαντάζει παρά τον αναπόφευκτο συγκινησιακό εξωραισμό κάποιων αναφορών σε αυτή, ως μία ακηδεμόνευτη διέξοδος και μια υπέρβαση του αναπόφευκτου περιορισμού των ενσωματωμένων στο Φαντασιακό των Κυριάρχων, λύσεων.
Παρά τις διαφωνίες που θα μπορούσε να εγείρει σε κάποιους ένας τέτοιος προσανατολισμός, ως ρεαλιστική δραση εντός των πολύπλοκων υπερτεχνολογικών κοινωνιών του Ελέγχου που συνιστούν τον Καπιταλισμό του 21ου αιώνα, ο μεστός λόγος και η σαφήνεια των αναφορών του Κουφοντίνα, κάνουν το πόνημα της “Γεωπολιτικής της 17ης Νοέμβρη“, ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα , για τα προτάγματα και τις διεκδικήσεις των καταπιεσμένων τάξεων και λαών μέσα από τον διάχυτο και πολύμορφο χαρακτήρα των δράσεων τους.
