Απεργία πείνας Γ. Μιχαηλίδη: Τα καθεστωτικά ΜΜΕ συνυπεύθυνα της όποιας εξέλιξης
Έχουμε μιλήσει εκτεταμένα στο παρελθόν μέσα από αυτό το portal για τον ρόλο των καθεστωτικών ΜΜΕ και τον ζωτικό τους ρόλο στην λειτουργία και την αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος. Η χειραγώγηση και η λογοκρισία στα ΜΜΕ ήταν μάλιστα και η θεματική μιας εκδήλωσης που είχαμε διοργανώσει ως Alerta.gr μερικούς μήνες πριν στην Θεσσαλονίκη, με καλεσμένους ανθρώπους της αντιπληροφόρησης και της ριζοσπαστικής ενημέρωσης της πόλης. Ειδικά στην Ελλάδα το πρόβλημα έχει φτάσει πραγματικά σε δυσθεώρητα μεγέθη, ενώ πρόσφατα είδαμε τον πρωθυπουργό της χώρας να δέχεται επικρίσεις σχετικά με την ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα, μέσα στην ίδια την Ευρωβουλή -ένα από τα “άνδρα” δηλαδή του πολιτικο-οικονομικού συστήματος στην Ευρώπη- με τον ίδιο να αρνείται τα πάντα και τα εγχώρια ΜΜΕ να μην ταράζονται καθόλου.
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα πραγματικά λειτουργούν ως “πορτιέρης” και πραγματοποιούν συστηματικό και οργανωμένο “face control” των ειδήσεων που θα γίνουν γνωστές στο ευρύ κοινό, όχι όμως με βάση την σημασία τους και τον αντίκτυπό τους, αλλά με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα Κράτους και Κεφαλαίου. Και το γεγονός ότι ο διαδικτυακός αναλφαβητισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι ακόμη σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ η έντυπη δημοσιογραφία έχει πάρει την κάτω βόλτα εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, βοηθά τα τηλεοπτικά κανάλια να διατηρούν ένα σχετικό μονοπώλιο στην επιρροή της πλειοψηφίας των πολιτών και της διαμόρφωσης της άποψής του. Έτσι, μπορούν να διατηρούν και τον ρόλο του “πορτιέρη” των ειδήσεων, που είναι τόσο χρήσιμος σε Κράτος και Κεφάλαιο και να αποκομίζουν από τον ρόλο τους αυτό τεράστια οικονομικά οφέλη, κάτι που είδαμε στην πανδημία και με τις λίστες Πέτσα. Με λίγα λόγια Κράτος-Κεφάλαιο-ΜΜΕ είναι ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύμπλεγμα εξουσίας και συμφερόντων.
Πέρσι, στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα -ο οποίος διεκδικούσε την αποφυλάκισή του, καθώς την δικαιούνταν σύμφωνα με τους νόμους του Αστικού Κράτους- είδαμε από τα ΜΜΕ και το Κράτος ένα όργιο παραπληροφόρησης και κατασυκοφάντησης, ενώ γίναμε μάρτυρες και της πιο στυγνής λογοκρισίας των άρθρων και των ντοκουμέντων που αναδείκνυαν το πραγματικό επίδικο του αγώνα του. Και, για πρώτη φόρα στην Ελλάδα σε τόσο μεγάλο βαθμό, είδαμε την λογοκρισία και την ανελευθερία του τύπου να επεκτείνεται ΚΑΙ στο διαδίκτυο και τα social media, με εκατοντάδες πόστ ή και προφίλ χρηστών, σελίδων αντιπληροφόρησης, μέχρι και γνωστών δημοσιογράφων που δεν πειθαρχούσαν, να εξαφανίζονται. Συνθήκη που διατηρήθηκε ως έναν βαθμό και μετά την απεργία πείνας και αφορούσε πλέον οποιονδήποτε έκανε “άκομψη” κριτική στο Μητσοστακέικο, είτε ήταν δημοσιογράφος, είτε καλλιτέχνης.
Η απεργία πείνας του Γ. Μιχαηλίδη σε κρίσιμο σημείο
Αυτή την περίοδο λαμβάνει χώρα ακόμη μια απεργία πείνας, αυτή του Γιάννη Μιχαηλίδη, η οποία, την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, βρίσκεται ήδη στην 48η ημέρα της, με την τελευταία ιατρική γνωμάτευση να αναφέρει πως “Η κατάσταση της υγείας του απεργού πείνας κ. Γιάννη Μιχαηλίδη που βρίσκεται στην 46η ημέρα απεργία πείνας και νοσηλεύεται φρουρούμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο…Τα λευκά αιμοσφαίρια του Γιάννη έχουν πέσει τόσο κάτω από το κατώτερο φυσιολογικό όριο, που πλέον αποτελούν απειλή για τον απεργό. Η Λευκοπενία οδηγεί σε σοβαρή ανοσοανεπάρκεια. Τα αιμοπετάλια επίσης είναι πολύ χαμηλά κι η Θρομβοπενία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές και απειλητικές αιμορραγίες. Συνυπάρχει αναιμία που όλο και επιδεινώνεται, διαταραχή στην λειτουργία του ήπατος, υπασβεστιαιμία…Κλινικά ο απεργός πλέον αναφέρει ότι στην παραμικρή προσπάθεια αισθάνεται οξύ προκάρδιο άλγος (σημάδια ισχαιμίας μυοκαρδίου) και έντονο πόνο στον αριστερό νεφρό. Οι θεράποντες ιατροί ενημέρωσαν τον ίδιο πως κινδυνεύει πλέον από βαριά οστεοπόρωση.“
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται ένα βήμα πριν το μοιραίο επειδή, όπως και ο Δημήτρης Κουφοντίνας πριν από αυτόν, απαιτεί όχι κάτι παράλογο, όχι κάτι “παράνομο”, αλλά την απλή εκπλήρωση των νόμιμων, σύμφωνα με την αστική δικαιοσύνη: Διεκδικεί την αποφυλάκισή του, την οποία θα έπρεπε να είχε ήδη λάβει εδώ και μήνες, καθώς πληροί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Και του την αρνούνται Κράτος, δικαστικές αρχές, συμβούλια φυλακών και εισαγγελείς, επειδή “μπορεί να προβεί ξανά σε αξιόποινες πράξεις”. Αυτό μεταφράζεται στο ότι ο Γιάννης, όπως και ο Δ.Κ., δεν έχει απαρνηθεί την πολιτική του ταυτότητα ως αναρχικός, ως αγωνιστής. Την ίδια περίοδο αποφυλακίζονται οι δολοφόνοι του Αλέξανδρου και του Ζακ, Κορκονέας και Χορταριάς, αλλά και ο κατηγορούμενος για βιασμούς και σεξουαλικές παρενοχλήσεις Πέτρος Φιλιππίδης, επειδή προφανώς για την αστική δικαιοσύνη αποτελούν χρήσιμα και έντιμα μέλη της κοινωνίας και επειδή δεν θα ξαναδολοφονήσουν ανηλίκους, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα ή δεν θα παρενοχλήσουν ή βιάσουν ξανά γυναίκες, χρησιμοποιώντας τα επαγγελματικά τους προνόμια.
Για να μην παρεξηγηθούμε αλλά και για να μην ξεφύγουμε από το θέμα, δεν είναι ότι θέλουμε κάποιοι άνθρωποι να βρίσκονται στην φυλακή και κάποιοι να είναι ελεύθεροι. Αναγνωρίζουμε ότι η φυλακή δεν λύνει τα ζητήματα, δεν “σωφρονίζει” τους θύτες, μάλλον το αντίθετο. Τα αντικοινωνικά εγκλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο υπάρχουν οι συνθήκες που τα προκαλούν: Η εξουσία, η εκμετάλλευση, η καταπίεση, γενικά το Κράτος, ο Καπιταλισμός, η Πατριαρχία. Δεν μπορούμε όμως να μην αναφέρουμε την ταξική φύση της φυλακής, που γίνεται πιο προφανής από ποτέ από την κοινωνική σύνθεση των κρατουμένων σε σχέση με όσους έχουν παρανομήσει και βρίσκονται εκτός της, επειδή έχουν είτε την οικονομική δυνατότητα να εξαγοράσουν τις ποινές τους, είτε την πολιτική κάλυψη να την βγάλουν καθαρή, ακόμη κι αν έχουν κλέψει εκατοντάδες εκατομμύρια από τα κρατικά ταμεία. Όταν μιλάμε δε για τους πολιτικούς κρατούμενους, αναρχικούς, κομουνιστές κλπ, το ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που τους έχει επιβληθεί, με την μορφή ουσιαστικά του “εγκλήματος σκέψης” και την προ-οικονομία της μελλοντικής πορείας του ατόμου έξω από την φυλακή, με μοναδικό γνώμονα τις ιδέες του, γίνεται πιο ξεκάθαρο από ποτέ στην υπόθεση του Γιάννη Μιχαηλίδη.
Πως και γιατί τα ΜΜΕ “έθαψαν” το θέμα της απεργίας πείνας
Γυρνώντας στον ρόλο των καθεστωτικών ΜΜΕ στην όλη υπόθεση, βλέπουμε πως, σε αντίθεση με την στρατηγική που είχε ακολουθηθεί από τα ΜΜΕ στην απεργία πείνας του Δ.Κ, εδώ υπάρχει ένα εντελώς διαφορετικό σχέδιο, αυτό της πλήρους απόκρυψης της απεργίας πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη και του πραγματικού της αιτήματος από την πλειοψηφία της κοινωνίας (που δεν διαβάζει τα αριστερά και αναρχικά site ή δεν έχει και πρόσβαση στο internet γενικά). Έως και σήμερα που μιλάμε, έχουν πραγματοποιηθεί πανελλαδικά δεκάδες πορείες, δράσεις αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης, παρεμβάσεις σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, ακόμη και πιο δυναμικές ενέργειες, όπως συγκρούσεις με την αστυνομία και “νυχτερινές” επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Σήμερα μάλιστα έχουμε και 4η Πανελλαδική Ημέρα Δράσης, με μια μεγάλη πορεία στην Λαμία στις 18.00, όπου κρατείται ο Γιάννης και η οποία αναμένεται να συγκεντρώσει χιλιάδες αλληλέγγυους από όλη την χώρα.
Τα ΜΜΕ, τα οποία συνήθως θα καταδίκαζαν ή θα προσπαθούσαν να παραπληροφορήσουν σχετικά με τις δράσεις αυτές, έχουν τηρήσει μια εξοργιστική σιγή ιχθύος. Κάποιες λίγες λέξεις αρθρώθηκαν διστακτικά από κάποιους δημοσιογράφους της κρατικής -και πολύ λιγότερες της ιδιωτικής- τηλεόρασης, μετά από μια ιδιαίτερα δυναμική “νυχτερινή” ενέργεια, και πάλι όμως απλά ανέφεραν ότι “πρόκειται πιθανώς για αλληλεγγύη σε αναρχικό που κατηγορείται για πράξεις τρομοκρατίας και πραγματοποιεί απεργία πείνας”. Μέχρι εκεί. Προφανώς και αυτή τους η στάση δεν αντιστοιχεί στον κοινωνικό αντίκτυπο της απεργίας πείνας του Γ. Μιχαηλίδη, ούτε στο “μερίδιο της πίτας” που θα έπρεπε κανονικά να λάβει αυτή στον τηλεοπτικό χρόνο. Πρόκειται προφανώς περί της εκπλήρωσης άνωθεν πολιτικών εντολών και σχεδιασμού, ώστε να τηρηθεί μια “ομερτά”, να θαφτεί το ζήτημα επιμελώς, ώστε να μην δημιουργηθεί κοινωνικό κίνημα παρόμοιων διαστάσεων με την απεργία πείνας του Δ.Κ. ή άλλων τέτοιων αγώνων στο παρελθόν.
Το πολιτικό σύστημα ξέρει πως, αν και τα ΜΜΕ -και ειδικά τα κανάλια- έχουν το μονοπώλιο της πληροφόρησης στην χώρα, η μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας δεν τα εμπιστεύεται πλέον ούτε στο ελάχιστο, οπότε μια παρόμοια στρατηγική δυσφημιστικής προβολής του αγώνα του Γιάννη του και κινήματος αλληλεγγύης, μάλλον προωθητικά θα λειτουργούσε ως προς την μαζικοποίησή του και την εκπλήρωση των διεκδικήσεων του. Μακροπρόθεσμος δε στόχος του Κράτους είναι να απαξιωθεί το ίδιο το όπλο της απεργίας πείνας, μέσω της αναλγησίας και της πλήρους αδιαφορίας απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Και η λογική τους φαίνεται -μέχρι στιγμής- να είναι η μηδενική παρέκκλιση από το πλάνο, το τεστάρισμα του και η γενίκευσή του σε άλλα ζητήματα. Άλλωστε, την ίδια στρατηγική ολοκληρωτικής και καταφανούς απόκρυψης ακολούθησαν και σε άλλα γεγονότα που η αναφορά τους και μόνο στον τηλεοπτικό αέρα -ακόμη και με θετικό προς την κυβέρνηση και τους χειρισμούς της τρόπο- θα προκαλούσε την οργή του κόσμου, όπως είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει με την “εξαφάνιση” της τεράστιας πυρκαγιάς στην Ιτέα, η οποία αναδείχθηκε σχεδόν αποκλειστικά από τα διαδικτυακά μέσα.
Τα ΜΜΕ είναι συνυπεύθυνα για την όποια εξέλιξη
Τα ΜΜΕ λοιπόν είναι συνυπεύθυνα για την απόκρυψη του αγώνα του Γιάννη Μιχαηλίδη, εκπληρώνοντας τα παχυλά συμβόλαιά τους με το Κράτος και το Κεφάλαιο. Αλλά θα πρέπει να ξέρουν πως θα είναι συνυπεύθυνα και για την οποιαδήποτε δυσάρεστη εξέλιξη σε αυτή την απεργία πείνας και πως ο ρόλος τους δεν θα ξεχαστεί από τον κόσμο του αγώνα. Και δεν μιλάμε απλά εδώ για τα ΜΜΕ ως επιχειρησιακούς οργανισμούς. Μιλάμε και για τους ίδιους τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους με τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια, τους παρουσιαστές των κεντρικών δελτίων ειδήσεων, των “ενημερωτικών” εκπομπών, τους “πολιτικούς”, τους “αστυνομικούς” και τους “κοινωνικούς” ρεπόρτερ, τους αρχισυντάκτες, τους υπεύθυνους ύλης. Όλους αυτούς που συντελούν στο να μην ακουστεί λέξη για την απεργία πείνας ενός -ακόμη- ανθρώπου απέναντι στον οποίο το ίδιο το Κράτος παρανομεί και του στερεί την ελευθερία. Η οποιαδήποτε δικαιολογία πως και οι ίδιοι “είναι άνθρωποι” ή ότι δεν μπορούν να γνωρίζουν όλες τις λεπτομέρειες μιας υπόθεσης για να κρίνουν σωστά, είναι απλά γελοία. Η δουλειά τους είναι ακριβώς αυτή: Να γνωρίζουν. Όπως γνωρίζουν τόσες λεπτομέρειες για τα συνολάκια της Μαρέβας της υπέρκομψης ή ξέρουν μέχρι και την τελευταία τελεία των πρωθυπουργικών διαταγμάτων και ανακοινώσεων, πριν ακόμη αυτές δημοσιοποιηθούν.Και στο κάτω – κάτω, το ίδιο το κίνημα αλληλεγγύης, ως όφειλε, παρ’ όλες τις όποιες αντικειμενικές ή υποκειμενικές αδυναμίες του, τους ενημέρωσε κατάλληλα και τους έδωσε κάθε δυνατότητα να μάθουν τι συμβαίνει.
Όπως είπαμε λοιπόν, σήμερα στις 18.00, στην Πλατεία Ελευθερίας στην Λαμία, υπάρχει Πανελλαδική Πορεία Αλληλεγγύης στον Γιάννη Μιχαηλίδη. Σε έναν άνθρωπο που εδώ και 48 ημέρες έχει βάλει μπροστά το σώμα του ώστε να διεκδικήσει την ελευθερία του. Μια ελευθερία που του ανήκει δικαιωματικά υπό οποιαδήποτε έννοια, ακόμη και με βάση τα αστικοδημοκρατικά νομικά κριτήρια. Εκεί θα βρίσκονται χιλιάδες άνθρωποι, σε ένα γεγονός που οφείλει να λάβει την δυναμική, αλλά και την δημοσιότητα που αξίζει, δεδομένης της χρονικής συγκυρίας και του κρίσιμου σημείου που βρίσκεται ο αγώνας. Αναμένουμε να δούμε αν μετά από 48 ημέρες θα συνεχιστεί η μιντιακή “ομερτά” απέναντι στον Γιάννη και απέναντι στην ίδια την έννοια της ελευθερίας. Αν τα ΜΜΕ θα δεχθούν μέχρι και την τελευταία στιγμή να καταστούν συνυπεύθυνα σε μια προσχεδιασμένη και επιχειρούμενη κρατική δολοφονία.
