Η κατάσταση μετά το τέλος της Μόριας, από την Πρωτοβουλία Ανειδίκευτων Γιατρών Λέσβου
Το τελευταίο εξάμηνο με την πανδημία του Covid 19 είδαμε την ήδη άθλια κατάσταση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας να χειροτερεύει. Η πανδημία και τα υγειονομικά μέτρα που επιβλήθηκαν από κράτος και τοπικούς φορείς, επέφεραν τόσο την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης εντός του camp (μείωση των συσσιτίων, έλλειψη ειδών υγιεινής),όσο και τον ακόμα πιο έντονο αποκλεισμό των προσφύγων από τον αστικό ιστό και τις δομές υγείας. Το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα εντός του camp, το οποίο ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί, εντοπίστηκε την 1η Σεπτέμβρη. Η κυβέρνηση έχοντας αδρανήσει τους προηγουμένους μήνες, φανέρωσε την παντελή έλλειψη σχεδίου προχωρώντας στον πλήρη υγειονομικό αποκλεισμό του camp, θέτοντας υπό καθεστώς καραντίνας 13.000 πρόσφυγες στοιβαγμένους σε μια δομή χωρητικότητας 3.500.
Με την αύξηση των κρουσμάτων σε 35 και την ανακοίνωση για αυθαίρετο περιορισμό σε μια αποθήκη των ίδιων και των στενών επαφών τους (χωρίς τεστ), προκληθήκαν αντιδράσεις που οδήγησαν σε συγκρούσεις μέσα στο camp, κατά την διάρκεια των οποίων κάηκε ένα μέρος του. Η εκρηκτική κατάσταση που ακολούθησε είναι επακόλουθο της κυβερνητικής προπαγάνδας, που με την αρωγή των ΜΜΕ παρουσίαζε τις-τους μετανάστ(ρι)ες ως υγειονομική βόμβα, ενώ παράλληλα το κράτος άφηνε έναν, εκ των συνθηκών, ευάλωτο πληθυσμό ακόμα πιο εκτεθειμένο απέναντι στην πανδημία.
Μέρες αργότερα, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μόριας, περίπου 13000 μετανάστ(ρι)ες βρίσκονται παρατημένοι/ες στους δρόμους. Σε αυτή την νέα κρίση, το κράτος απαντά με την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, στέλνοντας διμοιρίες ΜΑΤ που με τη βοήθεια του στρατού στήνουν μπλόκα που εμποδίζουν την μετακίνηση των μεταναστ(ρι)ών από και προς τη Μυτιλήνη. Παράλληλα , κάτοικοι της Λέσβου με τη στήριξη της δημοτικής αρχής, αποκλείουν τον μοναδικό δρόμο που έχει μείνει ελεύθερος από τα ΜΑΤ και προχωρούν σε φασιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστ(ρι)ών και εργαζομένων σε ΜΚΟ.
Μέσα σ αυτό το κλίμα οι πρόσφυγ(ισσ)ες καλούνται να αντιμετωπίσουν για ακόμη μια φορά την αστεγία, τη μηδαμινή πρόσβαση σε τροφή και νερό, αλλά και την παντελή έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με τον ΕΟΔΥ να είναι άφαντος και την πρόσβαση στο νοσοκομείο αδύνατη. Ενδεικτικό είναι ότι μετά την εκκένωση ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης 13.000 ανθρώπων στοιβαγμένων σε σκηνές και κοντέινερ, εν μέσω πυρκαγιάς και ρίψης χημικών από την αστυνομία, στο νοσοκομείο διακομίσθηκαν λιγότερα από 10 άτομα. Ταυτόχρονα ΜΜΕ και κρατικοί εκπρόσωποι αναπαράγουν το αφήγημα της ασφαλούς εκκένωσης του camp ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή νεκρών ή αγνοουμένων.
Σε συνέχεια της ρατσιστικής διαχείρισης του προσφυγικού πληθυσμού στους δρόμους του Καρά Τεπέ ,η διοίκηση του νοσοκομείου υιοθετεί νέες πρακτικές. Όσοι ασθενείς καταφέρνουν να φτάσουν στο νοσοκομείο θεωρούνται ανεξαιρέτως ύποπτα κρούσματα Covid-19, γεγονός που καθυστερεί την άμεση διάγνωση και αντιμετώπισή του πραγματικού αιτίου προσέλευσης τους, με συνέπεια ίσως την επιδείνωση της κατάστασής τους. Με προφορική εντολή της διοίκησης η νοσηλεία αυτών των περιστατικών γίνεται σε διαφορετικούς θαλάμους από τον ντόπιο πληθυσμό, με μόνο κριτήριο την προσφυγική τους ταυτότητα και όχι την πάθησή τους. Παράλληλα η ιατροφαρμακευτική κάλυψη των χρονίως πασχόντων είναι απλά ανύπαρκτη (έλλειψη φαρμάκων, ακύρωση ραντεβού στα τακτικά ιατρεία).
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΙΕΣ
Τα τελευταία χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις με την σύμπραξη της ΕΕ εγκληματούν δημιουργώντας αποθήκες ψυχών, όπου στοιβάζουν για πολλούς μήνες ή ακόμα και έτη πρόσφυγες, με το πιο γνωστό παράδειγμα να είναι αυτό του camp της Μόριας. Μετά την είσοδο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι προσφύγισσες έχουν να αντιμετωπίσουν, τις άθλιες συνθήκες (υγιεινή, στέγαση, ιατροφαρμακευτική κάλυψη), με μόνη τους ελπίδα τις αιτήσεις άσυλου, οι οποίες για τους κυβερνώντες δεν αποτελούν τίποτε άλλο από ένα χαρτί διαπραγμάτευσης και μέσο εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Με την πανδημία του Covid19, η κυβέρνηση της ΝΔ εξαρχής επέδειξε νέες τακτικές που στόχευαν στην καταστολή της κοινωνικής βάσης, οι οποίες σαφώς και επεκταθήκαν και στην διαχείριση του προσφυγικού. Με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, οι μετανάστ(ρι)ες παρουσιάζονται ως επικίνδυνοι-ες για την δημόσια υγεία και ασφάλεια των ντόπιων, με το κράτος να προωθεί με αυτόν τον τρόπο τη δημιουργία κλειστών στρατοπέδων συγκέντρωσης, ενώ παράλληλα το λιμενικό επιδίδεται σε παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων.
Εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, ακραίοι και παρακρατικοί βρίσκουν την ευκαιρία να επιβάλουν την παρουσία τους στο δημόσιο χώρο και λόγο. Οργανώνονται πογκρόμ απέναντι σε μετανάστ(ρι)ες και στήνονται μπλόκα με την ανοχή των αστυνομικών δυνάμεων και τη στήριξη των τοπικών φορέων, που συχνά καταλήγουν σε προπηλακισμούς και βίαιες επιθέσεις απέναντι σε πρόσφυγες, αλληλέγγυους και εργαζόμενους σε ΜΚΟ.
Στην ενίσχυση της ρητορικής μίσους και της κυβερνητικής προπαγάνδας πρωταγωνιστικό ρόλο για ακόμα μία φορά παίζουν τα ΜΜΕ. Μέσω της μαζικής αναπαραγωγής fake news και της συστηματικής παραπληροφόρησης, καταλήγουν να κατασκευάζουν την κοινή γνώμη και ταυτόχρονα να αποσιωπούν το έγκλημα που συντελείται εις βάρος των μεταναστ(ρι)ών.
Αυτές τις μέρες, μετά και την ολοσχερή καταστροφή του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μόριας, ανακοινώνεται το σχέδιο ενός νέου εγκλήματος- η δημιουργία ενός νέου, κλειστού κέντρου κράτησης μεταναστ(ρι)ών στη Λέσβο.
Σε μια περίοδο όπου κράτος και παρακράτος συνεργάζονται αρμονικά προκειμένου να καταστείλουν κάθε μορφή πάλης και διεκδίκησης, εμείς επιλέγουμε να σταθούμε στο πλευρό των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, στηρίζοντας τον αγώνα τους για ελεύθερη μετακίνηση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε δομές υγείας και απαιτώντας το τέλος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ανοιχτών ή κλειστών.
Πρωτοβουλία Ανειδίκευτων Γιατρών Λέσβου
