Αν έχουν νόημα οι ευχές, η ευχή είναι τίποτα από όσα οδηγούν σε αυτή την καταστολή, με οποιονδήποτε τρόπο, να μην χρειαστεί να υπάρξουν.
Δεν είναι στο χέρι μας όμως.
Κανείς δεν ξέρει πως θα είναι η κατάσταση αύριο αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν, προηγούμενη εμπειρία και μάλιστα σε συνθήκες καραντίνας δεν υπάρχει.
Υποθέτοντας λοιπόν, άμεσα θα αναπτυχθούν παντού αστυνομικές δυνάμεις. Θα γίνονται έλεγχοι σε ότι κινείται βράδυ ενώ εκατοντάδες ή και χιλιάδες φακελωμένοι θα μπουν υπό κάποιου είδους αστυνομική επιτήρηση. Οι πιο «δημοφιλείς» στην αστυνομία αγωνιστές/τριες ίσως βρουν και ασφαλίτες κάτω από τα σπίτια τους. Μπορεί να γίνουν ατομικές προκλήσεις ή και απειλές ακόμα και προληπτικές προσαγωγές και τηλέφωνα απο τμήματα..
Θα θεωρήσουμε αυτονόητο πως κάθε κλήση σταθερού ή κινητού, ανθρώπων και του ευρύτερου κινήματος θα παρακολουθείται, κάθε μετακίνηση κινητού το ίδιο, όσα GPS (ποιος ξέρει πόσα) έχει η ΕΛΑΣ, θα τοποθετηθούν γρήγορα σε αμάξια και μηχανάκια. Το ίδιο και οι επικοινωνίες, αλλά και οι δημοσιεύσεις στο ίντερνετ και ειδικά στα social media. Κάμερες στους δρόμους, τα μαγαζιά, κ πάνω στους μπάτσους θα τραβάνε όπως πάντα, ασφαλίτες θα αράζουν σε διάφορα κομβικά σημεία της πόλης, δελτάδες κ δράση θα κάνουν διπλοβάρδιες.
Όλες οι υπηρεσίες του κράτους που αφορούν καταστολή θα μπουν σε συναγερμό. Κρατική, Αντιτρομοκρατική, ΕΥΠ.
Τα ΜΜΕ θα δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν. Η υπόθεση αυτή, όχι από μόνη της ίσως, αλλά αθροιζόμενη στον πανικό της επικαιρότητας, ίσως κρίνει την τύχη της Νέας Δημοκρατίας, θα δούμε να βγάζουν ότι προπαγανδιστικά όπλα έχουν.
Δεν μπορούμε επίσης να ξέρουμε αν το κατασταλτικό δόγμα τους είναι να εμποδίσουν καταστάσεις να υπάρξουν ή να παρέμβουν όταν αυτές θα γίνονται για να κάνουν τη μέγιστη ζημιά. Σε κάθε περίπτωση το πιο άμεσο πεδίο ρήξης είναι οι κινητοποιήσεις, και πολλά, όπως πχ ποιες συγκεντρώσεις θα μπορέσουν να επιβάλλουν την παρουσία τους, θα κριθούν από την μαζικότητα.
Αν έχουν σκοτώσει τον Κουφοντίνα δεν έχουν και πολλά να χάσουν επικοινωνιακά, μην το ξεχνάμε. Ακολουθώντας την ροπή του τελευταίου χρόνου η καταστολή θα ανέβει επίπεδο. Πόσο; Ποιος ξέρει. Αλλά να έχουμε υπόψη μας πως όσο παραπάνω η καταστολή ανεβαίνει τόσο μεγαλύτερη η δυστοπία αλλά και τόσο μεγαλύτερη και η απώλεια ελέγχου. Ζούμε σε κοινωνικές συνθήκες που είναι ήδη ιδιαίτερα χαοτικές. Και οι προβλέψεις για την επόμενη περίοδο είναι ακόμα χειρότερες.
Υπάρχει και θα υπάρχει για καιρό αυτό που ονομάζεται «ευαίσθητη εξάρτηση από αρχικές συνθήκες», κάτι μικρό μπορεί ξαφνικά να έχει τεράστια αποτελέσματα. Το δύσκολο είναι να το εντοπίσεις και να το εκμεταλλευτείς χωρίς δισταγμό.
Επίμονη προσοχή λοιπόν κι αποφασιστικότητα και οργάνωση και αστραπιαία εκμετάλλευση συνθηκών για όλο τον κόσμο του αγώνα. Οι καρδιές και τα μυαλά της κοινωνικής βάσης είναι ο στόχος. Και να θυμούνται οι άνθρωποι της εξουσίας ότι η απάντηση στην δολοφονία του απεργού δεν είναι εκδίκηση, είναι μια από τις μεγάλες σημαίες του κοινωνικού πολέμου την εποχή που έρχεται. Και δεν θα είναι το αναμενόμενο από αυτήν 100άρι. Θα είναι δέκαθλο και ορειβασία και τέχνη.