Θεσσαλονίκη | Καλέσματα σωματείων & ταξικών σχημάτων για την Πρωτομαγιά
Η ημέρα της Πρωτομαγιάς είναι απεργία και όχι αργία! Όσο κι αν θέλει το Κράτος να την καταστήσει ακίνδυνη μεταφερόμενη εορτή, η συγκεκριμένη ημέρα θα τιμά πάντα τους ταξικούς αγώνες και των αίμα των εργατών που χύθηκε με αφετηρία το Σικάγο του 1886 και έκτοτε.
Στην Θεσσαλονίκη, την πόλη που είδε την μεγάλη εξέγερση του Μάη του 1936 να γίνεται σύμβολο για τους αγώνες των εκμεταλλευόμενων και της εργατικής τάξης σε όλη την χώρα, οι πορείες με αφετηρία την Καμάρα σχηματίζουν έναν ανεξάρτητο ταξικό πόλο, που αντιστέκεται από την μία στην ξεπουλημένη κρατικοδίαιτη ΓΣΕΕ, αλλά διεκδικεί και την αυτονομία της από τον ταξικό μεν, αλλά γραφειοκρατικό συνδικαλισμό των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Στον πόλο αυτόν συσπειρώνονται αρκετά σωματεία (βάσης και πρωτοβάθμια), εργατικές πρωτοβουλίες και σχήματα, αλλά και οργανώσεις του αναρχικού/ελευθεριακού κινήματος και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το φετινό κάλεσμα για προσυγκέντρωση στην Καμάρα είναι κανονισμένο για τις 10.30 πμ.
Δείτε παρακάτω κάποια από τα καλέσματα και τις αφίσες σωματείων (βάσης και πρωτοβάθμιων), εργατικών πρωτοβουλιών και σχημάτων που καλούν στην Καμάρα:
Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας καλεί όλους και όλες τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου μας να απεργήσουν την Τετάρτη, 1η Μάη 2024.
Κοντεύει σχεδόν ενάμισης αιώνας από τη στιγμή της εργατικής διεκδίκησης στο Σικάγο για την καθιέρωση του 8ωρου και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Το 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα εργατικά τους δικαιώματα τα οποία κερδήθηκαν ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Εκείνη η στιγμή χαράχθηκε στη μνήμη όλων των εργαζομένων παγκοσμίως ως μέρα τιμής και αγώνα και έρχεται να μας υπενθυμίζει την ανάγκη για αδιαπραγμάτευτους και συνεχείς αγώνες και διεκδικήσεις.
Σήμερα οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά στην έντονη και συνεχή επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματά μας. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, δουλεύουμε απλήρωτοι/ες, πολλές φορές ανασφάλιστοι/ες, με υπερωρίες, εκφοβισμούς και με τον συνεχή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασής μας. Ακόμα χειρότερα πολλοί/ές από εμάς χύνουν το αίμα τους τραυματιζόμενοι/ες ή δολοφονημένοι/ες εξαιτίας των πλημμελών μέτρων ασφαλείας που αποτελούν για τα αφεντικά απλά ένα ακόμα πρόσθετο κόστος.
Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια καταπατούν ότι μπορεί να είχε απομείνει και να αποκαλείται εργασιακό δικαίωμα, καθώς νομιμοποιούν με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών. Όλα αυτά, με την κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, την καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους και με την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων, με μείωση της αποζημίωσης του σαββατοκύριακου, με το να επιτρέπεται η 13ωρη εργασία την ημέρα και με την κατάργηση του διαλείμματος και μίας σειράς επιδομάτων.
Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει, λοιπόν, σε συνδυασμό με τις αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, την αύξηση της φορολογίας, τις εξώσεις από σπίτια και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που συνεχώς αυξάνονται μας εξαθλιώνουν και υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης μας. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε ένα νέο μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους και τις άνεργες, θέτοντας πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς και πολλές από εμάς.
Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλιούνται, με νομοσχέδια που προβλέπουν ιδιωτικοποιήσεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας αλλά και της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, καθιερώνοντας τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους – οφέλους. Απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περεταίρω και τις κοινωνικές ανισότητες παρά μόνο να οξύνονται. Είναι προφανές λοιπόν ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με αδιαφορία για την ασφάλεια μας στον βωμό του κέρδους (βλ.Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες).
Η ολομέτωπη αυτή επίθεση, που συνεπάγεται τόσο την περαιτέρω υποτίμηση της αξίας της εργασιακής μας δύναμης όσο και τη συνολική υποβάθμιση των όρων ζωής μας, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από εμάς. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες και δημόσια δωρεάν παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας σε όλα τα πεδία της ζωής μας.
Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να παρέμβουμε στα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε, με συμμετοχή, μαζικότητα και απεργίες. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net
https://svepsykoi.espivblogs.net/2024/04/25/p…
Η Πρωτομαγιά είναι απεργία, δεν είναι αργία.
Δεν έχουμε ούτε τα βασικά ΜΙΛΑΜΕ, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΛΑ
Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (Παράρτημα Θεσσαλονίκης)
Απέναντι στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, την εργασιακή αναδιάρθρωση και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας έχουν κλέψει τα αφεντικά. Να σταματήσουμε να είμαστε αναλώσιμοι στα κάτεργα τους, να αποδομήσουμε την ηθική των συμφωνιών των αφεντικών και να αλλάξουμε τους όρους εργασίας στις πιάτσες του επισιτισμού. Με όπλο μας τη συλλογική μας δύναμη, με απεργίες και αγώνες από τα κάτω και τα δικά μας συμφέροντα μπροστά να αντισταθούμε σε ότι έρχεται, χωρίς να μοιρολατρούμε ή να αναθέτουμε τους αγώνες μας σε ξεπουλημένους εργατοπατέρες.
-Αυξήσεις στους μισθούς με βάση της ανάγκες μας
-Πλήρη ασφάλιση, ένσημα βαρέα κ ανθυγιεινά
-Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να καλύπτουν όλες/ους εργαζόμενες/ους
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
Σωματείο Σερβιτόρων/Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον επισιτισμό Θεσ/νίκης
Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Η ημέρα της Πρωτομαγιάς δεν είναι ημέρα αργίας, ούτε εθνική επέτειος, ούτε και κινητή θρησκευτική εορτή. Η ημέρα της Πρωτομαγιάς είναι ημέρα απεργίας, είναι ημέρα αγώνα. Μια ημέρα κατά την οποία η τάξη μας τιμάει τις μάχες και τις θυσίες αγωνιστών και αγωνιστριών εργατών και εργατριών τον τελευταίο ενάμιση και πλέον αιώνα, τις διαχρονικές μάχες του κόσμου της εργασίας ενάντια στον κόσμο του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, αλλά και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Από το Σικάγο του 1886 και την θυσία των ηρωικών επαναστατών συνδικαλιστών μέχρι και σήμερα, έχουν χυθεί ποτάμια εργατικού αίματος προκειμένου η τάξη μας να κερδίσει δικαιώματα όπως το 8ωρο, η κοινωνική ασφάλιση, το δικαίωμα στην ανάπαυση και τον ελεύθερο χρόνο και άλλα πολλά. Μέσα από τα σωματεία τους και τις οργανώσεις τους, οι εργάτες και οι εργάτριες διαχρονικά πάλεψαν όχι μόνο για το δικαίωμα σε καλύτερες και πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αλλά για έναν άλλο κόσμο συνολικά, έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών.
Αντίθετα, σήμερα, παρά τους ηρωικούς αγώνες και τις διεκδικήσεις της τάξης μας, αντιμετωπίζουμε μια πραγματικότητα ιδιαίτερα σκληρή. Έναν κόσμο που μαστίζεται από την βαριά καπιταλιστική εκμετάλλευση, όπου το κεφάλαιο έχει εξαπλώσει την κυριαρχία του σε ολόκληρη την υφήλιο, επιβάλλοντας τα συμφέροντά του, πατώντας επάνω στις πλάτες των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, στη προσπάθειά του να επεκτείνει την κυριαρχία του αυτή ακόμη περισσότερο και να εκμεταλλευτεί κάθε διαθέσιμο φυσικό πόρο, να βρει νέα, πιο φτηνά εργατικά χέρια και καινούριες αγορές, πυροδοτεί διακρατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Ουκρανία, Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή κλπ) που φέρνουν τον πλανήτη ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφική προοπτική ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οδηγούν και εκατομμύρια ανθρώπους στην μετανάστευση, φαινόμενο το οποίο θέλουν επίσης να εκμεταλλευτούν οικονομικά αλλά και κοινωνικά προς όφελός τους το Κεφάλαιο και τα Κράτη (φτηνότερα εργατικά χέρια χωρίς δικαιώματα, όξυνση του ρατσιστικού φαινομένου που διαιρεί την τάξη μας). Η ολοένα και αυξανόμενη επιβάρυνση του πλανήτη από την ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για κέρδος, μας έχει φέρει σε μια σχεδόν μη αναστρέψιμη κατάσταση οικολογικής καταστροφής.
Ενάμιση σχεδόν αιώνα πριν, οι εργάτες/τριες στο Σικάγο πάλεψαν για δικαιώματα που, σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας και την ανάπτυξη των μέσων παραγωγής, θα έπρεπε ήδη να μοιάζουν ξεπερασμένα στο περιεχόμενό τους -με την εργατική τάξη να βάζει ήδη εδώ και δεκαετίες πιο προωθημένα αιτήματα στο τραπέζι και κατά τόπους να τα κερδίζει, όπως η μείωση των ωρών εργασίας. Ωστόσο, σαν γενικό κανόνα βλέπουμε πως -ειδικά στην χώρα μας- κινούμαστε προς την αντίστροφη κατεύθυνση.
Μετά και το ξέσπασμα της τελευταίας, παρατεταμένης οικονομικής κρίσης πραγματοποιήθηκε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και τα κοινωνικά κεκτημένα προς όφελος του Κεφαλαίου. Εδώ και χρόνια βιώνουμε την διάλυση κάθε κοινωνικής δομής, την αποσύνθεση του ασφαλιστικού συστήματος, την φτώχεια και την ακρίβεια, την απελευθέρωση των απολύσεων, το τσεκούρωμα μισθών και συντάξεων, την επίθεση στο δικαίωμα στην στέγαση, την επίθεση στα σωματεία και στο δικαίωμα στην απεργία. Την ίδια ώρα οι θάνατοι εργατ(ρι)ών εν ώρα εργασίας (εργατικές δολοφονίες), που βαφτίζονται “εργατικά ατυχήματα”, φτάνουν σε αριθμό ρεκόρ για το πρώτο τέταρτο της χρονιάς που διανύουμε αλλά οι ευθύνες των αφεντικών αποσιωπούνται.
Όλη η παραπάνω κατάσταση είναι αποτέλεσμα των πολιτικών κάθε μιας από τις αστικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και δομικό συστατικό του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η διάλυση της δημόσιας υγείας -τόσο μέσα στην πανδημία, αλλά και πρόσφατα με την ίδρυση των απογευματινών επι πληρωμή χειρουργείων και την εν εξελίξει προσπάθεια για άνοιγμα του Ε.Σ.Υ σε ιδιώτες γιατρούς – η αδιαφορία για την κατάσταση των υποδομών και η υποβάθμιση των συγκοινωνιών/μεταφορών που οδήγησε στο έγκλημα στα Τέμπη, η υποχρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας και η παράκαμψη του άρθρου 16 που θα φέρει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, η συνεχιζόμενη ακρίβεια και η αισχροκέρδεια σε αγαθά πρώτης ανάγκης δεν είναι τυχαία περιστατικά, αλλά αποτελούν κομμάτια του σχεδίου του Κράτους και του Κεφαλαίου για την επέκταση της κυριαρχίας των συμφερόντων της αστικής τάξης σε κάθε τομέα της ζωής, ενώ η βίαιη καταστολή κάθε αντιστεκόμενης φωνής των από-τα-κάτω αποτελεί πλέον μονόδρομο για το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν με φαμφάρες περί “αναβάθμισης της οικονομίας” και “ανάπτυξης”, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι/ες είναι αδυσώπητη.
Στον κλάδο μας, τις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, τα κέρδη που παράγονται και η υπεραξία που αντλείται από την εργασία μας φτάνει σε δυσθεώρητα επίπεδα, ενώ οι συμφωνίες δισεκατομμυρίων δίνουν και παίρνουν (βλέπε πώληση της Beta CAE σε πολυεθνική). Από την άλλη, οι μισθοί όχι απλά δεν αυξάνονται αναλογικά, αλλά τις περισσότερες φορές δεν φτάνουν καν στα επίπεδα της κάλυψης της κατακόρυφης αύξησης του κόστους ζωής, που ισοδυναμεί με μείωση μισθού. Την ίδια ώρα οι απολύσεις έχουν καταντήσει καθημερινότητα (Teleperformance, TaskUs, ΕΚΕΤΑ, Netcompany – Intrasoft, κλπ), ενώ μερίδα των εργαζομένων δεν αναγνωρίζονται καν ως τέτοιοι, παρά τα κέρδη που παράγει η εργασία τους για το κεφάλαιο, στερούμενοι/ες ακόμη και τα τυπικά εργατικά δικαιώματα (π.χ. εργαζόμενοι/ες στην έρευνα). Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γίνεται καν λόγος για συλλογική σύμβαση εργασίας αλλά κάθε ένας/μια εργαζόμενος/η είναι έρμαιο στις ορέξεις των αφεντικών. Η εντατικοποίηση της εργασίας, ειδικά σε κλάδους όπως τα τηλεφωνικά κέντρα, αγγίζει την απανθρωπιά και φτάνει να προκαλεί ακόμη και χρόνια προβλήματα υγείας, σωματικά και ψυχικά.
Δεν είναι όμως όλα μαύρα! Μέσα σε αυτό το καθεστώς έντονης εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ξεπηδούν αγώνες συλλογικοί και μαχητικοί, που κοιτούν στα μάτια την εργοδοσία, διεκδικούν και νικούν! Χαιρετίζουμε τους/τις χιλιάδες εργαζόμενους/ες στα τηλεφωνικά κέντρα, που κατά τους προηγούμενους μήνες έδωσαν έναν σκληρό και ηρωικό αγώνα συνεχών απεργιών με οξύ ταξικό αλλά και διεθνιστικό περιεχόμενο. Σε έναν κλάδο όπου εταιρίες κολοσσοί όπως η Telepeformance είχαν συνηθίσει να δρουν ανενόχλητες και να συμπεριφέρονται στους/στις εργαζόμενους/ες σαν αναλώσιμες πρώτες ύλες, πλέον η εργοδοσία έχει αναγκαστεί να κάνει βήματα πίσω και να προχωρήσει σε μικρές, αλλά ενδεικτικές παραχωρήσεις (μικροαυξήσεις, διάλογο για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας), ενώ μέσα από το καμίνι των αγώνων αυτών έχουν ξεπηδήσει νέα επιχειρησιακά σωματεία (Teleperformance, WebHelp κλπ) ενδυναμώνοντας τις δυνατότητες των εργαζομένων για οργάνωση και πάλη στους χώρους της δουλειάς τους. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως μέσα από αυτούς τους αγώνες, οι εργαζόμενοι/ες, στεκόμενοι/ες στο πλευρό των συναδέλφων/ισσών τους που προέρχονται από χώρες εκτός ΕΕ, κατάφεραν όλοι μαζί με συνεχείς παρεμβάσεις στα αρμόδια υπουργεία και θέτοντάς το ως πάγιο αίτημα του αγώνα τους, να μην λαμβάνεται υπόψιν η ενεργή σύμβαση εργασίας σε εταιρία του κλάδου, κατά την ανανέωση των αδειών διαμονής τους.
Αλλά και σε γενικότερο πλαίσιο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τους εκατοντάδες χιλιάδες που απήργησαν σε όλη την Ελλάδα σε ημέρες-ορόσημα όπως η επέτειος της κρατικής/καπιταλιστικής δολοφονίας στα Τέμπη. Παίρνουμε δύναμη από την αποφασιστικότητα και την μαζικότητα αυτών των απεργιών και των κινητοποιήσεων για την συνέχιση του αγώνα μας.
Χαιρετίζουμε επίσης όλες τις συναδέλφισσες και όλους τους συναδέλφους που ήταν παρόντες και παρούσες σε όλες τις μάχες που δώσαμε από κοινού κατά το προηγούμενο διάστημα μέσα από το Συνδικάτο μας, το ΣΕΤΗΠ Θεσσαλονίκης, προς στήριξη των αγώνων και των διεκδικήσεων σε διάφορους εργασιακούς χώρους καθώς και την δυναμική παρουσία μας σε κάθε απεργία που προκηρύχτηκε, κλαδική ή γενική.
Από μεριάς μας, ως Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης Εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική θεωρούμε πως η δύναμη του εργατικού κινήματος έρχεται από τα κάτω. Όταν οι ίδιοι/ες οι εργαζόμενοι/ες παίρνουν στα χέρια τους την οργάνωση των συνδικαλιστικών τους δομών ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και πέρα από γραφειοκρατικές λογικές. Όταν αναλαμβάνουν δράση προς την κατεύθυνση των κοινών τους συμφερόντων, μέσα από μαζικές, ζωντανές, συλλογικές και οριζόντιες διαδικασίες. Έτσι μόνο μπορεί να συγκροτηθεί μια συλλογική δύναμη που γίνεται πραγματικά επικίνδυνη για τα αφεντικά και μπορεί να θέσει τα θεμέλια για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Παλεύουμε για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου ταξικού πόλου, για έναν συνδικαλισμό μαχητικό, οριζόντιο και ταξικό, για την αναβάθμιση των εργατικών διεκδικήσεων που βάζουν τα συμφέροντα των ανθρώπων της τάξης μας μπροστά. Καλούμε όλους/ες τους εργαζόμενους/ες του κλάδου να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Να οργανωθούμε στο ΣΕΤΗΠ, να συμμετέχουμε ενεργά σε όλο το εύρος των διαδικασιών του Συνδικάτου για να αγωνιστούμε μέσα από οριζόντιες διαδικασίες βάσης για:
- Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας
- Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας
- Μείωση του χρόνου εργασίας με ταυτόχρονη ουσιαστική αύξηση των μισθών
Στο παραπάνω πλαίσιο, καλούμε σε απεργιακή συγκέντρωση την 1η Μαΐου, την αδιαπραγμάτευτη ημέρα μνήμης και αγώνα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στην Καμάρα, στις 10:30 πμ, παράλληλα με τα καλέσματα των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και των Σωματείων Βάσης.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΒΑΣΗΣ εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Από το Σικάγο 1886 μέχρι σήμερα
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
ΑΠΕΡΓΙΑ 1Η ΜΑΗ 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ – ΤΡΟΦΗ – ΣΤΕΓΑΣΗ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση (ΕΣΤΟΒ)
