Απόφαση του συλλόγου φοιτητ(ρι)ών Φυσικού ΑΠΘ από την Γ.Σ. της 13/3
Αναδημοσιεύουμε την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΣΦ Φυσικού ΑΠΘ, που έγινε το Σάββατο 13/3 στην κατειλημμένη ΣΘΕ, όπως μας την έστειλαν σε μήνυμα οι φοιτητές.
Στη συνέλευση του Σ.Φ. Φυσικού ψηφίστηκε μία ανοιχτή πρόταση συνδιαμόρφωσης αγώνα, η οποία συγκροτήθηκε ενάντια στη λογική της ανάθεσης και προσπαθώντας παράλληλα να εμπλέξει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στον αγώνα ενάντια στο νέον νόμο και στην υποτίμηση των ζωών μας. Θεωρούμε ότι για να μαζικοποιηθούν οι αγώνες και το φοιτητικό κίνημα είναι κρίσιμη η συνεργασία μεταξύ φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε επίπεδο βάσης (συντονιστικές επιτροπές, μαζικές συνελεύσεις, κλπ). Κρίνουμε σημαντικό να κινηθούμε σε κατεύθυνση που τελικό αποτέλεσμα θα έχει την επίσημη κατάργηση και απόσυρση του νόμου. Έως ότου συμβεί αυτό όμως, πρέπει μεταξύ άλλων να μπλοκάρουμε κάθε πτυχή του στο πεδίο εφαρμογής του και να τον κάνουμε μη εφαρμόσιμο.
Δεύτερη εκκένωση κατειλημμένης πρυτανείας, πορεία αλληλεγγύης και ενάντια στο νέο νόμο, γεγονότα Νέας Σμύρνης
Μετά την πρώτη εκκένωση (22/02) και τη δεύτερη αποτυχημένη επιχείρηση εκκένωσης(βράδυ 8/03), την Πέμπτη(11/03) το πρωί, το κράτος εισέβαλλε για δεύτερη φορά και εκκένωσε την κατάληψη με την παρουσία πολλών μπάτσων (ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΜΑΤ), φέρνοντας drone, αλλά ακόμα και ελικόπτερο πάνω απ’το ΑΠΘ. Τις 17 μέρες της κατάληψης της Πρυτανείας, το κράτος έδωσε πολιτικό βάρος στην αντιμετώπιση της φοιτητικής αντίστασης, η οποία άρχισε να μετουσιώνεται σε μαζικές(και μη) γενικές συνελεύσεις συλλόγων, σε ογκώδεις και οργισμένες πορείες και σε αποφάσεις συλλόγων για καταλήψεις σχολών. Η στρατηγική της έντασης που εφαρμόζεται από το κράτος έχει σκοπό την καταστολή των κινημάτων -που ξεπηδάνε τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο. Εξού και οι επιχειρήσεις των μπάτσων την Πέμπτη 11/03, όπου είχαν καθαρά χαρακτηριστικά τρομοκρατίας, με ΕΚΑΜίτες να εισβάλλουν με καλυμμένα χαρακτηριστικά, μπάτσους με κάμερες να στοχοποιούν όσους αντιστέκονταν, μπότες σε κεφάλια αγωνιζόμενων φοιτητών (και μη), ελικόπτερο και drones να δημιουργούν ένα πολεμικό κλίμα. Και τις επόμενες μέρες, ωστόσο, συνεχίζεται η στρατοπέδευση πολλών μπάτσων πέριξ και εντός του ΑΠΘ(κυρίως στην πρυτανεία), ταυτόχρονα με το λοκ-άουτ κάποιων κοσμητόρων σε σχολές, όπως του πολυτεχνείου και του βιολογικού και η τυπική απαγόρευση της εισόδου όσων δεν έχουν χαρτί απ΄την ΕΡΓΑΝΗ. Στόχος αυτών των μέτρων είναι η παρεμπόδιση των κινηματικών διεργασιών και της οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος. Τα γεγονότα αυτά τα είχε προετοιμάσει με δήλωσή του ο Μητσοτάκης τη μέρα των γεγονότων στη Νέα Σμύρνη, όπου κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, ο οποίος είναι τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα.
Παρόλ’αυτά οι αντιστάσεις συνεχώς διογκώνονται και αυτό φάνηκε και στην πορεία που ακολούθησε τη δεύτερη εκκένωση της πρυτανείας, η οποία αποτέλεσε την πιο μεγαλειώδη φοιτητική πορεία των τελευταίων ετών στη Θεσσαλονίκη(μέχρι την επόμενη) και έδωσε μία μικρή απάντηση στην κρατική καταστολή. Αντίστοιχα, στη Νέα Σμύρνη, την εισβολή των μπάτσων στην κεντρική πλατεία και το βασανισμό ατόμου που διαμαρτυρήθηκε για τους τραμπουκισμούς των μπάτσων (7/03), ακολούθησε μία μεγαλειώδης πορεία (8/03) τουλάχιστον 10.000 ατόμων, από την οποία προέκυψαν και συγκρούσεις διαδηλωτών με τις δυνάμεις καταστολής. Η μετέπειτα στάση των ένστολων δολοφόνων της ΕΛ.ΑΣ. πήρε τα χαρακτηριστικά πογκρόμ κατά ανθρώπων στις γειτονιές της Νέας Σμύρνης, ακόμα και 2 ώρες μετά την πορεία, όπου έγιναν βασανισμοί, ξυλοδαρμοί και φόρτωμα ανυπόστατων κατηγοριών κακουργηματικού χαρακτήρα. Η κρατική τρομοκρατία συνεχίστηκε με εισβολές της αντιτρομοκρατικής σε σπίτια ατόμων τα οποία συλλάμβανε για τα γεγονότα της πορείας. Όλα αυτά σκοπό έχουν την εμπέδωση γενικευμένου φόβου σε όσους/ες επιθυμούν και έχουν την ανάγκη να αγωνιστούν ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Κρατική διαχείρηση της πανδημίας εντός και εκτός πανεπιστημίου
Η έρευνα εντός του πανεπιστημίου δεν έχει γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες, ωστόσο παραμένει η μόνη λειτουργία που πραγματοποιείται διά ζώσης αυτό τον καιρό. Ενώ, λοιπόν λειτουργούν χώροι εργασίας, εστίαση, ανοιγοκλείνουν σχολεία, το κράτος επιμένει να διατηρεί κλειστά τα πανεπιστήμια. Το γεγονός ότι παράλληλα πέρασε και εφαρμόζεται ένας τόσο αντικοινωνικός νόμος, αποδεικνύει ότι η μη λειτουργία των σχολών είναι κυρίως πολιτική επιλογή, ώστε να μην υπάρχει το πεδίο ανάπτυξης κοινωνικών αντιστάσεων εναντίον της ατζέντας τους για τα πανεπιστήμια. Γι’αυτό και οι φοιτήτριες και ο αγωνιζόμενος κόσμος απαντάμε σε αυτά με το άνοιγμα των σχολών και της πανεπιστημιούπολης με καταλήψεις, εκδηλώσεις, συνελεύσεις και διαδηλώσεις.
Την ίδια στιγμή οι παροχές για τους/τις φοιτητ(ρι)ές συνεχώς υποτιμώνται. Εστίες απειλούνται επανειλημμένα με κλείσιμο ή κλείνουν με πρόσχημα την “υγεία”, παροχές, όπως ζεστό νερό, φαγητό, συντήρηση δεν θεωρούνται αυτονόητες και όταν οι οικότροφοι αγωνίζονται για αυτές, τους εκβιάζουν με παύση των παροχών αυτών αν δε λήξουν τον αγώνα. Παράλληλα κόσμος που έχει ανάγκη (άποροι, μετανάστριες) αποκλείονται από τη λέσχη και φοιτήτ(ρι)ες αποκλείονται από εργαστήρια λόγω ελλείψεων σε εξοπλισμό ή διδακτικό προσωπικό.
Εν μέσω της πανδημίας, το κράτος βρίσκει πρόχειρες λύσεις για μπάλωμα των τραγικών ελλείψεων του δημόσιου συστήματος υγείας. Δικαιολογεί τη βάρβαρη συνθήκη των ασθενών στα νοσοκομεία και την υποτίμηση των ζωών των φτωχών, επικαλούμενο ότι η πανδημία αποτελεί παροδικό πρόβλημα. Επίσης, υποτιμάει γενικά τα δημόσια αγαθά, όπως και την παιδεία, ώστε να αυξηθεί η κερδοφορία των λίγων (aka αστική τάξη). Παράλληλα, ενισχύει ραγδαία τα σώματα ασφαλείας με πρόσχημα το κράτος έκτακτης ανάγκης, το οποίο ήρθε για να μείνει. Η πανδημία αξιοποιείται ως ευκαιρία για να παρθούν επιπλέον κατασταλτικά μέτρα σε όλα τα κοινωνικά παιδεία, όπως γίνεται για παράδειγμα τώρα στο πανεπιστήμιο με σκοπό να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Παράλληλα οι λύσεις για εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση που προτείνει το κράτος αποτελούν καινούργιο εργαλείο στα χέρια των διοικητικών οργάνων ώστε να σπάνε καταλήψεις. Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία οι αγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενες φοιτήτ(ρι)ες και μαθήτες/ριες καλούνται να παρεμβαίνουν διαδικτυακά σε μαθήματα και εξεταστικές και να επιβάλλουν τις καταλήψεις τους.
- Πειθαρχικά και πανεπιστημιακή αστυνομία
- Ν+Ν/2 και διαγραφές
- Έλεγχος και καταστολή
- Ειδική βάση εισαγωγής και διπλό μηχανοφραφικό
Μία από τις βασικές αιχμές του νέου νόμου, αποτελεί η θέσπιση ορίου φοίτησης στα ν+ν/2 έτη, που παράλληλα με την επιβολή ελάχιστης βάσης εισαγωγής και διπλού μηχανογραφικού στα ΑΕΙ, διαλύει την ικανότητα πρόσβασης στα δημόσια πανεπιστήμια τεράστιου αριθμού μαθητών. Παιδιά τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης φροντιστηρίου ή/και τα οποία πρέπει να εργάζονται για βιοπορισμό παράλληλα με τις σπουδές τους, αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ από την κρατική προπαγάνδα αντιμετωπίζονται, με όρους κοινωνικού κανιβαλισμού, ως «οικονομικά βάρη». Η εφαρμογή του νέου νόμου, επίσης, θα ισχύσει και για τους φοιτητ(ρι)ές που έχουν εισέλθει στις σχολές και πριν την ψήφιση του νόμου, γεγονός που συνεπάγεται μαζικές διαγραφές. Με αυτό τον τρόπο, το κράτος επιδιώκει την επιπλέον ύψωση ταξικών φραγμών και μειώνει τους πτυχιούχους σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η εντατικοποίηση ξεκινά από τα σχολικά χρόνια και με το νέο νόμο εντείνεται στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή σε μία συγκυρία όπου το άτομο βρίσκεται σε μία καθολική κρίση και μιζέρια, καλείται επιπλέον να είναι αποτελεσματικό και αποδοτικό σαν μηχανή , λες και βρίσκεται απομονωμένο από το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Ο νέος πειθαρχικός κώδικας, ποινικοποιεί οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν είναι εγκεκριμένη από αρχές, πρυτανεία και διοικήσεις τμημάτων, όπως χρήση αιθουσών για Γενικές Συνελεύσεις, πολιτικές δραστηριότητες, καταλήψεις, πολιτιστικά δρώμενα, τα οποία είναι φύση ασυμβίβαστα με το αποστειρωμένο και «ακαδημαϊκό» περιβάλλον που επιθυμεί το κράτος. Τα όργανα, με τα οποία θα επιχειρηθεί να κατασταλούν τα παραπάνω και να επιβληθεί ο νόμος, είναι φυσικά και άλλοι μπάτσοι του νέου σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας που είναι προ των πυλών. Σε συνδυασμό με την εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης σε όλο το Πανεπιστήμιο, στην πραγματικότητα το κράτος δημιουργεί ένα σύγχρονο Πανοπτικόν εντός του campus, ενώ μετατρέπει το Πανεπιστήμιο σε αστυνομοκρατούμενο χώρο. Τα μέτρα αυτά έχουν σκοπό τη διασφάλιση της επέλασης των επιχειρηματικών και κρατικών συμφερόντων και την καταστολή της ριζοσπαστικοποίησης και της πολιτικοποίησης εντός των πανεπιστημίων.
Η εφαρμογή του νόμου εγκαινιάστηκε στις δύο εκκενώσεις της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ, όπου στα συλληφθέντα άτομα προσάφθηκε η κατηγορία της διατάραξης της λειτουργίας υπηρεσίας, ενώ έγινε ξεκάθαρο ότι η <<ασφάλεια>> που θα παρέχουν οι μπάτσοι είναι στην ουσία επίθεση εναντίον των αγωνιζόμενων.
Περί έρευνας και άλλων δαιμονίων
Η ακαδημαϊκή έρευνα και η εκπαίδευση εξυπηρετούν τα προαναφερθέντα συμφέροντα. Από τη μία η έρευνα εντός των πανεπιστημίων αποτελεί το αιχμιακό σημείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και από την άλλη η εκπαίδευση έχει στόχο να διατηρήσει αλλά και να αναβαθμίσει την επιρροή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Η εντατικοποιημένη εκπαιδευτική δραστηριότητα στο σχολείο και το πανεπιστήμιο εναρμονίζεται με τις αυξανόμενες απαιτήσεις κατάρτισης και εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού, σύμφωνα με τις ανάγκες που επιτάσσει η οικονομία. Η έρευνα στον πανεπιστημιακό έρχεται ολοένα και περισσότερο σε αρμονία με τις ανάγκες του συστήματος παραγωγής. Παράλληλα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνται οι υποψήφιοι διδάκτορες να εργαστούν, να παράξουν έργο και ερεύνα, είναι πολύ υποβαθμισμένες. Οι θεσμικοί φορείς δεν τους παρέχουν κανενός είδους αναγνώριση και ασφάλιση (για τυχόν ατυχήματα που μπορεί να συμβούν στα εργαστήρια π.χ.) ενώ από νομικής άλλα και πρακτικής πλευράς αντιμετωπίζονται ως «φοιτητ(ρι)ές στο 3ο στάδιο των σπουδών τους» παρόλο που εργάζονται και παράγουν κανονικά. Ιδιαίτερη σημασία έχουν επίσης οι σχέσεις εξάρτησης που δημιουργούνται με τους/ις καθηγητές/τριες καθώς είναι καθοριστικές για την περίπτωση που επιθυμούν να έχουν μελλοντική συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα.
Η ευθυγράμμιση του σκοπού της ερευνητικής δραστηριότητας με τις ανάγκες της αγοράς μεθοδεύεται εδώ και χρόνια με διάφορα νομοσχέδια, όπως ο νόμος για την αξιολόγηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων -που επιβάλλει τη χρηματοδότησή τους με βάση την αποτελεσματικότητα της έρευνάς τους-, ενώ με τον νέο νόμο γίνεται σχεδόν ολοκληρωτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα προσοδοφόρου και πολυπροβαλλόμενης έρευνας στο Α.Π.Θ., αποτελεί η κατασκευή drone για μιλιταριστικούς σκοπούς (κυνήγι μεταναστών) από τον καθηγητή Κυριάκο Υάκινθο και την ομάδα του στο πολυτεχνείο.
Γίνεται άραγε καλύτερος ο κόσμος με τέτοιες ενέργειες;
Παραβιαστικές συμπεριφορές
Οι θυληκότητες βιώνουμε συνεχή καταπίεση με πολλαπλούς εμφανείς και μη τρόπους. Παρενοχλήσεις, εξουσιαστικές και παραβιαστικές συμπεριφορές από το αφεντικό στη δουλεία , μας από τον συμφοιτητή μας , από τον καθηγητή στη σχολή μας , στον δημόσιο χώρο (δεν είναι λίγα τα παραδείγματα τέτοιων περιστατικών και στο campus του ΑΠΘ και από φύλακες) αλλά και από τον ίδιο μας τον κοινωνικό περίγυρω. Οι βιασμοί , οι κακοποιήσεις και οι γυναικοκτονίες συγκαλύπτονται κοινωνικά αλλά και από την ίδια την πολιτεία , ενώ οι βιασμοί συγκεκριμένα κατά πλειοψηφία δεν καλύπτονται καν νομικά . Παράλληλα οι συνθήκες εγκλεισμού κατά την περίοδο της πανδημίας οδήγησε σε τρομακτική αύξηση των φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας με τα θύματα να εξαναγκάζονται ουσιαστικά σε περιορισμό κατ’οίκον με τους κακοποιητές τους. Το τελευταίο διάστημα έχουν έρθει στο φως μια σειρά παραβιαστικών συμπεριφορών από μέρους καθηγητών στο ΑΠΘ προς φοιτήτριες οι οποίες συνεχίζουν να συγκαλύπτονται τόσο από την διοίκηση του πανεπιστημίου όσο και εν γένει από τους συναδέλφους/ισες τους καθηγητές/τριες . Τα θύματα στην συγκεκριμένη περίπτωση , λόγω της σχέσης εξουσίας και εξάρτησης από τους καθηγητές τους συναντούν μια ακόμα δυσκολία στο να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους , οι οποίοι βασίζονται και χρησιμοποιούν ακριβώς αυτή τη συνθήκη . Θέλουμε να αισθανόμαστε ασφαλείς και ελεύθερες στο χώρο της δουλειάς μας , στο δρόμο , στο σπίτι μας αλλά και στο πανεπιστήμιό μας και αυτό σίγουρα δεν είναι δουλειά κανενός μπάτσου ή φύλακα οι οποίοι συχνά είναι και οι ίδιοι φορείς τέτοιων συμπεριφορών .
Αντιμεταναστευτική πολιτική ελληνικού κράτους – Αλληλεγγύη στις μετανάστριες
Ο πόλεμος που έχει κηρύξει το ελληνικό κράτος στους/ις μετανάστ(ρι)ες εδώ και δεκαετίες, πριν ένα χρόνο πέρασε στην πιο έντονη περίοδό του. Τα γεγονότα στον Έβρο αποτέλεσαν την πρώτη φορά όπου οι μετανάστ(ρι)ες αντιμετωπίστηκαν ως στρατιωτική απειλή από το κράτος. Παράλληλα, μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, ενστερνιζόμενο την κυρίαρχη αφήγηση, συστρατεύτηκε με την αντιμεταναστευτική πολιτική με συνέπεια οι επιχειρήσεις αστυνομίας, στρατού, συνοριοφυλάκων, ακόμη και ένοπλων ή μη αυτεπάγγελτων προστατών του έθνους , οι δολοφονίες και οι βασανισμοί μεταναστ(ρι)ών να θεωρούνται “κοινωνικό καθήκον”. Έκτοτε και με καταλύτη και την πανδημία, η οποία πρόσθεσε και το υγειονομικό στίγμα, οι μετανάστ(ρι)ες αντιμετωπίζονται στρατιωτικά και εντός των συνόρων, ενώ οι διαδικασίες στέγασης, πρόσβασης σε άσυλο, παιδεία και υγεία για τους/ις μετανάστ(ρι)ες, έχουν γίνει πιο απρόσιτες από ποτέ. Στην πραγματικότητα, οι μετανάστ(ρι)ες είναι αποδέκτες/ριες πολύ έντονης καπιταλιστικής και κρατικής βαρβαρότητας, η οποία όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση επεκτείνεται με τη μορφή καθεστώτος εξαίρεσης σε ολοένα και ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Με τους/ις μετανάστ(ρι)ες, που είναι κομμάτι της κοινωνίας με ακραία υποτιμημένη εργατική δύναμη, αλλά και άνθρωποι καταπιεσμένοι , έχουμε κοινό εχθρό την καπιταλιστική και κρατική καταπίεση. Γι’αυτό και στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες μαζί τους, απαιτούμε να έχουν πρόσβαση σε χαρτιά, απόλυτη ελευθερία μετακίνησης, παιδεία, υγεία, στέγαση και επιθυμούμε να ζήσουμε ντόπιοι/ες και μετανάστ(ρι)ες μαζί στις γειτονιές μας, μακριά από στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Απεργία πείνας Δ. Κουφοντίνα
Για περισσότερους από δύο μήνες, το κράτος επιχειρούσε να δολοφονήσει τον Δ. Κουφοντίνα ενώ ψήφισε φωτογραφικό νόμο που τον στέλνει τον στην υπόγεια ειδική πτέρυγα του Κορυδαλλού. Προκλητικά μετήχθη στις φυλακές της Δομοκού, οδηγήθηκε σε απεργία πείνας και στην συνέχεια αρνήθηκαν να εφαρμόσουν των ίδιο τους τον νόμο. Ο Δ. Κουφοντίνας και η στάση του ως πολιτικός κρατούμενος αποτελούν κομμάτι των κοινωνικών αγώνων και ο εκδικητικός τρόπος αντιμετώπισής του απ’ το κράτος είναι θέμα το οποίο αφορά άμεσα όλον τον αγωνιζόμενο κόσμο και την κοινωνική βάση.
Δράσεις:
- Κατάληψη σχολής : Δευτέρα με Παρασκευή.
- Αποκλεισμός ΕΛΚΕ : Τρίτη με Τετάρτη.
- Δευτέρα 15:00 , workshop πρώτων βοηθειών σε συγκεντρώσεις.
- Τρίτη 16:00 , Ανοιχτή συζήτηση για παραβιαστικές συμπεριφορές στο ΑΠΘ.
- Πέμπτη 18:00 , Προβολή ταινίας : Τα μανταρίνια.
- Παρασκευή 12:00 , Bazar οικονομικής ενίσχυσης για τους/τις συλληφθέντες/συλληφθείσες .
Καλέσματα:
- Τετάρτη 18:00 , Πορεία Άγαλμα βενιζέλου.
- Πέμπτη 11:00 , Προσυγκέντρωση για την πορεία στο Άγαλμα Βενιζέλου 13:00 για τον νέο νόμο.
Φωτογραφία: Η “Γκερνίκα” που αναδημιούργησαν οι φοιτητές του εικαστικού στον τοίχο της κατειλημμένης Πρυτανείας
