Ρουβίκωνας: 10 Ιούνη, κανένας/μία για δουλειά. Κανένας/μία στο σπίτι του, όλοι/ες στο δρόμο.
Μέσα στο μήνα κατατίθεται το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που ολοκληρώνει έναν κύκλο δεκαετιών αποσάθρωσης των εργατικών δικαιωμάτων. Βήμα βήμα, από τα ελαστικά ωράρια και τις «ευέλικτες μορφές εργασίας» φτάνουμε στον κεντρικό στόχο του κεφάλαιου, την κατάργηση του 8ωρου και την παράδοση της καθημερινότητας του εργάτη στον απόλυτο έλεγχο του αφεντικού, με το ελάχιστο δυνατό οικονομικό κόστος για το αφεντικό.
Δε θα αναλύσουμε τι προβλέπει αυτό το νομοσχέδιο. Και εμείς, και οι δυναμείς που μας αποτελούν και ολόκληρο το κίνημα έχει περιγράψει με ακρίβεια και μπορούν να συνοψιστούν στην φράση «επιστροφή στις εργασιακές σχέσεις του 19ου αιώνα», μια κυνική καταβύθιση σε ένα παρελθόν που ξεπεράστηκε με αιματηρούς αγώνες και τώρα επιστρέφει σα να μην πέρασε μια μέρα.
Στο σημείο που βρισκόμαστε το ερώτημα είναι απλό: Θα επιλέξουν οι εργαζόμενοι/ες, οι άνεργοι, η κοινωνική βάση στο σύνολό της, να κάνει μια ισχυρή επιδειξη δύναμης στις κινητοποιήσεις; Θα αρνηθεί να πάει για δουλειά, θα κατέβει στο δρόμο, θα εκφράσει την οργή της ή θα αφεθεί στην αμηχανία και την παράλυση;
Αν συμβεί το πρώτο, αν τις μέρες που απομένουν ως την ψήφιση του νομοσχεδίου, με ξεκίνημα αύριο 10 Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αρνηθούν να δουλέψουν, βγουν μαζικά στο δρόμο και εκφράσουν μαχητικά την οργή τους, η Νέα Δημοκρατία, που τώρα ελέγχει το κράτος, θα αναγκαστεί να αποσύρει το νομοσχέδιο και όλοι και όλες θα έχουμε κερδίσει μια μεγάλη νίκη που θα μας προστατέψει όχι μόνο από αυτό το νομοσχέδιο, αλλά και από όσες άλλες «μεταρρυθμίσεις» απεργάζονται και θα μας σερβίρουν το επόμενο διάστημα.
Αν αυτό δε γίνει, αν η βάση παρακολουθήσει απαθής, αν στο δρόμο βγει μόνο ο κόσμος του κινήματος, το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί. Και από την επόμενη μέρα όχι μόνο θα χάσουμε μεγάλο μέρος του ελέγχου στη ζωή μας, όχι μόνο θα γίνουμε περισσότερο έρμαια των αφεντικών, όχι μόνο τα εισοδήματά μας που προέρχονται από τις υπερωρίες θα χαθούν, αλλά τα αφεντικά θα πάρουν σήμα και θα αρχίσουν να ζητάνε ακόμα περισσότερα, να μας επιβάλουν ακόμα πιο άθλιες συνθήκες. Το μοντέλο είναι γνωστό: επιβάλουν μια νέα αθλιότητα, την κάνουν «πραγματικότητα» και μετά έρχεται μια κυβέρνηση και την ψηφίζει.
Ο σύριζα υπόσχεται να καταργήσει το νομοσχέδιο αν και όταν εκλεγεί. Δεν πρέπει να πέσουμε άλλη μια φορά σε αυτή την παγίδα. Στην παγίδα του «καλού και κακού μπάτσου», του δικομματισμού στην αστική δημοκρατία. Όσες λίγες νίκες πήραμε ως τάξη όλα αυτά τα χρόνια, τις οφείλουμε αποκλειστικά στις κινητοποιήσεις και τον αγώνα. Ό,τι μας έδωσε η όποια κυβέρνηση ήταν ψεύτικο, λειψό και με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης…
Δεν υπάρχει ανάθεση για την κοινωνική βάση, ο δρόμος αυτός είναι από πάντα κλειστός, μόνοι/ες θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε.
Η μαχη αυτή είναι κρίσιμη και δεν αγνοούμε τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μέσα στην πανδημία και την οικονομική κρίση που πρέπει να διεξαχθεί. Δεν επέλεξαν τυχαία να νομοθετήσουν αυτό το έκτρωμα αυτή τη στιγμή. Είναι αδίστακτοι. Να γίνουμε και εμείς αδίστακτοι.
Να μη διστάσουμε να μην πάμε για δουλειά, να μη διαστάσουμε να βγούμε μαζικά στο δρόμο, να μη διστάσουμε να κάνουμε ότι χρειάζεται για τους λυγίσουμε.
10 Ιούνη, μια μέρα μάχης
10 Ιούνη, κανένας/μία για δουλειά. Κανένας/μία στο σπίτι του, όλοι/ες στο δρόμο
10 Ιούνη, συγκέντρωση 10:30 Χαυτεία
Ρουβίκωνας
Πηγή: rouvikonas.gr
