Καμία μονάδα αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου στο λιμάνι του Βόλου

Καμία μονάδα αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου στο λιμάνι του Βόλου

Η πόλη του Βόλου μετατρέπεται για άλλη μια φορά σε ένα πεδίο ικανοποίησης των επενδυτικών ορέξεων των εταιρικών ενεργειακών κολοσσών. Με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά, τον όμιλο Mediterranean Gas, υποβλήθηκε αίτηση στις 25 Αυγούστου για εγκατάσταση πλωτής μονάδας αποθήκευσης – αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), στο λιμάνι του Βόλου. Αίτηση η οποία έχει λάβει ήδη την αρχική έγκριση από την ΡΕΑ, ενώ η δημοτική αρχή με μπροστάρη τον αρχιμαφιόζο Αχιλλέα Μπέο, έχει τοποθετηθεί θετικά για την εν λόγω επένδυση. Επί της ουσίας πρόκειται για ένα επενδυτικό σχέδιο με την επωνυμία «ΑΡΓΩ FSRU», στο οποίο πέρα από την Mediterranean Gas, βάζει πλάτες και ο αμερικανικών συμφερόντων παγκόσμιος ενεργειακός κολοσσός Exxon Mobil. Το υγροποιημένο φυσικό αέριο θα μεταφέρεται στο λιμάνι του Βόλου με βυτιοφόρα πλοία από τον κόλπο του Μεξικού, όπου υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων που εκμεταλλεύεται η Exxon Mobil.

Το σχέδιο εγκατάστασης υγροποιημένου φυσικού αερίου, στην πραγματικότητα εντάσσεται στα πλαίσια της στρατηγικής της ΕΕ και της λεγόμενης Ευρωπαïκής Πράσινης Συμφωνίας (European Green Deal). Αν και σύσσωμο το κυρίαρχο μπλοκ δημοτικής αρχής, μεγαλοεπενδυτών, εφοπλιστών και αρμόδιων θεσμικών κρατικών φορέων, προσπαθούν να πείσουν την κοινωνική βάση για τις ευεργετικές επιδράσεις που θα έχει για την τοπική κοινωνία του Βόλου ένα τέτοιο έργο, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Επιχειρούν να διαμορφώσουν ευνοϊκούς συσχετισμούς για την εταιρεία μέσα από τον αστικό Τύπο, τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και τις ”επιστημονικές” ημερίδες, παρουσιάζοντας τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα σε ενεργειακό, οικονομικό, γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, με τις έρευνες και τα ατυχήματα ανά τον κόσμο όμως, να αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Οι εξαγγελίες περί μετατροπής της χώρας μας σε έναν οικουμενικών διαστάσεων ενεργειακό κόμβο, τα επιχειρήματα περί αξιόπιστου και ασφαλούς έργου, οι δηλώσεις για ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας αλλά και η παρουσίαση του φυσικού αερίου ως το πιο οικονομικό και οικολογικό καύσιμο, είναι τα κυρίαρχα «τυράκια» με τα οποία προσπαθούν να κατευθύνουν τις συνειδήσεις και την γνώμη της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Στην πραγματικότητα, οι εγκαταστάσεις (LNG) δεν είναι τόσο ασφαλείς όσο ευαγγελίζονται. Αντιθέτως μοιάζουν με ένα ωρολογιακό μηχανισμό που είναι έτοιμος να «σκάσει». Ιστορικά, είναι πολλά τα παραδείγματα ατυχημάτων όπως πυρκαγίες και εκρήξεις που μπορούν να αφήσουν «καμένη γη» πίσω τους. Η ευφλεκτότητα του είναι πολύ μεγάλη και σε περίπτωση που παρουσιάσει διαρροή, μπορεί να διανύσει μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις, με τη μορφή νέφους ατμών και να αναφλεγεί σε κατοικήσιμες περιοχές. Άξιο αναφοράς, είναι επίσης το γεγονός ότι το βασικό συστατικό του υγροποιημένου φυσικού αερίου είναι το μεθάνιο, το οποίο είναι άχρωμο, άοσμο και μπορεί να προξενήσει ασφυξία στον άνθρωπο. Καθόλου απίθανα δεν είναι επίσης τα ατυχήματα που μπορεί να συμβούν κατά τη μεταφορά του φυσικού αερίου σε ξηρά και θάλασσα, μέσω βυτιοφόρων.

Ο άλλος αστικός μύθος που αναπαράγεται από τους επικοινωνιακούς δορυφόρους της εξουσίας, σε σχέση με την βιωσιμότητα του φυσικού αερίου ως καυσίμου, αποδομείται με ένα απλό ψάξιμο για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του μεθανίου. Το μεθάνιο που απελευθερώνεται είτε κατά τη διάρκεια της εξόρυξης υδρογονανθράκων, είτε κατά την μεταφορά των υδρογονανθράκων, είναι υπεύθυνο σε μεγάλο βαθμό για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή εν γένει. Μάλιστα, το μεθάνιο είναι 80 φορές πιο ικανό σε σύγκριση με το διοξείδιο του άνθρακα, στο να εγκλωβίζει τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα της Γης. Αξίζει να αναφερθεί όμως και η διαρροή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου κατά την εξόρυξη τους, τα ατυχήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια μιας εξόρυξης και τις ρυπαντικές και καταστροφικές επιπτώσεις τους, τόσο για τις τοπικές κοινωνίες όσο και για το οικοσύστημα συνολικά.

Διαβάζοντας κανείς στα καθεστωτικά τοπικά site, μπορεί να βρει το χιλιομασημένο ψευδοεπιχείρημα ότι μέσω της εγκατάστασης αποθήκης LNG, δημιουργούνται πολλές νέες θέσεις εργασίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται λόγος για 630 άμεσες και έμμεσες νέες θέσεις εργασίας. Στην πραγματικότητα όμως, αυτές οι θέσεις εργασίας θα είναι ελάχιστες και βραχυπρόθεσμες, με τον δείκτη επικινδυνότητας εις βάρος των εργαζομένων, να είναι πολύ υψηλός. Το έργο αυτό θα στελεχωθεί από επιλεγμένο και εξειδικευμένο κυρίως προσωπικό της μεγαλοεταιρείας, ενώ αφού ολοκληρωθεί, ένα μέρος του εργατικού δυναμικού θα πεταχτεί εκτός παραγωγικής διαδικασίας.  Συν τοις άλλοις, εγκαταστάσεις με τόσο καταστροφικές επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες και τον ίδιο το φυσικό κόσμο, περισσότερο θα στείλουν στα αζήτητα τις παραδοσιακές ασχολίες των κατοίκων και θα υποβαθμίσουν την ποιότητα ζωής τους, παρά θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της τοπικής οικονομίας. Η οικονομική ανάπτυξη που ευαγγελίζονται μέσω τέτοιων έργων, δεν είναι παρά ανάπτυξη για τα αφεντικά, τις πολυεθνικές πετρελαïκές εταιρείες και λοιπούς ενεργειακούς κολοσσούς. Ζώντας σε ένα κόσμο έντονων κοινωνικών – ταξικών αντιθέσεων και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η αύξηση του ποσοστού κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους σημαίνει μεγαλύτερη φτώχια για τους πληβείους.

Όσο για την μετατροπή της Ελλάδας σε ”παγκόσμιο ενεργειακό κόμβο” και την ακόλουθη γεωπολιτική και γεωστρατηγική της αναβάθμιση, αυτός είναι ένας διακαής πόθος της ντόπιας αστικής τάξης, που δεν πρέπει να υιοθετήσει η τάξη των εκμεταλλευόμενων. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, την μεταφορά τους και τις θέσεις των ενεργειακών αγωγών, μόνο φτώχια προσφυγιά και θάνατο αφήνουν στο διάβα τους. Το φυσικό αέριο είναι μια από τις βασικές πηγές ενέργειας για τα κράτη της Ευρώπης και ειδικά σε μια εποχή όπου τα εργοστάσια λιγνίτη και γαιάνθρακα δεν είναι επιθυμητά από πολλά κράτη, οι ανταγωνισμοί για την ενέργεια οξύνονται όλο και περισσότερο. Οι διατλαντικές και ευρωπαïκές ενεργειακές συμφωνίες, δεν είναι παρά ασκήσεις επί χάρτου ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ κυριαρχίας για το ποιος θα ελέγχει μεγαλύτερα κομμάτι από την «πίτα». Ειδικά για το ελληνικό κράτος, το οποίο είναι προσδεμένο στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό άρμα και κατέχει μια μείζονος σημασίας γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση στα Βαλκάνια και τη ΝΑ. Μεσόγειο, ένα θερμό επεισόδιο με το τουρκικό κράτος, για τον έλεγχο των ΑΟΖ, γίνεται ένα όλο και πιο πιθανό σενάριο στις μέρες μας. Κάθε απόπειρα ταύτισης των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους ελληνικού κράτους και των ιμπεριαλιστών με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, υπό το μανδύα της ενεργειακής ανάπτυξης, δεν είναι παρά μια αστική φενάκη εις βάρος του προλεταριακού στρατοπέδου.

Η κοινωνική βάση του Βόλου και το ανταγωνιστικό της κίνημα, οφείλουν να στήσουν σθεναρά αναχώματα απέναντι στο συγκεκριμένο καπιταλιστικό έργο, το οποίο θα έχει επιζήμιες διαστάσεις για την περιοχή σε πολλαπλά επίπεδα. Οι κάτοικοι του Βόλου με γνώμονα την υπεράσπιση της φυσικής και κοινωνικής τους ζωής, της περιοχής τους και του φυσικού κόσμου συνολικά, οφείλουν να παρεμποδίσουν τα σχέδια υλοποίησης ενός τέτοιου έργου στην πράξη. Οφείλουν να αναδείξουν σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα της δημόσιας σφαίρας τις επιπτώσεις, σε περίπτωση που ολοκληρωθεί ένα τέτοιο έργο. Οφείλουν να αποδομήσουν κάθε αστικό μύθο που αναπαράγεται από τους μεγαλοεπενδυτές και τους κρατικούς θεσμικούς φορείς για να πλουτίζουν, σκορπώντας την κοινωνική δυσαρέσκεια και το θάνατο. Οι τοπικοί αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και την καύση σκουπιδιών από την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ/LAFARGE, θα πρέπει να εντάξουν στην ατζέντα τους και το ζήτημα ενάντια στην κατασκευή μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου, συγκροτώντας ένα τοπικό οικολογικό κίνημα με ξεκάθαρα αντιθεσμικά χαρακτηριστικά και αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.