Μια ιστορία καταδίωξης – δολοφονίας από τα παλιά
Για όλες τις κρατικές δολοφονίες ανθρώπων της τάξης μας που έμειναν στην αφάνεια σαν «τυχαία περιστατικά». Για εκείνα τα αιματηρά γεγονότα που στο δημόσιο λόγο βαφτίζονται ως «καθήκοντα της αστυνομίας». Οι λίστες με τα ονόματα των δικών μας νεκρών μεγαλώνουν, κι όσο η πραγματικότητα θάβεται κάτω από τόνους μελάνης ακριβοπληρωμένων άρθρων και fake news, τόσο οι κρατικές εκτελέσεις θα γίνονται μέρος της καπιταλιστικής κανονικότητας.
Διότι σε ένα κόσμο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ταξικών ανισοτήτων, οι αόρατοι της κοινωνίας έχουνε μια ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί. Ο δομικός ρατσισμός του συστήματος, είναι το πλαίσιο που νομιμοποιεί την κρατική δολοφονία ενός Ρομά. Οι μπάτσοι επιδίδονται σ’ αυτό για το οποίο είναι προορισμένοι, ως έμμισθα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου και ένστολοι κατασταλτικοί βραχίονες του κρατικού μηχανισμού.
Χρέος ενός κινήματος με μνήμη είναι να μην περάσουν στη λήθη γεγονότα κρατικών εκτελέσεων, στρώνοντας το έδαφος προς τον κοινωνικό εκφασισμό – κανιβαλισμό, την όξυνση της κρατικής – παρακρατικής βίας και την αναβάθμιση του κατασταλτικού οπλοστασίου του κρατικού μηχανισμού.
Παρακάτω ακολουθεί μια είδηση κρατικής δολοφονίας από το παρελθόν με θύμα εκείνη τη φορά τον Μανώλη Κανδανολέοντος, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα έπειτα από καταδίωξη του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε. Η είδηση αυτή είχε δημοσιευτεί στο αναρχικό περιοδικό «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, Ενάντια στη Μισθωτή Σκλαβιά», τον Απρίλιο του ’86. Το απόκομμα της σελίδας το βρήκαμε αναρτημένο σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης από ένα σύντροφο και το αναδημοσιεύουμε δακτυλογραφημένο.
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Καταδίωξη – θρίλερ μιας «Μπε-Εμ-Βε» με αραβικές πινακίδες, κατέληξε στο σοβαρότατο τραυματισμό (θεωρείται κλινικά νεκρός) 18χρονου, που επέβαινε στο ύποπτο αυτοκίνητο.
«Αθώος, αθώος»… φώναξαν συγγενείς και φίλοι πάνω από τον φρεσκοανοιγμένο τάφο του 18χρονου Μανώλη Κανδανολέοντος, χτες, λίγη ώρα πριν τον πάρει στα σπλάχνα της η αττική γη.
Κείνοι οι άνθρωποι που τον έζησαν πιότερο βγάλαν τη δική τους ετυμηγορία. Κι είπαν «πως το παλληκάρι της Δέσποινας ήταν αθώο». Και «φονιάδες» είναι αυτοί που στις 9 Ιανουαρίου καθώς καταδίωκαν την κλεμμένη «Μπε-Εμ-Βε», όπου επέμβαινε ο Μανώλης, με δύο-τρεις ακόμη, πυροβόλησαν με αποτέλεσμα μια σφαίρα να τον βρει στο κεφάλι. Για να υποκύψει τελικά προχτές μετά από σκληρή μάχη με το θάνατο που κράτησε 14 μέρες.
Λίγο πριν τη νεκρώσιμη ακολουθία στο μικρό εκκλησάκι των Αγ. Θεοδώρων στο νεκροταφείο, η τραγική μάνα δεν άντεξε άλλο και ξέσπασε. «Οι φονιάδες φάγαν το αγόρι μου», φώναξε με σπαραγμό. Πούντους τώρα να δουν τα κατορθώματα τους; Κι όσο τα χώματα έπεφταν να σκεπάσουν το φέρετρο του 18χρονου το μικρό πλήθος σκλήρυνε.
«Φονιάδες» – φώναζε. Φάγατε το παλληκάρι. Δολοφόνοι…».