Τι όνειρα βλέπεις όταν διασωληνώνεσαι;

1. Tα μόνα βέβαια σημεία μέχρι στιγμής: α. Κανείς δεν ξέρει αν τα μέτρα είναι επαρκή, υπερβολικά ή λειψά. β.Κάποτε η βιολογική απειλή θα γίνει διαχειρίσιμη, αλλά μέχρι τότε η οικονομία θα έχει βαρέσει κανόνι για τα καλά και το πραγματικό πάρτι θα αρχίσει τότε. γ. Το κράτος είναι ένας μηχανισμός προστασίας και αναπαραγωγής προνομίων της ελίτ, και η όποια κοινωνική προστασία είναι προσχηματικό πάρεργο.
2. Φανταστείτε μία γραμμή από πόρτες, στημένα σημεία ελέγχου όπως αυτό στα αεροδρόμια. Οι περισσότεροι που το περνάνε τρώνε ένα γερό μπουγέλο και μια γερή τρομάρα, κάθονται στο πλάι για 2-3 μέρες απομονωνόμενοι, βήχοντας και με πυρετό (στην αρχή γινόντουσαν και φίρμες, τώρα είναι απλά στατιστική) και μετά λογικά τρέχουν ελεύθεροι στα λιβάδια. Κάποιοι τυχεροί περνάνε αλώβητοι, ούτε που το καταλαβαίνουν ότι περνάνε, μπορεί να χτυπάνε την ώρα εκείνη πράγματα στην ταμειακή, να παραδίδουν παραγγελία, να μετράνε πιέσεις. Κάποιοι κακοζωισμένοι, ηλικιωμένοι, με χρόνια προβλήματα αποδημούν δε συνέρχονται από το βήχα, δυσπνοούν, τους παίρνει το ΕΚΑΒ, αν είναι τυχεροί και περάσουν το τηλεφωνικό τεστ του ΕΟΔΥ, πάνε στα νοσκομεία όπου τους υποδέχονται υγειονομικοί χωρίς μάσκες και τέτοιες φλωριές, διασωληνώνονται (παναπεί οι πνεύμονές τους δεν την παλεύουν και μπαίνει ένας σωλήνας από το στόμα τους που αναπνέει για πάρτη τους ενώ αυτοί αναισθητοποιούνται με φάρμακα), αλλά ΖΟΝΚ! δεν έχει μονάδες εντατικής για όλους. Γιατί όχι; γιατί η Ελλάδα έχει καμιά 600ρια κρεβάτια για όλους, τροχαία , καρδιακά , εγκεφαλικά, βαριά χειρουργεία, 600 κρεβάτια για 11 εκατομμύρια, 7-8 φορές λιγότερες κατά κεφαλή από τους Φριτς δηλαδή και πεθαίνουν ηρωικά. Προς το παρόν βέβαια αυτοί οι τελευταίοι είναι καμιά 80αριά.
3. Φανταστείτε τώρα ότι στην ουρά είναι όλη η χώρα και ως τώρα έχουν περάσει μερικές χιλιάδες, κανείς δεν ξέρει πόσες. Όλα τα υπόλοιπα εκατομμύρια έχουν αράξει και δεν έχουν πάρει καν σειρά, ο ευειδής κύριος Τσιόδρας και η δαπιτόφατσα δίπλα του τους έχουν βάλει να παίζουν αγαλματάκια ακούνητα αγέλαστα. Τι να κάνουν βέβαια και αυτοί, αν τους είχαν αφήσει λάσκα οι 80ρια θα ήταν πολύ παραπάνω. Πόσοι; Πολλοί, καμπόσοι, γιατί ΜΕΘ δε φτιάξανε παρά ελάχιστες , δώσανε 11 εκατομμύρια όμως για να ακούγεται παντού ο Σπύρος ο Παπαδόπουλος σε 24ωρη λούπα που τώρα με την καραντίνα δε μπορεί να σεκλετίζεται κάθε Σαββατόβραδο και πρέπει να ξεσκάσει ο άνθρωπός. Τώρα γιατί τη στιγμή που το Σύνταγμα έχει γίνει μαλαστούπα λόγω της φάσης δεν υποχρεώσανε τα παπαγαλάκια τους να παίζουν το Σπύρο στο τσαμπέ και να δώσουν τα φράγκα μπας και ανοίξει καμιά ΜΕΘ παραπάνω είναι μια ερώτηση κακοήθης, που υποσκάπτει το πνεύμα εθνικής ομοψυχίας το οποίο οφείλουμε να διαθέτουμε όλοι οι Έλληνες υπήκοοι. Όλοι σκέφτονται, τόσο οι ινφλουένσερς που κάνανε το τεστ για την αλητεία στερώντας το από άλλους όσο και αυτοί που ονειρεύονται διασωληνωμένοι αυτή τη στιγμή, τι ωραία θα ήταν να είχαμε κρεβάτια ΜΕΘ και όχι εορτασμούς για τα 200 χρόνια από μια χαμένη επανάσταση και ένα δοτό προτεκτοράτο. Διασωληνωμένοι μάλιστα κάμποσοι, έναν απλό θάλαμο  με μία μη εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια για αυτούς  και καμιά 40αριά άλλους ασθενείς (μερικούς επίσης διασωληνωμένους)
4. [Ουδόλως φυσικά ευθυμούν με αυτούς τους εξυπνακισμούς όσοι έχουν βιώσει το να έχουν δικό τους άνθρωπο σε αυτή την κατάσταση ή να έχουν την ευθύνη ασθενών σε αυτή την κατάσταση, που σημαίνει αδυναμία συνεχούς παρακολούθησης των ζωτικών σημείων, όπως επιβάλλεται, αδυναμία εκτέλεσης εξετάσεων (αέρια αίματος) στη συχνότητα που επιβάλλεται, απουσία εξειδίκευσης για τη ρύθμιση της αγωγής και του αναπνευστήρα, έλλειψη ειδικών στρωμάτων και άρα πιθανότητα κατακλίσεων, διασπορά ανθεκτικών μικροβίων από και προς τους γειτονικούς ασθενείς και φυσικά μειωμένες πιθανότητες επιβίωσης. Καθόλου εύθυμα όλα αυτά].
5. Φανταστείτε λοιπόν ότι τα 2+3 είναι η κατάσταση της χώρας, και πολλών άλλων χωρών αυτή τη στιγμή. Μία πολιορκία που ο ορίζοντας απόσυρσης του εχθρού (ήτοι η παραγωγή εμβολίου) είναι τουλάχιστον 6 μήνες. Για όποιον έχει την παραμικρή σχέση με την ιατρική έρευνα το διάστημα αυτό είναι το ελάχιστο, δυνατό, αν όλα πάνε καλά και σφαίρα και δεν τηρηθούν σχολαστικά οι κανόνες και οι προβλέψεις (αν και αυτές οι ευαισθησίες έχουν καταρρεύσει προ πολλού). Αλλά για να είμαστε σχετικά σίγουροι ότι δε θα γίνει νέα εκατόμβη, αυτή τη φορά από το εμβόλιο, ένα εξάμηνο χρειάζεται στο νερό.
6. Η εναλλακτική; Να περνάγανε την πόρτα σιγά σιγά ή με λίγο μπούγιο τα εκατομμύρια όσων περιμένουν βλέποντας νετφλιξ και δεν έχουν μεγάλη ηλικία ή βεβαρημένο ιστορικό, με ταυτόχρονα προληπτικά μέτρα για τις ομάδες υψηλού κινδύνου και περιστολή θεαμάτων. Φυσικά αυτό θα εγκυμονούσε τον κίνδυνο οι ανάγκες σε ΜΕΘ και οι απώλειες να ήταν πολύ περισσότερες για κάμποσες βδομάδες, αυτό το έχουν καταλάβει όλοι. Πόσες ακριβώς; Τόσες ώστε ξεκάθαρα να ήταν απαραίτητα τα μέτρα; Possible, δε θα μάθουμε ποτέ.
7. Αν όμως πηγαίναμε έτσι (όπως πάει η Σουηδία αυτή τη στιγμή) σχετικά σύντομα θα είχε ανοσία ένα μεγάλο κομμάτι. Ανοσία παναπεί ότι ο ιός με προσέβαλλε, έκανα συμπτώματα (ή και όχι) το ανοσοποιητικό μου έβγαλε μέσα σε λίγες μέρες αντισώματα (κύτταρα που εξολοθρεύουν τους εισβολείς) ειδικά για αυτόν τον ιό που τον καταπολέμησαν και μετά από λίγες βδομάδες άλλα ειδικά αντισώματα μακράς διαρκείας που δεν επιτρέπουν στον ιό να με ξαναπροσβάλει.
8. Υπάρχουν αρκετές οικογένειες κορωνοϊών, είναι πολύ συχνοί ιοί γενικά -κάτι που σημαίνει ότι ίσως κάποιο έχουν από τύχη ανοσία ήδη, όπως συμβαίνει με τη γρίπη που αλλάζει κάθε τόσο αλλά κάποιοι τυχεροί έχουν την ανοσία από την παλιά version. Ο συγκεκριμένος νέος τύπος είναι προβληματικός γιατί α) έχει μεγάλο χρόνο επώασης άρα προλαβαίνεις να κολλήσεις πολλούς πριν εμφανίσεις συμπτώματα β) είναι πολύ μεταδοτικός (αν και το πόσο ακριβώς διερευνάται ακόμα) γ) επειδή είναι νέος κανείς δεν έχει έτοιμα αντισώματα κάβα, όπως με τους κλασικούς ιούς. Άρα όντως πρέπει να κολλήσουν όλοι, κάποιοι με συμπτώματα κάποιο χωρίς, για αυτό και λέγεται και πανδημία.
9. Το πρόβλημα με την εκούσια πολιορκία είναι ότι η απόφαση πάρθηκε με τη γνώση ότι αν δεν περάσουν μήνες δεν ξεμυτάμε και ταυτόχρονα όταν ξεμυτίσουμε δε θα έχουμε την ασπίδα που λέγεται ανοσία. Το καλό το είπαμε: αποφυγή ακόμα χειρότερου εμφράγματος στα νοσοκομεία.
10. Ας πούμε λοιπόν ότι η απόφαση αυτή με τα καλά της και τα κακά της έχει μία λογική. Η απόφαση όμως να διπλασιαστεί η αποζημίωση στις ιδιωτικές κλινικές για να φιλοξενήσουν ασθενείς από τα δημόσια νοσοκομεία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον απροκάλυπτα σκάνδαλα τα τελευταία 199 χρόνια (από σύστασης του ελληνικού κράτους).

Τη στιγμή που, στο όνομα μίας όντως υπαρκτής απειλής, περιστέλλονται όλα τα δικαιώματα, επιβάλλονται απαγορεύσεις, κλείνουν τα σχολεία, επιβάλλεται εγκλεισμός σε ευαίσθητες ομάδες (π.χ. ψυχικά πάσχοντες), ακόμα και η αγία επιχειρηματικότητα δέχεται σφοδρό πλήγμα, το να δίνεις δωράκι στους εμπόρους του ανθρώπινου πόνου, σε αυτούς που θησαυρίζουν δημιουργώντας επίπλαστες ανάγκες ή ξεζουμίζοντάς με υπέρογκες χρεώσεις όσους έχουν πραγματικές, αυτούς που έχουν κάθε λόγο να υποβαθμίζεται το δημόσιο σύστημα υγείας για να αναγκάζεται ακόμα και αυτός που δεν έχει τη δυνατότητα να δανείζεται και να πουλάει σπίτια για να βρει την υγειά του, αυτοί που όταν τα πράγματα στραβώνουν και οι ασθενείς έχουν επιπλοκές και χρειάζονται πραγματικά υψηλής ποιότητας εντατική φροντίδα τους φορτώνουν στα ασθενοφόρα και πετάνε την καυτή πατάτα στα δημόσια νοσοκομεία που συστηματικά υπονομεύουν, είναι εξωφρενικό, εξοργιστικό και κατάπτυστο.

Δεδομένου ότι οι ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό είναι συνειδητή επιλογή για να ευνοηθεί ο ιδιωτικός τομέας. αυτές τις τόσο κρίσιμες ώρες  αντί ο γιος του Τέρη Χρυσού να επιτάξει τους πόρους του, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ, συνεχίζουν  να το επιδοτούν, ξεδιάντροπα και μεγαλοφώνως.

Και όχι μόνο το επιδοτεί, διπλασιάζει και την επιδότηση.

Και το ανακοινώνει κιόλας, δε ντρέπεται καθόλου.

Είναι σαν να βρίσκεται η χώρα σε πόλεμο, να υπάρχει ιδιωτική βιομηχανία όπλων και αντί να επιτάσσονται με συνοπτικές διαδικασίες όλα τα διαθέσιμα όπλα, να διπλασιάζεται η τιμή με την οποία τα αγοράζει το κράτος.

Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους τα σκάνδαλα έρχονται στη αντιληπτά:

1. Οι εμπλεκόμενοι προσπαθούν παντοιοτρόπως να τα κρατήσουν κρυφά αλλά κάποιος τα αποκαλύπτει.
2. Παρουσιάζονται ως κάτι άλλο από αυτό που είναι και οι εμπλεκόμενοι μέχρι τέλους υποστηρίζουν αυτό το κάτι άλλο
3. Κάποιος κάνει γκάφα και το αποκαλύπτει παρά τη θέλησή του.

Όχι απλά να διαπράττεται αλλά και να διατυμπανίζεται σκάνδαλο που να αφορά όλη την κοινωνία,  με τεράστια πρόκληση του κοινού περί δικαίου αισθήματος, σε μία συγκυρία που ο ίδιος που το διαπράττει χαρακτηρίζει πολεμική δεν πρέπει να έχει προηγούμενο.

Τι να κάνουμε λοιπόν;

Κάνουμε αυτό που  ήταν παράνομο αλλά και ηθικό  όταν σε ιστορικές στιγμές πόροι απαραίτητοι για την επιβίωση των πολλών αποκλείονταν από τον εχθρό. Ότι κάνανε οι παππούδες μας για μια κουραμάνα στην κατοχή.

Ρεσάλτο.

Επίταξη ντε φάκτο.

Επιβολή της δικαιοσύνης απέναντι στο νόμο.

Πολιτική ανυπακοή.

Όταν, εντός ολίγου, οι εντατικές γεμίζουν και σηκωθεί το τηλέφωνο για να υποδεχτεί διασωληνωμένο ασθενή μία ιδιωτική κλινική θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι αυτό θα γίνει δωρεάν. Και  δωρεάν δε σημαίνει ότι δε θα πληρώσει ο ασθενής. Αυτό εξυπακούεται. Σημαίνει ότι δε θα χρεωθεί ούτε το ασφαλιστικό του ταμείο. Τα χιλιάρικα αυτά να πάνε κάπου αλλού που υπάρχει ανάγκη: μάσκες, φάρμακα, απολυμαντικά, οπουδήποτε μπορεί να κλείσει μια μικρή τρυπούλα από ένα σκαρί παλιό, λαβωμένο, συκοφαντημένο που λέγεται δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά με αυτό πορευόμαστε στη φουρτούνα. Και μην πάνε και αυτά όχι στους καρχαρίες.

Πρακτικές λύσεις για να εξασφαλιστεί αυτό υπάρχουν.

Στη «δημοκρατία» εξάλλου «δεν υπάρχουν αδιέξοδα»

‘Η μήπως υπάρχουν;