ανοιχτών παραθύρων

Ημέρες “ανοιχτών παραθύρων” στην Θεσσαλονίκη και η ανάγκη για αντι-πληροφόρηση

από | 29 Μάι, 2022

Ημέρες “ανοιχτών παραθύρων” στην Θεσσαλονίκη και η ανάγκη για αντι-πληροφόρηση

Η Θεσσαλονίκη τις τελευταίες ημέρες -εβδομάδες πες καλύτερα, μήνες ακόμη καλύτερα- αναπνέει με τον αέρα των…”ανοιχτών παραθύρων”. Ζούμε δηλαδή σε μια κατάσταση που δεν είναι μεν χούντα (αρνούμαι να χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο γιατί θα δώσω άλλοθι στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία), είναι όμως εμφανέστατα μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αφορά συγκεκριμένους πολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς του συμπλέγματος Κράτους – Κεφαλαίου στο ΑΠΘ, οι οποίοι όμως έχουν απολήξεις και συνδέσεις και με την υπόλοιπη κοινωνία. Και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί αυτό η ίδια η κοινωνία -και ιδιαίτερα τα πιο καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της- τόσο το καλύτερο. Και έχει ήδη αργήσει πολύ.

Κράτος και Κεφάλαιο, λοιπόν, έχουν σχέδια για το ΑΠΘ. Και ξέρουν πως αν τα καταφέρουν εκεί μέσα, σε ένα φρούριο νεανικού ριζοσπαστισμού, θα τα καταφέρουν ακόμη καλύτερα και έξω από αυτό. Δεν μπορώ ακριβώς να υπολογίσω αν το ΑΠΘ είναι ένα από τα τελευταία “κάστρα” ενάντια στην ακραία νεοφιλελεύθερη επέλαση του καπιταλισμού ή αν η “κατάληψή” του από αυτό, με πολιορκητικό κριό τα ΜΑΤ και στην συνέχεια την ΟΠΠΙ, θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη επίθεση και στην υπόλοιπη κοινωνία. Πιθανότατα να ισχύουν και τα δυο. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού (όχι ξεκομμένη φυσικά από το υπόλοιπο σύστημα, αλλά ως συγκεκριμένη μορφή του στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή) έχει αλώσει μεγάλο κομμάτι της υπόλοιπης κοινωνικής ζωής, του δημοσίου χώρου, της οικονομίας κλπ. Και σίγουρα η χρησιμοθηρική επιστράτευση της “αντιμετώπισης της πανδημίας” (που όντως υπάρχει έτσι; μην εκπέσουμε και στο επίπεδο των συνωμοσιολόγων), με την οξυμένη καταστολή, τις μουδιασμένες αντιδράσεις των κινημάτων και της τάξης μας, αλλά και τον αντιπερισπασμό που προσέφεραν απλόχερα στο κράτος και το κεφάλαιο τα κινήματα των ψεκασμένων, με την επικέντρωση σε ανύπαρκτα ή δευτερεύοντα ζητήματα,  βοήθησαν να γίνει ένα σημαντικό φαστ φόργουορντ στα σχέδια αυτά.

Το γεγονός πάντως είναι πως η φοιτητική κοινότητα, ιδίως η πιο ριζοσπαστική της πτέρυγα (Αυτόνομα και Ελευθεριακά σχήματα και κομμάτια της Αριστεράς), μπορεί να προβάλλει μια κάποια μεγαλύτερη αντίσταση, η οποία είναι σύμφυτη με την φοιτητική ταυτότητα και την νεανική ορμή -αν και πολλές φορές αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να σταθούν και τροχοπέδη σε μια βαθύτερη ανάλυση και συνολική στράτευση στον κοινωνικό-ταξικό αγώνα, κάτι όμως που δεν θα το αναλύσω εδώ. Οι φοιτητές έχουν ακόμη -παρά την οξυμένη επίθεση του Κεφαλαίου και την ανάγκη πολλών από αυτούς να εργάζονται ταυτόχρονα με τις σπουδές τους- περισσότερο χρόνο και πιο φρέσκες δυνάμεις για να διαθέσουν στους αγώνες τους από ότι η ακραία εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη. Επιπλέον, καταφέρνουν να βρίσκουν τρόπους και χρόνους συλλογικής και κοινοτικής διαβίωσης και κοινωνικής αναπαραγωγής, έξω από τις νόρμες που εν πολλοίς αναγκάζεται να ακολουθήσει ένας τυπικός εργαζόμενος, ως προέκταση της ταυτότητάς του. Τρόποι που βελτιώνουν και αυτούς τους διαθέσιμους χρόνους και πόρους. Να είμαστε λοιπόν σίγουροι και σίγουρες, πως αν με αυτά τα δεδομένα στο τραπέζι, πέσει και το “κάστρο” των πανεπιστημίων (με πειραματόζωο αλλά και αντικειμενικό πρωταρχικό στόχο του Κράτους το ΑΠΘ), τότε τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα και για την υπόλοιπη κοινωνία και τους εκμεταλλευόμενους.

Με αφορμή λοιπόν αυτή την περιβόητη “βιβλιοθήκη” στον χώρο του πρώην Στεκιού στο Βιολογικό, το Κράτος έχει προχωρήσει εδώ και καιρό σε μια κανονική “κατάληψη” του campus από δυνάμεις καταστολής. Το γεγονός ότι η “βιβλιοθήκη” είναι μια δικαιολογία για την αστυνομία και όχι το αντίθετο, θεωρώ ότι θα έπρεπε πλέον να το έχει καταλάβει και ο πιο δύσπιστος, εκτός από αυτούς που ιδεολογικά είναι στρατευμένοι στο να υπερασπιστούν την Κυβέρνηση -ανάμεσα δε σε αυτούς και τα καθεστωτικά  ΜΜΕ, στα οποία θα αναφερθώ σε λίγο. Πολύ περιληπτικά, αρκεί να πούμε ότι, πέραν των όσων σήμαινε για το κίνημα και τις αντιστάσεις του ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο το Στέκι στο Βιολογικό, μπορούμε πολύ εύκολα, με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο να ανακαλύψουμε πως εδώ και χρόνια, φοιτητές και εργαζόμενοι του ΑΠΘ φωνάζουν για την άθλια κατάσταση στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, χωρίς να παίρνουν καμία απάντηση και χωρίς καμία εργασία συντήρησης, ενώ με μια ταχύτατη βόλτα μέσα στο campus βρίσκουμε δεκάδες άλλους παρατημένους και αναξιοποίητους χώρους για να φτιαχτεί μια βιβλιοθήκη, σε μέρος που δεν υπάρχει καμία κατάληψη και κανένα στέκι που θα συσπείρωνε τις φοιτητικές και κινηματικές αντιστάσεις. Με λίγα λόγια, το γκρέμισμα του Στεκιού δεν ήταν απαραίτητο για να γίνει καμία βιβλιοθήκη. Ήταν απλά μια πολιτική επιλογή του Κράτους και του Πρύτανη Παπανικολάου. Οι πολιτικοί λόγοι αυτής της επιλογής είναι διάφοροι και πολύ συγκεκριμένοι, και θα έλεγα πως ξεκινάνε από την θέληση του Κράτους για εγκατάσταση της -ένοπλης- ΟΠΠΙ στα Πανεπιστήμια, συναντιούνται με τις φιλοδοξίες του ακροδεξιού Πρύτανη για πολιτική καριέρα ως ο απόλυτος yesman σε οποιαδήποτε άνωθεν πολιτική εντολή και καταλήγουν στα συμφέροντα του Κεφαλαίου μέσα στο ΑΠΘ, δηλαδή στην νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωσή του, για την οποία παλεύουν εδώ και χρόνια τα αφεντικά και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, οι πιο πιστοί από τους οποίους βρίσκονται σήμερα στην Κυβέρνηση.

Από που όμως μας σκάει στο πρόσωπο το όμορφο αεράκι των “ανοιχτών παραθύρων” στην Θεσσαλονίκη; Είναι μόνο η καταστολή και η αστυνομοκρατία; Όχι φυσικά. Ποτέ δεν ήταν αρκετή η ωμή βία για οποιοδήποτε καθεστώς που θα ήθελε να έχει έστω και την παραμικρή κοινωνική νομιμοποίηση, χούντα ή δημοκρατία. Αυτοί που πρακτικά “ανοίγουν τα παράθυρα” είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πανελλαδικής εμβέλειας ή τοπικά. Τα καλοπληρωμένα από τις λίστες Πέτσα ΜΜΕ, τα αφεντικά των οποίων έχουν έτσι κι αλλιώς συμφέροντα παρόμοια με το υπόλοιπο μεγάλο Κεφάλαιο και έχουν “πωρωθεί” με την υποστήριξη στην σημερινή Κυβέρνηση και τα χατίρια που αμφότεροι κάνουν ο ένας στον άλλο.

Έτσι, επί εβδομάδες, τα ΜΜΕ, με τα τοπικά μάλιστα στην πρωτοκαθεδρία, ανέστρεφαν την πραγματικότητα και ήθελαν μέχρι και να μας κάνουν να πιστέψουμε ακόμη και ότι τα μπάζα που άφησαν πίσω τους οι κατασταλτικές δυνάμεις και οι εργολάβοι μετά την κατεδάφιση του Στεκιού (και πάλι χωρίς κανέναν προφανή ρυμοτομικό λόγο) ήταν έργο “μπαχαλάκιδων” στην χειρότερη, αργόσχολων φοιτητών στην καλύτερη. Η σαφής κατασταλτική παρουσία των ΜΑΤ, ΥΜΕΤ και ασφαλητών στο ΑΠΘ ενάντια σε φοιτητές που διαδήλωναν εναντίων τους, παρουσιαζόταν ως “προφύλαξη των εργασιών από βανδάλους” και κάτι συνθήματα με σπρέι, σπασμένα τζάμια και πεσμένες πέτρες -που ήταν καθαρά συμβολικά, καθώς πρακτικά δεν θα είχαν κάποιο απτό αποτέλεσμα- φωτογραφίζονταν με φόντο τον γκρεμισμένο από το Κράτος χώρο του πρώην Στεκιού, για να μπερδέψουν το κοινό σε σχέση με ποιος έκανε τι.

Η κορύφωση αυτής της κατάστασης ήρθε την ημέρα της σχεδόν δολοφονικής επίθεσης των ΜΑΤ σε άοπλο (χωρίς ούτε καν μια σημαία περιφρούρησης ή ένα κράνος αυτο-προστασίας) φοιτητή που απλά διαδήλωνε ενάντια σε ακόμη μια ημέρα αστυνομοκρατίας στο ΑΠΘ. Η κρότου λάμψης σε ευθεία βολή, από μικρή απόσταση, στο κεφάλι του νεαρού και το ξύλο που έφαγε στην συνέχεια, τον έστειλαν στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο, όπου αν και αρχικά οι γιατροί δεν διέγνωσαν κάτι σοβαρό (απορίας άξιο πως δεν έκαναν ούτε μια αξονική, μια ακτινογραφία κλπ σε άνθρωπο που εμφανώς έφερε βαριά τραύματα ), στην συνέχεια ωστόσο επανα-διακομίστηκε σε άλλο νοσοκομείο, αφού την επόμενη αντιμετώπιζε αφόρητους πόνους. Η διάγνωση εν τέλει έδειξε “σπασμένη γνάθο και με πολλά από τα δόντια του να έχουν μετακινηθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι βέβαιο ούτε το ότι θα σωθούν τα δόντια του, ούτε πως θα αποφύγει την εγχείρηση. Μάλιστα, οι γιατροί του έβαλαν ειδικά σίδερα στα δόντια και για 6-8 εβδομάδες δεν θα μπορεί να μασήσει“, όπως μαθαίνουμε από την συνέντευξη που του πήρε ο δημοσιογράφος Χρήστος Αβραμίδης μέσα από το Νοσοκομείο Παπανικολάου.

Τι παρουσίασαν ως πραγματικότητα συντονισμένα τα τοπικά και τα μεγάλα καθεστωτικά ΜΜΕ για αυτή την ημέρα; Μα τι άλλο, από το δελτίο τύπου της ΕΛΑΣ, που με περίσσιο θράσος ανέφερε ότι οι αστυνομικοί δέχθηκαν επίθεση και το αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός 2 (!) αστυνομικών και ενός…ιδιώτη! Ο Γιάννης Ντουσάκης, ο τραυματίας φοιτητής, μάλλον θα είχε κάποιου είδους περιουσία στο όνομά του, δεν εξηγείται αλλιώς ο χαρακτηρισμός του ως “ιδιώτη”, ούτε καν πολίτη. Πέρα από τα αστεία όμως, τα ΜΜΕ, με προεξέχοντα τα γνωστά, “αγαπημένα” μας τοπικά site της Θεσσαλονίκης, ξεπέρασαν και τον εαυτό τους.

Αυτό το συντονισμένο σχέδιο Κράτους και ΜΜΕ θα το ζήλευε μέχρι και ο Γκέμπελς. Στις μέρες μας δε, που δυστυχώς ο μέσος πολίτης είναι πολύ απασχολημένος από την δύσκολη καθημερινότητά του για να εξετάσει ο ίδιος επί τόπου την ακρίβεια όσων διαβάζει στις ειδήσεις, αλλά ταυτόχρονα έχει επιτρέψει και στα social media να αντικαταστήσουν σχεδόν ολοκληρωτικά την πέραν της εργασίας του κοινωνική επαφή και αναπαραγωγή, αυτό το σχέδιο ήταν πολύ πιο εύκολο να τεθεί σε εφαρμογή.

Το ίδιο πράγμα ακριβώς συνέβη και εχθές γύρω από το ΑΠΘ. Όπως διαβάζουμε και από το ανεξάρτητο συνεργατικό ενημερωτικό site infolibre, σε μια στιγμή της ημέρας που δεν υπήρχαν “εργασίες για την βιβλιοθήκη”, τις βραδυνές ώρες, αστυνομικές δυνάμεις είχαν περικυκλώσει το campus και έλεγχαν όποιον έμπαινε ή έβγαινε, σε μια απόπειρα ξεκάθαρης χαρτογράφησης, τρομοκράτησης και εκφοβισμού των φοιτητών, καθώς αυτές τις ημέρες στο campus λάμβανε χώρα εκτός των άλλων και το διήμερο Συνέδριο αυτόνομων-ελευθεριακών σχημάτων & ομάδων στη Θεσσαλονίκη αλλά και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες με πολιτικό χαρακτήρα. Τα ΜΜΕ δεν είπαν τίποτα για αυτή την εικόνα αστυνομοκρατίας, παρά μονάχα ότι λαμβάνει χώρα στα πλαίσια των διαμαρτυριών των φοιτητών “ενάντια στην ανέγερση βιβλιοθήκης” (!). Ο φρέσκος αέρας των “ανοιχτών παραθύρων” φύσηξε για άλλη μια φορά στην πόλη μας. Και καθόλου δεν μας κάνει να επαναπαυόμαστε το γεγονός πως, κατόπιν εορτής, κάποια καθεστωτικά ΜΜΕ, αντιμέτωπα με τις αποκαλύψεις σχετικά με την καταστολή, πήραν αποστάσεις από την αστυνομία και “καταδίκασαν” -πάντα με αστερίσκους- την βία και την καταστολή. Δεν επαναπαυόμαστε, πολύ απλά γιατί αυτές οι αποκαλύψεις δεν θα έρχονταν ποτέ στο φως αν περνούσε μόνο από το χέρι των καθεστωτικών ΜΜΕ και των αφεντικών τους.

Αντίθετα, με το φρέσκο αεράκι των “ανοιχτών παραθύρων” να αποτελεί πλέον καθημερινότητα για την πόλη μας, την αστυνομοκρατία να εξαπλώνεται παντού και τα ΜΜΕ να παίζουν τον ρόλο του επίσημου κρατικού προπαγανδιστή, είναι πραγματικά ευχής έργο το ότι υπάρχει και η αντιπληροφόρηση και η ανεξάρτητη και ριζοσπαστική δημοσιογραφία. Site όπως το infolibre, που καθημερινά καταφέρνει να μας παρουσιάζει εικόνες μέσα από το ΑΠΘ, αλλά και από άλλα κοινωνικά μέτωπα, όπως το Alerta.gr που διαβάζετε αυτή την στιγμή, το alterthess, εναντίον του οποίο εκκρεμεί και ένα απαράδεκτο δικαστήριο επειδή… αποκάλυψε μια επικίνδυνη για το κεφάλαιο αλήθεια, αλλά και κινηματικοί δημοσιογράφοι όπως ο Αλέξανδρος Λιτσαρδάκης και ο Χρήστος Αβραμίδης, οι οποίοι, ακόμη κι αν εργάζονται σε ΜΜΕ που δεν θα τα ονομάζαμε “κινηματικά” με κανέναν τρόπο, καταφέρνουν ωστόσο να προσφέρουν πολύτιμες δυνάμεις, πληροφορίες και εικόνες από τα (και για τα) κινήματα, σε ευθεία αντίθεση με την ξεπουλημένη γραμμή των καθεστωτικών ΜΜΕ, τοπικών ή πανελλαδικής εμβέλειας. Άνθρωποι και Μέσα που, αν δεν υπήρχαν, δεν θα μαθαίναμε ποτέ π.χ. ότι η σύλληψη των 3 διαδηλωτών της μεγάλη φοιτητικής πορείας της 26ης Μαΐου έγινε με όρους “συλλήψεων στο σωρό”. Πράγματα δηλαδή που όσοι ασχολούμαστε με τα κινήματα τα ξέρουμε από πάντα, αλλά ευτυχώς πλέον υπάρχουν και τα πειστήρια για να τα αποδείξουμε και δημόσια στην κοινωνία  και να βοηθήσουμε εκτός των άλλων και τα ίδια τα θύματα της καταστολής -ένας από τους ρόλους μας στα πλαίσια της υποστήριξης των κινημάτων.

Ένα ζήτημα λοιπόν σε αυτές τις ημέρες των “ανοιχτών παραθύρων”, το οποίο παραμένει φλέγον σε όσους ασχολούνται μαχητικά με την αντιπληροφόρηση, την ανεξάρτητη ενημέρωση και την ριζοσπαστική δημοσιογραφία, είναι σε πρώτο βαθμό αυτό της στάσης των ίδιων των πολιτών, των “δεκτών” της παραπληροφόρησης και το για πόσο ακόμη θα δέχονται να παίζουν με την νοημοσύνη τους το Κράτος και τα ΜΜΕ, πριν πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους, τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι της ενημέρωσής τους.

Σε δεύτερο επίπεδο, παραμένει σαν ανοιχτή πληγή το ζήτημα  της στάσης των ίδιων των εργαζομένων (κυρίως των δημοσιογράφων) στα τοπικά αλλά και πανελλήνιας εμβέλειας καθεστωτικά ΜΜΕ, χωρίς την συμβολή και τη συγκατάθεση των οποίων, καμία τέτοιου είδους γκεμπελική εκστρατεία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Χωρίς να απαξιώνω την δουλειά που κάνουν λίγοι -δυστυχώς- επαγγελματίες δημοσιογράφοι προς την ανάδειξη της αλήθειας και την (όποια) αντικειμενικότητα/ουδετερότητα που προτάσσουν, χωρίς να παραγνωρίζω επίσης το γεγονός ότι η ίδια η (σημερινή, διαμορφωμένη μέσα στις ακραίες συνθήκες λογοκρισίας και ελέγχου) φύση του επαγγέλματος του δημοσιογράφου προϋποθέτει σχεδόν καθολικά τη ταύτιση του εργαζόμενου με την γραμμή του Μέσου (που είναι όμως σχεδόν πάντα προσκολλημένη σε συγκεκριμένα συμφέροντα, πολιτικά και οικονομικά), επαναλαμβάνω την ίδια παράκληση, το ίδιο “κάλεσμα” που είχα κάνει περίπου έναν χρόνο πριν, σε αντίστοιχο άρθρο μου:

Εργαζόμενοι δημοσιογράφοι των καθεστωτικών ΜΜΕ, η εργατική τάξη σας περιμένει χρόνια(!!!)

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...