Ρουβίκωνας: Μοτοπορεία στο σπίτι του Νίκου Παπαθανάση, αναπληρωτή Υπουργού Ανάπτυξης.
Κάθε λίγες εβδομάδες έρχεται στη δημοσιότητα ένα καινούριο περιστατικό αχρειότητας, απάτης, εγκλήματος κάποιου κυβερνητικού βουλευτή ή κρατικού αξιωματούχου. Κάποιοι από αυτούς, όπως ο Πάτσης ή ο Καππάτος, έχουν πέσει με τα μούτρα στα σπίτια των φτωχών που οι τράπεζες βγάζουν στο σφυρί. Άλλοι όπως ο αντιδήμαρχος του Μπακογιάννη, ο Χρήστος Τεντομάς, βρίσκονται με τεράστιους τραπεζικούς λογαρισμούς που γέμισαν χρήματα ως δια μαγείας. Το ξεκοκάλισμα επιχορηγήσεων είναι μια άλλη πρακτική όπως μας έδειξε το σκάνδαλο με τον Μαραβέγια.
Η περίπτωση Παπαθανάση είναι από εκείνες που σχετίζονται με την πιο κλασσική λούμπεν επιχειρηματικότητα των ελλήνων πολιτικών στην μεταπολίτευση. Εταιρείες ανοίγουν και κλείνουν, τεράστια δάνεια από τράπεζες που καταλήγουν αγύριστα και στο τέλος τακτοποιούνται με την εκμετάλλευση της πολιτικής επιρροής. Αν είχε κανείς απορία ποιοι είναι και τι κάνουν οι περισσότεροι των βουλευτών που τα ονόματά τους είναι εκτός δημοσιότητας, ιδού ποιοι είναι και τι κάνουν. Κόβουν κι αυτοί, με την μερίδα του λέοντος στην παράταξη που καθε φορά κυβερνάει, το κομμάτι που τους αναλογεί από τον δημόσιο πλούτο. Ίσως λιγότερα από ό,τι οι πρωτοκλασσάτοι και σίγουρα με πιο «μαύρους» τρόπους αλλά ας μην ξεχνάμε, είναι πολύ περισσότεροι από τους πρωτοκλασσάτους. Και πίσω τους έχουν έναν ολόκληρο στρατό χαμηλόβαθμων παράσιτων, από πολιτικούς μικροδελφίνους έως μετακλητούς υπαλλήλους που κι αυτοι δαγκώνουν με άπειρες μικρές δαγκωματιές όσα το κράτος μας κλέβει από την καθημερινή μας εργασία, από όσα φτιάχτηκαν με δημόσιο χρήμα.
Το να μιλάμε για ηθική όταν αναφερόμαστε στους ανθρώπους της εξουσίας είναι χάσιμο χρόνου. Το να προσπαθήσουμε να πείσουμε την κοινωνική βάση ότι είναι απατεώνες είναι άχρηστο, δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο μας που να μην τους θεωρεί απατεώνες. Με πρώτους τους οπαδούς και τα ρουσφέτια τους. Και σε τελική ανάλυση ούτε τα 1.700.000 ευρώ (όσα θα βγάλει ένας εργάτης με βασικό μισθό μετά από 200 χρόνια εργασίας) που γλίτωσε ο Παπαθανάσης από το δάνειο που πιστόλιασε η εταιρεία του είναι κανένα σπουδαίο ποσό για τη μέση χωρητικότητα στομάχου των πολιτικών. Τράπεζα δάγκωσε ο Παπαθανάσης, θα πει κάποιος, εμάς τι μας νοιάζει;
Εδώ όμως είναι το πρόβλημα για την βάση. Οι τοκογλύφοι δεν χαρίζουν ποτέ χρήματα, ούτε στους αγαπημένους τους πολιτικούς. Αυτά που γλίτωσε ο Παπαθανάσης η Eurobank δεν θα τα χρεώσει στους μετόχους και τα golden boys της. Θα τα χρεώσει σε όλους μας.Είτε μέσα από την ακόμα πιο λυσσασμένη προσπάθειά της να αρπάξει τα σπίτια των φτωχών, είτε με την νεά επανακεφαλαιοποίηση μόλις φαληρίσει όπως άρχισαν ήδη να κάνουν μεγάλες τράπεζες στο εξωτερικό. Και για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι πραγματικοί «στρατηγικοί κακοπληρωτές», αυτοί που οργανωμένα και με σχέδιο παίρνουν δανεικά και αγύριστα, ειναι αυτοί που πρώτοι από όλους καταγγέλουν τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές» εννοώντας όμως τον κάθε προλετάριο που τον πετάει στον δρόμο ένα fund γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει δόση μεγαλύτερη από τον μισθό του.
Δεν είναι το μέγεθος του ποσού που σοκάρει, δεν είναι ότι ένας πολιτικός χρησιμοποιεί τη θέση του για να πλουτίσει κι άλλο.
Είναι το θράσος που δεν χωνεύεται.
Στον Παπαθανάση που εγγυήθηκε δάνειο, στον Παπαθανάση που ξεφόρτωσε την ακίνητη περιουσία του στα παιδιά του ενώ το δάνειο ήταν κόκκινο, η Eurobank κούρεψε το 97,5% του ποσού. Στα funds που η Eurobank πουλάει τα δικά μας κόκκινα δάνεια κουρεύει το 85%. Σε όλους και όλες εμάς που υπογράψαμε εγγυητές για δάνεια των γονιών, των συγγενών, των φίλων η κάθε Eurobank θέλει όλο το ποσό και μας παίρνει το σπίτι. Για όσους και όσες βιώσαμε το δηλητήριο των χρεών μέσα στην οικογένεια, την καταστροφή σχέσεων, σχεδίων και ελπίδων, για όσους και όσες είδαμε το πατρικό στα χέρια των κορακιών να το κάνουν airbnb, σε όσους και όσες σπαταλάμε τη ζωή μας για να μην γίνουν όλα τα παραπάνω και στη δική μας εστία, το όνομα Παπαθανάσης πρέπει να μείνει στη μνήμη. Γιατί εμείς τον πληρώσαμε. Κι αυτόν, και το κόμμα του, και την κυβέρνησή του, και το κράτος του, και την Eurobank.
Η επιλογή που έχουμε να κάνουμε είναι πάντα η ίδια. Κράτος και αφεντικά, ειδικά μετά τα μνημόνια έχουν πέσει πάνω μας και τρώνε σαν να μην υπάρχει αύριο.
Και εμείς φτωχαίνουμε όλο και πιο πολύ. Δουλεύουμε όλο και πιο πολύ. Μας παίρνουν τα σπίτια.
Χάσαμε κάθε καβάτζα.
Θα συνεχίσουμε να τους κοιτάμε;
Ρουβίκωνας
Πηγή: rouvikonas.gr
