Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον εξεγερμένο λαό της Γαλλίας | Δευτέρα 3/7, 19:00 στο Γαλλικό Προξενείο [Θεσσαλονίκη]
Tout le monde deteste la police | Αλληλεγγύη στον εξεγερμένο λαό της Γαλλίας!
Στις 28/6/2023, αστυνομικοί στο Παρίσι στήνουν μπλόκο στον 17χρονο Ναέλ Μ., ντελιβερά γαλλο-αλγερινής καταγωγής που διέμενε στη Ναντέρ, δυτικό προάστιο του Παρισιού. Σε βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο φαίνεται ότι ένας εκ των δύο αστυνομικών που πραγματοποιούσαν τον έλεγχο απείλησε τον Ναέλ, λέγοντάς του ότι αν δε σταματήσει και δε συνεργαστεί, θα τον πυροβολήσει στο κεφάλι! Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο αστυνομικός πυροβολεί εξ επαφής τον 17χρονο Ναέλ, μέσα από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου του. Το αμάξι του Ναέλ προσέκρουσε σε μια πινακίδα λίγα μέτρα πιο μακριά και ο 17χρονος έχασε τη ζωή του. Πρόκειται για μια εν ψυχρώ κρατική δολοφονία, με σαφή ρατσιστικά και ταξικά κριτήρια.
Η αστυνομία ισχυρίζεται ότι οι δύο αστυνομικοί βρίσκονταν σε νόμιμη άμυνα, διότι κινδύνευαν να εμβολιστούν από το αυτοκίνητο του Ναέλ, ο οποίος νωρίτερα παραβίασε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Το οπτικοακουστικό υλικό που είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο διαψεύδει κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς των μπάτσων. Μάλιστα, το συνδικαλιστικό όργανο της γαλλικής αστυνομίας εξέδωσε ανακοίνωση στηρίζοντας τους αστυνομικούς που ενεπλάκησαν στη δολοφονία, αναπαράγοντας την ψευδή και καταρριφθείσα εκδοχή της άμυνας. Με περισσό θράσος έσπευσαν να κατηγορήσουν τους γονείς του θύματος, υποδεικνύοντάς τους ως τους υπαίτιους της δολοφονίας του γιου τους, γιατί δεν τον ανέθρεψαν σωστά!
Τα ψέματα της γαλλικής αστυνομίας και η ρατσιστική προπαγάνδα κατέκλυσαν τα γαλλικά καθεστωτικά ΜΜΕ και τον καθεστωτικό τύπο. Ο πρόεδρος Μακρόν απηύθυνε δημόσια έκκληση για εθνική συμφιλίωση, ψυχραιμία, έδωσε υπόσχεση ότι θα εξεταστεί εις βάθος το περιστατικό και υπέδειξε στους γονείς ανά την επικράτεια να συγκρατήσουν και περιορίσουν τα παιδιά τους, για να μη διαδηλώσουν και να μην εξεγερθούν στους δρόμους.
Εις μάτην όμως όλες αυτές οι φοβικές εκκλήσεις και νουθεσίες της εξουσίας, προκειμένου να προλάβει τις επικείμενες ταραχές και την εκδηλούμενη εξέγερση. Όσα προληπτικά μέτρα και να ληφθούν, όσα ψέματα και συκοφαντίες και να ειπωθούν από τους δημοσιογραφικούς ταγούς της εξουσίας, καμία κρατική δολοφονία δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή της δολοφονίας, νεαροί, αφρικανικής κυρίως καταγωγής, γεμάτοι οργή έσπευσαν στο σημείο της δολοφονίας, για να πετάξουν πέτρες σε διερχόμενα οχήματα της αστυνομίας. Η οργή γρήγορα κλιμακώθηκε και επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα προάστια του Παρισιού, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας, όπως στη Λυών, τη Μασσαλία, τη Γκρενόμπλ, την Τουλούζη κ.α. . Από τις 28/6, με αφορμή αυτήν την κρατική δολοφονία με θύμα τον Ναέλ, πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις και ξεσπούν σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής του γαλλικού κράτους ανά την επικράτεια. Οι εξεγερμένοι απαντούν με βία στη βία της εξουσίας. Καίνε δημαρχεία, περιπολικά και αστυνομικά τμήματα, σπάνε τζαμαρίες πολυεθνικών καταστημάτων, απαλλοτριώνουν ATM και οπλισμό.
Η δολοφονία του Ναέλ από Γάλλους αστυνομικούς δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ή τυχαίο περιστατικό. Η εξουσία δολοφονεί μέσω των πραιτοριανών της. Και αυτό ο γαλλικός λαός και ειδικά τα πιο υποτιμημένα, φτωχοποιημένα και περιθωριοποιημένα τμήματά του το γνωρίζουν πολύ καλά, για αυτό και πρωτοστατούν στις συγκρούσεις. Μόνο το 2022 13 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από τη γαλλική αστυνομία σε περιπτώσεις “ελέγχων”. Το ίδιο το νομικό πλαίσιο ενθαρρύνει την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία των αστυνομικών, καθώς το 2017 ψηφίστηκαν νόμοι που επιτρέπουν την οπλοχρησία των αστυνομικών σε περίπτωση “μη συμμόρφωσης του υπόπτου”. Όπως συμβαίνει χαρακτηριστικά και στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ελλάδα (με πρόσφατα παραδείγματα τις αστυνομικές δολοφονίες των νεαρών Ρομά Φραγκούλη και Σαμπάνη), έτσι και στη Γαλλία, η αστυνομία δε λογαριάζει το ίδιο όλες τις ανθρώπινες ζωές. Αν είσαι φτωχός/φτωχή, εργάτης/εργάτρια, μετανάστης/μετανάστρια, αν δεν αναπαράγεις πιστά τα πατριαρχικά πρότυπα, αν συμμετέχεις σε μια διαδήλωση ή αγωνίζεσαι ενάντια στην καπιταλιστική και κρατική βαρβαρότητα, τότε η ζωή σου έχει ελάχιστη ή ακόμα και μηδαμινή αξία. Πάντως σίγουρα δεν μπαίνει στο ίδιο ζύγι με τη ζωή ενός πλούσιου, ενός επιχειρηματία, ενός αστού πολιτικού ή ενός υπηρέτη της εξουσίας (είτε αυτός βρίσκεται στα σώματα ασφαλείας είτε στα καθεστωτικά ΜΜΕ).
Απέναντι σε αυτήν την εξεγερτική συνθήκη που ταράζει τα θεμέλια της αστικής εξουσίας στη Γαλλία, η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό οχυρώνονται και οργανώνουν την καταστολή. Η Γαλλία ουσιαστικά τελεί υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Πάνω από 60.000 αστυνομικοί και βοηθητικά σώματα καταστολής έχουν αναπτυχθεί στους δρόμους, όπου έχει κάνει την εμφάνισή του μέχρι και ο στρατός με τεθωρακισμένα. Δύο άνθρωποι ήδη έχουν χάσει τη ζωή τους. Ένας 19χρονος έπεσε από στέγη, στην προσπάθειά του να αποφύγει την σύλληψη, ενώ ένας 50χρονος στη Γουιάνα δέχτηκε αδέσποτη σφαίρα. Οι συλληφθέντες και οι τραυματίες είναι εκατοντάδες. Η αστική δημοκρατία έχει απογυμνωθεί πλήρως στη Γαλλία και δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Τώρα που βράζει η κοινωνική οργή και απειλείται η καθεστηκυία τάξη, τα προνόμια και η εξουσία των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, επιστρατεύεται η ωμή, δολοφονική βία από το καθεστώς. Η αστική δημοκρατία, δηλαδή η δικτατορία του κεφαλαίου, ανάλογα με τις συνθήκες της ταξικής πάλης και τις ανάγκες της άρχουσας τάξης που υπηρετεί, μπορεί να μετασχηματίζει τον εαυτό της προς μορφές που προσιδιάζουν περισσότερο σε αυταρχικά, μιλιταριστικά καθεστώτα. Ο ομαλός κοινοβουλευτικός βίος ανταποκρίνεται μόνο στις περιόδους της κοινωνικής ειρήνης και της ήττας των ταξικών, ανατρεπτικών κινημάτων των από τα κάτω. Οι ταξικές αντιθέσεις, τα προνόμια και η εξουσία των ισχυρών όμως στηρίζονται στη βία και τον καταναγκασμό και με τα ίδια μέσα περιφρουρούνται.
Ο καπιταλισμός είναι ένα βάρβαρο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που στηρίζεται στην απομύζηση της μισθωτής εργασίας και την υποτίμηση των πολλών για την παρασιτική και προνομιακή διαβίωση των λίγων. Ο καπιταλισμός σε κρίση όμως δεν έχει να υποσχεθεί απολύτως τίποτα στους πολλούς, στους φτωχούς, σε όσους αναγκαστικά στηρίζουν την επιβίωσή τους αποκλειστικά και μόνο στην πώληση και την εκμετάλλευση της εργασιακής τους δύναμης. Η βαθιά συστημική κρίση από την οποία δεν μπορεί να συνέλθει ο καπιταλισμός, αναγκάζει τα κράτη να εφαρμόζουν ολοένα και πιο άγριες, ταξικές, αντιλαϊκές πολιτικές, παίρνοντας πίσω κατακτήσεις αγώνων της εργατικής τάξης. Για να μπορέσουν να ψηφιστούν και να υλοποιηθούν, λοιπόν, η περιστολή του κράτους πρόνοιας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας και το ξήλωμα μιας σειράς δικαιωμάτων, για να υπομείνουν την ανεργία, τη φτώχεια και την ανέχεια οι από τα κάτω, τα κράτη στρατιωτικοποιούνται. Αντί να γίνουν δαπάνες για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, αντί να εξασφαλιστεί η πρόσβαση του κοινωνικού συνόλου σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες (βλ. νερό, ρεύμα, στέγαση), αντί να ενισχυθούν πραγματικά οι μισθοί των εργαζομένων, τα κρατικά κονδύλια κατευθύνονται προς την αστυνομία, τον στρατό, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, την εκκλησία και διαπλεκόμενους καπιταλιστές/εργολάβους. Με λίγα λόγια, η αστική τάξη θωρακίζεται και ενισχύει όλους τους υποστηρικτικούς της μηχανισμούς, για να προλάβει, να περιορίσει και να αντιμετωπίσει μια κοινωνική εξέγερση που δύναται να αναπτυχθεί λόγω των δυσχερών υλικών συνθηκών και του αβέβαιου και ζοφερού μέλλοντος που παρουσιάζει στους πολλούς ο καπιταλισμός.
Όσο οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, τόσο το κυρίαρχο σύστημα θα προσπαθεί να διαιρεί τους καταπιεσμένους με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Με ρητορικές και πολιτικές που ενέχουν στον πυρήνα τους τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον σεξισμό, τον συντηρητισμό και τον ανορθολογισμό, προσπαθώντας να κανονικοποιήσει αυτές τις αντιλήψεις και τις πρακτικές, τόσο στον δημόσιο λόγο όσο και στις συνειδήσεις των από τα κάτω. Αυτό δεν πρόκειται όμως να το επιτρέψουμε. Δε θα ζήσουμε σε κοινωνία τεράτων! Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο και την υποτίμηση των ζωών μας, ούτε να ανεχτούμε να καταστεί η κοινωνία ένα σιωπηλό νεκροταφείο κατακερματισμένων μονάδων που θα κοιτούν αποκλειστικά τον εαυτό τους και θα υποτάσσονται δουλικά στους δυνάστες τους, τρώγοντας τη σάρκα του διπλανού τους. Να κατευθύνουμε, λοιπόν, όλες μας τις δυνάμεις στην οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης και αυτοάμυνας. Να οργανώσουμε την τάξη μας, για να αντιπαλέψουμε τις άγριες επιθέσεις και τη βαρβαρότητα της αστικής τάξης και των κρατών. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο αγώνας του εξεγερμένου λαού στη Γαλλία είναι και δικός μας αγώνας. Γιατί, η ενίσχυση των αγώνων και της θέσης της εργατικής τάξης, αλλά και η ίδια η ανατροπή του καπιταλισμού, μπορούν να ευοδωθούν μόνο με όπλο τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων μαζών.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΖΕΤΑΙ, ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΟΝΤΑΙ – Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΤΟΝ 17ΧΡΟΝΟ ΝΑΕΛ, ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:
ΔΕΥΤΕΡΑ 3/7, 19:00 ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
e-mail επικοινωνίας: lib_thess@hotmail.com
blog: libertasalonica.wordpress.com
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον εξεγερμένο λαό της Γαλλίας
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΑΘΗΝΑ 19:00 ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 19:00 ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ
Τη Δευτέρα το απόγευμα σε προάστιο του Παρισιού δολοφονείται εν ψυχρώ από σφαίρα αστυνομικού ένας 17χρόνος νεαρός στην προσπάθειά του να αποφύγει αστυνομικό έλεγχο. Δεκαοχτώ χρόνια μετά τη δολοφονία 2 εφήβων κατά τη διάρκεια της καταδίωξής τους από ένα περιπολικό της αστυνομίας, τα γαλλικά προάστια αναβιώνουν ξανά τις εξεγερσιακές εικόνες του 2005.
Με τις μνήμες και τις εμπειρίες εκείνης της περιόδου να μην έχουν σβήσει ακόμα αλλά και με το κύμα διαδηλώσεων και εξεγέρσεων των προηγούμενων ετών μέσα από μία σειρά αγώνες (μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις, κίτρινα γιλέκα, απεργίες και συγκρούσεις με πιο πρόσφατο το παράδειγμα των αγώνων ενάντια στο νέο συνταξιοδοτικό σύστημα) να παραμένει ζωντανό, τα λαϊκά προάστια του Παρισιού καθώς και ολόκληρες γειτονιές σε δεκάδες πόλεις της χώρας βρίσκονται, εδώ και 4 ημέρες, υπό τον έλεγχο των εξεγερμένων, ενώ το Σάββατο 1 Ιουλίου οι ταραχές εξαπλώθηκαν και στο Βέλγιο.
Τα προάστια των από τα κάτω, τα προάστια της εδαφικής περιθωριοποίησης και του ταξικού αποκλεισμού από το καπιταλιστικό φαντασιακό του Παρισιού, μίας από τις πρωτεύουσες του ιμπεριαλισμού, επιβεβαιώνουν και ταυτόχρονα ενσαρκώνουν τη δυναμική της αντίστασης και του αγώνα. Και αυτό δεν αποτυπώνεται απλώς στις κοινωνικές και εξεγερσιακές διαδηλώσεις τους, αλλά σε όλους τους τομείς των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος, στις δίκαιες και πολύμορφες διεκδικήσεις τους.
Η ίδια η φυσιογνωμία των γαλλικών προαστίων, η οποία γενικά ποικίλλει, χαρακτηρίζεται από σημαντικές ασυμμετρίες ως προς τα ταξικά, κοινωνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά παίρνοντας τελικά τη μορφή μιας πόλης «εκτός των τειχών» όπου επικρατεί ο κοινωνικός, ταξικός, φυλετικός και πολιτισμικός διαχωρισμός. Ένας διαχωρισμός για τον οποίο το γαλλικό αστικό κράτος με τις αποικιοκρατικές και ιμπεριαλιστικές πολιτικές του έχει δημιουργήσει, στοιβάζοντας, γκετοποιώντας, λουμπενοποιώντας και αποκλείοντας τα χαμηλότερα ταξικά στρώματα, τους μετανάστες από τις πρώην αποικίες, τους νέους για τους οποίους δεν υπάρχει κανένα μέλλον.
Οι μετανάστες προλετάριοι της γαλλικής αποικιοκρατίας, το πιο υποτιμημένο κομμάτι της γαλλικής εργατικής τάξης, καθημερινά βιώνει ρατσιστικές και βίαιες συμπεριφορές έχοντας απέναντι του το γαλλικό αστικό κράτος.
Και απέναντι σε αυτήν την καθημερινή βαρβαρότητα η νεολαία των προαστίων παίρνει τη σκυτάλη από τους πρόσφατους αγώνες της βιομηχανικής εργατικής τάξης της χώρας, συμπράττει με κομμάτια της αλλά και με κομμάτια της νεολαίας του κέντρου των πόλεων και ξαναφέρνει τον τρόμο στα σύγχρονα ανάκτορα των Βερσαλλιών.
Μία ακόμη εξέγερση έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες ανολοκλήρωτες προλεταριακές εφόδους του 21ου αιώνα που γίνονται όλο και πιο πυκνές, όλο και πιο άγριες, όλο και πιο συνειδητές. Και σιγοκαίει αυτή την φορά την περιβόητη Ευρωπαϊκή σταθερότητα ροκανίζοντας τα στηρίγματα που κρατάν όρθια την αστική εξουσία. Και σε αυτή την περίπτωση αναγνωρίζουμε ως αιτίες τη συνεχή όξυνση των ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων, την εντεινόμενη έλλειψη βασικών αγαθών, την οικονομική, τη στεγαστική και την επισιτιστική κρίση, τη ρατσιστική και βίαιη αντιμετώπιση των κατοίκων «εκτός των τειχών».
Το γαλλικό κράτος κάνει αυτό που ξέρει καλά: Υιοθετεί και εφαρμόζει πολιτικές μηδενικής ανοχής επιδιώκοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την αποκατάσταση της δημόσιας τάξης προωθώντας την ακόμα μεγαλύτερη καταστολή.
Χιλιάδες προσαχθέντες, εκατοντάδες τραυματίες, δύο ακόμα νεκροί κατά τη διάρκεια των ταραχών, συνεργασία με τις εταιρείες που διαχειρίζονται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την παρεμπόδιση μετάδοσης της – από τα κάτω – πληροφόρησης, πιέσεις της αστικής τάξης μέσω των ΜΜΕ και της Λεπέν για ακόμα μεγαλύτερη στοχοποίηση της νεολαίας, εμφάνιση φασιστικών ομάδων, 40.000 μπάτσοι, τεθωρακισμένα της αστυνομίας και σκέψεις για καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας και για κατέβασμα του στρατού συνθέτουν αυτό που τα δελτία των ειδήσεων, κυνικά, ονομάζουν “κατάσταση έκτακτης ανάγκης”.
Όμως, ήδη από το βράδυ της Δευτέρας σχεδόν 500 δημόσια κτήρια έχουν πυρποληθεί και λεηλατηθεί. Η κοινωνική έκρηξη προχωράει με τους εξεγερμένους να οικειοποιούνται όσα οι μισθοί τους δεν θα τους άφηναν ποτέ να αποκτήσουν και με τις ταραχές να απλώνονται όσο οι δυνάμεις καταστολής αδυνατούν να κατευνάσουν την ταξική και λαϊκή εξέγερση. Παρά την άγρια καταστολή, τα συνθήματα «δικαιοσύνη για τον Ναέλ» και «η αστυνομία δολοφονεί» ηχούν από άκρη σε άκρη στην καρδιά της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής Γαλλίας. Η μαχητικότητα και η μαζικότητα των εξεγερσιακών στιγμών που συγκλονίζουν αυτή τη στιγμή τις γαλλικές πόλεις, επαναφέρει εμφατικά στο προσκήνιο την αστείρευτη δύναμη των καταπιεσμένων, φτωχών, λαϊκών στρωμάτων που με τους αγώνες τους μπορούν να θέσουν τους όρους προκειμένου να ανατραπεί το ίδιο το καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Μέσα σε μία ακόμη περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μέσα σε μία περίοδο γεμάτη αντιφάσεις και αντιθέσεις, η ιστορία ξανασηκώνει, μέσα από τις εξεγέρσεις που γεννά, τα ξακουστά οδοφράγματα της Παρισινής Κομούνας.
Και μέσα στη φωτιά αυτών των εξεγέρσεων ξεπηδούν και ατσαλώνονται εκ νέου τα ρεύματα και οι δυνάμεις που θα τολμήσουν να βαθύνουν τα κοινωνικά ρήγματα και να εκμεταλλευτούν τις επόμενες ευκαιρίες που θα τους δοθούν για να επιτύχουν την οριστική κατάργηση της αστικής εξουσίας και τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Από το δικό μας μετερίζι, δε μπορούμε παρά να σταθούμε στο πλευρό της εξεγερμένης νεολαίας της Γαλλίας, έχοντας πάντα στο νου μας τους δικούς μας νεκρούς του ταξικού αγώνα μέσα στα χρόνια, αλλά και τόσους ακόμα που χάνουν καθημερινά τη ζωή τους από τις πολιτικές του ιμπεριαλισμού, της αστικής τάξης και των κρατών τους.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ!
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 03/07, 19:00 ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τα ξημερώματα της 27ης Ιουλίου, ο 17χρονος Nahel Merzouk δολοφονείται εν ψυχρώ και εξ επαφής από σφαίρα μπάτσου. Το περιστατικό εκτυλίσσεται μετά από ολιγόλεπτη καταδίωξη από ομάδα αστυνομικών, καθώς δεν συμμορφώθηκε αμέσως με τα ηχητικά σήματα και δεν ακινητοποίησε το αυτοκίνητο του. Ο πυροβολισμός του Nahel όπως αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε βίντεο που κυκλοφόρησε λίγες ώρες μετά, ήταν μια απάνθρωπη δολοφονία, αφού ο ίδιος δεν πρόβαλε καμία αντίσταση και οι μπάτσοι δεν είχαν λόγω να αμυνθούν.
Την ίδια ημέρα αντανακλαστικά ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις αρχικά στην Ναντέρ και στο Παρίσι και στην συνέχεια σε ολόκληρη την Γαλλία, πυροδοτώντας μία εξέγερση με εμφανή αντικρατικά χαρακτηριστικά και με κεντρικό σύνθημα το «Δικαιοσύνη για τον Ναέλ». Οι εξεγερμένοι συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής, ενώ παράλληλα επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα και πολυτελή καταστήματα. Η οργή για τον Ναελ και την κρατική καταστολή ξεχειλίζει με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να βρίσκονται εδώ και αρκετές μέρες στους δρόμους της Γαλλίας.
Το κράτος όπως πάντα παραμένει πιστός φύλακας των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και καταστέλλει βίαια την εξέγερση και κάθε πράξη αντίστασης. Επιστρατεύει όλο και πιο αναβαθμισμένα μέσα, απαγορεύει τις διαδηλώσεις χρησιμοποιώντας αλλόγιστη βία, συλλαμβάνει χιλιάδες διαδηλωτές και προσπαθεί να σπείρει την τρομοκρατία, συνεχίζοντας έτσι να οπλίζει τα χέρια των δολοφόνων. Η τακτική αυτή έχει ήδη οδηγήσει στον θάνατο δύο ακόμα ανθρώπων από τις σφαίρες των ενστολων καθαρμάτων τις προηγούμενες ημέρες.
Είναι φανερό λοιπόν πως ο κρατικός μηχανισμός καλείται για άλλη μία φορά να παίξει τον πραγματικό του ρόλο, του φύλακα της «τάξης και της ασφάλειας» και του προστάτη της «δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας». Η κυβέρνηση Μακρόν σπέρνει τον θάνατο και την δυστυχία στα πλαίσια της επιβολής και του απόλυτου ελέγχου κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής.
Η δολοφονία του Ναέλ, όπως και άλλες παρόμοιες δολοφονίες στην Γαλλία στο παρελθόν, όπως ακριβώς και η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια το 2008, η δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα το 2021 και έναν χρόνο μετά η καταδίωξη και δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη στην Θεσσαλονίκη δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντανάκλαση του σάπιου συστήματος. Εκείνου που οπλίζει τα χέρια των ένστολών δολοφόνων και των παρακρατικών φασιστών, για να μπορούν να εξοντώσουν όλους τους ανεπιθύμητους και περιττούς για το σύστημά τους- τους φτωχούς, τους εξαθλιωμένους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες/στριες όλους αυτούς που βλέπουν καθημερινά τις ζωές τους να θυσιάζονται στο όνομα του κέρδους και της ευημερίας των λίγων. Οι δολοφονίες αυτές έχουν διάφορα πρόσωπα, μπορεί να έχουν «μεμονωμένο χαρακτήρα» ή να είναι μαζικές όπως το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου.
Για εμάς ως αναρχικοί/κες αυτές οι κρατικές δολοφονίες δεν παύουν να είναι μία ακόμα επίθεση στον κόσμο των από τα κάτω. Η ανάγκη λοιπόν για οργάνωση και αντίσταση απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι πιο επιτακτική από ποτέ και η δράση των από τα κάτω αναγκαία. Οι απαντήσεις μας πρέπει να δοθούν στους δρόμους με οργάνωση και αγώνα μέχρι να κάνουμε παρελθόν τον σάπιο κόσμο των αφεντικών.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο και τις δολοφονίες ανθρώπων από τους ένστολους δολοφόνους , την κρατική καταστολή, τον έλεγχο των ζωών μας, τα ναυάγια, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες.
Στεκόμαστε απέναντι στην καθημερινή βία και στο σύστημα που την γεννά για να μπορέσουμε να συντρίψουμε ολοκληρωτικά τους εξουσιαστές και τους εκμεταλλευτές μας, πολεμούμε δυναμικά τον κοινωνικό κανιβαλισμό και δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας που χάθηκαν άδικα από τα χέρια των «δυνατών» αυτού του κόσμου. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές.
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες της Γαλλίας και όλους εκείνους που αντιστέκονται με πείσμα στην θανατοπολιτική του συστήματος.
Οργάνωση και αγώνας για το πέρασμα από την αυθόρμητη εξέγερση στην κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμού.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΓΑΛΛΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ
ΚΑΤΩ Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΕΕ
Κινητοποιήσεις Αλληλεγγύης: Δευτέρα 3/7
Αθήνα, 7:30 μμ, γαλλική πρεσβεία (Β. Σοφίας και Ακαδημίας)
Θεσσαλονίκη, 7μμ, Γαλλικό Ινστιτούτο
Ιωάννινα, 7μμ, Περιφέρεια
Πάτρα, 7μμ, πλ. Γεωργίου
Το βράδυ της Τρίτης 27/6, η γαλλική αστυνομία δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν 17χρονο νέο, αφρικανικής καταγωγής και εργαζόμενο διανομέα, τον Ναέλ Μ., όταν τον σταμάτησε για «τυπικό έλεγχο». Το βίντεο που κυκλοφόρησε ξεσκέπασε τα χυδαία ψέματα των αστυνομικών περί «αντίστασης» και έδειξε ότι πρόκειται για μία ακόμα αναίτια, στυγνή κρατική δολοφονία από τις δυνάμεις καταστολής του Μακρόν. Ξέσπασαν μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις σε όλη τη Γαλλία και κυρίως στα περίχωρα του Παρισιού, με τους διαδηλωτές να στήνουν οδοφράγματα και να συγκρούονται με τις δυνάμεις της αστυνομίας. Η κυβέρνηση απάντησε με ακόμα μεγαλύτερη καταστολή και δολοφονίες: ήδη ένας ακόμα 19χρονος έχει σκοτωθεί, ενώ είναι θέμα χρόνου να δολοφονηθούν και άλλοι νέοι άνθρωποι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι. Δεκάδες χιλιάδες αστυνομικοί με βαρύ εξοπλισμό, μέχρι και τεθωρακισμένα(!), στάλθηκαν για να διαλύσουν τις διαδηλώσεις κάνοντας εκτεταμένη χρήση χημικών και συλλήψεις στο σωρό, προκαλώντας (με τα κατασταλτικά μέσα που χρησιμοποίησαν) μέχρι και εκρήξεις και πυρπολήσεις κτιρίων. Έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 800 συλλήψεις, ενώ εκατοντάδες είναι οι τραυματίες. Σε κάποιες περιοχές έχει ήδη κηρυχθεί (ή είναι θέμα χρόνου να γίνει) απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων.
Η δολοφονία του 17χρονου Ναέλ δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός, όπως έτρεξαν να δηλώσουν όλα τα γαλλικά αστικά κόμματα με μπροστάρη τον «Λουδοβίκο» Μακρόν. Μόνο το 2022, 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τη γαλλική αστυνομία μετά από ελέγχους παραβάσεων τροχαίας. Οι δολοφονίες αυξήθηκαν μετά το 2017, όταν επεκτάθηκε το νομικό πλαίσιο για να επιτρέπεται η χρήση όπλου από τους αστυνομικούς. Στους αγώνες του γαλλικού λαού (κίτρινα γιλέκα, κινητοποιήσεις ενάντια στη λογοκρισία, τη διάλυση της υγείας, απεργίες κ.ά.), που κορυφώθηκαν με το μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στο συνταξιοδοτικό, τα αστικά επιτελεία γίνονται όλο και πιο δολοφονικά. Ατζέντα τους είναι το κλίμα τρομοκρατία, η οικοδόμηση ενός μαύρου κράτους έκτακτης ανάγκης.
Οι γάλλοι εργαζόμενοι, νέοι, φτωχοί, παρά την υποχώρηση των κινητοποιήσεων για το συνταξιοδοτικό (με ευθύνη των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και των κοινοβουλευτικών «προοδευτικών»), βγαίνουν ξανά στο δρόμο. Η φθορά της κυβέρνησης είναι αμετάκλητη, βήμα το βήμα η εμπιστοσύνη του κινήματος στις δυνάμεις του δείχνει σημάδια ανόδου. Αυτή η μαχητικότητα και αποφασιστικότητα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τη νεολαία σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και η πορεία προς τον πόλεμο σηματοδοτεί νέες σκληρές επιθέσεις: ακρίβεια, φτώχια, εξαθλίωση, καταστολή και όλο και πιο βαθιά αντιδημοκρατική αναδίπλωση – αυτό μόνο μπορούν να μάς προσφέρουν οι «δημοκρατίες του πλουσίων», αυτός είναι ο μονόδρομος των αστικών τάξεων της ΕΕ. Αυτός είναι ο νεοφιλελεύθερος φασισμός, η «σταθερότητα» των διαφόρων Μακρόν και Μητσοτάκη, που προσπαθούν τάχα να μας πείσουν ότι αποτελούν ανάχωμα στην ακροδεξιά, ενώ στην πραγματικότητα τους ανοίγουν τον δρόμο (όπως στη Λεπέν στη Γαλλία).
Τις ίδιες πολιτικές αντιμετωπίζουμε και στη χώρα μας, με τις δολοφονίες των Β. Μάγγου, Ν. Σαμπάνη, Κ. Φραγκούλη, Αλ. Γρηγορόπουλου… αυτά είναι μόνο μερικά από τα θύματα της καταστολής με την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να εκφοβίσει και να τσακίσει κάθε αγώνα και διεκδίκηση. Ειδικά μετά την εκλογική της νίκη, θα προσπαθήσει να βαθύνει αυτό το καθεστώς.
Αντίστοιχη δυναμική πρέπει να έχει η απάντηση του κινήματος. Για να αποτρέψουμε την επικράτηση του κράτους έκτακτης ανάγκης, τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα, για να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια πρέπει να αγωνιστούμε συλλογικά και μαχητικά. Στο δρόμο της γαλλικής εξέγερσης, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με όπλα μας τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση οφείλουμε και μπορούμε να βάλουμε φρένο στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που μάς επιβάλει μια χούφτα καπιταλιστών και να οικοδομήσουμε μια κοινωνία, που θα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες μας, μια κοινωνία σοσιαλιστική.
Κάτω το κράτος έκτακτης ανάγκης – Αλληλεγγύη στον αγώνα του γαλλικού λαού!
Aφοπλισμός της αστυνομίας – Kαμία χουντοαπαγόρευση κυκλοφορίας ή συναθροίσεων
Λεφτά για υγεία και παιδεία – Όχι για εξοπλισμούς και αστυνομία
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)
