Ανακοίνωση του Βαλκανικού Αναρχικού Φεστιβάλ Βιβλίου 2023.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!
Από τις 6 έως τις 9 Ιουλίου περίπου 800 σύντροφοι/ισσες από όλες τις γεωγραφίες των Βαλκανίων, της Ευρώπης και όχι μόνο συγκεντρώθηκαν στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας για να συμμετάσχουν στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου (Balkan Anarchist Bookfair – BAB) 2023, που γιόρτασε φέτος την 20ή επέτειό του. Περισσότερες από εκατό εκδοτικές ομάδες, distro και συλλογικότητες από το διεθνές αναρχικό και αντιεξουσιαστικό κίνημα παρουσίασαν τα βιβλία, τις εκδόσεις τους κι άλλο υλικό σχετικά με τους εξελισσόμενους κοινωνικούς αγώνες σε όλο τον κόσμο. Το Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ είναι κάτι περισσότερο από μια συγκέντρωση εκδόσεων και βιβλιοπαρουσιάσεων, καθώς αποτελεί σημείο συνάντησης των συντροφισσών/όφων από τα Βαλκάνια (και όχι μόνο), για να μάθουν ο ένας από τους αγώνες της άλλης. Έτσι, παράλληλα με το φεστιβάλ βιβλίου, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες ενδιαφέρουσες συζητήσεις και εργαστήρια που παρακολούθησαν έως και αρκετές εκατοντάδες άτομα κάθε φορά. Η ιδέα μιας πολιτικής παρέμβασης στην πόλη της Λιουμπλιάνα, το βράδυ του Σαββάτου, με τη μορφή μιας διαδήλωσης ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, την πατριαρχία, τα σύνορα και το κεφάλαιο, στην οποία συμμετείχαν έως και 1.000 άτομα, ξεκίνησε αυθόρμητα από τη συνέλευση των συμμετεχουσών και των συμμετεχόντων στο BAB που ανέλαβαν και την οργάνωσή της. Ήταν μια σαφής και χειροπιαστή επιβεβαίωση του διεθνιστικού χαρακτήρα της συνάντησης και του κινήματός μας γενικότερα. Οι πολλές γλώσσες που γράφτηκαν στα πανό και ακούστηκαν μέσα από τα συνθήματα που φωνάζονταν δεν έχουν μόνο συμβολική σημασία, αλλά αποτελούν σαφή έκφραση του διεθνισμού μας και της πολιτικής της ενότητας μέσα στην πολυμορφία. Μπορεί να είμαστε διαφορετικές/οί, να προερχόμαστε από διαφορετικούς τόπους και να οργανωνόμαστε με διαφορετικούς τρόπους, αλλά όλοι/ες μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για λευτεριά και τον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια. Για εμάς είναι απολύτως ξεκάθαρο: Παντού στον κόσμο –από τα Βαλκάνια μέχρι τη Ρωσία και την Ουκρανία– ο εχθρός είναι το κεφάλαιο και το κράτος. Ο εχθρός βρίσκεται στις τράπεζες και στα κοινοβούλια!
Από τη Βαρσοβία μέχρι το Βελιγράδι και τη Βαρκελώνη, από την Άγκυρα ως την Κοπεγχάγη και το Λονδίνο, από το Σίδνεϊ μέχρι το Βαλπαραΐσο και την Μπογκοτά, από τη Σόφια ως το Παρίσι και τη Ρώμη, από τη Λευκωσία μέχρι την Αθήνα και τη Μόσχα, συντρόφισσες και σύντροφοι απ’ όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στη Λιουμπλιάνα, για να μοιραστούν ιδέες, αναλύσεις και προοπτικές. Συζητήσαμε τις εμπειρίες μας, τις πρακτικές μας, τις προτάσεις οργάνωσης και αγώνων, τους τρόπους συμμετοχής σε κοινωνικά κινήματα και ευρύτερες λαϊκές επαναστατικές διαδικασίες. Πρόθεσή μας να αναζητήσουμε σημεία σύγκλισης, να χτίσουμε μια κοινή κατεύθυνση που να περιλαμβάνει την πολλαπλότητα των τακτικών μας και να διαμορφώσουμε στρατηγικές προτάσεις και εναλλακτικές λύσεις. Όλα αυτά μπορούν να μας βοηθήσουν να κινητοποιήσουμε τη δύναμη και τη φαντασία μας, για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κινήματα και οι κοινωνίες μας στο πλαίσιο των πολλαπλών τρόπων με τους οποίους η κυριαρχία του παγκόσμιου καπιταλισμού μεταφράζεται σε πολιτική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!
Αφετηρία της ανάλυσης και του αγώνα μας είναι η κοινή κατανόηση του ρόλου του καπιταλισμού και των κρατών (με τα διαπλεκόμενα συστήματα κυριαρχίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, όπως η πατριαρχία, ο σεξισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός) στην καταστροφή των κοινωνιών, των λαών, της φύσης και του περιβάλλοντος. Όλες οι πρόσφατες κρίσεις –η συνεχής εντατικοποίηση των επιθέσεων κατά των λαϊκών τάξεων, η αποικιοποίηση και κατοχή των πόλεων και των χωριών μας από το κεφάλαιο και την αστυνομία, η όξυνση της καταστολής και της κρατικής βίας και, τέλος, η στρατιωτικοποίηση και ο πόλεμος– επιβεβαιώνουν τις παλαιότερές μας αναλύσεις: Ο καπιταλισμός είναι κρίση και ο καπιταλισμός είναι πόλεμος. Όλα αυτά προσδίδουν έναν χαρακτήρα ακόμη πιο επείγοντα στον πολιτικό μας προσανατολισμό προς ριζικές κοινωνικές αλλαγές και προς την οικοδόμηση μιας άλλης λύσης.
Αντιλαμβανόμαστε τον πόλεμο ως αναπόσπαστο τμήμα του υπάρχοντος συστήματος και την καταστροφή ως εργαλείο και φυσική του έκφραση. Ο πόλεμος εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές, αλλά τα αποτελέσματά του είναι πάντα τα ίδια: υποταγή, καταπίεση, θάνατος και γενοκτονία. Το βλέπουμε παντού. Από την Ουκρανία ως το Σουδάν, από το Κόσοβο ως την Τσιάπας, από τη Γαλλία ως τη Μεσόγειο, από το Κουρδιστάν ως την Παλαιστίνη: Οι δυνάμεις της εξουσίας και του κεφαλαίου –είτε μέσω των εθνικών στρατών, της στρατιωτικοποιημένης αστυνομίας, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, των ιδιωτικών στρατών και των συρράξεων δι’ αντιπροσώπων, είτε μέσω άλλων μορφών βίας και επιθετικότητας– διεξάγουν έναν πόλεμο εναντίον των ανθρώπων και της κοινωνίας. Για εμάς, εχθρός είναι ο ίδιος ο πόλεμος. Για εμάς, εχθρός είναι τα κράτη που χρειάζονται τον πόλεμο για να επιβάλουν την κυριαρχία τους στον πληθυσμό. Για εμάς, εχθρός είναι ο καπιταλισμός, που χρειάζεται τα κράτη και τους πολέμους για να διαιωνίσει τον έλεγχό του στον κόσμο. Το να εναντιώνεσαι στον πόλεμο, σημαίνει να επιτίθεσαι στο σύστημα που τον χρειάζεται και τον κάνει εφικτό.
Τα σύνορα γενικά και το φονικό συνοριακό καθεστώς της Ευρώπης-φρούριο ειδικότερα, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα αυτού του συστήματος θανάτου. Η καταστροφή της Πύλου, όπου εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες έχασαν τη ζωή τους κατά τη βύθιση του σκάφους τους, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλες/οι προηγουμένως στη Μεσόγειο, στο βαλκανικό πέρασμα και σε άλλες συνοριακές ζώνες, δεν ήταν ατύχημα. Ήταν μια μαζική δολοφονία από το ελληνικό κράτος και την Ε.Ε. Τα κράτη, ακολουθώντας τις μεταναστευτικές πολιτικές της ΕΕ, τις οποίες είχαν προηγουμένως συνδιαμορφώσει, δολοφονούν συνεχώς ανθρώπους που φτάνουν στα σύνορα. Χρησιμοποιούν τον εθνικισμό, τη ρητορική περί ασφάλειας και τον ρατσισμό για να νομιμοποιήσουν τα πογκρόμ, τους ξυλοδαρμούς, τις εξώσεις και τις περαιτέρω διακρίσεις και αποκλεισμούς. Εκμεταλλεύονται σε εργασιακά κάτεργα ανθρώπους που κατάφεραν να επιβιώσουν από τη συνοριακή βία. Χτίζουν σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης καταδικάζοντας τις μετανάστριες και τους μετανάστες σε διαρκές καθεστώς εξαίρεσης. Ταυτόχρονα, επιβραβεύουν αστυνομικούς και συνοριοφύλακες που σκοτώνουν, βιάζουν και ληστεύουν σε καθημερινή βάση. Αυτή η κανονικοποιημένη βία είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε εναντίον της σε όλες της τις μορφές και ενάντια σε όσους την καθιστούν εφικτή, είτε πρόκειται για τη Frontex, είτε για συγκεντρώσεις του φασιστικού όχλου, είτε για συνοριακές περιπολίες. Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αλληλεγγύη με τους ανθρώπους που μετακινούνται. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην απανθρωποποίηση και να διεκδικούμε το δικαίωμα στη μετακίνηση και σε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία για όλες και για όλους. Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στον ρατσισμό, στη στρατιωτικοποίηση των συνόρων και στην εγκληματοποίηση της μετανάστευσης.
Έχοντας δεσμευτεί να αγωνιστούμε ενάντια στα φονικά σύνορα, τόσο αυτά που χαράσσονται γύρω από τα εθνικά κράτη, όσο και εκείνα που αναπαράγονται μέσα σε πόλεις και κοινότητες, εξακολουθούμε ωστόσο να βλέπουμε τις διαφορετικές μορφές ρατσισμού και μέσα στις κοινότητες αντίστασής μας. Ο αγώνας μας ενάντια σε όλα τα συνοριακά καθεστώτα πρέπει επίσης και απαραιτήτως να περιλαμβάνει τόσο αυτοκριτική, όσο και ανάδειξη των τρόπων με τους οποίους συγκεκριμένες αφηγήσεις και πρακτικές αναπαράγουν τις εδραιωμένες σχέσεις εξουσίας, αλλά και ειλικρινή δέσμευση για ανατροπή τους. Είναι κρίσιμο να οικοδομηθεί ένας κοινός αγώνας όσων υποβάλλονται στο ρατσιστικό «μεταναστευτικό» καθεστώς και εκείνων που αναγνωρίζονται ως «ντόπιες/οι». Αναγνωρίζουμε τις διαφορετικές θέσεις και αφετηρίες εντός αυτού του αγώνα, καθώς κάποιοι/ες έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, τη στέγαση και την εκπαίδευση, ενώ άλλες/οι όχι. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το κράτος θα παραχωρήσει καθολικά δικαιώματα, ο μόνος τρόπος για να επιτύχουμε τη ριζική ισότητα είναι ο αγώνας και η αντίσταση ενάντια σε όλες τις πολιτικές που προκαλούν θάνατο, αναγκαστική μετανάστευση, εκμετάλλευση και κάθε μορφή καταπίεσης.
Αντιλαμβανόμαστε την πατριαρχία ως έναν από τους βασικούς πυλώνες του συστήματος κυριαρχίας.
Βλέπουμε παντού την άνοδο των δυνάμεων της αντίδρασης και των αντεπαναστατικών διαδικασιών. Η επαναπατριαρχικοποίηση της κοινωνίας, οι επιθέσεις στα αναπαραγωγικά δικαιώματα, η βία κατά των γυναικών, των τρανς και κουήρ, οι γυναικοκτονίες, η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι όλα μέρος της ίδιας διαδικασίας. Κατά τη διάρκεια του BAB2023 το Pride της Τυφλίδας δέχτηκε βίαιη επίθεση από όχλο φασιστών και θρησκόληπτων, ενώ στο Βελιγράδι δολοφονήθηκε ο τρανς έφηβος Noa Milivojev. Τα εγκλήματα μίσους και οι διακρίσεις κατά των κουήρ και των τρανς ατόμων αυξάνονται δραματικά καθώς γινόμαστε παγκοσμίως στόχος της βίας και της προπαγάνδας μίσους της ακροδεξιάς, των θρησκευτικών φονταμενταλιστών και της συντηρητικής καπιταλιστικής κοινωνίας στο σύνολό της. Εκφράζουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε να οικοδομούμε αντιστάσεις ενάντια σε αυτές τις διαδικασίες και να οργανώνουμε την αυτοάμυνα ενάντια στη μισογυνική βία (που συχνά υποστηρίζεται και πυροδοτείται από τις κρατικές δυνάμεις), μέχρι τη συντριβή της πατριαρχίας και όλων των συστημάτων κυριαρχίας. Ταυτόχρονα, θα συνεχίσουμε να εναντιωνόμαστε στα πατριαρχικά στερεότυπα στους χώρους και τα κινήματά μας, καθώς οι χώροι και τα κινήματά μας αποτελούν μια προεικόνιση του κόσμου στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε στο μέλλον. Στην «Ημέρα 0» του BAB2023 δώσαμε χώρο και χρόνο για να δημιουργηθούν επαφές και δικτυώσεις μεταξύ αναρχο-κουήρ/φεμινιστικών κινήσεων στην περιοχή μας και πέρα από αυτήν. Μέσα από το αντίστοιχο περιεχόμενο πολλών άλλων στιγμών της συνάντησης και μέσα από δυνατά συνθήματα τρανς απελευθέρωσης στη διαδήλωση του Σαββάτου, θέσαμε τα ζητήματα αυτά στο επίκεντρο του κοινού μας αγώνα και συνεισφέραμε στη διασύνδεση αναρχο-κουήρ δικτύων και οργανωτικών προσπαθειών.
Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ναζιστικές πορείες στη Σόφια, τη Βουδαπέστη και αλλού. Χρειάζεται να πολεμάμε διαρκώς και παντού τον εθνικισμό, καθώς αποτελεί εργαλείο των κυρίαρχων τάξεων και του κράτους για τη νομιμοποίηση των διαχωρισμών και της επιβολής. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο φασιστικός όχλος, ναζιστικού ή άλλου προσανατολισμού, είναι το δεξί χέρι των κυβερνώντων, αφού αναλαμβάνει τη βρώμικη δουλειά του κράτους στο σκοτάδι. Γι’ αυτό πρέπει να σταθούμε εναντίον τους και να καταστρέψουμε την ικανότητά τους να έχουν σημαντική παρουσία είτε σε οργανωμένες ομάδες είτε στους δρόμους.
Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε σε τοπικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ώστε να οικοδομήσουμε την αντίσταση και την αλληλεγγύη ενάντια στην κυριαρχία του φόβου. Γνωρίζουμε ταυτόχρονα ότι είναι ζωτικής σημασίας να οικοδομούμε τις οργανώσεις, τις δομές, τις σχέσεις και τις κοινότητές μας με βάση τις αρχές της αντιεξουσιαστικής αυτοοργάνωσης. Η συνέπεια ιδεών και πράξεων, η συνοχή μέσων και σκοπών, είναι μια κρίσιμη αρχή της αναρχικής κοσμοθεωρίας. Όσο επιτακτικό είναι να οικοδομήσουμε αντιστάσεις, εξίσου σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να στεκόμαστε κριτικά ως προς τον εαυτό μας και την καθημερινότητά μας. Πρέπει να εργαστούμε για την απο-αποικιοποίηση της σκέψης μας, την αποδόμηση της κυρίαρχης νοοτροπίας σε εμάς και στην κοινωνία, πρέπει να καταπολεμούμε επιθετικές, σεχταριστικές και καταστροφικές συμπεριφορές στους χώρους μας. Αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να οικοδομήσουμε το κίνημά μας και την κοινωνία στη βάση του αλληλοσεβασμού, της φροντίδας και της αλληλεγγύης.
Βλέπουμε επίσης πώς η ιστορία χρησιμοποιείται από τους κυβερνώντες για να νομιμοποιούν την κυριαρχία τους και να μας καταπιέζουν. Πιστεύουμε ότι η έρευνα και η ανάλυση της ιστορίας είναι απαραίτητο συστατικό κάθε επαναστατικής διαδικασίας. Αυτό το θέμα συζητήθηκε, μεταξύ άλλων, στη συζήτηση για τα Αναρχικά Αρχεία. Πρέπει να δημιουργήσουμε πρακτικές ελεύθερης λαϊκής εκπαίδευσης, να γράψουμε τις δικές μας ιστορίες και τη δική μας Ιστορία, να συγκροτήσουμε τη δική μας γνώση και να τη διαδώσουμε σε όλες τις κατευθύνσεις της κοινωνίας.
Η πρόσβαση σε γη, σπόρους, ποιοτικά τρόφιμα, ενέργεια και άλλους φυσικούς πόρους είναι μια σημαντική πτυχή των πολιτικών αγώνων των αντιεξουσιαστικών κινημάτων. Αποτελούν προϋπόθεση για την οικοδόμηση οποιασδήποτε ουσιαστικής αυτονομίας. Η νεοφιλελεύθερη αρπαγή, η εκμετάλλευση και η λεηλασία είναι εγγενείς διαδικασίες της αναδιάρθρωσης της υπαίθρου σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην περιοχή των Βαλκανίων εκδηλώνεται στο συγκεκριμένο τοπικό τους πλαίσιο. Υλοποιείται μέσω της προαστιοποίησης, του λεγόμενου «εξευγενισμού» και της τουριστικοποίησης της υπαίθρου, καθώς και μέσα από καταστροφικά για το περιβάλλον μεγάλα έργα σε υποβαθμιζόμενες κοινότητες ή διαρκώς επεκτεινόμενους υποδομές για τις υλικοτεχνικές ανάγκες των παγκοσμιοποιημένων αγορών, που συρρικνώνουν τις κοινωνικές δυνατότητες πρόσβασης σε πόρους. Έτσι, ο αγώνας μας δεν θα πρέπει να στρέφεται γύρω από αφηρημένα περιβαλλοντικά θέματα, οφείλουμε, αντίθετα, να συμμετέχουμε σε διάφορες διαδικασίες στην ύπαιθρο –ως αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως αγρότισσες και αγρότες, ως σύντροφισσες/οι, ως κάτοικοι της υπαίθρου– διαδικασίες που θα συνδέουν τους αγώνες στην ύπαιθρο με τους αγώνες στην πόλη. Ανοίξαμε αυτή τη συζήτηση στο φεστιβάλ στο Νόβι Σαντ, τη συνεχίσαμε στο φεστιβάλ στο Κλουζ και στο φετινό φεστιβάλ στη Λιουμπλιάνα, με στόχο στο μέλλον να την εμβαθύνουμε και να την αναπτύξουμε τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ!
Από τη Ναντέρ μέχρι την Ατλάντα, από το Ιράν και την Κένυα μέχρι τη Χιλή: εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους ανθρώπους που επαναστατούν παντού.
Εκφράζουμε επίσης την αλληλεγγύη μας σε όλους τους ανθρώπους που γίνονται στόχος της καταστολής και σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες από τη Λευκορωσία μέχρι την Τουρκία και από την Ελλάδα μέχρι τη Γερμανία. Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αλληλεγγύη και να βοηθάμε όλες/ους όσες/οι διώκονται από το κράτος. Σε ορισμένες γεωγραφίες, το σύστημα των φυλακών είναι μια νέα μορφή δουλείας. Συνολικά, είναι ένας συστατικός τρόπος των κυρίαρχων τάξεων προκειμένου να ελέγχουν, να εκμεταλλεύονται και να σκοτώνουν τον «πλεονάζοντα» πληθυσμό. Ως εκ τούτου, απώτερος στόχος είναι ο αγώνας για την κατάργηση του συστήματος του εγκλεισμού. Είμαστε πραγματικά ελεύθερες/οι μόνο μεταξύ εξίσου ελεύθερων ανθρώπων. Η σκλαβιά έστω και μίας ή ενός παραβιάζει την έννοια της ανθρωπινότητας και αναιρεί την ελευθερία όλων μας.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην επαναστατική διαδικασία στο Κουρδιστάν. Εκφράζουμε επίσης την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τον διάλογο με το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας, να συζητήσουμε τις θεωρητικές και πρακτικές προτάσεις και εκφράσεις του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού και να οικοδομήσουμε στρατηγικές σχέσεις για ένα κοινό μέτωπο αντισυστημικών δυνάμεων ενάντια στην καπιταλιστική νεωτερικότητα.
Από τα Βαλκάνια των από τα κάτω, στέλνουμε χαιρετισμούς αλληλεγγύης και υποστήριξης στις κοινότητες των Ζαπατίστας στο νοτιοανατολικό Μεξικό, που υφίστανται όλο και περισσότερες επιθέσεις από τις υποστηριζόμενες από το μεξικανικό κράτος (ναρκο)παραστρατιωτικές δυνάμεις. Εκφράζουμε τη δέσμευσή μας στη συνεχή οικοδόμηση του διεθνικού δικτύου στήριξης του αγώνα των Ζαπατίστας και απαιτούμε την άμεση διακοπή του πολέμου ενάντια στις ζαπατιστικές κοινότητες, ανταποκρινόμενες/οι στο κάλεσμα για ημέρες δράσης του “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” για τις 13-16 Ιουλίου 2023.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!
Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε ένα εναλλακτικό, χειραφετητικό όραμα για τον κόσμο, ένα όραμα που να εναντιώνεται στο μούδιασμα της κανονικοποίησης του πολέμου ο οποίος μετατρέπεται σε κάτι τετριμμένο. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε μια σαφή, εμψυχωτική θέση απέναντι στα αδιέξοδα του νέου διπολικού κόσμου υπό διαμόρφωση και στο αίσθημα του να χάνεσαι στη γεωπολιτική ανάλυση. Προτείνουμε την οικοδόμηση μιας Παγκόσμιας Συμμαχίας Ενάντια στη Μηχανή του Θανάτου, ώστε το κίνημα να ανακτήσει την πρωτοβουλία. Η ιδέα αφορά μια παγκόσμια σύμπλευση δικτύων, πρωτοβουλιών και κοινοτήτων αγώνα, που θα αναγνωρίζει τον πόλεμο, θα αποσαφηνίζει και θα στοχοποιεί τα πολλά πρόσωπα του καπιταλισμού. Στο επίπεδο της καθημερινής ζωής αυτό σημαίνει αγώνας ενάντια στις προϋποθέσεις του πολέμου: εθνικισμό, μιλιταρισμό, πατριαρχία, πολιτική αποκλεισμών κ.λπ. Στο επίπεδο της πολιτικής οικονομίας πρέπει να οργανώσουμε εκστρατείες κατά της βιομηχανίας όπλων, των εταιρικών κερδοσκόπων του πολέμου, των ενεργειακών εταιρειών και των πολυεθνικών παραγωγής και διακίνησης τροφίμων κ.λπ., χωρίς να ξεχνάμε τους εθνικούς στρατιωτικούς μηχανισμούς, όλους τους και τον καθένα ξεχωριστά, καθώς και τους πολυεθνικούς στρατιωτικούς συνασπισμούς. Η διαδικασία δημιουργίας αυτής της Παγκόσμιας Συμμαχίας Ενάντια στη Μηχανή του Θανάτου είναι επίσης κρίσιμη, εάν θέλουμε να επαναφέρουμε την προοπτική στο κίνημα για την κοινωνική απελευθέρωση: οριζόντια οργάνωση σε τοπικό, περιφερειακό και τέλος παγκόσμιο επίπεδο, με στόχο μια πλανητική συνάντηση (ίσως την Πρωτομαγιά του 2024).
Σε αυτό το σημείο πρέπει επίσης να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους της Λιουμπλιάνα, μιας πόλης που μας υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες και για τέσσερις ημέρες μας φιλοξένησε, μας πρόσφερε τροφή, κυρίως όμως μας παρείχε με διάφορους τρόπους τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε σε αυτή την όμορφη πολιτική συνάντηση. Είναι σαφές ότι μια συνάντηση τέτοιας κλίμακας δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη μεγάλη υποστήριξη των κατοίκων της πόλης. Η Λιουμπλιάνα από τα κάτω επιβεβαίωσε ξανά ότι στο επίκεντρο των αγώνων μας βρίσκονται οι πολλαπλές και οργανικές σχέσεις μεταξύ πραγματικών ανθρώπων, που συνδέονται μεταξύ τους μέσω της αγάπης, της αλληλεγγύης και του σεβασμού. Για άλλη μια φορά έγινε σαφές ότι καμία κρατική παρέμβαση δεν μπορεί να διαλύσει αυτούς τους δεσμούς που εξαπλώνονται σε όλα τα Βαλκάνια (και πέρα από αυτά), ενώ οι σχέσεις αυτές ενισχύθηκαν περαιτέρω κατά τις τελευταίες ημέρες.
Είναι σαφές ότι πρέπει να δημιουργήσουμε περισσότερους τέτοιους χώρους όπου θα μπορούμε να συναντιόμαστε, να συζητάμε και να οργανωνόμαστε σε διαφορετικά επίπεδα και με διαφορετικές μορφές. Το Αναρχικό Δίκτυο Βαλκανικής Αλληλεγγύης είναι αποφασισμένο να ενισχύσει τις οργανωτικές του προσπάθειες με διάφορες πρωτοβουλίες στο μέλλον. Σύντομα θα βρεθούμε στην αντιεξουσιαστική συγκέντρωση «Αναρχία 2023» στο St. Imier και θα αναζητήσουμε άλλες ευκαιρίες όπου θα μπορούμε να συνεχίσουμε τις διαδικασίες του BAB2023.
Ένας από αυτούς τους χώρους θα είναι φυσικά και το επόμενο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου, το 2024, που θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά σε μια αλβανόφωνη χώρα – στην Πρίστινα στο Κόσοβο.
Συμμετέχουσες και συμμετέχοντες στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου 2023
9 Ιουλίου 2023, Λιουμπλιάνα
