Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών | Πανεπιστήμιο φυλακή ή Πανεπιστήμιο απελεύθερη κοινότητα; Όλοι/ες/α ολημερίς στους δρόμους την 8/3!
Πανεπιστήμιο φυλακή ή Πανεπιστήμιο απελεύθερη κοινότητα;
Ως αναρχικοί/ές/ά, αγωνιζόμαστε για ελευθεριακές εκπαιδευτικές κοινότητες, με βάση τις αξίες της αλληλοβοήθειας, της αλληλεγγύης και της αντιιεραρχίας, με εργαλεία κοινοτικής και περιβαλλοντικής εξερεύνησης κι αφύπνισης της κρίσης και της ελεύθερης σκέψης, έξω από τον ανταγωνισμό και την αγοραία ηθική της εξουσίας.
Τα πανεπιστήμια του υπάρχοντος και το εσωτερικό τους ιερατείο (πρυτάνεις, κοσμήτορες, καθηγητ(ρι)ες) κι οι κάθε λογής υπηρέτες τους (φύλακες-ρουφιάνοι κλπ.) αποτελούν ένα από τα στάδια κοινωνικής αφομοίωσης στα πρότυπα της κρατικής οργάνωσης και της εργασιακής ενσωμάτωσης στα πρότυπα του καπιταλιστικού ολέθρου.
Η δαγκάνα της κατευθυντήριας εκπαίδευσης προεικονίζει ένα μέλλον κατασκευασμένο σε ευθυγράμμιση με τα computers του χρηματιστηρίου, την ασφάλεια και τη φύλαξη του δομικού συστήματος εκμετάλλευσης, όσο και με την επεξεργασία, έρευνα και γνώση για την αναβάθμιση και την εξέλιξη της στρατιωτικής μηχανής.
Η πανεπιστημιακή ολοκλήρωση αναδιάρθρωσης, έρχεται με την ιδιωτικοποίηση, μια δήλωση μέσα από τους νόμους του κράτους, προκειμένου να επιδιώξουν τη μετατροπή του ακαδημαϊκού κόσμου σε μια απέραντη καμένη γκρίζα ζώνη που θα εξυπηρετεί το εμπόριο, τη διακίνηση του χρήματος, τον προνομιούχο και τον ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο της σκέψης, παράγοντας όλο και περισσότερο αναλώσιμο καύσιμο για τη μηχανή.
Οι ολοκληρωτικές μορφές του κράτους πρέπει να χτυπηθούν στο εδώ και στο τώρα
Η παρακαταθήκη της ακηδεμόνευτης αντίστασης των κινητοποιήσεων, από την εποχή πολυνομοσχεδίου Κοντογιαννόπουλου, τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από παρακρατικούς της φασιστικής οργάνωσης της ΝΔ (ΟΝΝΕΔ, Κένταυροι-Rangers), και τις μαθητικές συγκρούσεις , την ευρωπαϊκή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Αρσένη, το συγκρουσιακό καταληψιακό κίνημα και τις μαζικές πορείες εκπαιδευτικών (1998-1999), μέχρι και την περίοδο Μαριέττας Γιαννάκου, τις μαζικές συγκρούσεις στις πορείες και στο Πολυτεχνείο (2006-2007) και τη φυλάκιση του αναρχικού Βασίλη Στεργίου για τη μάχη της 8ης Μάρτη του 2007 ενάντια στις δυνάμεις καταστολής έξω από το κοινοβούλιο, συνιστούν την αγωνιστική κληρονομιά για τη συνέχεια της συνειδησιακής εφόδου κι αντιπαράθεσης με το κράτος, την αστυνομία και γενικότερα το αστικό σύστημα κυριαρχίας.
Πρόσφατα, το γεγονός ότι η απόπειρα του κράτους για εγκαθίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) μπλοκαρίστηκε από τους/τις/τα αντιστεκόμενους/ες/α, αποτελεί σινιάλο ενθάρρυνσης για τη συνέχεια και την ενδυνάμωση του αγώνα μέσα στα πανεπιστήμια. Ενδεικτικό δε παράδειγμα μένους κι ανασφάλειας της εξουσίας απέναντι στους απελευθερωμένους χώρους των σχολών, ήταν οι αλλεπάλληλες (4 στη σειρά) εκκενώσεις του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου μετά από κάθε ανακατάληψή του κι εν τέλει η ολοκληρωτική κατεδάφιση των εξωτερικών τοίχων του με τη βοήθεια συνεργείου…!
Κι ενώ η ίδια η πρυτανική αρχή γκρεμίζει «την ακίνητη περιουσία του ΑΕΙ», ανοίγει mediaκή συζήτηση για επιβολή πειθαρχικών ποινών -μέχρι κι οριστικής διαγραφής- σε φοιτητές που αντιστάθηκαν στην κρατική βία.
Το κράτος συνηθίζει να παράγει και αναπαράγει τον εαυτό του. Το καταφέρνει βάσει ανάγκης ύπαρξης και συντήρησης, μέσα από τις εφαρμογές επιτήρησης και κλωνοποίησης δομών και υπηρεσιών, με τις ίδιες ιεραρχικές πυραμίδες να είναι η μήτρα της πανεπιστημιακής ακαδημίας είτε δημόσιας είτε ιδιωτικής. Σημείο παραγωγής γνώσης σε ειδικές ποσότητες, έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις υλικές ανάγκες του κράτους και του κεφαλαίου. Επίθεση στη σκέψη με στόχο την ηθική υποταγή και τον μορφωτικό έλεγχο, διαδικασία μελετημένη με στοχοπροσήλωση στις νέες εκκολαπτόμενες γενιές που θα αναπαράγουν με τη σειρά τους την αρχή της εξουσίας.
Όχι άλλο κράτος
Στο πλαίσιο των αντιστάσεων της εκπαιδευτικής – πανεπιστημιακής κοινότητας εν όψει της όποιας νέας μεταρρύθμισης-αναδιάρθρωσης από κράτος και κεφάλαιο, δεν μπορεί η ανάγκη μας για μια αληθινά δημόσια κι ελεύθερη παιδεία, να εκπίπτει στην ατραπό του αιτήματος για περισσότερο κράτος. Άλλωστε το κράτος είναι αυτό που συνεργαζόμενο με το κεφάλαιο, ήδη για πρώτη φορά από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1991, ανοίγει τον δρόμο για ιδιωτικά πανεπιστήμια από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου: ο δρόμος αυτός στρώθηκε κατόπιν αγαστά από όλες τις επόμενες διαχειρίστριες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να φτάσουμε στη σημερινή κορύφωση με την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, με την προοπτική αφού καπαρωθούν τώρα οι θέσεις από τα πρώτα διεθνή πανεπιστημιακά μαγαζιά στον θεσμικό πλειστηριασμό, στα επόμενα χρόνια και με αναθεώρηση του συντάγματος, είτε δηλαδή μέσω του άρθρου 16 είτε μέσω των ήδη προβλέψεων του άρθρου 28, να προχωρήσει η θεσμοποίηση των ιδιωτικών παραμάγαζών τους εδώ, στα πρότυπα ήδη υπαρχόντων σχετικών ιδιωτικών υβριδίων στη βαλκανική. Συνεπώς, εφόσον το ίδιο το κράτος ως διαχειριστής καταστρατηγεί με κάθε μέσο (και με τις ιδιωτικοποιήσεις δηλαδή) τον κεκτημένο από τους αγώνες δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, καμία σοσιαλδημοκρατική μεταρρύθμιση και κανένα ρεφορμιστικό αίτημα για περισσότερο κρατισμό, δεν μπορεί να απαντήσει στις ανάγκες μας.
Όταν το κράτος πέραν της (σταθερής) αστυνομοκρατικής καταστολής (εισβολή ΕΚΑΜ και ΜΑΤ στις καταλήψεις της πρυτανείας ΑΠΘ αλλά και της Νομικής ΔΠΘ, εκκένωση του Αναρχικού Στεκιού UTOPIA A.D), απειλεί με εκδικητική απόλυση, μετά από δράση μπλοκαρίσματος των server του ιδρύματος εν ώρα τηλεξέτασης, εργαζόμενο του ΕΚΠΑ, η σύνδεση των ακηδεμόνευτων αγώνων εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι μονόδρομος.
Μόνη λύση είναι να πάρουμε τον αγώνα για ελεύθερη παιδεία αληθινά στα χέρια μας, ενάντια στον κρατισμό, τον μιλιταρισμό, την πατριαρχία και κάθε ιεραρχία κι εξουσία, με βάση τη σύνδεση, τη συνύπαρξη και την αντιιεραρχική αυτοοργάνωση όλων όσων συμμετέχουν στην κοινότητα της πανεπιστημιακής ζωής, από τους/τις/τα φοιτητές/ριες/α και τους/τις καθηγητ(ρι)ες, μέχρι τους/τις ερευνήτ(ρι)ες και τους/τις επιστημονικούς/ές συνεργάτες/ιδες, τους/τις διοικητικούς/ές υπαλλήλους και τους/τις καθαριστ(ρι)ες.
Αντίσταση στα Κόμματα
Η κομματική εκστρατεία που προελαύνει μες τους πανεπιστημιακούς διαδρόμους υπνωτίζοντας συνειδήσεις, ακρωτηριάζει κάθε κριτική σκέψη με γνώμονα την πειθήνια υπακοή μέσα στους φοιτητικούς κύκλους και φυσικά το ψηφομάζεμα και τη διαιώνιση της κομματικής κουλτούρας της «εξυπηρέτησης» και του συμφέροντος, που προστάζει αφοσίωση στην παράταξη, πίστη στο κόμμα. Η ιδεολογία του κομματικού marketing αποτελεί δεξαμενή παραγωγής των αυριανών ψηφοφόρων-ρουφιάνων στην υπηρεσία της κρεατομηχανής του κράτους.
Να βάλουμε ανάχωμα στα σύγχρονα εκκλησιαστικά μιάσματα της κομματοκρατίας. Να διακόψουμε την ισοπεδωτική διαδρομή του ιεραρχικού κόσμου και της διαμεσολάβησης που προσπαθεί να διαγράψει τους ριζοσπαστικούς ακηδεμόνευτους τρόπους αγώνα -επί παραδείγματι, με τη μετατροπή των γενικών συνελεύσεων των πανεπιστημίων, από οριζόντιες αγωνιστικές διαδικασίες, σε καρναβάλι επιβολής, τραμπουκισμών και κομματικών διενέξεων. Να υπερασπιστούμε τους αγώνες που φέρνουν στην επιφάνεια την αξία της αυτοοργάνωσης και της αυτονομίας. Μέσα στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο, να υπονομεύσουμε τον άτυπο και τυπικό κομματισμό μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια. Να αποκηρύξουμε την αρχή της αυθεντίας και της ανάθεσης από όπου κι αν προέρχεται, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως κανένα κόμμα, καμία παράταξη δεν μπορεί να αξιώνει το μέλλον παρά μόνο τα σκοτάδια της ιστορίας.
Ιδιοκτησία ο καταλύτης του κεφαλαίου – Ιδιοκτησία το μέλλον των ελίτ
Η μετατροπή της ζωής μας μέσα στους βάλτους του ιδιοκτησιακού καθεστώτος αποτελεί σύγχρονη οικονομικοπολιτική μέθοδο με σκοπό την ολοένα και περισσότερη υφαρπαγή των φυσικών και πνευματικών πόρων από τα αιματοβαμμένα χέρια του καπιταλιστικού μηχανισμού και των πολυεθνικών. Το μονοπώλιο του κοινωνικού ελέγχου, η ισχυροποίηση της κρατικής βίας, η αναβάθμιση της οικονομικής δικτατορίας εταιρειών και τραπεζών αποτελούν τμήμα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Δεν είναι τυχαίο πως το κράτος χτυπάει την παιδεία, το αγωνιστικό φρόνημα φοιτητ(ρι)ών – εργαζομένων κι ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο εν τέλει, περιθωριοποιώντας μέσω της ισχύος (βλ. τερατούργημα νέου ποινικού κώδικα..) την αντίσταση και εγκαθιστώντας την επιβολή του κοινωνικού σωφρονισμού και του αστικού ελέγχου.
Ένας κόσμος στον οποίο όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται: έχεις χρήμα; αγοράζεις κι ελέγχεις ακόμα και την ίδια τη γνώση και την έρευνα. Η εξουσία λυσσά να έχει στην κατοχή της τα πάντα. Ελεύθερη πρόσβαση στους επενδυτές και τους κεφαλαιούχους, και τα γκλόπς να παραμονεύουν στη γωνία. Προανάκρουσμα, η θερινή συμφωνία για την προοπτική λειτουργίας για το πρώτο τμήμα μη κρατικού ΑΕΙ στην Ελλάδα και συγκεκριμένα μη κρατικού πανεπιστημιακού τμήματος ιατρικής σχολής (σε πρώτη φάση, σε εγκαταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, υπό την αιγίδα της Lamda Development), μεταξύ του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και του αδηφάγου αμερικανικού fund CVC Capital Partners που (πέραν του 10% της ΔΕΗ, της Εθνικής Ασφαλιστικής, του ομίλου τροφίμων Vivartia, του σουπερμάρκετ Μασούτης, της skroutz.gr και της διαχειρίστριας εταιρείας 3 μαρίνων -Ζέας, Γουβιών Κέρκυρας και Λευκάδας-), έχει ήδη υπό την ομπρέλα του, μέσω του Hellenic Healthcare Group, 6 ιδιωτικές κλινικές: Υγεία, Metropolitan Hospital, Μητέρα, Metropolitan General -πρώην Iaso General-, Λητώ, Creta Inter Clinic.
Δεν ξεχνούμε πως το ιστορικό κτίριο του Γκίνη στο κάτω Πολυτεχνείο, μέσα στην πανδημία και τον κοινωνικό εγκλεισμό, έπεσε στα χέρια του κράτους: λωποδύτικη μέθοδος που ξέρει καλά να εφαρμόζει, ειδικά όταν η ευαλωτότητα διέπει τα κοινωνικά σώματα. Το κτίριο του Γκίνη αποτελούσε ελεύθερο χώρο συνάντησης των αγωνιζομένων υποκειμένων από όλη την Αθήνα και όχι μόνο. Σημείο αναφοράς κοινωνικής και πολιτικής διεργασίας έξω από κόμματα και ιερατεία. Το κλείδωμά του κι η ερημοποίησή του δηλώνουν σημάδι για το ξερίζωμα και την ολική απεμπόληση της ελευθερίας έκφρασης και των κοινωνικών – ταξικών αγώνων.
Από την Επιχείρηση «Ελευθερία», στο νομοσχέδιο «Ελεύθερο» Πανεπιστήμιο
Σημειώνεται σε σχέση με τις νέες κατασταλτικές μεθόδους, πως στο πλαίσιο συντήρησης της «ακαδημαϊκής ομαλότητας» προς τη νέα αναδιάρθρωση του νομοσχεδίου Ελεύθερο Πανεπιστήμιο (οποία ειρωνεία), επιστρατεύεται ακόμη μια φορά το κατασταλτικό μέσο της τηλεξέτασης, στον δρόμο που χάραξε η Επιχείρηση Ελευθερία της covid συνθήκης προς την έξοδο στην κανονικότητα. Κι έτσι, στο όνομα της «ελευθερίας» τους, επιχειρούνται σε κάθε κοινωνικό πεδίο οι επόμενες επιχειρήσεις υποδούλωσης κι εθελοδουλείας.
Εντός δε του στρατιωτικο-επιστημονικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, η ολοένα επιχειρηματοποίηση και του ελληνικού πανεπιστημίου, στην τρέχουσα ιστορική συγκυρία, διανοίγει κι άλλο τον δρόμο για τις στρατιωτικές χρηματοδοτήσεις της έρευνας. Ινστιτούτα κι ερευνητικά κέντρα των πανεπιστημίων, εμπλέκονται όλο και πιο πολύ στην έρευνα για τον στρατό και το ΝΑΤΟ, ενώ μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία κι η γενοκτονία στη Γάζα, αποδεικνύοντας όλο και πιο πολύ τον ρόλο της Ακαδημίας κι ως μηχανισμού πειθάρχησης και στήριξης του μιλιταρισμού (λ.χ. μνημόνιο συνεργασίας -πρόγραμμα Γρύπας- μεταξύ της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) και των Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Πανεπιστημίου Πατρών, για την βιομηχανική παραγωγή νέου αεροχήματος τύπου drone). Στο πλαίσιο αυτό, η κοινωνική απαλλοτρίωση της κυρίαρχης έρευνας και τεχνολογίας με σκοπό τις δικές μας ανάγκες, αναδεικνύεται ως αιχμή διερεύνησης και δράσης.
Πρόταγμα
Κοινωνική επανοικειοποίηση-απαλλοτρίωση του πανεπιστημίου, με σκοπό την κοινωνική απελευθέρωση.
Τα πανεπιστήμια είναι οι δημόσιοι χώροι όπου το φυσικό πολύμορφο ενωτικό στην πράξη πνεύμα της αντίστασης αναζωπυρώνεται, εκεί όπου καταστρέφονται οι καθιερωμένοι από το κράτος κοινωνικοί ρόλοι και τα εξουσιαστικά συμπλέγματα.
Να χτίσουμε τις ελευθεριακές κοινότητες υπεράσπισης του πραγματικά ελεύθερου πανεπιστημίου, με εξεγερτικές δράσεις που να μπορούν να ανοίξουν τις πύλες σύνδεσης με το κοινωνικό σύνολο, το άπλωμα της αλληλεγγύης και τη μαχητική αυτοοργάνωση, τη συμμετοχή σε συνελεύσεις και την από κοινού πραγμάτωση των ιδεών για τους απελεύθερους σκοπούς από τα υποκείμενα της πανεπιστημιακής κοινότητας (φοιτητές/ριες/α, μέλη ΔΕΠ, διοικητικούς/ές υπαλλήλους, καθαριστ(ρι)ες κλπ.) κι όχι μόνον. Κάτω από τον ουρανό της ελευθερίας, μέσα από την ανάγκη για τη συντριβή της διαμεσολάβησης και την αποδέσμευση από τις αλυσίδες της εξουσίας, θα επανακαθορίσουμε τη ζωή μας όπως εμείς θέλουμε!
Δεν νοείται ελεύθερη σκέψη, έρευνα και παιδεία, με θεό κι αφέντη από πάνω.
Ούτε κράτος (αριστερό ή δεξιό) ούτε καπιταλισμός (αριστερός ή δεξιός). Ούτε κρατικά ούτε ιδιωτικά. Πανεπιστήμια ελεύθερα, αντιιεραρχικά, στον δρόμο της επαναστατικής προοπτικής.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ/Α ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ/Α ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΡΙΕΣ/Α
ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ SERVER ΤΟΥ ΕΚΠΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΠΟΡΕΙΕΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΣΑΜΠΟΤΑΖ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Όλοι/ες/α ολημερίς στους δρόμους της αντίστασης, την Παρασκευή 8 Μάρτη 2024!
Ανοιχτή Συνέλευση Ⓐναρχικών
anoixti_syneleusi_anarhikwn@riseup.net
