Εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαστές δεν μπορούν πλέον να νοικιάσουν, ιδίως στη Νέα Υόρκη, όπου οι τιμές είναι υπερβολικές. Κληρονόμος των απεργιών ενοικίασης του 20ου αιώνα, η απεργία ενοικίου 2020 διακρίνεται από το εύρος της.
Υπάρχει μια ταραχή στο 1234 Pacific Street, ένα κτίριο ορόσημο στο Crown Heights, ένα ανατολικό δήμο του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου οι περισσότεροι ενοικιαστές των 34 σπιτιών του ακινήτου δεν σκοπεύουν να πληρώσουν το ενοίκιο τους αυτήν την ημέρα του Μαΐου, ημερομηνία της επόμενης πληρωμής. Κάποιοι έχασαν τη δουλειά τους λόγω του Covid-19 και άλλοι το κάνουν λόγω αλληλεγγύης προς τους γείτονές τους.
“Εάν φτάσουμε σε σημαντικό αριθμό, θα είναι πιο δύσκολο για τον ιδιοκτήτη να μας εκδιώξει”, λέει η Anu Biswas, ένας από τους διοργανωτές αυτής της απεργίας, νεοαφιχθείς από την Ινδία λίγο πριν από την κρίση του covid-19 και χωρίς δουλειά. Τις τελευταίες εβδομάδες, αυτή και ένας άλλος ενοικιαστής, ο Τζέικομπ Μπερνάρντ, ένας σερβιτόρος που έχασε τη δουλειά του τον Μάρτιο, άφησαν μηνύματα στους γείτονές τους για να τους κινητοποιήσουν. Εδώ, τα ενοίκια είναι περίπου 2.200 $ ανά μήνα κατά μέσο όρο.
Οι “απεργοί ενοικιαστές” στο 1234 Pacific Street δεν είναι μόνοι. Σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι δράσεις απεργίας πολλαπλασιάζονται με τον τίτλο #CancelRent στο Twitter. Ένας εθνικός όμιλος, Rent Strike 2020 3, ζητά από τους κρατικούς κυβερνήτες να εγκρίνουν την αναστολή της πληρωμής των ενοικίων και των εξόδων, εκτός από την επιστροφή των ενυπόθηκων δανείων. Στον ιστότοπό της, η αναφορά φθάνει ήδη σε περίπου 1,8 εκατομμύρια υπογραφές.
Παρόμοιες πρωτοβουλίες έχουν αναδυθεί σε άλλες μεγάλες πόλεις, όπως το Λος Άντζελες, τη Φιλαδέλφεια, το Σαν Φρανσίσκο και την Ατλάντα. Αυτός ο τύπος απεργίας δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς στις αρχές του εικοστού αιώνα οργανώνονταν ήδη συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να απαιτήσουν επισκευές σε κτίρια που παραμελήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους. Αλλά δεν έχουν φτάσει ποτέ σε τόσο μεγάλο εύρος.
Στη Νέα Υόρκη, όπου ζουν 5,6 εκατομμύρια ενοικιαστές (από συνολικό πληθυσμό 8,4 εκατομμύρια), έχουν ξεκινήσει διάφορες ομάδες για τον συντονισμό απεργών πριν από την 1η Μαΐου μέσω διαδικτυακών οδηγιών και τηλεδιάσκεψης. Απαιτούν, μεταξύ άλλων, απο την πόλη και το κράτος, το πάγωμα των ενοικίων και την ακύρωση πληρωμών για τέσσερις μήνες. Σύμφωνα με την Cea Weaver, μέλος του Upstate Downstate Housing Alliance 3, συνασπισμού ομάδων ενοικιαστών, 95.000 άτομα έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν θα πραγματοποιήσουν την επόμενη πληρωμή σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους αδυνατούντες γείτονές τους.
«Το ερώτημα είναι: θα αφήσουμε ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο για να το κάνουν μόνοι τους ή θα το κάνουμε όλοι μαζί;» εξηγεί η Cea Weaver. «Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κοινωνία οργανώνεται γύρω από τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη και την πρόσβαση σε ιδιωτική ιδιοκτησία. Θέλουμε να ακουστούν οι ενοικιαστές. Έχουμε τον ίδιο δικαίωμα σεβασμού ».
Το Covid-19 υπήρξε πραξικόπημα σε μια πόλη όπου τα ενοίκια εμπορικών και κατοικιών συνέχισαν να αυξάνονται με τρελό τρόπο από την οικονομική κρίση του 2008. Σύμφωνα με το πρακτορείο Douglas Elliman, το μέσο ενοίκιο του σπιτιού ήταν 3.600 $ (περίπου 3.300 ευρώ) μηνιαίως στο τέλος του 2019. Πριν φτάσει το Covid-19 στο Big Apple, το 44% των οικογενειών ενοικιαστών θεωρήθηκε ότι «επιβαρύνθηκε με πρόσθετη αύξηση ενοικίου» (σύμφωνα με μελέτη του 2018). Δηλαδή, το κόστος του ενοικίου τους απορρόφησε περισσότερο από το 30% των μισθών τους. Οι μισοί από αυτούς, περίπου 420.000 οικογένειες, ξόδεψαν πάνω από το μισό του εισοδήματός τους στο ενοίκιο
“Ο πληθυσμός και ο αριθμός των θέσεων εργασίας έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια στη Νέα Υόρκη, αλλά το απόθεμα κατοικιών δεν έχει διατηρήσει τον ίδιο ρυθμό και οι τιμές έχουν αυξηθεί”, εξηγεί ο Charles McNally, επικεφαλής επικοινωνιών του Furman Center στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. (NYU), ένα κέντρο που ειδικεύεται στη μελέτη κατοικιών στη Νέα Υόρκη. “Από την άλλη πλευρά, παρά τα καλά ποσοστά απασχόλησης, οι οικογένειες με λιγότερη εκπαίδευση έχουν υποστεί το πάγωμα των μισθών τους.”
Σήμερα, με εκατοντάδες χιλιάδες νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας και τα ενοίκια να ανεβαίνουν στα ύψη, οι πιο εύθραυστοι ΝέοΥόρκέζοι μένουν πίσω. Μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον ιστότοπο του Property Nest, 3 που συλλέχθηκε από τους New York Times, δείχνει ότι το 44% των ερωτηθέντων δεν είναι πλέον σε θέση να πληρώσουν το ενοίκιο τους εάν το εισόδημά τους σταματήσει (ήταν 39% τον Απρίλιο ). «Τα μέλη μας είναι οδηγοί ταξί, υπάλληλοι επιχειρήσεων και σερβιτόροι. Έχουν υποστεί σημαντική απώλεια εισοδήματος, αλλά εξακολουθούν να τους ζητείται να είναι συνεπής », λέει με οργή η Roksana Mun, επικεφαλής στρατηγικής στο DRUM (Desis Rising Up & Moving), μια ένωση της Νέας Υόρκης μεταναστών εργαζομένων της Νότιας Ασίας που αγωνίζονται υπέρ της αναστολής των ενοικίων.
Στο Inwood, μια ισπανική γειτονιά στο βόρειο Μανχάταν, η Lena Meléndez, πρόεδρος της ένωσης ενοικιαστών του κτιρίου της, προσπαθεί επίσης να κινητοποιήσει τους γείτονές της. Μέχρι στιγμής, επτά από τα 31 σπίτια δεν θα πληρώσουν ενοίκιο την 1η Μαΐου. «Το Covid-19 είναι μια συμφωνία για τους ιδιοκτήτες σπιτιού. Θα αφήσουν τους φτωχότερους μισθωτές να πεθάνουν, οπότε δεν χρειάζεται να τους διώξουν. Στη συνέχεια, μπορούν να αντικατασταθούν από πιο εύπορους ανθρώπους, από έξω από τη γειτονιά, και έτσι να αυξήσουν τα ενοίκια, “λέει αυτός ο μαχητής καταγωγής απο το Πουέρτο Ρίκο που μεγάλωσε στο σπίτι όπου ζει.
Τριμηνιαίο μορατόριουμ για εξώσεις
Η Lena Meléndez, οδηγός Uber, αποφάσισε να σταματήσει να εργάζεται επειδή έχει διαβήτη, παράγοντα πρόσθετης νοσηρότητας. Για ένα μήνα τώρα προσπαθεί να οργανώσει την απεργία. Ο σύζυγός της εργάζονταν σε εστιατόριο, αλλά έχει χάσει τη δουλειά του. “Η ενίσχυση δεν είναι αρκετή για να πληρώσει ενοίκιο 2.000 $”, λέει. Ακόμα και σε ένα μεσαίο κτίριο όπως το δικό σας, η κινητοποίηση είναι δύσκολη. Αυτό το κάνει με γράμματα κάτω από τις πόρτες και βιντεοκλήσεις μέσω της εφαρμογής Zoom. Όπως και άλλοι στη Νέα Υόρκη, το κτίριό της έχει κοινωνικές και άλλες κατοικίες σε τιμές αγοράς, με διαφορετικά προφίλ κατοίκων.
Και τότε υπάρχει ο φόβος του ιδιοκτήτη, του “ιδιοκτήτη”, όπως καλούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες – κυριολεκτικά “ιδιοκτήτης” – που θα μπορούσαν να τους διώξουν ή να αποφασίσουν να μην ανανεώσουν τη συμφωνία ενοικίασης τους. «Οι άνθρωποι φοβούνται, ειδικά σε κοινότητες μεταναστών. Βλέπουν τους ιδιοκτήτες ως θεούς και φοβούνται να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Πρέπει να ξυπνήσουν! »Λέει η Λένα.
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μπιλ ντε Μπλάσιο προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα των απεργών, λέγοντάς τους ότι η μη καταβολή ενοικίου θα έθετε σε κίνδυνο τους μικροϊδιοκτήτες, οι οποίοι συνήθως ζουν έξω από το Μανχάταν. Ο κυβερνήτης του Δημοκρατικού Κράτους Andrew Cuomo, πολύτιμος για την ηγεσία του από την έναρξη της κρίσης Covid-19, δεν έχει επίσης διορθώσει τα πράγματα. Για να λύσει αυτό που αποκαλεί “πρόβλημα ενοικίου”, περιορίστηκε να ανακοινώσει, τον περασμένο Μάρτιο, ένα τρίμηνο μορατόριουμ για εξώσεις, όπως έκαναν άλλοι κυβερνήτες.
Οι εν λόγω εκπρόσωποι της κινητοποίησης δεν είναι ικανοποιημένοι απο αυτό το μέτρο, επισημαίνοντας ότι τίποτα δεν θα εμποδίσει την εκδίωξη των απεργών όταν λήξει το μορατόριουμ. Ούτε είναι υπέρ της αναβολής πληρωμών. «Σίγουρα, οι ενοικιαστές θα αναγκαστούν να πληρώσουν το προηγούμενο ενοίκιο. Αλλά αν δεν έχουν χρήματα σήμερα, δεν θα τα έχουν σε τρεις μήνες », λέει η Anu Biswas, η οποία πληρώνει 2.430 $ για ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων. Η Biswas επικοινώνησε με την εταιρεία διαχείρισης ακινήτων (που ανήκει σε έναν επιχειρηματία που κατέχει, σύμφωνα με αυτήν, “ένα χαρτοφυλάκιο περίπου πενήντα κτιρίων που εκτιμάται σε 87 εκατομμύρια δολάρια”) για να τους ενημερώσει ότι τα ενοίκια δεν θα καταβληθούν τον Μάιο. Έχει λάβει μόνο κάποια “ανακριβή απάντηση”. Ο γείτονάς του Jacob Bernard προσθέτει:
Οι ομάδες ιδιοκτητών ζήτησαν επίσης βοήθεια από τις αρχές, υποστηρίζοντας ότι, χωρίς εισόδημα, δεν θα είναι σε θέση να αναλάβουν τη συντήρηση των κτιρίων τους. Στο σύνολο της χώρας, 22,7 από τα 45 εκατομμύρια ενοικιαζόμενα σπίτια ανήκουν σε μικρούς επενδυτές, μερικές φορές σε οικογένειες. Ελλείψει μέσων, τα ακίνητά τους θα μπορούσαν να πωληθούν σε μεγάλους ομίλους ακινήτων. Αυτοί οι μεγάλοι ιδιοκτήτες είναι εκατομμυριούχοι. Έχουν 200 ή 300 κτίρια και δεν ζουν στη Νέα Υόρκη. Βρίσκονται στο Hamptons, μια κομψή περιοχή στα περίχωρα, ενώ κάνουν προσφορές, “λέει η Lena Meléndez. “Οι Cuomo και De Blasio προστατεύουν τις βάσεις των δωρητών τους. Αγνοούν τις εργατικές τάξεις »..
Πηγή:
