1) Από τη Λατινική Αμερική παρακολουθούμε με προσοχή και ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει στη Rojava και τη Συρία. Πρώτα απ ‘όλα, θα μπορούσατε να εξηγήσετε το σχηματισμό του τάγματος των ελευθεριακών συντρόφων και τους δεσμούς τους με την κουρδική αντίσταση;
Από την αρχή της επανάστασης της Rojava, ειδικά μετά την αντίσταση στο Kobanê το 2015, διεθνείς εθελοντές ήρθαν να αντιμετωπίσουν το Daesh (ISIS) και να υπερασπιστούν την επανάσταση. Τα πρώτα χρόνια, οι περισσότεροι από τους διεθνείς εθελοντές ήρθαν σε συντονισμό με το YPG και το YPJ, τις κουρδικές πολιτοφυλακές αυτοάμυνας. Δεδομένου του αντι-κρατικού χαρακτήρα του πολιτικού έργου της Ροζάβα, αναρχικοί από διαφορετικές ηπείρους συμμετείχαν στον αγώνα υπεράσπισης της επανάστασης, φτάνοντας συχνά με διαφορετικό και αποδιοργανωμένο τρόπο. Το 2015, εκτός από τους διεθνιστές στο YPG και το YPJ, οργανώθηκε το IFB (International Freedom Batalion), ενώνοντας διεθνείς μαχητές και τουρκικές επαναστατικές οργανώσεις σε μια κοινή οργάνωση.
Το Têkoşîna Anarşîst (Αναρχικός Αγώνας) δημιουργήθηκε στα τέλη του 2017 μετά την απελευθέρωση της Raqqa. Επιδιώκουμε όχι μόνο να συμμετέχουμε στον αγώνα ενάντια στο Daesh, αλλά να μάθουμε από το κίνημα της ελευθερίας του Κουρδιστάν, ενώ χτίζουμε γέφυρες με ελευθεριακά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Ως αναρχικοί, βλέπουμε τη σημασία να σηκώνουμε όπλα ενάντια στον θεοκρατικό δεσποτισμό του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και ενάντια στη φασιστική καταπίεση του τουρκικού κράτους, του Συριακού κράτους, των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των μυριάδων ισλαμικών φονταμενταλιστικών ομάδων που πολεμούν στη Συρία. Η πραγματικότητα του πολέμου είναι πολύ περίπλοκη και μερικές φορές μας βυθίζει σε μια θάλασσα αντιφάσεων σχετικά με τον ρόλο μας εδώ. Οι διακρατικές και διαθρησκευτικές συγκρούσεις συγκλίνουν με έναν πληρεξούσιο πόλεμο περιφερειακών και γεωπολιτικών δυνάμεων, όπου οι ιμπεριαλιστικές και αποικιακές επιρροές έθεσαν το ρυθμό μιας Μέσης Ανατολής λουσμένης με αίμα και πετρέλαιο. Αλλά η κουρδική αντίσταση είναι ένα εμβληματικό παράδειγμα επαναστατικής οργάνωσης και το κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο της Ροζάβα είναι σίγουρα εμπνευσμένο. Μετά από μερικά χρόνια εργασίας εδώ, είδαμε καλές πλευρές και κακές πλευρές της επανάστασης, και η δέσμευσή μας με αυτήν βασίζεται σε ένα πλαίσιο διεθνισμού και κριτικής αλληλεγγύης.
Η εφαρμογή της δημοκρατικής συνομοσπονδίας, μιας κοινωνίας χωρίς κράτος που βασίζεται στην απελευθέρωση των γυναικών, την οικολογία και την άμεση δημοκρατία, είναι ένα παράδειγμα για όσους από εμάς πιστεύουμε σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Αυτό μας οδήγησε στη Rojava, αλλά τώρα τι; Ένας μεγάλος αριθμός διεθνιστών που έρχονται στη Rojava συμμετέχουν στην υπεράσπιση της επανάστασης για μερικούς μήνες και στη συνέχεια επιστρέφουν στην πατρίδα τους στην προηγούμενη ζωή τους. Αυτό θέλουμε; Αυτή είναι η ιδέα μας για διεθνή αλληλεγγύη; Όχι, θέλουμε κάτι άλλο. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τι ψάχνουμε, μελετήσαμε για την ιστορία του διεθνισμού, αλλά αντί να κοιτάξουμε την κεντρική δομή της τρίτου διεθνούς, επιλέγουμε να εκμαιεύσουμε την έμπνευση στον αντιαποικιακό αγώνα του Τριηπειρωτικού Συνεδρίου. Επαναστάτες όπως ο Almícar Cabral από τη Γουινέα-Μπισάου, Ο Μπεν Μπάρκα από το Μαρόκο ή ο Τσε Γκεβάρα από την Αργεντινή, ήρθαν μαζί, σύμφωνα με τα λόγια του Φραντ Φανόν «να αντισταθούν στην αθλιότητα της γης για να δημιουργήσουν έναν κόσμο ανθρώπων». Οι προοπτικές τους για τη διεθνή αλληλεγγύη ήταν πολύ σαφείς: «Δεν πρόκειται για μία ευχή για επιτυχία στους επιτιθέμενους, αλλά για να τρέξει τη δική του τύχη. τους συνοδεύσουμε στο θάνατο ή τη νίκη ». Μιλούσαν για τη δημιουργία 2, 3, πολλών Βιετνάμ, μιλάμε για τη δημιουργία 2, 3, πολλών Rojavas, πολλών Barbachas, πολλών Chiapas.
Το Tekoşîna Anarşîst δεν είναι μόνο μια αναρχική ομάδα στη Συρία ή το Κουρδιστάν, η ύπαρξή μας εξαρτάται από τον αγώνα και την επαναστατική διαδικασία του Ροζάβα. Η καταπίεση που υπέστη ο κουρδικός λαός είναι ένα άλλο παράδειγμα της αποικιακής δυναμικής που υποφέρουν οι αυτόχθονες λαοί, λαοί με προγονικούς πολιτισμούς και ρίζες που απειλούνται από την καπιταλιστική ηγεμονία. Ως διεθνιστές, είναι επίσης καθήκον μας να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε τους τρόπους με τους οποίους οι αυτοκρατορικές δυνάμεις ασκούν καταπίεση στις χώρες του Παγκόσμιου Νότου. Παλέψαμε ενάντια στην καταπίεση στο σπίτι και τώρα συνεχίζουμε τον αγώνα εδώ. Ήρθαμε στη Rojava ανταποκρινόμενη στην έκκληση για διεθνή αλληλεγγύη, και έτσι προτεραιότητά μας είναι να κατανοήσουμε τις ανάγκες του λαού και τη δυναμική του τοπικού επαναστατικού κινήματος.
2) Ποιες είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ του TA και του PKK και των ένοπλων ομάδων του;
Το PKK είναι ένα επαναστατικό κόμμα που δημιουργήθηκε ως απάντηση στην καταπίεση που υπέστη ο κουρδικός λαός. Το Tekoşîna Anarşîst είναι μια συλλογική ομάδα που δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει και να μάθει από την επανάσταση της Rojava. Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί πολλές διαφορές σε σχέση με το μέγεθος του οργανισμού, τους στόχους, την εσωτερική δυναμική, τη μελλοντική προβολή, την τακτική και τις στρατηγικές.
Το PKK ιδρύθηκε πριν από περισσότερα από 40 χρόνια ως εθνικό απελευθερωτικό κίνημα με διεθνιστική προοπτική, σχηματίζοντας ένα αντι-αποικιακό κίνημα στη Μέση Ανατολή. Μέσα από τον αγώνα του για εθνική απελευθέρωση, το PKK, το οποίο ξεκίνησε με μαρξιστικό-λενινιστικό-μαοϊκό προσανατολισμό, αξιολόγησε τα επιτεύγματα και τις αδυναμίες του. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν πρότεινε ένα νέο παράδειγμα, που τροφοδοτείται από ελευθεριακές προοπτικές, τοποθετώντας τον ενάντια στο μοντέλο έθνους-κράτους, την πατριαρχία και το οικοκτονία που παράγεται από τον καπιταλισμό και το τεχνοβιομηχανικό σύστημα. Αντ ‘αυτού, το νέο πρότυπο δημιουργεί μοντέλα άμεσης δημοκρατίας, με τις κοινωνίες και τους συνεταιρισμούς ως κοινωνική βάση. Δίνει προτεραιότητα στην απελευθέρωση των γυναικών ως βάση του κοινωνικού μετασχηματισμού μέσω των γυναικών που οργανώνονται αυτόνομα.
Οι προοπτικές του για τη βία διαφέρουν επίσης από εκείνες της μαοϊκής τους προέλευσης, όπου η επαναστατική βία θεωρήθηκε ως στόχος από μόνη της. Η αλλαγή του παραδείγματος, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο κίνημα των κούρδων γυναικών, επικεντρώθηκε εκ νέου στην ανάλυση γύρω από την έννοια της αυτοάμυνας. Η πατριαρχική και αποικιακή δυναμική των κρατών, που βασίζουν την ύπαρξή τους στην κυριαρχία μέσω του πολέμου, της γενοκτονίας και της δουλείας, συναντούσαν πάντα αντίσταση από εκείνα που επιδιώκουν να υποτάξουν. Οι κοινωνίες που έχουν ζήσει μια ελεύθερη ζωή δεν μπορούν να δεχτούν την κυριαρχία των κεντρικών συστημάτων και γι ‘αυτό κάθε κοινωνία, κάθε ζωντανό ον, πρέπει να διασφαλίσει τα συστήματα αυτοάμυνας.
Ως αναρχικοί, ως επαναστάτες, συμφωνούμε με αυτό το πολιτικό και κοινωνικό όραμα. Η οικολογία, ο φεμινισμός, ο κομμουνισμός ή ο ομοσπονδισμός δεν είναι άγνωστοι στον αναρχισμό, το αντίθετο. Στη Rojava έπρεπε να υπερασπιστούμε με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας ενάντια στον θεοκρατικό δεσποτισμό του ισλαμικού κράτους και την εισβολή του τουρκικού φασιστικού κράτους. Σε περιόδους πολέμου, πολεμήσαμε δίπλα-δίπλα με τους YPG, YPJ, αντάρτες του PKK, μέλη άλλων τουρκικών επαναστατικών κομμάτων, άλλους διεθνιστές διαφορετικών ιδεολογιών, Κούρδους, Άραβες, Ασσύριους. Όταν ο εχθρός πυροβολεί, όταν πέσουν οι βόμβες, αυτός/ή που βρίσκεται στο πλάι μας είναι compa, είναι μεγάλη, και οι ιδεολογικές διαφορές δεν ζυγίζουν όσο το πάθος για υπεράσπιση της επανάστασης, το πάθος για την οικοδόμηση μιας ελεύθερης κοινωνίας. Αλλά υπάρχουν σίγουρα ιδεολογικές διαφορές που, όταν οι σφαίρες και οι βόμβες δεν πέφτουν, οδηγούν σε συζητήσεις και προβληματισμούς που επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης μας για την επανάσταση και την κατανόηση του αναρχισμού. Οι διαφορές που ο Μαρξ και ο Μπακούνιν, μεταξύ πολλών άλλων, συζήτησαν στα συνέδρια της πρώτης εργατικής διεθνούς εξακολουθούν να αποτελούν πηγή σύγκρουσης σήμερα. Αλλά ακριβώς αυτή η σύγκρουση μας βοηθά να προβληματιστούμε, να μάθουμε, να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε.
Σε απάντηση στην ερώτηση, οι κύριες διαφορές που βρήκαμε είναι, αφενός, οργανωτικές και, αφετέρου, ιδεολογικές. Σε οργανωτικό επίπεδο, δίνουμε προτεραιότητα στην αποκέντρωση και την κατανομή καθηκόντων, ευθυνών και ηγεσίας, αποφεύγοντας σκόπιμα τη δημιουργία μιας κεντρικής επιτροπής ή ενός αυταρχικού θεσμού. Γνωρίζουμε ότι οι στρατιωτικές δομές εξαρτώνται πάντα από την ιεραρχική οργάνωση και μια αλυσίδα διοίκησης, και σε ορισμένες πτυχές έπρεπε να προσαρμόσουμε τη δομή μας στις στρατιωτικές ανάγκες. Αλλά σε αντίθεση με άλλες δυνάμεις, δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στη λειτουργία με περιεκτικό και οριζόντιο τρόπο, ενθαρρύνοντας τις περιστρεφόμενες ευθύνες και την ηγεσία. Η συλλογική μάθηση, η εμπιστοσύνη και η αμοιβαία υποστήριξη, αλλά πάνω απ ‘όλα η επιθυμία για μια ελεύθερη ζωή, είναι η βάση του πολιτικού μας έργου.
Σε ιδεολογικό επίπεδο, οι διαφορές μπορεί να είναι πιο περίπλοκες. Ενα σχετικό παράδειγμα είναι ίσως η ισχυρή υποστήριξή μας για αγώνες ΛΟΑΤ +, οι οποίοι στο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα δεν έχουν τέτοια αποφασιστική υποστήριξη. Υπάρχει, ωστόσο, ρεύμα στο κίνημα των κούρδων γυναικών και ειδικότερα στο jineolojî, με το οποίο μοιραζόμαστε μια προοπτική για αυτά τα θέματα. Αυτοί οι ίδιοι αμφισβητούν και σκέφτονται τον φαινομενικό βασικισμό αυτού του κινήματος, ανοίγοντας την πόρτα σε μια πιο εκτεταμένη κατανόηση της γυναίκας πιο κοντά στις παράξενες θεωρίες, αν και εξακολουθούν να βρίσκονται σε μειονότητα. Επίσης, ο ρεαλισμός αυτού του κινήματος οδηγεί μερικές φορές σε ιδεολογικές αντιφάσεις, ειδικά σε θέματα που σχετίζονται με την ιδιοκτησία. Στη Rojava υπάρχουν κοινοτικές πρωτοβουλίες και κίνητρα για συλλογική ιδιοκτησία, αλλά η ιδιωτική ιδιοκτησία εξακολουθεί να είναι ο κανόνας στην κοινωνία, χωρίς πολλή προσπάθεια να αλλάξουμε αυτήν την πραγματικότητα. Μέσα στα επαναστατικά κινήματα, η ιδιοκτησία είναι σε μεγάλο βαθμό συλλογική και η κοινοτική ζωή έχει σαφή σοσιαλιστικό προσανατολισμό, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο για αυτές τις ιδέες να φτάσουν στην πλειοψηφία του πληθυσμού.
Για να φέρουμε μια ευρύτερη προοπτική, αν σκεφτόμαστε όχι μόνο τον οργανισμό μας αλλά και τον αναρχισμό ευρύτερα, βλέπουμε μεγάλες αντιφάσεις με την ατομικιστική τάση των αντι-αυταρχικών κινημάτων τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Têkoşîna Anarşîst έχει δεσμευτεί για έναν συλλογικό αγώνα που ξεπερνά την ατομική λογική και τη φιλελεύθερη σκέψη, σε αρμονία με τις αξίες του κοινωνικού αναρχισμού, αλλά χωρίς να σταματά να προβληματίζεται για τον ρόλο του ατόμου στην κοινωνία. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι με εντολές που επιβάλλονται από πάνω προς τα κάτω, χωρίς να σέβονται τις συλλογικές αποφάσεις ή να ακούμε φωνές μειονοτήτων, επιβάλλεται εξαναγκασμός στο άτομο. Με τη σειρά του, όταν το άτομο δεν ενεργεί σύμφωνα με τους κοινούς στόχους ενός κινήματος, αυτός ή αυτή απονομιμοποιεί την οργάνωση και τη συλλογική πάλη. Μια άλλη σημαντική συζήτηση μεταξύ του παραδοσιακού αναρχισμού και των ιδεών του δημοκρατικού συνομοσπονδιακού είναι η προσέγγιση της κοινωνίας και η σχέση με τον θετικισμό και τον ορθολογισμό. Ο αναρχισμός έχει συχνά δει την επιστήμη και τη λογική, που παραιτήθηκαν από τη λεγόμενη «φώτιση», ως ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί μια ελεύθερη κοινωνία. Στο νέο παράδειγμα αμφισβητείται αυτή η υπόθεση, με ιδιαίτερη προσοχή σε άλλους τρόπους κατανόησης του κόσμου και της κοινωνίας που αποφεύγουν την ευρωπαϊκή αποικιακή σκέψη, ειδικά εξετάζοντας τη μιθολογία και τις προγονικές γνώσεις. Αυτές οι προοπτικές είναι σημαντικές όταν πρόκειται για μάθηση από αυτόχθονες κινήσεις, επανεξετάζοντας τη σχέση μας με τη φύση, με τον πολιτισμό και με την ίδια τη ζωή.
Αξιολογώντας αυτές τις ιδέες, τις ομοιότητες και τις διαφορές που βρήκαμε με τις κινήσεις μας και την πραγματικότητα της Rojava, μας οδήγησαν να δώσουμε προτεραιότητα σε δύο στόχους. Πρώτον, η ανάπτυξη μαχητικών προσωπικοτήτων, που εργάζονται για την αποδόμηση της πατριαρχικής και καπιταλιστικής επιρροής που έχουμε εσωτερικεύσει. Δεύτερον, η ανάγκη να συμφωνήσουμε σε οργανωτικά πρότυπα που βασίζονται στη δέσμευση και την υπευθυνότητα, σύμφωνα με τη θέλησή μας ως επαναστάτες αλλά και με τις ανάγκες του οργανισμού μας. Και παρόλο που αυτοί οι στόχοι έχουν αναπτυχθεί με διαφορετικό τρόπο από το PKK, οι μέθοδοι που μαθαίνουμε εδώ μας βοηθούν πολύ. Η πρακτική του tekmil, της πλατφόρμας, της κριτικής και της αυτοκριτικής, μας καθοδηγεί στην ανάπτυξη και την εξέληξή μας ως επαναστάτες,
3) Πώς αναλύετε τη διαδικασία οικοδόμησης της Δημοκρατικής Συνομοσπονδίας; Ποια είναι η συμμετοχή σας σε αυτήν την κατασκευή;
Η οικοδόμηση του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού είναι σίγουρα πιο ορατή στη Rojava, αλλά δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το υπόλοιπο Κουρδιστάν. Τα τελευταία χρόνια οι ιδέες αυτού του πολιτικού παραδείγματος έχουν τεθεί σε εφαρμογή σε μεγάλη κλίμακα στη Ροζάβα, αλλά πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη και άλλα εδάφη όπως το στρατόπεδο Mexmûr ή την πιο πρόσφατη αυτόνομη ζώνη του Şengal στο Başûr (Ιρακινό Κουρδιστάν). Υπάρχουν επίσης πολιτικές εξελίξεις στο Rojhilat (Ιρανικό Κουρδιστάν), αλλά πάνω απ ‘όλα στο Bakûr, εντός των συνόρων του τουρκικού κράτους. Είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη τα τέσσερα μέρη στα οποία χωρίζεται σήμερα το Κουρδιστάν για να καταλάβουμε γιατί το κουρδικό κίνημα προσανατολίζεται προς μια αντι-κρατική λύση.
Κατά την ανάλυση της κατασκευής του, είναι σημαντικό να αναφερθούμε στο ιδεολογικό έργο του Abdullah Öcalan και του «Μανιφέστο για μια Δημοκρατική Κοινωνία” θεση με άλλες πολιτικές προτάσεις, ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός δεν περιορίζεται στην περιγραφή μιας ουτοπικής κοινωνίας απαλλαγμένης από καταπίεση, αλλά ανοίγει έναν διάλογο ερωτήσεων και απαντήσεων σχετικά με τον τρόπο μεταμόρφωσης της κοινωνίας και της πραγματοποίησης αυτής της ουτοπίας. Το πώς θέλουμε να ζήσουμε, πώς θέλουμε να συσχετιστούμε και πώς θέλουμε να πολεμήσουμε είναι σημαντικά ζητήματα για την οικοδόμηση μιας επαναστατικής κοινωνίας. Οι απαντήσεις που περιγράφει ο Öcalan δεν συνοψίζονται εύκολα σε μερικές παραγράφους, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε μερικές από τις έννοιες που προσδιορίζει. Αυτός ο δημοκρατικός εκσυγχρονισμός, όπως έχουμε αναφέρει, βασίζεται στην απελευθέρωση των γυναικών, στην οικολογία και στη δημοκρατία χωρίς το κράτος.
Αυτή η ιδεολογική εξέλιξη δείχνει ομοιότητες με άλλες επαναστατικές διαδικασίες όπως το κίνημα Zapatista, ένα εξεγερτικό κίνημα στα βουνά του νότιου Μεξικού. Και τα δύο κινήματα γεννιούνται με ένα μαοϊκό πλαίσιο αλλά επαναπροσανατολίζονται προς τον ελευθεριακό σοσιαλισμό, και τα δύο έχουν μεγαλώσει και βρήκαν καταφύγιο στα βουνά, και τα δύο είναι κληρονόμοι ενός λαού με αρχαία καταγωγή, και τα δύο έχουν ένα ισχυρό αυτόνομο γυναικείο κίνημα, και τα δύο αποτελούν παράδειγμα για τα αντι- καπιταλιστικά κινήματα παγκοσμίως. Ο δημοκρατικός ομοσπονδισμός δεν είναι μια νέα ιδεολογία, είναι ένας τρόπος κατανόησης της κοινωνίας και του πολιτισμού που μας εμπνέει να αναπτυχθούμε ως επαναστατικά κινήματα, να δεσμεύουμε τις ιδέες μας και να προχωρούμε με αποφασιστικά βήματα προς μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Με την εφαρμογή αυτών των ιδεών στην Rojava, η διαδικασία επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον πόλεμο στη Συρία. Με τη σειρά του ήταν ο πόλεμος που έκανε την επανάσταση δυνατή, επιτρέποντας τον ριζοσπαστικό κοινωνικό μετασχηματισμό που απαιτείται για να τεθούν τα θεμέλια τέτοιων πολιτικών εξελίξεων. Το 2012, το YPG / YPJ, τότε ένοπλες δυνάμεις, εκδίωξε τους στρατιώτες και τους γραφειοκράτες του συριακού κράτους με ελάχιστες σφαίρες. Ακολούθησαν έντονες μάχες εναντίον ισλαμιστικών ομάδων όπως το al-Nusra και αργότερα το Daesh. Αφού έσπασε την επίθεση του Daesh στο Kobanê το 2015, το YPG / YPJ επεκτάθηκε για να ηγηθεί του στρατιωτικού συνασπισμού των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). Μέχρι τη στιγμή που η Raqqa απελευθερώθηκε το 2017, το SDF είχε γίνει μια τακτική στρατιωτική δύναμη, εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη σε ημι-επαγγελματικό επίπεδο.
Αυτές οι στρατιωτικές εξελίξεις συνοδεύτηκαν από μια διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού που βασίζεται στις ιδέες του δημοκρατικού ομοσπονδισμού, με τη δημιουργία κοινοτήτων, συνεταιρισμών, γυναικείων κέντρων, επιτροπών δικαιοσύνης, ακαδημιών, σχολικών προγραμμάτων σε κουρδικά, πολιτιστικών κέντρων κ.λπ. Κοινωνικά ιδρύματα όπως το TEV -DEM (Tevgera Civaka Demokratîk – Κίνημα για μια Δημοκρατική Κοινωνία), μαζί με το PYD (Partiya Yekineyen Democratic – Democratic Unity Party) και άλλα πολιτικά κόμματα, ενώθηκαν για την ίδρυση της Αυτόνομης Διοίκησης, αρχικά οργανωμένη σε 3 καντόνια (Efrîn, Kobanê, Cizîre). Βλέπουμε τον σαφή στόχο της διαχείρισης της επικράτειας με βάση την τοπική οργάνωση, βάσει ενός δημοτικού μοντέλου, χωρίς να επιδιώκουμε τη συγκέντρωση ενός κρατικού συστήματος.
Καμία επανάσταση δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, και παρά τις επικρίσεις που μπορεί να έχουμε σχετικά με ορισμένες αποφάσεις, η διαδικασία που περνά η Rojava σε αυτά τα 8 χρόνια επανάστασης είναι αξιοθαύμαστη. Για άλλη μια φορά, είναι δύσκολο να συνοψίσουμε τα πάντα σε μερικές παραγράφους, αλλά μεταξύ των πιο σημαντικών βημάτων που θέλουμε να αναφέρουμε την εξέλιξη της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τον ρόλο που διαδραματίζει το YPJ σε αυτήν τη διαδικασία. Οι γυναίκες στη Συρία, όπως και οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, υποφέρουν από τη βία και την καταπίεση των πατριαρχικών συστημάτων, αλλά από το 2014 απειλήθηκαν ιδιαίτερα από τον θεοκρατικό δεσποτισμό του ισλαμικού κράτους. Το Daesh είναι αναμφίβολα ένα πιο βάναυσο και αιματηρό παράδειγμα πατριαρχίας, με χιλιάδες γυναίκες να συλληφθούν και να πουληθούν για σεξουαλική δουλεία. Με τα λόγια της μαχήτριας των YPJ Amara από το Kobane «Οι φιλοσοφικές μας απόψεις έκαναν τις γυναίκες να συνειδητοποιούν το γεγονός ότι μπορούμε να ζήσουμε μόνο αν αντισταθούμε», δίνοντας προοπτικές για το γιατί πολλές γυναίκες επιλέγουν να πάρουν όπλα για να απελευθερωθούν από μια τέτοια απειλή, γιατί επιλέγουν αυτοάμυνα και άμεση δράση ενάντια σε αυτό που απειλεί τη ζωή τους. Μετά τις στρατιωτικές νίκες εναντίον του Daesh, το τεράστιο θάρρος και η θυσία που πρόσφεραν οι γυναίκες στην επανάσταση αποδείχθηκε αναμφίβολα. Το κουρδικό κίνημα λέει ότι καμία κοινωνία δεν μπορεί να είναι ελεύθερη εάν οι γυναίκες δεν είναι ελεύθερες, και στη Ροζάβα αυτό το σύνθημα γίνεται η καρδιά της επαναστατικής διαδικασίας.
Η συμμετοχή μας σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι σχετικά μέτρια, καθώς εργαζόμαστε μόνο για τρία χρόνια στη Rojava. Στην αρχή, το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να κατανοήσουμε την τοπική πραγματικότητα, την κουρδική γλώσσα και τον πολιτισμό, το πολιτικό σχέδιο και τη λειτουργία των οργανώσεων και των δομών. Αυτό έφερε μερικές ιδεολογικές αντιφάσεις μαζί με νέες μεθόδους οργάνωσης. Παρά τις ιδεολογικές μας ομοιότητες και τις αναφορές του Öcalan σε διαφορετικούς αναρχικούς στοχαστές, όπως ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν ή ο Φουκώ, ο αναρχισμός παραμένει ένας μεγάλος άγνωστος για το κουρδικό κίνημα. Στον τρίτο τόμο του «μανιφέστο για έναν δημοκρατικό πολιτισμό», ο Öcalan αντικατοπτρίζει τη σημασία του αναρχισμού ως βασικού συμμάχου στην ανάπτυξη του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού, μοιράζοντας τις κριτικές και τις προοπτικές του για τα αναρχικά κινήματα. Στον ιδεολογικό τομέα, Η δουλειά μας επικεντρώθηκε στο να αναλογιστούμε αυτές τις ιδέες και αντιφάσεις, να τις μεταφράσουμε και να τις κάνουμε πιο προσιτές σε ένα ευρύ κοινό. Έχουμε επίσης περάσει χρόνο συζητώντας και μοιράζοντας τις ιδέες μας μεταξύ μας, καθώς είμαστε μια διεθνής ομάδα αναρχικών από διάφορες χώρες, συχνά με διαφορετικές προοπτικές και υπόβαθρα. Αυτό το έργο μας έδωσε μια καλύτερη κατανόηση των ελευθεριακών κινήσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου και πώς να τα βάλουμε σε συνάρτηση με την επαναστατική διαδικασία που περνάμε.
Στον πρακτικό τομέα, η δουλειά μας επικεντρώθηκε στην υπεράσπιση της επανάστασης. Αφού συμμετείχαμε σε διάφορες στρατιωτικές εκστρατείες κατά του Ισλαμικού Κράτους, πιέσαμε να αναπτύξουμε τις ικανότητές μας ως γιατρούς μάχης, καθώς η υγειονομική περίθαλψη στα πρώτα λεπτά μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση. Ο Tekoşîna Anarşîst δούλεψε ως ιατρική ομάδα μάχης στην εκστρατεία Μπαγκούζ, το τελευταίο προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους, και έκτοτε υπήρξε το κύριο καθήκον μας κάθε φορά που υπήρχε ενεργό μέτωπο στη Ροζάβα. Η λειτουργία ως ιατρική ομάδα μάχης σημαίνει επίσης ότι είμαστε σε θέση να εκπαιδεύουμε νέα μέλη σε αυτούς τους κλάδους, οπότε έχουμε καταβάλει πολλή προσπάθεια για να συγκεντρώσουμε αυτό που μάθαμε να μοιραζόμαστε με νέους συντρόφους που ήρθαν να ενταχθούν στην επανάσταση.
4) Πώς αναλύετε την τρέχουσα κατάσταση της σύγκρουσης στη Συρία και ποιες προοπτικές προβλέπετε;
Σήμερα, τον Ιούλιο του 2020, ο πόλεμος συνεχίζεται στη Συρία. Γιορτάσαμε πρόσφατα την όγδοη επέτειο της επανάστασης, θυμόμαστε την 19η Ιουλίου 2012 όταν η αυτονομία ανακηρύχθηκε στην πόλη Kobanê. Το Ισλαμικό Κράτος ηττήθηκε μετά τη μάχη του Μπαγκούζ το 2019, αλλά υπάρχουν ακόμα πυρήνες και επιχειρησιακές ομάδες που συνεχίζουν να πραγματοποιούν επιθέσεις. Πολλά από τα πρώην μέλη του προσχώρησαν επίσης στις απο την τουρκία υποστηριζόμενες ισλαμιστικές ομάδες, οι οποίες κατέλαβαν το καντόνι του Efrîn από τις αρχές του 2018. Έχουν περάσει λιγότερο από ένα χρόνο από τότε που η Τουρκία και οι ισλαμιστές μισθοφόροι της κατέλαβαν τις πόλεις και τα χωριά δίπλα στα σύνορα μεταξύ των πόλεων Tel Abyad και Serêkaniyê.
Ο πληθυσμός που δραπετεύει από αυτές τις συγκρούσεις βρίσκεται σε στρατόπεδα προσφύγων, όπως τα στρατόπεδα Şehba όπου έφυγαν από τον Efrîn, ή το στρατόπεδο Waşokanî όπου ο πληθυσμός των Serêkaniyê βρήκε καταφύγιο από τις τουρκικές βόμβες. Το στρατόπεδο al-Hol είναι επίσης δύσκολο να οργανωθεί, όπου κρατούνται δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και παιδιά που ζούσαν υπό το ισλαμικό χαλιφάτο. Αυτό περιλαμβάνει μερικές γυναίκες που διατηρούν τις ισλαμικές φονταμενταλιστικές ιδέες τους, οργανώνοντας συχνά ταραχές και δηλώσεις για την υποστήριξη του Daesh, επιτίθενται στις δυνάμεις ασφαλείας του στρατοπέδου και επίσης άλλες γυναίκες, μαχαιρώνοντας, ρίχνουν οξύ ή καίνε σκηνές. Οι ειδικές φυλακές για μαχητές του Daesh αυξάνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Αυτόνομη Διοίκηση στη σταθεροποίηση της περιοχής, χρειάζονται ένα διεθνές δικαστήριο για την εξεύρεση λύσεων και την προσαγωγή των μελών του Daesh στη δικαιοσύνη. Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ για την υποστήριξη αυτού του είδους της δικαστικής διαδικασίας, και λίγες χώρες έχουν επαναπατρίσει τους διεθνείς μαχητές που έφυγαν για να ενταχθούν στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους. Και σε αυτές τις φυλακές, υπάρχουν συχνά ταραχές και απόπειρες διαφυγής.
Τα στρατόπεδα προσφύγων είναι επίσης εστίες έκτακτης ανάγκης για την υγεία, με κρούσματα σαλμονέλας ή άλλων ασθενειών, όπως η λεϊσμανίαση στα στρατόπεδα Şehba. Μέχρι στιγμής, η Rojava δεν υπέστη έκρηξη του COVID-19, αλλά η αυτοδιοίκηση εργαζόταν σε προετοιμασίες για την πρόληψη μελλοντικών κινδύνων. Η δουλειά μας σε θέματα υγείας μας επέτρεψε επίσης να μάθουμε και να υποστηρίξουμε σε αυτούς τους τομείς και να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση, καθώς και να συνεργαστούμε για την ανάπτυξη κατάρτισης και προετοιμασιών για προληπτικά μέτρα σε περίπτωση που η πανδημία αρχίσει να εξαπλώνεται εδώ. Το νοσοκομείο στο Serêkaniyê – το οποίο τώρα καταλαμβάνεται από την Τουρκία και τους πληρεξούσιους – ήταν το μόνο εξοπλισμένο για τη διεξαγωγή εξετάσεων PCR και είναι γνωστό ότι η Τουρκία στέλνει μεγάλο αριθμό ατόμων μολυσμένων με COVID-19 εκεί. Στο Efrîn η επιδημία εξαπλώνεται, δεδομένης της άμεσης σύνδεσης του τουρκικού στρατού με τις ισλαμιστικές ομάδες που καταλαμβάνουν την περιοχή, πιθανώς σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης του Ερντογάν να διαδώσει τον ιό στη Ροζάβα. Στα τμήματα της Συρίας που εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του συριακού καθεστώτος, ο ιός έχει εξαπλωθεί, οπότε δεν γνωρίζουμε για πόσο καιρό η Rojava θα είναι απαλλαγμένη από τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Η στρατιωτική κατάσταση δεν είναι ούτε εύκολη. Από τη μία πλευρά, ο Ερντογάν συνεχίζει να απειλεί την κατοχή της περιοχής, με ιδιαίτερο κίνδυνο για το Ταλ Ριφαάτ και τα στρατόπεδα Şehba, καθώς και το Μάνμπιτζ και το Κόμπαν. Όπως είδαμε με άλλες επιχειρήσεις, δεν πρόκειται για το αν η Τουρκία θα επιτεθεί ξανά, αλλά πότε θα το κάνει. Πρόσφατα ο Ερντογάν ανακοίνωσε μια νέα επιχείρηση στο Μπασρί του Ιρακινού Κουρδιστάν, η οποία ξεκίνησε με πάνω από 80 βομβαρδισμούς από την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Μεταξύ των στόχων ήταν το στρατόπεδο Mexmûr, ένα νοσοκομείο στο Şengal, θέσεις ανταρτών και πολιτικά χωριά στα βουνά που συνορεύουν με την Τουρκία και το Ιράν, όπου το PKK έχει τις βάσεις του. Στα τέλη Ιουνίου, ένα αεροσκάφος βομβάρδισε ένα χωριό έξω από το Kobanê, όπου πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Kongreya Star (το γυναικείο κίνημα στη Rojava), σκοτώνοντας 4 γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης της επικεφαλής της περιοχής του Kobanê.
Η αυταρχική μετατόπιση του τουρκικού κράτους τις τελευταίες δεκαετίες συνοδεύτηκε από εκκαθάριση στρατιωτικών διοικητών, ειδικά μετά τη λεγόμενη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, καθώς και από μεγάλες επενδύσεις σε στρατιωτικές δαπάνες. Ο Ερντογάν απέκτησε πρόσφατα μια δεύτερη αποστολή αντιαεροπορικών συστημάτων S-400 από τη Ρωσία, ενώ έκλεισε μια συμφωνία για την απόκτηση πυραύλων Patriot από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον βλέπουμε να οπλίζεται μεχρι τα δόντια, προσπαθώντας να διατηρήσει τη θέση του στο ΝΑΤΟ ενώ κλίνει σε ένα σύμφωνο με τη Ρωσία, προσπαθώντας να αναδιοργανώσει τη γεωπολιτική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής προκαλώντας ένα αυτοκρατορικό οθωμανικό παρελθόν. Αυτά τα επεκτατικά όνειρα, η συνήθης αφήγηση του φασισμού, χρειάζονται πάντα έναν εσωτερικό εχθρό για να κατηγορήσουν. Το 1915, ο κόσμος γνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων στην οποία ιδρύθηκε το τουρκικό κράτος, όπου όχι μόνο Αρμένιοι και άλλες χριστιανικές μειονότητες σφαγιάστηκαν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αλλά έθεσε ένα παράδειγμα που αργότερα θα αναφερόταν στη διάπραξη του ολοκαυτώματος («Άλλωστε, ποιος σήμερα μιλά για τον αφανισμό των Αρμενίων;», δήλωσε ο Χίτλερ , εισβολή στην Πολωνία). Τώρα είναι ο κουρδικός πληθυσμός που πάσχει από αυτές τις πολιτικές γενοκτονίας, και χωρίς αμφιβολία η Ροζάβα βρίσκεται στα αξιοθέατα της Τουρκίας.
Η οικονομική κατάσταση στη Rojava είναι επίσης πολύ περίπλοκη, με τεράστιες δυσκολίες μπροστά. Η συριακή λίρα έχει πέσει στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα, τους τελευταίους μήνες έχει χάσει πάνω από το 300% της αξίας της στην εγχώρια αγορά. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τις νέες κυρώσεις εναντίον της Συρίας που επέβαλε η κυβέρνηση Τραμπ, μια μορφή οικονομικού πολέμου που, παρά το γεγονός ότι στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης του αλ-Άσαντ, έχει βαθιά επίδραση σε όλη τη Συρία. Ο Τραμπ υποσχέθηκε ότι η Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας δεν θα επιρεαστεί από αυτές τις κυρώσεις, αλλά μέχρι στιγμής αυτή η υπόσχεση δεν υλοποιήθηκε και πρέπει να προστεθούν στο εμπάργκο που υπέστη η Ροζάβα από την αρχή της επανάστασης. Όσον αφορά τους πόρους, η Rojava διαθέτει αφθονία μόνο σιταριού και πετρελαίου, τα οποία υποφέρουν από οικονομική αναταραχή. Η κρίση COVID-19 προκάλεσε πτώση στην τιμή του αργού πετρελαίου, η οποία είχε τεράστιο αντίκτυπο στο εισόδημα της Αυτόνομης Διοίκησης. Επιπλέον, οι κυρώσεις που αναφέρθηκαν εναντίον της κυβέρνησης του Άσαντ καθιστούν δύσκολη την πώληση του πετρελαίου, το οποίο χρειάζεται τα διυλιστήρια στις περιοχές υπό τον έλεγχο του συριακού κράτους για να μπορέσουν να το επεξεργαστούν. Όσον αφορά το σιτάρι, η Αυτόνομη Διοίκηση αποφάσισε να ξεκινήσει τη συγκομιδή νωρίτερα για να αποφύγει αυτό που συνέβη πέρυσι, όταν ομάδες ανταρτών έκαψαν μεγάλες εκτάσεις καλλιεργούμενης γης. Η προώθηση της συγκομιδής έχει εξασφαλίσει ότι το σιτάρι δεν καίγεται, αλλά ταυτόχρονα συγκομίζεται ακόμα πράσινο και η τιμή στην οποία μπορεί να πωληθεί είναι χαμηλότερη. Επιπλέον, σιτάρι έχει κλαπεί από σιλό στην τουρκική κατεχόμενη περιοχή, όπως τα σημαντικά σιλό στο Τελ Αμπιάτ. που είχε τεράστιο αντίκτυπο στο εισόδημα της Αυτόνομης Διοίκησης.
Ένα τελευταίο σημείο που θέλουμε να αναφέρουμε σχετίζεται επίσης με τις παγκόσμιες επιπτώσεις της πανδημίας και είναι το κλείσιμο των συνόρων που περιόρισε την κινητικότητα των διεθνιστών. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 4 μηνών κανένας διεθνιστής δεν μπόρεσε να εισέλθει ή να εγκαταλείψει τη Rojava, αυτό περιορίζει τον αριθμό των νέων ανθρώπων που θέλουν να ταξιδέψουν στη Rojava αλλά δεν έχουν κανένα τρόπο να το κάνουν.
Με όλα αυτά, είναι δύσκολο να προβλεφθεί τι θα συμβεί. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ασταθής, υπάρχουν τόσες πολλές μεταβλητές και τόσα πολλά ενδιαφέροντα που διακυβεύονται τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα από τη μια μέρα στην άλλη. Χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη απειλή είναι μια νέα εισβολή από το τουρκικό κράτος, πιθανότατα στο Kobanê, καθώς η αντίστασή τους εναντίον του Daesh που αιχμαλωτίζει τη διεθνή προσοχή. Η συμβολική δύναμη αυτής της πόλης είναι πολύ σημαντική, και γι ‘αυτό το τουρκικό κράτος θέλει να την καταλάβει, γιατί γνωρίζει ότι θα είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί η πίστη στην επανάσταση χωρίς την πόλη που κατάφερε να σπάσει την πρόοδο του Daesh. Είναι πιθανό ότι οι Ain Issa και Manbij θα δεχθούν επίθεση πρώτα, καθώς είναι κοντινές πόλεις και είναι απαραίτητες για την παροχή υλικοτεχνικής υποστήριξης σε περίπτωση που το Kobanê είναι πολιορκημένο ξανά. Για να ξεκινήσει μια τέτοια επίθεση, Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι χρειάζεται ένα πράσινο φως από τις διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις. Ο πόλεμος επιρροής μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και ανάλογα με το πώς αλλάζει η ισορροπία ισχύος και οι στόχοι και των δύο ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τα αποτελέσματα θα γίνουν αισθητά, όχι μόνο στη Συρία, αλλά και στη Μέση Ανατολή και τον κόσμο. Τους τελευταίους μήνες, έχουμε δει μια σταθερή απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, αν και ποτέ δεν είναι οριστική, καθώς μία από τις προτεραιότητές της παραμένει να εμποδίζει άλλες δυνάμεις να αποκτήσουν επιρροή, ιδίως τη Ρωσία και το Ιράν. Ο Πούτιν αγωνίζεται για να καλύψει αυτό το κενό, ενισχύοντας την ηγεμονία του στο συριακό έδαφος και διασφαλίζοντας την πρόσβασή του στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Άλλες περιφερειακές δυνάμεις μπορεί επίσης να επηρεάσουν το μέλλον της Συρίας, όπως το κράτος του Ισραήλ, το οποίο συνεχίζει να διατηρεί την κατοχή του στα υψίπεδα του Γκολάν και να πραγματοποιεί επιθέσεις και βομβαρδισμούς εναντίον διαφορετικών στόχων στο έδαφος της Συρίας. Η παρουσία του Ιράν στη Συρία δεν είναι μυστικό, στην πραγματικότητα οι περισσότερες επιθέσεις του Ισραήλ είναι συνήθως εναντίον στόχων της Χεζμπολάχ ή άλλων δυνάμεων κοντά στο θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Η σιωνιστική κυβέρνηση του Νετανιάχου εκμεταλλεύεται την εχθρότητα του Ιράν με τις ΗΠΑ για να επιτεθεί με ατιμωρησία και έτσι να αποδυναμώσει τις δυνάμεις που περιβάλλουν το Ισραήλ. Το αιγυπτιακό κράτος τώρα απειλεί να παρέμβει στη σύγκρουση στη Λιβύη για να σταματήσει η εξάπλωση της τουρκικής επιρροής. Προς το παρόν, η Αίγυπτος είναι εκτός Συρίας, αλλά η κυβέρνηση του Αλ-Σίσι βλέπει τον Ερντογάν ως απειλή, δεδομένης της νεο-οθωμανικής ρητορικής του και της ισχυρής σχέσης του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα,
Ένα άλλο πιθανό σενάριο στο εγγύς μέλλον είναι μια πλήρης επίθεση από το τουρκικό κράτος στο Καντίλ στο Ιρακινό Κουρδιστάν, όπου βρίσκονται οι βάσεις του ΡΚΚ. Ο Ερντογάν πολιορκεί τα βουνά, την καρδιά του κουρδικού ανταρτικού κινήματος, εδώ και χρόνια και ελπίζει να έχει την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και των μέσων ενημέρωσης και του τεχνολογικού δικτύου του για να πραγματοποιήσει μια τέτοια επιχείρηση. Αλλά για να πολιορκήσει στα βουνά, ο Ερντογάν χρειάζεται τη συνεργασία όχι μόνο του ιρακινού κράτους, αλλά και του Ιράν, καθώς ο Καντίλ βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ τους. Θα ήταν μια πολύ δαπανηρή επιχείρηση και δεδομένης της ασταθούς οικονομικής κατάστασης της Τουρκίας και είναι πολλά μέτωπα, δεν είναι πολύ σαφές εάν ο Ερντογάν θα είναι σε θέση να ξεκινήσει μια εκστρατεία μεγάλης κλίμακας.
Συνολικά, η Rojava είναι ένας μικρός παίκτης σε ένα παιχνίδι δυνάμεων γεμάτο δυσαρέσκεια και αντιπαράθεση. Η σύντομη ιστορία της απειλείται πάντοτε από τον πόλεμο και τις συγκρούσεις που την περιβάλλουν, καθώς η ίδια η ύπαρξή της προκαλεί τα σχέδια και τις ατζέντες των δυνάμεων που μάχονται στη Συρία. Παρά τις τακτικές συμμαχίες, είναι σαφές ότι κανένα κράτος δεν έχει συμφέρον να επιτρέψει σε αυτό το επαναστατικό σχέδιο να ευδοκιμήσει και να επεκταθεί. Τώρα που το χαλιφάτο του Daesh ηττήθηκε, άλλες δυνάμεις συνεχίζουν να παρενοχλούν την Ροζάβα, κυρίως μέσω του τουρκικού κράτους και των αντιπροσώπων του. Η Rojava υπάρχει χάρη στη δέσμευση και τη συλλογική προσπάθεια χιλιάδων μαχητών, και πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι, χωρίς τη θυσία τους, τίποτα που βιώνουμε εδώ σήμερα δεν θα ήταν δυνατό. Οι επιθέσεις που έχουμε υποστεί έχουν οδηγήσει σε οδυνηρές απώλειες, και έπρεπε να προχωρήσουμε και να ανοικοδομήσουμε τα ερείπια που ο πόλεμος άφησε πίσω του. Ως μαχητές, αυτές οι εμπειρίες μας ανάγκασαν να εκτιμήσουμε τη θεμελιώδη ανάγκη για αυτοάμυνα και να εκτιμήσουμε τη ζωή και τις στιγμές της ευτυχίας με περισσότερη ευγνωμοσύνη από ό, τι είχαμε ποτέ πριν.
Μέχρι σήμερα, η Rojava παραμένει ένα εμπνευσμένο μοντέλο για επαναστατικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, ένας χώρος για συζήτηση και πολιτική πρακτική που αποδεικνύει ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός. Η Rojava δεν είναι μια αναρχική κοινωνία, αλλά είναι μια κοινωνία όπου οι αναρχικοί από όλο τον κόσμο μπορούν να καλλιεργήσουν τις ιδέες μας μέσω πρακτικών. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτόν τον φάρο ελπίδας να σβήσει, και παρόλο που είναι ένας αγώνας, θα συνεχίσουμε να χτίζουμε, να υπερασπιζόμαστε και να αναπτύσσουμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε να ζήσουμε. Οι προσεχείς επιθέσεις θα προκαλέσουν περισσότερο πόνο και καταστροφή, αλλά δεν φοβάμαστε τα ερείπια γιατί φέρνουμε έναν νέο κόσμο στις καρδιές μας.
Tekoşîna Anarşîst
Ιούλιος 2020
Rojava
