Εδώθε με τους αδερφούς, εκείθε με τον Χάρο, του Δήμου Βοσινάκη
Το ξεκίνημα έγινε με προσλήψεις χιλιάδων ενστόλων σε μία χώρα που ήταν ήδη στις ψηλότερες θέσεις της Ευρώπης στην αναλογία αστυνομικών ανά κάτοικο. Μαζί με την απαγόρευση κυκλοφορίας και τα εξαγορασμένα ΜΜΕ. Στο φινάλε, πιθανόν θα έχουμε και νεκρό απεργό πείνας. Σε λίγες ώρες από τώρα θα ξέρουμε αν φύγει οριστικά το ημερολόγιο από τον Φλεβάρη του 2021 και πάει μόνο του στην άνοιξη και το καλοκαίρι του 1981. Τότε που οι Bobby Sands, Francis Hughes, Raymond McCreesh, Patsy O’Xara, Joe Mc Donnell, Martin Hurson, Kevin Lynch, Kleran Doherty, Thomas McElwee και Michael Denine έβλεπαν τη ζωή τους να αργοσβήνει στη φυλακή Maze της Βόρειας Ιρλανδίας για να προσθέσουν ακόμη μια ιστορία ατόφιας Ιρλανδικής θλίψης για να απαγγέλουν οι βάρδοι μαζί με τα Παιδιά του Λιρ και τους Γιους του Τουρίν. Τότε ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ υπεύθυνη για αυτούς τους θανάτους, οι σημερινοί ένοχοι θα λέγονται Κυριάκος Μητσοτάκης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Σοφία Νικολάου. Μαζί με την αμέριστη συμπαράσταση της αμερικάνικης πρεσβείας.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής και δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση. Με τον φωτογραφικό νόμο 4760/2020 που ψήφισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποκλείστηκε η έκτιση ποινής όσων έχουν καταδικαστεί για “τρομοκρατία” σε αγροτικές φυλακές και με βάση το άρθρο 3 του ίδιου νόμου θα πρέπει να γίνει επαναμεταγωγή τους στα αρχινοκά καταστήματα κράτησης. Με βάση τον Ν. 4760/2020, ο απεργός πείνας πρέπει να μεταφερθεί στο σωφρονιστικό κατάστημα Κορυδαλλού όπου κρατήθηκε για 16 χρόνια και όχι στον Δομοκό. Αυτό διεκδικεί με την απεργία πεινάς του, την μεταγωγή του στο υπόγειο κελί που βρίσκεται στην ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού και αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει βάσει του νόμου που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία.
Τα υπόλοιπα είναι μισόλογα, ιστορίες για αγρίους, απόψεις και εκθέσεις ιδεών και επίκληση στην πολιτική της Θάτσερ. Να θυμίσω εδώ, σε όσες και όσους το ξεχνάνε, ότι ο θάνατος της Μάργκαρετ Θάτσερ προκάλεσε ένα αυθόρμητο κύμα χαράς και μια έκρηξη ενθουσιασμού σε πολλές χώρες. Έγινε αιτία υπαίθριων πάρτι, έγινε τραγούδι, έγινε σύνθημα και πανό σε γήπεδα. Χιλιάδες άνθρωποι πανηγύρισαν με την ψυχή τους τον θάνατο της Μάγκι. Αυτή είναι η τελική μοίρα κάθε αλαζόνα εξουσιαστή, κάθε ψωνισμένου ανθρωπάκου που βρέθηκε για μερικά χρόνια στην καρέκλα της εξουσίας και νόμισε ότι μπορεί να κάνει ότι γουστάρει κουρελιάζοντας τους νόμους.
ΥΓ: Ένα πανέμορφο ελληνικό τραγούδι που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και μιλάει για την ανυποταξία και την κλεφτουριά λέει “Του Ραμαντάνη, τ’ άρματα, δεν πρέπει να πουλιούνται. Μόνο στα δικαστήρια τούς πρέπει να κρεμιούνται. Να τα τηράν οι δικαστές να βγάζουν αποφάσεις…”