Κάλεσμα της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης στην πορεία του Πολυτεχνείου. Η ΕΠΘ θα συνδιοργανώσει κοινό μπλοκ με την αναρχική ομάδα Πυρανθός. Ακολουθεί η ανακοίνωση της συλλογικότητας.
Η παρατεταμένη, δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τα απότοκά της καταδεικνύουν πως το κυρίαρχο σύστημα παράγει μόνο αδιέξοδα για τους υποτελείς πληθυσμούς του, τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Το βάρος της κρίσης μεταβιβάζεται στους από τα κάτω. Την ίδια στιγμή το πολιτικό σύστημα βιώνει μια ταυτόχρονη κρίση που συνάδει με τη γενικότερη σήψη του καπιταλισμού. Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί ούτε να μεταρρυθμιστεί, για να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές ανάγκες. Η λειτουργία του και η αναπαραγωγή του εδράζονται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση των πολλών από μια ισχνή, παρασιτική μειοψηφία που κατέχει δια της έννομης, κρατικής βίας και των επικουρικών μηχανισμών ιδεολογικής και πολιτιστικής χειραγώγησης την οικονομική και πολιτική εξουσία. Αυτό λοιπόν το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την αδικία πρέπει να το ανατρέψουμε.
Η κυριαρχία μέσα από την ιδεολογία και τους προπαγανδιστικούς της μηχανισμούς προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεση και να διασφαλίσει την υποταγή των μαζών που εξουσιάζει. Επιχειρεί, λοιπόν, με κάθε λογής τρόπο να πείσει τους καταπιεσμένους ότι δεν υπάρχει λόγος να συνασπίζονται σε συλλογικές μορφές οργάνωσης και αγώνα. Αντιθέτως, προάγει τον ατομικό δρόμο, τη μοιρολατρία, την ιδιώτευση και την παραίτηση από τις συλλογικές διεκδικήσεις, ενώ προσφέρει και κάποιες πλασματικές ελπίδες ατομικής ανέλιξης και πλουτισμού σε όσους βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Βέβαια, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Γι’ αυτό, το κράτος κινείται διαρκώς προς μια κατεύθυνση έντασης της στρατιωτικοποίησης, του μιλιταρισμού, της αστυνόμευσης, του ελέγχου και της επιτήρησης. Δρα προληπτικά για το ενδεχόμενο της έκρηξης της κοινωνικής δυσαρέσκειας και οργής.
Επισταμένα, λοιπόν, η κυριαρχια επιχειρεί να διατηρεί υπόδουλη τη συνείδηση των εκμεταλλευόμενων μαζών. Προσπαθεί να τους πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος και ότι η ιστορία έχει τελειώσει. Σε αυτό το πλαίσιο πασχίζει να αναγάγει σε κοινωνική νόρμα την αποστροφή για την πολιτική εκείνη που έχει ρητά ταξικές αιχμές, που έχει ανατρεπτική και επαναστατική κατεύθυνση. Με λίγα λόγια προσπαθεί να απονεκρώσει το όποιο ταξικό, πολιτικό αισθητήριο, να επιβάλλει την αποπολιτικοποίηση και την ιδιώτευσή, εξουδετερώνοντας έτσι τον ταξικό του αντίπαλο.
Η μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δε θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν την προσπάθεια απονοηματοδότησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Η κυριαρχία θέλει να εξαλείψει από τη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας το γεγονός ότι η κυριαρχία των εξουσιαστών μπορεί να αμφισβητηθεί έμπρακτα από τους καταπιεσμένους. Προσπαθούν είτε να εξαλείψουν είτε να παραλλάξουν, καθιστώντας τες ακίνδυνες, ιστορικές στιγμές που διέρρηξαν τη φαινομενική κοινωνική ειρήνη που επικαλείται ότι εγγυάται ο καπιταλισμός. Η κυρίαρχη τάξη είναι αυτή που έχει τα εργαλεία, τους μηχανισμούς, αλλά και την ισχύ, για να καθορίσει την καταγραφή της επίσημης ιστορίας. Έτσι, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποκομμένη από τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που τη γέννησαν, τις αιχμές και τις στοχοθεσίες που έθεσε, αλλά και τα όρια και τις αντιφάσεις που συνάντησε, καθίσταται ήδη από την αρχή της περιόδου της μεταπολίτευσης σαν μια εθνική επέτειος που επικυρώνει τον διαταξικό συμβιβασμό. Η επίσημη, εθνική αφήγηση εορτάζει την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μετά την επταετία της αμερικανοκίνητης χούντας, χωρίς φυσικά να αναφέρει πως αυτή η πολιτική εξέλιξη υπήρξε αναγκαίο βήμα για την καταστολή και την ενσωμάτωση των λαϊκών και εργατικών αγώνων και τη μετέπειτα ομαλοποίηση της αστικής πολιτικής λειτουργίας.
Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι καθήκον ενός κινήματος που θέλει να έχει ανατρεπτικές αξιώσεις και να στοχεύει στον επαναστατικό, κοινωνικό μετασχηματισμό. Η ιστορική εμπειρία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν είναι μουσειακό έκθεμα. Μπορούμε να αντλήσουμε, όμως, χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε στους σημερινούς αγώνες. Καλούμαστε να θέσουμε τα δικά μας συνθήματα που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις ανησυχίες που βιώνει σήμερα ο κόσμος των υποτελών τάξεων, επεκτείνοντας και επικαιροποιώντας το αγωνιστικό πλαίσιο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τους συλλογικούς και οργανωτικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα κοινά μας υλικά συμφέροντα, τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε ασυμβίβαστα τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αποκλεισμένοι και μετανάστες πρέπει να συμπορευθούμε οργανωμένα και να συγκεντρώσουμε τα πυρά μας συντονισμένα κατά των δυναστών μας, του κράτους, του κεφαλαίου και των λακέδων τους. Από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης της τάξης μας δεν πρέπει να λείπει, όμως, η «μεγάλη εικόνα», δηλαδή η ανάγκη για τη συνολική, επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Ως αναρχικοί προτάσσουμε, λοιπόν, τον επαναστατικό μετασχηματισμό στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού, για τη συλλογική οικοδόμηση μιας ακρατικής και αταξικής κοινωνίας που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά και φεντεραλιστικά από τα κάτω προς τα πάνω, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο και θα ρυθμίζει συλλογικά, με κοινωνικό έλεγχο, την παραγωγή και τη διανομή από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.
ΑΠ’ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ 73′ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ – ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
email: lib_thess@hotmail.com
blog: libertasalonica.wordpress.com
