Πιστοποιητικά Κοινωνικών Φρονημάτων για τους εργαζόμενους ΜΚΟ

Πιστοποιητικά Κοινωνικών Φρονημάτων για τους εργαζόμενους ΜΚΟ, της Μυρτώς Αποστόλου.

Είναι εμφανές σε όποιον έχει το βλέμμα του στραμμένο στην επικαιρότητα ότι η αγαπητή μας κυβέρνηση δεν έχει κάποιο σκοπό να περιοριστεί από το πλαίσιο που υποτίθεται ότι θέτει το πολίτευμα της αστικής δημοκρατίας. Από τα εκατομμύρια ευρώ που μοιράστηκαν στα κρυφά από τη λίστα Πέτσα, τις ενισχύσεις σε μεγαλο-κλινικάρχες και μεγαλο-εργολάβους διοδίων, τις ευθείες αναθέσεις έργων εκατομμυρίων ευρώ, σε φίλους της κυβέρνησης, συχνά και απολύτως άσχετες με το αντικείμενο της ανάθεσης, τις, αδιανόητης προκλητικότητας, γελοιότητες τύπου «μεγάλος περίπατος» και «σκόιλ ελληκίκου», τις ακρότητες που είδαμε όλοι να κάνουν οι ομάδες κρούσης του Μιχαλάκη του Χρυσοχοΐδη την 17^η Νοέμβρη, τις συνεχόμενες καταγγελίες για κακοποίηση πολιτών από τους μπάτσους κατά τη διάρκεια ελέγχων (ακόμα και το ξεγύμνωμα ανήλικου κοριτσιού που είχε βγει βόλτα, εντός της ΓΑΔΘ), τις αυθαιρεσίες του κάθε μπάτσου-σερίφη σχετικά με τους κωδικούς μετακίνησης (όλο και πληθαίνουν οι περιπτώσεις που οι μπάτσοι από μόνοι τους αποφασίζουν αν η αθλητική σου δραστηριότητα κράτησε «πιο πολύ από όσο θα έπρεπε» ή «ήταν πιο μακριά απ’ το σπίτι σου απ’ όσο θα έπρεπε»), όλο το σκηνικό θυμίζει ένα περίεργο μπαστάρδεμα ανάμεσα σε ολοκληρωτικό καθεστώς και μπανανία.

Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά ευχάριστο δημοκρατικό κλίμα, εντάσσεται και ο κατάπτυστος νόμος ΥΑ οικ. 10616 ΦΕΚ Β 3820 2020: Λειτουργία “Μητρώου Ελληνικών και Ξένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων” (776466).

Ο εν λόγω νόμος πέρασε στα ψιλά, γιατί ο τίτλος του παραπέμπει σε κάτι που αφορά τις ΜΚΟ και την καταγραφή αυτών σε κάποιο κρατικό μητρώο- γεγονός για το οποίο η κοινωνική βάση.. χέστηκε! (και ορθώς!). Τα άρθρα 10 και 11 αυτού, όμως, δεν αναφέρονται στις ΜΚΟ… αναφέρονται σε όλες εκείνες και όλους εκείνους που εργάζονται σε αυτές. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες, δηλαδή, που δουλεύουν σε εκατοντάδες ΜΚΟ σε όλη την Ελλάδα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου επί σειρά ετών, χωρίς να πληρώνονται τις υπερωρίες, και χωρίς να έχουν τα πλήρη εργατικά τους δικαιώματα.

Ο νόμος, λοιπόν, προβλέπει ότι όλοι οι εργαζόμενοι των ΜΚΟ θα πρέπει να εγγραφούν ένας- ένας στο μητρώο. Και προϋπόθεση για αυτό είναι να προσκομίσουν το ποινικό τους μητρώο. Συγκεκριμένα ο νόμος ορίζει:

Άρθρο 10

 «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)»

Οι φορείς που έχουν εγγραφεί και πιστοποιηθεί στο «Μητρώο Ελληνικών και Ξένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)» κατά τα οριζόμενα στην παρούσα, υποχρεούνται να εγγράψουν στο «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)» που συστάθηκε και λειτουργεί στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, τα φυσικά πρόσωπα τα οποία είναι μέλη, υπάλληλοι ή συνεργάτες τους επ` αμοιβή ή σε εθελοντική βάση και ασκούν δραστηριότητά επ` ονόματί τους, ενεργά, σε θέματα διεθνούς προστασίας, μετανάστευσης και κοινωνικής ένταξης εντός της Ελληνικής Επικράτειας. […]»

Άρθρο 11

 Προϋποθέσεις και δικαιολογητικά εγγραφής στο «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)»

1. Για την εγγραφή στο «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)» των φυσικών προσώπων του άρθρου 10, αυτά υποχρεούνται να πληρούν τις κάτωθι προϋποθέσεις:

 α. να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα (εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά), και ιδίως για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών».

 Ως απαραίτητο δικαιολογητικό για την εγγραφή ορίζεται το ποινικό μητρώο κάθε εργαζόμενου.

Ας ασχοληθούμε πρώτα με τη νομική πλευρά του ζητήματος. Τα άρθρα αυτά είναι σκοπίμως ασαφή. Συγκεκριμένα το άρθρο 11, παράγραφος 1^α. ξεκινά λέγοντας: «να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα». Συνεχίζει εξαίροντας κάποια αδικήματα χωρίς να περιγράφει ποια είναι αυτά: «εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά». Φυσικά, πουθενά στο νόμο ή οπουδήποτε αλλού δεν αναφέρεται ρητά ποια αδικήματα «δεν υποδεικνύουν ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά». Και αμέσως μετά συνεχίζει με μία διατύπωση που αναιρεί τις δύο προηγούμενες «και ιδίως για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών».

Διαβάζοντας το νόμο, λοιπόν, είναι απολύτως αδύνατον να καταφέρεις να τον ερμηνεύσεις!

Ποιοι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εργαστούν σε ΜΚΟ; Πραγματικά είναι αδύνατον να δώσεις απάντηση!

• Μπορούν να εργαστούν μόνο αυτοί που δεν «έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα»;
• Μπορούν να εργαστούν αυτοί που δεν έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για κανένα αδίκημα «εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά»; Και αν ναι, ποιος ακριβώς αξιολογεί ποια είναι τα αδικήματα που υποδεικνύουν «ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά»; Που αναγράφονται;
• Μήπως μπορούν να εργαστούν όσοι δεν έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για κανένα αδίκημα από εκείνα τα αδικήματα που εξειδικεύονται μετά το «ιδίως»; Δηλαδή για «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών»; Και αν τελικά ισχύει αυτό… σε ποια αδικήματα αναφέρεται εδώ ο νόμος; Γιατί στην εν λόγω διατύπωση περιλαμβάνονται τόσο όντως συγκεκριμένα αδικήματα (για παράδειγμα:  συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση κα), όσο και ολόκληρα κεφάλαια του Ποινικού Κώδικα της χώρας μας (για παράδειγμα: εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών).

Άρα για να συνοψίσουμε: κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι αυτά τα αδικήματα για τα οποία η καταδίκη σημαίνει μη δυνατότητα εργασίας στις ΜΚΟ. Ο νόμος δεν μπήκε στον κόπο να τα ορίσει, όπως ρητά επανειλημμένως απαίτησαν σωματεία και συνελεύσεις εργαζομένωνⁱ τους προηγούμενους μήνες. Και αυτό δεν αποτελεί «παράλειψη» προφανώς. Αποτελεί στοχευμένη και σχεδιασμένη νομοθέτηση της αυθαιρεσίας του Υπουργείου, το οποίο τώρα μπορεί να αποφασίζει μόνο του, χωρίς κανένα νόμο που ορίζει συγκεκριμένα κριτήρια, ποιοι γουστάρει το ίδιο να δουλέψουν και ποιοι «παραήταν άτακτοι» και θα απολυθούν.

Ας πάμε τώρα στο ποιος και πως θα αποφασίζει ποιοι μπορούν ή όχι να δουλέψουν. Το άρθρο 6 παράγραφος 3, ορίζει ότι θα δημιουργηθεί μία τριμελής επιτροπή. Πουθενά όμως δεν ορίζει ότι το ποια άτομα θα απαρτίζουν αυτή την επιτροπή θα ανακοινώνεται οπουδήποτε. Μία σκιώδης επιτροπή λοιπόν. Περεταίρω δεν ορίζεται πουθενά το ότι θα δημοσιεύονται οπουδήποτε κάποιου είδους πρακτικά ή επιχειρηματολογία για την απόφαση της επιτροπής.

Ας συνθέσουμε το πλήρες τοπίο λοιπόν: μία επιτροπή τα μέλη της οποία δε θα τα ξέρει κανείς, η οποία δεν υποχρεούται να τεκμηριώσει την απόφαση της ενώπιον οποιουδήποτε, ούτε καν του ίδιου του εργαζόμενου που θα χάνει τη δουλειά του (!) θα αποφασίζει ποιος μπορεί και ποιος όχι να δουλέψει σε ΜΚΟ, χωρίς να έχει κάποιον νόμο που όντως να της θέτει κριτήρια για την απόφαση της. Είναι λοιπόν απολύτως ελεύθερη, βάσει ενός αδιανόητα ασαφούς και κακογραμμένου νόμου που στην πράξη αναιρεί τις ίδιες του τις διατυπώσεις εντός των ίδιων άρθρων, να κάνει απολύτως ότι θέλει.

Ακόμα και αν το Υπουργείο εξετάζει τα ποινικά μητρώα των εργαζομένων μόνο βάση των αδικημάτων που περιγράφονται μετά το «ιδίως…» στη διατύπωση του άρθρου 11, παρ. 1α., τα αδικήματα που περιγράφονται εκεί… δεν είναι αδικήματα, αλλά ολόκληρα κεφάλαια του ποινικού κώδικα! Και πάλι τονίζουμε ότι η διατύπωση του νόμου αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να απορριφθεί εργαζόμενος και με οποιαδήποτε άλλο αδίκημα καθώς ξεκινά με τη διατύπωση «να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά». Ας δούμε, λοιπόν, μερικά από τα αδικήματα που περιλαμβάνονται στα εν λόγω περιγραφόμενα κεφάλαια του ποινικού κώδικα, αν τελικά το Υπουργείο εξετάζει μόνο τα αδικήματα που περιγράφονται μετά το «ιδίως» και όχι όλα τα αδικήματα, κάτι το οποίο παραμένει πιθανόν, βάσει της διατύπωσης του νόμου:

ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ, ΙΙΙ. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, περιλαμβάνονται:

Άρθρο 308 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Σωματική βλάβη,

Άρθρο 309 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Επικίνδυνη σωματική βλάβη,

Άρθρο 313 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Συμπλοκή,

Άρθρο 314 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Σωματική βλάβη από αμέλεια.

ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, περιλαμβάνονται:

Άρθρο 330 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Παράνομη βία,

Άρθρο 331 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Αυτοδικία,

Άρθρο 333 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Απειλή,

Άρθρο 334 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Διατάραξη οικιακής ειρήνης (!)

ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, Ι. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, περιλαμβάνονται:

Άρθρο 372 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Κλοπή,

Άρθρο 374Α – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Αυθαίρετη χρήση μεταφορικού μέσου,

Άρθρο 377 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Κλοπή και υπεξαίρεση μικρής αξίας,

Άρθρο 378 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Φθορά ξένης ιδιοκτησίας.

Τώρα που βλέπουμε τη λίστα των αδικημάτων, η πρόθεση του νόμου γίνεται πιο σαφής. Εντελώς τυχαία (!) μέσα στα κεφάλαια του ποινικού κώδικα που αναφέρονται στις ασαφείς διατυπώσεις του νόμου, είναι και όλα εκείνα τα εγκλήματα που τόσο συχνά βλέπουμε να φορτώνονται σε διαδηλωτές που συλλαμβάνονται «στο σωρό» σε κινηματικές κινητοποιήσεις. Άλλωστε ποιος από όσους κατεβαίνουν στο δρόμο δεν γνωρίζουν ότι άμα κατά τη σύλληψη φας ένα γερό χέρι ξύλο, έτσι για να γουστάρουν τα ένστολα σκουπίδια του Χρυσοχοΐδη, το να φας και κάποιο αδίκημα που υποτίθεται ότι εξηγεί γιατί «αναγκάστηκαν» (!) να σε δείρουν οι μπάτσοι (αντίσταση, σωματική βλάβη, απόπειρα σωματική βλάβης, βία κατά αστυνομικού υπαλλήλου) είναι δεδομένο; Αλλά η Υπουργειάρα μας δεν σταμάτησε εκεί. Για να είναι σίγουροι ότι κανένας βρωμερός αναρχοκομμουνιστής δε θα βρίσκει εργασία σε ΜΚΟ, φρόντισαν να συμπεριλάβουν και τα δύο αδικήματα που καλύπτουν μία ευρεία γκάμα κινηματικών πρακτικών, δηλαδή τη «φθορά» που μπορεί να φορτωθεί σε χρώματα, σπρέυ, ακόμα και… πέταγμα τρικακίων ή κόλλημα αφισών (!), αλλά ακόμα και το αδίκημα της «Διατάραξης Οικιακής Ειρήνης» που είναι το γνωστό αδίκημα που τρως όταν κυριολεκτικά αδυνατούν να βρουν κάτι παράνομο που έκανες (τα τελευταία χρόνια το αδίκημα αυτό συνοδεύει του συλληφθέντες από τις παρακάτω τρομερά και φοβερά εγκληματικές πράξεις: ομάδα ατόμων βγάζει πανό και φωνάζει συνθήματα;  Διατάραξης Οικιακής Ειρήνης! Ομάδα ατόμων πετάει τρικάκια; Διατάραξης Οικιακής Ειρήνης! και πάει λέγοντας).

Το μέλημα του νόμου είναι ξεκάθαρο και συνοψίζεται σε δύο στόχους:

Αφενός τα άτομα που τολμάν και συμμετέχουν στο κίνημα να μην μπορούν να βρουν δουλειά.

Αφετέρου, οι εργαζόμενοι των ΜΚΟ να μην τολμήσουν να συνδικαλιστούν, να μην τολμήσουν να κατέβουν σε απεργιακές πορείες, να μην τολμήσουν να ασχοληθούν με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα… γιατί η κάθε καταδίκη θα σημαίνει αυτοδίκαιη απόλυση.

Και μιας και πλησιάζει η πρωτοχρονιά, ας ευχηθούμε όλοι μαζί: ευτυχισμένο το 1938 και με γειά μας τα νέα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων!

i. Όπως στο κείμενο που συνυπέγραψαν το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ), το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ) και η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ Λέσβου το οποίο βρίσκεται στο https://svemko.espivblogs.net/?p=1509.